Hun mentor was een gewone verschijnsels van de armoedige wijken van district 4, bruin krullend haar, bruine ogen, een gebruinde huid van de zon en lang en pezig. Toen hij naar de stoel liep zette hij zijn bril met donker montuur recht.

Het was Cory Lindsay, winnaar van een van de laatste hongerspelen voor de revolutie van de Spotgaai. Hij had gewonnen doordat hij alle tributen doorgrondig kende, hij wist wat hun thuissituatie was, hij wist wat ze haatten over zich zelf. hij was  een soort psychopaat, hij wist de tributen te overtuigen dat hij in hun hersenen konden kijken.

Waardoor ze zichzelf van de kliffen joegen...

Maar hij was wel een goede mentor, de tijden dat hij de tributen had getraind hadden ze allebei gewonnen. Twee keer als het goed was. De rest van de mentoren hadden nooit een tribuut naar de overwinning weten te helpen.

Cory zakte voor hun neer, op de met donkerblauw beklede stoelen. Zijn voorhoofd veranderde in een frons, zijn ogen keken schichtig naar elk van de twee tributen, hij kruiste zijn benen en legde zijn handen op de leuningen naast hem neer.

''Twee tributen,'' begon hij, ''eentje van vijftien, de ander van zeventien, laten we beginnen bij de jongste.''

Medea keek vragend op, haar vingers vlogen van de ring weg en ze keek daarna meteen naar Jenn.

''Je bent jong, je hebt een vriendje-'' hij keek naar Jenn, dan naar de bank waar ze op zat en weer naar Medea- ''haar broer, hij was de jongen die zo hard schreeuwde. Jullie hebben een goede relatie, liefde van beiden kanten. Je wilde huilen maar je deed het niet, omdat hij zei dat je niet moest huilen. Je ouders zijn arm, je hebt twee broertjes, een daar van doet dit jaar voor de eerste keer mee aan de boete en hij is een beroeps. Jij bent ook een beroeps. je bent goed met messen. Grote overlevingskans, niet naïef, vertrouwensproblemen. Jij bent prima, ik kan met jou werken.''

Medea knipperde wild met haar ogen, Jenn deed hetzelfde. al deze informatie stonden niet in hun formilieren. Jennifer verwonderde haar zelf ervan dat hij zo snel iemand kon aflezen, en zo goed. Want verschillende dingen die Cory had gezegd wist Jenn nog niet eens. Zoals haar messen kwaliteiten.

''Hoe?'' vroeg Medea voorzichtig. Haar gezicht was wijd bleek terug getrokken.

''Makkelijk, je ziet er jong uit- duidelijk. Ten tweede heb je een ring om en zit er de hele tijd aan te frunniken. De ring is niet van je familie, omdat het daar te duur en te nieuwe voor is. Het kan een verlovingsring zijn, maar dat is het niet, want je bent nog vijftien-'' hij zuchtte-

-'' als het niet van je familie is en geen verlovingsring is, is het de enige andere optie. Een beloftes ring. Je krijgt niet van je ouders een beloftes ring, of van verdere familieleden. Dus is het van iemand anders, niet van een vriend- daar is het te kostbaar voor- nee- het is van iemand die meer van je houdt- een jongen-''hij richtte zijn blik op Jenn-

-'' ik zag dat dezelfde jongen die zo'n drama maakte jouw-'' hij keek weer naar Medea- ''kamer inliep, het kon een vriend zijn. maar door kennis gaan meerdere vrienden altijd samen naar binnen- geen idee waarom, het is wat ze doen- dus het moest de gever zijn van die ring, want je had hem nog niet aan het podium.

''Hoe ik weet dat het haar broer is, is omdat hij zo'n drama maakte. Een vriend zal het niet zo doen, want die houden niet genoeg van je om totaal los te gaan. nee, het moest iemand die dichter bij je stond. Je broer, hij leek ouder dan jouw. Maar het is je tweede wederhelft, jullie hebben dezelfde ogen. En ik weet wie jullie vader en moeder zijn...''

Hij keek naar de vloer, naar het ijs op de etenstafels en weer naar de tributen, het duurde even voordat hij weer begon te praten. De tributen lieten hem z'n gang gaan.

Hij zuchtte weer en ging verder, ''en hoe ik weet dat het menens is, is omdat je zijn ring nog draagt. Hij vertelde je niet te huilen, want dat maakt je zwak-'' hij keek nu naar Jenn- ''je deed wat hij zei, maar je had er moeite mee. Je bijt namelijk op je lip. Het kan zijn dat je nerveus bent, maar dat doe je nu ook en je handen trillen niet en je ogen staan nu vol met water.

