[Eleonora's Pov]

"Νιώθεις καλυτερα?" Είπα δίνοντας του ένα μπολ με σούπα.
"Ναι, ευχαριστώ γλυκιά μου. Πως, πως πάει το σχολείο?"
"Ε, καλά πάει μπαμπά...τα μαθήματα είναι λίγο δύσκολα".

"Γράφετε εξετάσεις σε εκείνο το μαγικό σχολείο που πας?"
"Ναι, το καλοκαίρι... Τα παράθυρα πως έσπασαν?" Είπα γι ανά αλλάξω θέμα.

"Τίποτα σπουδαίο, οι αλήτες της γειτονιάς ήθελαν να το παίξουν μάγκες κι έσπασαν τα παράθυρα. Νόμιζαν ότι δεν έμενε κάνεις στο σπιτι".

"Έπρεπε να ενημερώσεις την αστυνομία, πόσο καιρό είναι έτσι?"

"Μιάμιση βδομάδα περίπου. Περιμένω να πληρωθώ απτή δουλειά για να τα φτιάξω".

"Μπορούσες να μου στείλεις γράμμα, εγώ μπορώ να τα φτιάξω στο πιτς φιτίλι!"

"Δεν ήθελα να σε έχω πέρα δώθε για να μου φτιάχνεις τα παράθυρα, ούτως ή άλλως θα βάλω καινούργια σύντομα... Μήπως χρειάζεσαι χαρτζιλίκι?"

"Όχι όχι, εμείς έχουμε γαλερες", Είπα και του έκλεισα το μάτι. Πήρα το πιάτο του με τη σούπα και το άφησα μέσα στο νεροχύτη της κουζίνας.

"Κάνα αγοράκι παίζει?" Φώναξε για να τον ακούσω.

Πες μου ότι έμαθε με ποιον τα έχω...

~Μπορει...

ΤΙ?!

Πήγα με γουρλωμένα μάτια στο σαλόνι παριστάνοντας ότι δεν τρέχει τίποτα.
"Πφφ, όχι καλέ..."

"Είσαι η κόρη μου, ξέρω πότε μου λες ψεματα".

~Σχετικά με αυτό μεγάλε, δεν είχες ποτέ κόρη, η Ελεονόρα βγήκε από αλλουνού το πουλακ-

Σταμάτα! Προσπαθώ να συγκεντρωθώ!

"Εμ, να, τον λένε Τομ..."

~Πως και δεν κοκκινισες κοπελιά?

"...Είναι πολύ καλός, αν και κάποιες φορές λίγο απόμακρος. Περνάει δύσκολα τις τελευταίες μέρες..."

Με κοίταξε με ένα μεγάλο ερωτηματικό στα μάτια που δε θα έληγε σε καλό.

"...οι γονείς του! Παίρνουν διαζύγιο...δύσκολα, πολύ δύσκολα, φωνές στο σπίτι, καβγάδες..."

"Κρίμα το παλικάρι. Και τι λέει? Είναι...ψηλός?"

"Ναι, πολύ", είπα χαμογελαστή.

~Και ο Ματτεο είναι ψηλός.

Αχ ναι...κι έχει κάτι χερι- ΤΙ ΣΤΟ- Σταμάτα, τα έχω με τον Τομ!

"Πόσο χρονών?"

"Μη θυμώσεις..."

"Όχι καλέ, σιγά, πόσο άσχημα μπορεί να είναι?"

"Δεκαεφτά".

"Δεκαεφτά?! Μου κάνεις πλακα!-" Φώναξε εξαγριωμενος.

Του έριξα ένα βλέμμα που έλεγε: υποσχεθηκες-οτι-δεν-θα-θυμωσεις.

"...Αυτό είναι, φοβερό, είμαι χαρούμενος για εσένα. Πολύ, πολύ χαρουμενος", έσκυψε και μου έδωσε ένα φιλί στο κούτελο. "Η πρώτη σου σχέση, ε?"

"Ναιπ..."

"Τι μέρα είναι σήμερα?"

"Παρασκευή... Α, καλό μήνα!"
"Καλό μήν- για μισό λεπτό......." κοίταξε το ρολόι του κι ύστερα εμένα με γουρλωμένα μάτια. Με γοργό βήμα ανέβηκε τις σκάλες και κατέβηκε μετά από πέντε λεπτά. "...Ουφ, λοιπόν..."

Έκατσε ξανά στην πολυθρόνα του και μου έδωσε ένα κουτί με κόκκινο περιτύλιγμα. "Χρόνια πολλά..." είπε λαχανιασμενος.

