Μου πήρε ένα λεπτό να σε μισήσω, κι άλλο ένα να σε αγαπήσω.

-Hermione

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Αυτό το κεφάλαιο δεν έχει spicy σημεία, το ορκίζομαι.

Τα υπόγεια του κάστρου ήταν σκοτεινά και ήσυχα εκείνο το πρωινό.
Η απότομη αλλαγή καιρού και η υγρασία προκαλούσε υπνηλία στους μαθητές του Σλιθεριν.
Μόνο ο Ματτέο Ριντλ ήταν ξύπνιος, και μάλιστα γεμάτος ενέργεια, καθώς μιλούσε χαμογελαστός με την Τζουλιετ, η οποία έπαιζε με μία τούφα απτά μαλλιά της και τα μάγουλά της κοκκινιζαν κάθε τόσο.

"Ναι, μου αγεσει παγα πολύ εδώ..." είπε ψέματα η Τζουλιετ.
"Πως είναι το Μπομπατον? Είναι ωραία εκεί?" Ρώτησε ο Ματτεο στηρίζοντας το κεφάλι του πάνω στο δεξί του χέρι.

"Ναι, πολύ ωγαια, τα Χγιστουγεννα το Παλάς Μπομπατον στολίζεται με γλυπτά από πάγο, κι έχουμε πολλά μεταξωτά υφάσματα για φογεματα. Και τα αγογια εκεί είναι πολύ ευγενικά, αλλά κάποιοι είναι και...αδεγφες, κατάλαβες... Όχι πως είναι κακό, αλλά τέτοια γίνονται όταν μεγαλώνεις σαν πγικγιπας" η φωνή της Τζουλιετ ακουγόταν ώρες ώρες ακαταλαβιστικη στα αφτιά του Ματτεο, αλλά εκείνος συνέχιζε τα την κοίτα με ένα στραβό χαμόγελο.

"Και πως είναι η γαλλική κουζίνα? Τι τρώτε στο Μπομπατον?"
"Τγωμε σουφλέ, παγις μπγεστ, επίσης πίνουμε διαφογα ζεστά γοφημαφα και φυσικους χυμούς, και τγωμε πολύ ψωμί. Η κουζίνα του Ογκουαγτς είναι απλά χάλια! Δεν έχετε ούτε σνακ για τη διαγκεια της ημεγας!"
"Έχεις απόλυτο δίκιο.... Παρεμπιπτόντως, το σουφλέ είναι τελειο" είπε χαμογελαστός ο Ματτέο.
"Το ξεγω, έχεις πιει ποτέ κγασι?"
"Όχι, εσύ έχεις πιει ουίσκι?"
"Ίου...ζεν πίνω τίποτε άλλο πεγα από κγασι...!" Είπε κάπως θυμωμένη η Τζουλιετ ενώ σταμάτησε να παίζει με την τούφα των μαλλιών της κι άρχισε να παίζει με το γαλάζιο ψεύτικο νύχι της.

"Είσαι ελευθεγος?" Είπε πονηρά η Τζουλιετ καθώς κοιτούσε ο ένας τα μάτια του αλλουνού.
"Πιο ελεύθερος από ποτέ..." Μουρμούρισε ο Ματτέο.
Η Τζουλιετ του έκλεισε το μάτι κι εκείνος άναψε αμέσως. Την έριξε πάνω στον καναπέ και της χάρισε αργά και ζεστά φιλιά στα χείλη και στο λαιμό της ενώ εκείνη είχε ήδη αρχίσει να τον τραβάει απτά μαλλιά σαν τρελή.

"Avez-vous un préservatif?"
"Ouï!" Αναφώνησε ο Ματτεο κι έβγαλε ένα απτην τσέπη του.

Αυτοί οι δύο συνέχισαν την προσωπική τους στιγμή, αγνοώντας την ώρα αλλά και τον θόρυβο που έκαναν με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν τους περισσότερους μαθητές του Σλιθεριν, αλλά κανένας από αυτούς δεν τόλμησε να πάει στο κοινό δωμάτιο και να τους πει να κάνουν ησυχία. Κανείς δεν ήθελε να μπλέξει με τον Ματτέο Ριντλ.