Aan je jurk zit een los draadje, je hebt deze jurk vaker gedragen, niet alleen tijdens boetes, want je daar krijg je geen losse draadjes van. Je draagt het dus ook in je vrije tijd. dat slaat erop dat je ouders geen geld hebben voor échte boetekleren, en zoals in district 4 worden meestal de boetekleren en de normale kleren gescheiden van elkaar, ze hebben geen geld om speciale boetekleren te kopen- het komt vaak voor hoor.

' Je schoenen zijn aan de onderkant vies, de straten van district 4 waren vandaag vuiltje vrij.. je had geen tijd om ze schoon te maken, of je ouders, omdat je met meer mensen in je huis woont. Waarschijnlijk twee kleine broertjes, aan jongens moet je meer aandacht geven als aan meisjes.

Je ziet het ook aan je jurk, het is zo gevouwen dat twee mensen tegelijk je een knuffel hebben gegeven, meestal doen broers dat- dan heb je dat de andere vouw hoger zit dan de andere. Een van je broertjes is ouder dan de ander. Hij is zo groot dat hij ongeveer twaalf kan zijn of jonger, als jij een beroeps bent is hij ook een beroeps.

Waarom jij een beroeps bent is hierom, je bent dun omdat jullie niet veel eten thuis, maar je hebt toch de pezen. Niet veel als de andere beroeps, maar toch zoveel om goed messen te kunnen gooien. Uit kennis weet je dat het bij mensen die niet goed messen kunnen gooien soms fout gaat. Ze snijden zichzelf. Maar jouw handen zijn niet bedekt met een krasje, je bent dus goed.''

Hij zuchtte, ''veel overlevingskans. Niet naïef, omdat je me verachtte van het moment dat ik binnen kwam en me geen aandacht schonk. Vertrouwensproblemen, omdat je reageerde zoals je reageerde.''

Jenn en Medea keken elkaar tegelijk aan, geschokt en bang.

''Dat is-'' begon Medea, maar Jenn liet haar niet uitpraten.

-'' je bent een psychopaat,'' sputterde ze eruit, '' u wilt ons-''

''geen psychopaat, lieverd, een hoog functionerend sociopaat. Leer je feiten.''

Jenns mond viel open, ''sorry?'' vroeg ze. Ze werd geïrriteerd door zijn gedrag, hoe kon hij zo doodnormaal doen, terwijl de twee mensen voor hem gewoon dood konden gaan. ''leer m'n feiten?''

''Als je je zo gedraagt krijg je geen steun van me, Jennifer,'' zei Cory dreigend zachtjes, ''dan krijg je geen rare parachuutjes in de arena, en dan heb je geen eten of wapens. Of medicijnen.''

Jenn wist niet wat ze moest denken, daarom besloot ze niets meer te zeggen, het zal het alleen maar erger laten worden. Ze knikte alleen maar.

''Goed,'' concludeerde Cory, ''omdat je je zo hebt gedragen neem ik niet te moeite om aandacht aan je te besteden.''

Jenn knikte weer.

''Jullie lijken me goede tributen, beiden beroeps, beiden moeten het tot district 1 en 2 zien te klimmen. Ik wil geen bondgenootschappen met de andere districten, ik wil geen gepraat met de andere districten, ik wil geen contact met de andere districten, alleen als je ze laat zien dat je ze kapot gaat maken-''

Jenn liet haar blik niet van haar mentor varen, als ze weg keek kon hij het zien als een teken van disrespect. En dat was niet was ze nu nodig had.

''dat is de eerste regel die jullie moeten volgen, 'zorg ervoor dat je je bij de beroeps aansluit', als je je niet bij de beroeps aansluit en je bent uit district 4 zien ze je als een verrader. Ze sporen je als eerst op en zorgen ervoor dat je aan een pijnlijke dood sterft.''

Cory stond op en zeilde naar de tafel vol met eten. Hij pakte de grote scheplepel uit de enorme bol vol met rode vloeistof. Hij pakte een glas van de tafel en schonk met de scheplepel een paar schepjes in zijn glas-

-'' de tweede regel is nog simpeler, 'vecht niet met de andere tributen vóór de arena.' Slecht idee, laat je punten verliezen voor je beoordelingen. Vechten tijdens de trainingen maakt je minder gevaarlijk voor de spelmakers, ze zorgen ervoor dat je als eerst heengaat.''