"Πως θυμήθηκες τα γενεθλια μου?"

"Σαν σήμερα γεννήθηκες! Ξεχνιέται αυτό...?"

"Ευχαριστώ μπαμπά", του έδωσα ένα φιλί στο κούτελο κι άνοιξα ανυπόμονα το δώρο μου. Ήταν καινούργιες πουεντ!
"Διπλό ευχαριστώ!!!" Φωναξα και του γέμισα το κούτελο με φιλιά.

"Σιγά, θα μπορούσα να σου πάρω κάτι καλυτερο..."
"Μη λες ανοησίες! Το ότι είμαι εδώ μαζί σου είναι αρκετό......Τέλος πάντων, παω να πάρω κάποια πράγματα απτό δωμάτιο μου, αν χρειαστείς κάτι φωναξε με".

[Hermione's Pov]

ΛΟΙΠΟΝ, πριν συνεχίσετε το διάβασμα, ας κάνουμε ενός λεπτού σιγή για τη ντροπή που νιώθω εδώ και τρεις μέρες, κι ας ρίξουμε όλοι τις κατάρες μας στην κολλητή μου που με έβαλε να γράψω αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω.

Καλή απόλαυση.
*Τα βουντού επιτρέπονται μετά τις 7 το απόγευμα εως τις 11 το βράδυ*

Ήμουν μόνη στο δωμάτιο μου, σε λίγα λεπτά ή ώρα θα πήγαινε έντεκα το βράδυ.

"Εγώ την κάνω. Δε θα γυρίσω το πρωί οπότε μπορείς να φέρεις κάνα γκόμενο..." είπε η Ελβίρα και ξεκλείδωσε την πόρτα. "Και ότι κάνεις, όχι πάνω στο κρεβάτι μου. Άλλαξα σεντόνια προχθές..." Έφυγε και βρήκα επιτέλους την ευκαιρία να ανοίξω το παράθυρο.

Ο Ντρακο μπήκε μεσα με τη σκούπα του κι έκλεισε το παράθυρο. "Τι έκανε τόση ωρα...κόντεψα να πεθάνω από το κρύο εκεί έξω..." Μου έδωσε ένα φιλί στα χείλη αλλά εγώ απομακρυνθηκα.

"Περίμενε...πριν αρχίσουμε, πρέπει να κάνουμε ησυχία. Μπορεί να μας ακούσουν..."

"Και? Είναι κακό να το απολαύσουμε?"

"Οχιι, αλλά θα πάρουμε αποβολή αν μάθουν ότι είσαι στο δωμάτιο μίας Γκριφιντορ".

Με έπιασε απτό λαιμό και μου έδωσε ένα ακόμα φιλί.

"Περίμενε!" Αναφώνησα, "Δεν κλείδωσα την πόρτα..."

"Παρατα την κωλοπορτα", άρχισε να με φιλάει παθιασμένα κι εγώ πέρασα τα χέρια μου γύρω απτό λαιμό του.

Με έριξε πάνω στο κρεβάτι και μου έβγαλε τη μπλούζα... Ύστερα από πέντε λεπτά ήμασταν και οι δύο γυμνοί.

"Είσαι σίγουρη ότι θες?" Με ρώτησε.
"Ναι...είμαι απόλυτα σίγουρη".

Έβαλε ένα προφυλακτικό και με κοίταξε στα μάτια "Θα πονέσει λίγο μίας και είναι η πρώτη πρώτη σου φορά...."

Μου κράτησε το χέρι και με αργές κινήσεις μπήκε μέσα μου.

"Θες να σταματήσω?"

"Ο-οχι", ψέλλισα.

Ένιωθα το βλέμμα του να καίει κάθε σημείο του κορμιού μου, καθώς είχα τα μάτια μου κλειστά κι απολάμβανα τη στιγμή.

Και κάπως έτσι συνέχισε η βραδιά, με γύρω 3, 4 και 5...
Κοιμηθηκαμε μαζί αγκαλιά

[The Next morninggg]

Ο ήλιος έσκιζε τα σύννεφα στον ουρανό κάνοντας αυτό το πρωινό ηλιόλουστο, παρόλο που ήταν Δεκέμβρης.

"Μου αρέσεις πολύ, Γκρειντζερ..." είπε καθώς μου έτριβε το μάγουλο. "Εγώ σου αρέσω?"
Τον κοίταξα στα μάτια κι έγνεψα "Ναι, Μαφλοι, κι εμένα μου αρέσεις πολύ".

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε...
"Καλημέρα φυτουκλ- ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ?!" Ούρλιαξε η Ελβίρα.