Ο Χάρι, απτην άλλη, δεν είχε κλείσει μάτι. Σε λίγες μέρες θα γινόταν ο πρώτος άθλος. Κι εκείνος ηταν απροετιμαστος.
Ο Ρον ήταν ακόμα θυμωμένος μαζί του.
Ο Χάρι κάθισε μπροστά από το τζάκι με τα καμμένα ξύλα οκλαδον και κοίταξε έξω από το παράθυρο τον γκρίζο ουρανό.

Δράκοι, Χάρι...Ο πρώτος άθλος είναι οι δράκοι, ο Χαγκριντ του είχε πει ποιος ήταν ο πρώτος άθλος.
Έπρεπε να παλέψει με δράκους. Θα πήγαινε μαζί με την Ερμιόνη στη βιβλιοθήκη για να μάθει ξόρκια μεταμόρφωσης, μόνο που ο Χάρι δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τις Μεταμορφωσεις.
Η ΜακΓκοναγκαλ τους είχε βάλει γύρω στις τέσσερις εργασίες κι εκείνος είχε παραδώσει μόνο τις δύο. Που να βρει χρόνο?

Στην αρχή του έτους τον ένοιαζε να περάσει μια απλή χρόνια στο Χογκουαρτς χωρίς να μπει σε μπελάδες, και σε λίγες μερες θα πάλευε με έναν δράκο.
Και το χειρότερο? Δεν ήξερε καν πως να τον νικήσει. Πίστευε ότι ο Τομ ή ο Ματτέο Ριντλ θα έπρεπε να ήταν στη θέση του, γιατί αυτοί οι δύο είναι αριστούχοι σε όλων των ειδών τα ξόρκια.
Αλλά σιγά μην έπαιρναν μέρος στο Τρίαθλο Μαγείας, δε θα ήθελαν να λερώσουν τους ακριβούς μανδύες τους, σκεφτόταν ο Χάρι.

[...]

"Έλα τώρα Ερμιόνη! Δεν πρόκειται να
μάθω απέξω το μισό βιβλίο!"

"Θα το μάθεις αν θέλεις να κερδίσεις τον πρώτο άθλο, και να μην πεθάνεις..."

"Πφφφ...το έχω σου λέω", γκρινιαξε ο Χάρι, "Πόσο δύσκολο θα 'ναι?"

"Πολύ!" Είπε κοφτά η Ερμιόνη και πέταξε άλλο ένα μεγάλο βιβλίο με ξόρκια πάνω στα δάχτυλα του Χάρι.
"Αουτς!!! Ερμιόνη!"

"ΣΣΣΣΣ!" Έκαναν για μία ακόμη φορά οι μαθητές που βρίσκονταν στη βιβλιοθήκη.

"Συγγνώμη Χάρι", ψιθύρισε η Ερμιόνη.

"Είναι η τρίτη φορά σήμερα. Και, τι έπαθε η μύτη σου?"

"Τι εννοείς? Μια χαρά είναι η μύτη μου".

"Φαίνεται κάπως....διαφορετική. Δε πιστεύω να τσακώθηκες πάλι με τον Μαλφοι...!"

"Όχι, έπεσα απτις σκάλες. Και ο Μαλφοι δε φταίει σε τίποτα".

"Ο,τι πεις... Βρήκες κανένα ξόρκι ασπίδας?"

"Δεν είμαι ρομπότ, Χάρι, λογικά θα έχει κάνα παρόμοιο ξόρκι μέσα στα βιβλία που άφησα μπροστά σου".

Ο Χάρι άνοιξε νυσταγμενος ένα τυχαίο βιβλίο -από αυτά που του είχε δώσει η Ερμιόνη- κι άρχισε το διάβασμα.

Δύο ώρες αργότερα κοιμόταν πάνω στο βιβλίο. Η Ερμιόνη κοίταξε τη σελίδα την οποία διάβαζε ο Χάρι πριν κοιμηθεί. Σελίδα 23.

Η Ελεονόρα εισχώρησε στη βιβλιοθήκη με ένα θανατηφόρο αλλά και κουρασμένο βλέμμα, ενώ ο Φρεντ κι ο Τζορτζ ήταν όλη την ώρα από πίσω της και την παρακαλούσαν να δοκιμάσει κάποια από τα καινούργια ζελεδακια-σαλιγκαρια που σου προκαλούσαν φαγούρα.