Cory schepte een paar ijsklontjes in zijn glas, ''willen jullie ook?'' vroeg hij. De tributen schudden hun hoofd van nee.

''de derde én belangrijkste regel voor ín de arena is om de hoorn des overvloeds meteen in te nemen. Als beroeps hebben jullie geleerd om bepaalde afstanden op een bepaalde tijd af te leggen, als jullie dit goed geleerd hebben zullen jullie een voorsprong hebben en de hoorn meteen innemen. Zorg er dan wel voor dat je je érvoor hebt aangesloten bij de beroeps. Ze zullen je anders genadeloos vermoorden.''

Cory plaatste zich weer op de stoel voor hen, ''als je dit níet doet, áls je wegrent van de hoorn zal je eerst zover mogelijk van de beroeps weg moeten blijven. Zoals ik al zei zien ze je dan als een verrader. Je vind eerst water en vraagt je dan af hoe je dood wilt gaan,'' hij glimlachte gemeend en stond weer op.

''als jullie eten willen blijven jullie, als jullie willen slapen gaan jullie, we zien elkaar mogen vroeg weer-'' met die woorden verdween hij door dezelfde deur als hij net was binnengekomen.

Jenn bewoog zich heen en weer op haar stoel. Ze had geen honger en ze wilde niet meer in deze wagen zijn. Medea stond als eerst op. ze liep naar de deur waar Cory in verdwenen was.

''Ik ga kijken als er iemand is, ok?'' vroeg ze. Jenn knikte. Ze wilde weglopen, maar ze leek te twijfelen, ''je hoeft je geen zorgen te maken om Finn en óm mij,'' zei ze steunend.

Ze verdween en Jenn stond nu ook op.

''Waar wil je naartoe, lieverd?'' vroeg iemand achter haar. De deur van het compartiment was open gemaakt en er stond zo te zien een Capitool dienstvrouw in de deuropening.

''Mijn kamer, graag,'' zei Jenn. De dienstvrouw wenkte en Jenn liep haar achterna, ze leidde haar naar een ander compartiment. Daar waren de slaapkamers. Ze maakte een deur voor haar open en Jenn stapte naar binnen.

Snel legde de vrouw uit waar alles was, daarna liet ze haar alleen.

Jennifer liep eerst naar het bed, het was zacht, maar de dekens waren absoluut te dik voor de situatie waar ze nu in zat. Ze rook aan haar blote oksel, ze trok een gezicht en maakte zich een weg naar de badkamer.

Ondertussen kleedde ze zich uit en liet de jurk op de koude vloer liggen.

Jenn wist eerst niet hoe de douches aan moesten, ze probeerde elk knopje en met elk knopje gebeurde er iets anders. Uit een klein knopje kwam een hoeveelheid roze spul, uit de andere heet water- waardoor Jenn hard opschrikte. Uiteindelijk vond ze het juiste knopje.

Het koude water zorgde ervoor dat haar verharde hoofd door de tranen ontspande en haar rode wallen verdwenen. Haar nek ontsnapte zich meer, en even voelde ze haar hart normaal bonzen.

Ze stapte na ze- wist-niet -hoelang weg van de koude stralen en droogde zich, te bang om meer van de knopjes te proberen. Ze stapte de badkamer uit en zocht in de lades van de kasten naar juiste kleren.

Uiteindelijk vond ze een rood shirt, met een spijkerbroek. Ze hees zich erin.

Jenn wilde niet slapen, daar hadden de koude waterstralen haar te wakker voor gemaakt. In plaats daarvan rijkte ze naar haar jurk en haalde er de Spotgaai speld uit. Ze landde op het bed en bekeek de speld duidelijk.

Het was van brons, en de veertjes waren uiterlijk fantastisch gedetailleerd. De vogel had zijn vleugels uitgestrekt, de puntjes van de vleugels raakten beiden net de buitenkant van de ring. Alsof hij erdoor heen wilde breken.

Hij wilde erdoor heen breken.

Daarom was het verboden, het was het teken van de Spotgaai, het teken van revolutie.

Revolutie..

Wie wil er nou een revolutie?

A/N

ZOOO, IK HEB CORY EEN BEETJE HET KARAKTER VAN DE SOCIOPAAT SHERLOCK HOLMES GEGEVEN. EN IK HEB HEM VERNOEMD NAAR CORY MONTEITH

BYE, MAGIC