Πετάχτηκα όρθια τυλιγμενη με την κουβέρτα ενώ ο Ντρακο κάλυψε το τέλειο πραγματάκι του με ένα μαξιλάρι.

"Ελβίρα, μπορώ να σου εξηγήσω! Αλλά πρώτα πρέπει να κάνεις ησυχία..."

Έκλεισε την πόρτα και μας έριξε ένα καχύποπτο βλέμμα. "Τι στον διαολο γίνεται εδώ μέσα?"

"Εεε, είναι μεγάλη ιστορία.."

"Δε μιλάω για το σεξ που κάνατε! Προσπαθώ να καταλάβω ποιος έριξε την κιθάρα μου! Την είχα αφήσει ακριβώς δίπλα απτό παράθυρο, και τώρα βρίσκεται στο πάτωμα!!!!"

She was pissed as fuck.

"Εμ, εγώ, άνοιξα το παράθυρο για λίγο, γιατί έκανε πολυυυ ζέστη, και παίζει, λέω παίζει, ο αέρας να την έριξε" ξεροκαταπια.

Άρπαξε την κιθάρα της και την άφησε πάνω στο κρεβάτι της. "Το καλό που σας θέλω να μην έχει γρατζουνιές, αλλιώς θα σας σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!!! Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε..." κοπανησε την πόρτα κι εγώ κοιταχτηκα μαζί με τον Ντρακο σε στυλ: τι-ηταν-αυτο?

"Υποθέτω πως έπρεπε να σε αφήσω να κλειδώσεις την πορτα..." είπε ο Ντρακο.

Ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι και πέρασε το χέρι του δίπλα μου. "Πού θες να παμε μετά?" Ρώτησε πονηρά.

"Δεν ξέρω....τι λες στο δωμάτιο σου?"

"Δε μιλούσα για αυτό γατούλα, ραντεβού εννοούσα...σκέφτομαι να πάμε σε ένα ωραίο ακριβό εστιατόριο στο Χογκσμιντ...τι λες?" Τα ενθουσιασμενα γκρι μάτια του δεν έπαυαν να λαμπιριζουν.

"Κοίτα Ντρακο....δεν ξερ-"

"Σσσσς, θα έρθεις. Θα τα πληρώσω όλα εγώ".

"Και αν μας δει κάποιος?"

"Δε χρειάζεται να ανησυχείς γιαυτό, θα βάλω άτομα έξω από το εστιατόριο να ελέγχουν ποιος μπαίνει, ή στο κάτω κάτω μπορώ να τους διώξω όλους ώστε να είμαστε μόνο οι δυο μας..."

Η καυτή του ανάσα χτυπούσε απαλά το λαιμό και το ντεκολτέ μου, καθώς τον κοιτούσα στα μάτια νιώθοντας πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

"Εντάξει", ειπα.
Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη και σηκώθηκε για να ντυθεί.

"Ωραία τοτε", είπε χαμογελαστός, "Πρέπει να ντυθείς γιατί σε μιαμιση ωρίτσα θα είμαστε εκεί..." Άρπαξε τη σκούπα του και βγήκε απτό παράθυρο.

"Θα σε περιμένω στην κεντρική πύλη", μου έκλεισε το μάτι.

Εγώ απτην αλλη έκατσα να τον κοιτάω μέχρι να χαθεί απτό οπτικό μου πεδίο... Και τελικά έπεσα εξουθενωμενη στο κρεβάτι όσο τα λόγια του επαναλαμβανονταν στο μυαλό μου "Δεν μιλούσα για αυτό γατούλα, ραντεβού εννοούσα...".

Όταν ξύπνησα απτόν λήθαργο του τρομερού έρωτα που με κατεκλυε, είχε περάσει ήδη μια ώρα, πράγμα που σήμαινε ότι είχα μόνο τριάντα λεπτά!!!

Πεταχτηκα απτο κρεβατι κι εκανα ενα γρηγορο ντους.
Δεν έβαλα καθόλου μακιγιάζ, απλά έκανα ένα ξόρκι στα μαλλιά μου ώστε να είναι πιο κυματιστα κι απαλά.

Ύστερα φόρεσα μια φούστα, καλσόν, μία μπλούζα που μου είπε η Ελβίρα να βάλω, μποτάκια κι έφυγα με γοργό βήμα για την κεντρική πύλη.

[Eleonora's Pov]

Το Σαββατοκύριακο πέρασε με εμένα και τον μπαμπά να μαγειρεύουμε και να κάνουμε φάρσες ο ένας τον άλλον, τέλος έφτιαξα τα παραθυρα και του είπα ότι μπορεί κι εκείνος να έρχεται να με επισκέπτεται οπότε θέλει στις διακοπές των Χριστουγέννων.