"Ερμιόνη...ξέρεις που βάζουν τα βιβλία με οικογένειες ή σκοτεινούς μαγους?" Έκανε η Ελ.
"Ναι" Αναφώνησε η Ερμιόνη -καθώς κοιτούσε με ένα απορημένο βλέμμα τους δίδυμους Ουεσλι, "Βιβλία με οικογένειες μάγων δεν έχει πολλα, οπότε τα βάζουν στο γράμμα ωμέγα , και βιβλία με σκοτεινούς μάγους θα έχει σίγουρα στο σίγμα. "

"Ευχαριστώ" η Ελ πήγε στα βιβλία με τους σκοτεινούς μάγους με γοργό βήμα.

"Ερμιόνη, μήπως θα ήθελες να δοκιμάσεις τα ζελεδακια μας?" Είπε ο Τζορτζ.

"Ίσως αργότερα, γιατί δε ρωτάτε τη Τζιννη? Εκείνη θα θέλει σιγουρα".

"Δε μπορεί, έχει μάθημα..." έκανε ο Τζορτζ κι έσκυψε το κεφάλι.

"...συν ότι μας αποφεύγει" πρόσθεσε ο Φρεντ. "Λέει ότι την κάνουμε ρεζιλι".

Η Ελεονόρα άφησε θυμωμένη πέντε χοντρά βιβλία για σκοτεινούς μάγους δίπλα από τον Χάρι, ο οποίος τιναχτικε από τον δυνατό θόρυβο.
"Είμαι ξύπνιος!!" Φώναξε.

"ΣΣΣΣΣ!"

"Για πόση ώρα κοιμόμουν?" Ρώτησε ο Χάρι την Μιονη.
"Πέντε λεπτα" απάντησε κοφτά εκείνη λέγοντας ψέματα.

Ο Φρεντ πήγε δίπλα στην Ελεονόρα και κοίταξε εξεταστικα τα βιβλία που είχε πάρει. "Ελ, γιατί τα θες όλα αυτά τα βιβλία με τους σκοτεινούς μάγους?"

"Για μία εργασία, στις Σκοτεινές Τέχνες".

"Αλήθεια? Πότε μας έβαλε τέτοια εργασία ο καθηγητής Μουντι!?" Ρώτησε γεμάτη απορία η Ερμιόνη ενώ είχε ήδη αρχίσει να ιδρώνει απτό άγχος.

Η Ελ δεν πήρε το βλέμμα τις από το βιβλίο που κρατούσε. "Εεε, μου έβαλε μία έξτρα εργασία γιατί ήθελα να πάρω πόντους για το Γκριφιντορ..."

"Γίνεται να παίρνουμε τόσο εύκολα πόντους?" , ειρωνευτηκε ο Χάρι.

"Εμ, ναι... Πως τα πας με τον Ρον?"

"Καλά...Είναι ακόμα θυμωμένος".

"Είμαι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσει!" Είπε ο Τζορτζ.

[Hermione's Pov]

[...]

Έκλεισα το βιβλίο με τους Αρχαίους Ρουνους και μάζεψα τα πράγματα μου.

"Μείνατε πέντε ώρες στη βιβλιοθήκη σήμερα, δεσποινίς Γκρειντζερ" είπε έκπληκτη η βιβλιοθηκαριος.
Της χαμογέλασα. "Έξι. Έκλεισα έξι ωρες". Έφυγα από τη βιβλιοθήκη.

Έστριψα σε έναν φετινό διάδρομο, που συνήθως δεν πάει κανείς, κι απόλαυσα τη στιγμιαία ηρεμία και γαλήνη που μου πρόσφερε το Χογκουαρτς.

Όλα ήταν ήσυχα μέχρι να ακούσω μια ανδρική -μπορεί και λίγο αγοριστικη- φωνή να λέει το όνομα μου.
"Γκρειντζερ..."
Γύρισα το κεφάλι μου κι αντίκρισα τον Μαλφοι να με πλησιάζει με αργά βήματα.
"Είσαι πάλι μόνη σου, απ'οτι βλέπω". Η σκια του ήταν πιο τρομακτική απτόν ίδιο.

Στάθηκε μπροστά μου, ισιωσε τους ώμους του, και πέρασε μία τούφα απτά σγουρά μαλλιά μου πίσω απτό αυτί μου. "Είναι καλύτερα η μύτη σου?" Ο τρόπος που πρόφερε αυτή την πρόταση ήταν περίεργος.

"Όχι", είπα κοφτά, "Όταν αναπνέω πονάει, και είναι ακόμα κοκκινη" του έδιωξα το χέρι απτά μαλλιά μου κοιτώντας τον με ένα εξοργισμένο βλέμμα.

Το χλευαστικο του γέλιο ήταν το μόνο πράγμα που βγήκε απτό στόμα του μετά από αυτά που είπα.

Τον έσπρωξα στον τοίχο κι έβγαλα το ραβδί μου "Την επόμενη φορά θα σου σπάσω εγώ τη μυτη".
Με γύρισε και με στρίμωξε εκείνος στον τοίχο. "Δε θα υπάρξει επόμενη φορά, Γκρειντζερ" είπε, και το επόμενο πράγμα που ένιωσα ήταν τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

Με φιλούσε παθιασμένα ενώ αγκάλιαζε σφιχτά τη μέση μου. Τα χέρια που ταξίδεψαν μέσα απτά ξανθά μαλλιά του. Η πλάτη του τεράστια, το ανάστημα μου μικροσκοπικό μπροστά στο δικό του.
Αυτή η γεύση μέντας και πρασίνου μήλου ήταν τόσο τέλεια... Η γλώσσα του άρχισε να λικνιζεται γύρω απτη δικιά μου.

Ένιωθα παράξενα. Αλλά αυτό το παράξενο συναίσθημα ήταν υπέροχο. Δεν ήθελα να τελειώσει.

Απομάκρυνε αργά τα χείλη του απτά δικά μου. "Θες ακόμα να μου σπάσεις τη μύτη?"
"Ναι..." Αναφώνησα κοροιδευτικα κι εκείνος χαμογέλασε στραβά.
"Τελικά έχεις χιούμορ, Γκρειντζερ".
"Μη σταματάς Μαλφοι..." Τον τράβηξα απτη γραβάτα και τον φίλησα.

"Θα σου πήγαινε το πράσινο..." είπε ενώ τα χείλη μας ήταν ακόμα κολλημένα.
"Και το λευκό μου πάει...." είπα πονηρά.

[Eleonora's Pov]

Μη με ρωτήσετε που είναι ο Τομ.
Ή τι κάνει ο Χάρι.
Ή αν το πόδι του Όλιβερ είναι καλά.
Ούτε και το πως νιώθω για τον Ματτέο.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο πραγματικός μου πατέρας ονομάζεται Γκρίντελβαλντ, είναι σίγουρα καθαρόαιμος, και ότι έχω απίστευτο πονοκέφαλο.

Ύστερα από λίγη ώρα, η μυστική πόρτα του πύργου άνοιξε.

Έβγαλα το ραβδί μου και περίμενα να δω ποιος μπήκε έξι το απόγευμα στο δωμάτιο μου...!

Ήταν ο Τομ.

Κατέβασα ανακουφισμενη το ραβδί μου και κάθισα πάλι πάνω στο κρεβάτι μου. "Με τρόμαξες!" Είπα.

"Συγγνώμη... Σου έφερα κάτι να πιεις" μου εδωσε ένα μπουκάλι με χυμό πορτοκάλι.

"Ευχαριστώ, Τομ", ήπια όλο τον χυμό μονορούφι. Δεν είχα προλάβει να φάω μεσημεριανό.

"Τι ψάχνεις εκεί?" Έκατσε δίπλα μου.
"Τίποτα ενδιαφέρον...κάτι για μία εργασία" Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα στα μάτια.

Μέρλιν....τώρα παρατηρώ πόσο όμορφα μάτια έχει...?

"Μπορείς να κοιμηθείς εδώ απόψε. Αν θέλεις".
"Εντάξει, θα στρώσω στο πάτωμα αργοτερ-"
"Όχι, μπο-μπορεις να κοιμηθείς στο κρεβάτι...μαζί μου".
"Με ποια απτις δύο έννοιες?" Ρώτησε πονηρά.

~Αυτή που σκέφτεσαι, πες. Θέλω να διασκεδάσω λίγο...

Οκευ...?

"Αυτή που σκέφτεσαι".
Ο Τομ χαμογέλασε και κοίταξε τα χείλια μου.

Η ιδέα μου είναι ή σήμερα είναι πιο όμορφος από ποτέ?

"Μπα, είσαι μικρή ακόμα..." χαμογελάει και σηκώνεται απτό κρεβάτι. "Έλα, σήκω, θα πάμε στην τραπεζαρία για να φας κατι".

Μα, κοιτάξτε λίγο τα μάτια του...τα μαλλιά του...τώρα ορκίζομαι ότι θα τον φιλούσα!

~Τι σε έπιασε ξαφνικά?

Τίποτα?

~Τελείωνε με τις αηδίες σου και σήκω. Και μη μου το παίζεις εμένα Αλέκος!!!

Pardon?

~Ρε, ντύσου λεμε!!!

Καλά, καλά, ηρεμησεε...

Έβαλα μία ζακέτα κι ένα κολάν.
Ο Τομ μου κράτησε το χέρι -ενώ ήμουν έτοιμη να λυπωθημησω- και κατευθυνθηκαμε προς την τραπεζαρία.

【Writer's Pov】

Πέντε λεπτά αργότερα είχαν φτάσει έξω από το Γκρειτ Χολ.
Αυτό που είδαν όμως δεν το περίμεναν... Έβλεπαν τον Ματτεο μπροστά τους να αγκαλιάζεται και να φιλιεται μαζί με την Τζουλιετ στον διάδρομο.

Η Ελ έμεινε κόκαλο.

Ο Τομ όμως, γεμάτος νεύρα, την γύρισε και την φίλησε. Τη φιλούσε άγρια, ενώ εκείνη είχε περάσει τα χέρια της γύρω απτό λαιμό του, νιώθοντας μπερδεμένη και ξαφνιασμενη.

Ύστερα από μερικά δεύτερα, ξεκόλλησε τα χείλη του από τα δικά της και την κοίταξε μες στα μάτια. "Πάμε, δε θέλω να πεθάνεις απτην πείνα" είπε κοφτά ο Τομ και την τράβηξε απαλα απτό χέρι.

Η Ελεονόρα προσπάθησε να τσιμπήσει κρυφά το χέρι της για να δει αν ονειρευόταν. Και ναι, το φιλί ήταν πραγματικο.

Κάθισαν δίπλα δίπλα στο τραπέζι του Σλιθεριν και συζητούσαν καθώς οι Θανάσιμοι και όλοι οι φίλοι της Ελ τους κοιτούσαν άφωνοι.

[Την επόμενη εβδομάδα!!]

Η Ρίτα Σκίτερ είχε ήδη φροντίσει να γράψει στον Ημερήσιο Προφήτη για το ζευγαράκι της χρονιάς.

ΗΜΕΡΉΣΙΟΣ ΠΡΟΦΉΤΗΣ

Νεανικός έρωτας!!
Ο Τομ Ριντλ, γιος του Ακατανωμαστου, μαζί με την Ελεονόρα Κινγκ, αυτό το γλυκό κορίτσι με το κρυφό χάρισμα που μπήκε και στους τέσσερις οίκους του Χογκουαρτς!
Αυτή είναι μία σχέση με πολύ μυστήριο κι απορώ αν θα κρατήσει μέχρι το τέλος του Τριαθλου Μαγείας.

Κάτι άλλο όμως είναι αυτό που θα κάνει τους αγώνες για το Κύπελο της Φωτιάς πιο ενδιαφέρον... Ο διάσημος Χάρι Ποττερ, μόλις δεκατριών ετών, επιλέχθηκε από το Κύπελο της Φωτιάς. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο Ποττερ δωροδοκισε κάποιον για να βάλει το όνομα του στο Κύπελο.
Εν τέλει, ο Χάρι Ποττερ θα αγωνιστεί μαζί με τον Σεντρικ Ντιγκορι, από το Χογκουαρτς, την Φλερ Ντελακουρ από το Μπομπατον, και με τον Βίκτωρ Κραμ από το Νταρμστρανγκ......

Ο Χάρι πέταξε την εφημερίδα αγανακτησμενος πάνω στο τραπέζι του Γκριφιντορ.
"Δεν αντέχω άλλο!" Αναφώνησε θυμωμένος.

"Έλεος Χάρι, ηρέμησε! Είναι μισή Σλιθεριν, μισή Γκριφιντορ, μισή Χαφλπαφ, και μισή Ραβενκλοου! Και είναι φίλη μας!"

"Σοβαρά τώρα Ερμιόνη? Την υπερασπιζεσαι? Είναι μαζί με τον εχθρό!" Είπε ο Χάρι βγάζοντας αφρούς απτό στόμα. "Νεανικός έρωτας...Άκου 'κει! Το μόνο που κάνουν είναι να κρατιούνται χεράκι χεράκι και βλακειες!"

"Μήπως πρέπει να χαλαρώσεις λίγο? Η Ελεονόρα δεν θα γινόταν ποτέ ακόλουθος του Ξερεις-Ποιου! Στο ορκίζομαι στην τούρτα που έφαγα στα γενέθλιά μου!!" Είπε ο Ρον.

"Έχει δίκιο Χάρι, και η τούρτα που έφαγε ο Ρον ήταν ιερή, όπως και κάθε άλλο γλυκό που τρώει..." είπε η Τζιννη.

"Έτσι και πάθετε κάτι, αυτοί οι δύο θα είναι η αιτία!!"

Η Ερμιόνη έκλεισετο βιβλίοτης και το κοπανησε στο τραπέζι του Γκρειτ Χολ "Ω έλα τώρα, όλοι ξέρουμε πως η Ελ δε θα πείραζε ούτε μύγα!"

Παράλληλα, στο δωμάτιο στον πύργο, τσακωνονταν ο Όλιβερ και η Ελεονόρα.
Ο Όλιβερ ότι είχε αρχίσει να περπατάει χωρίς πατεριτσες κι έτρεχε πίσω από την Ελεονόρα και την παρακαλούσε να χωρίσει με τον Τομ.

"Όλιβερ είμαι μαζί του μία εβδομάδα μόνο!!!"

"Και?! Είναι κακός, Ελ.....Ελ, κοίτα με!" Είπε κουνώντας την απτους ωμους, "Είναι ο γιος του Ακατανωμαστου!!! Μπορεί να σε σκοτώσει!!!"

"Δ-δεν ξέρεις τι λες..."

"Κι εσύ δεν ξέρεις τι κάνεις! Ελ θα μπλέξεις! Ή μάλλον όχι, έχεις ήδη μπλέξει!!!"

Η Ελεονόρα έκατσε ξεφυσωντας πάνω στο κρεβάτι της. "Όλιβερ, απλά, άσε με να νιώσω αγαπητή. Άσε με να γεμίσω αυτό το κενό που νιώθω. Δεν αντέχω άλλο!"

"Δεν γεμίζεις το κενό, το μεγαλώνεις! Απλά άκουσε με!"

"Όλιβερ, η θεία μου έχει πεθάνει, ο μπαμπάς μου έχει κατάθλιψη, κι έχασα την φωτογραφία της μαμάς μου, ενώ βλέπω εφιάλτες ΚΆΘΕ βράδ-δυ!"

Ο φίλος της Ελεονόρας έμεινε σιωπηλός.
Την κοίταξε με απέχθεια κι ύστερα με στοργή. "Έχεις εμενα. Είμαι ο κολλητός σου! Και ο Σεντρικ είναι....αλλά εγώ ξέρω πιο πολλά πράγματα για σένα".

Στην άλλη μεριά του Χογκουαρτς όμως, καποιος περνουσε πιο δυσκολα. Ο Ματτεο έκρυβε στο απαγορευμένο δάσος το πτώμα της Νατάσα Τζέιμς. Όπως υποσχέθηκε, σκότωσε εκείνος το κορίτσι...

----------------
Γειά σας βουτυρομπυρακια μου!!!

Τι κάνετε? Και για να σας τη χαλάσω λίγο...πως νιώθετε που τα σχολεία ανοίγουν σε 18 μέρες περίπου?😏

Εντωμεταξύ, εγώ ξέχασα πόσες μέρες πέρασαν, γιαυτό κι άργησα λίγο να ανεβάσω κεφάλαιο...

ANYWAY!

Πάμε πίσω στον Ματτεο και στην Τζουλιετ!!!
Πως σας φαίνεται η σχέση του Ματτεο και της Τζουλιετττ?

Και τί πιστεύετε ότι θα κάνει η Ελ,με τον Τομ? Θα τον χωρίσει, ή θα γίνει κάτι άλλο?

Αυταααα *χασμουριεται δίχως αύριο*

Μπαι αγαπες!!!❤
😚😚😚