Ήταν όμως πολύ άβολο κάθε φορά που θυμόμουν ότι δεν είναι ο πραγματικός μου μπαμπάς.

Του άφησα ένα σημείωμα πάνω στο ψυγείο πήρα την τσάντα μου κι έφυγα τέσσερις το πρωί.

Κάλεσα ταξί, και μέσα σε ένα τέταρτο ήταν εδώ. Ο οδηγός ήταν πάλι ο ίδιος, ο Ααρον...

"Καλημέρα, ξανασυναντιομαστε" είπε με βραχνή φωνή.
"Πράγματι... Θέλω να με πάτε στο σταθμό-"
"Του τρένου, ξέρω", έβαλε μπρος και ξεκίνησε να οδηγεί. "Πως ήταν το οικογενειακό συμβούλιο?"
"Εμ, καλά, πολύ καλά".
"...μάλιστα...", αναφωνησε κουνώντας το κεφάλι του αργά, πάνω κάτω.

Μισή ώρα αργότερα τον είδα να στρίβει σε έναν δρόμο άγνωστο για εμένα. Αμέσως αντιλήφθηκα ότι πήρε λάθος στροφή.
"Νομίζω ότι πήρατε λάθος στροφή", είπα.
"Το ξέρω, πρέπει να κάνουμε μία στάση, για να πάρουμε έναν κύριο..."

Ακούμπησα την πλάτη μου πάλι πίσω στο κάθισμα. ...μία στάση είναι μόνο, δεν θα χάσω το τρένο, σκέφτηκα.

Ξαφνικά σταματάει απότομα μπροστά από ένα εγκαταλελειμμενο δυοροφο σπίτι. Βγαίνει έξω κι ανοίγει την πόρτα μου, ενώ εγώ αρχίζω να υποψιάζομαι τι συμβαίνει...

Με τραβάει με δύναμη απτό χέρι και με βγάζει έξω.
"Τι στο καλό κάνεις?!" Φωναξα.
"Βουλωσε το ηλιθια πορνη", με κόλλησε πάνω στην πόρτα του συνοδηγού προσπαθώντας να μου ξεκουμπωσει το τζιν.

"Α-ασε με!!!", σήκωσα το γόνατο μου και τον χτύπησα με όση δύναμη μπορούσα. Ύστερα του πάτησα το πόδι και το έσπρωξα, ενώ είχε πέσει στα γόνατα βρίζοντας απτον πόνο.

"Μαλακισμενη...", μουρμουρισε.

Άρπαξα την τσάντα μου κι έφυγα τρέχοντας. Τα πόδια μου με οδήγησαν σε μία λεωφόρο.

Αυτό ήταν...έχω χάσει το τρένο και έχω μόνο τα μισά χρήματα για άλλο εισιτήριο.

Συνέχισα να περπατάω για αλλά τριάντα λεπτά. Είχα λαχανιασει. Κάθισα σε ένα παγκάκι κι έκλεισα τα μάτια μου εξουθενωμενη.

Τώρα πως θα πάω στο Χογκουαρτς?

~Βρες ένα καρτοτηλεφωνο και πάρε τον αγαπημένο σου Τομ.

Όχι ευχαριστώ. Ξέρω τι θα κάνω...
Ευτυχώς που οι Ουεσλι έχουν τηλέφωνο.

Με τα πολλά βρήκα ένα καρτοτηλεφωνο και κάλεσα τον αριθμό των Ουεσλι.

"003224", μουρμούρισα. (Όχι, δυστυχώς αυτός δεν είναι ο αριθμός των Ουεσλι)

"Παρακαλω?"

"Θεία? Γειά, εγώ είμαι, η Ελεονόρα".

"Αγάπη μου! Χρυσό μου! Τι κάνεις, πως είσαι?"

"Καλά, υποθέτω. Εμ, θεια, συγγνώμη που τηλέφωνο τόσο νωρίς, αλλά μήπως μπορεί ο θείος Άρθουρ να έρθει να με πάρει με το αμάξι?"

"Ναι, φυσικά χρυσό μου! Πες μου που βρίσκεσαι μόνο..."

"Εμμ....", κοίταξα γύρω μου κι ύστερα το πάτωμα, "Δεν ξερω".

"Τι εννοείς δεν ξέρεις?"

"Ήμουν στο σπίτι του μπαμπά...και τώρα βρίσκομαι σε μία γειτονιά μία ώρα μακριά. Είμαι κοντά στο σταθμό του Χογκουαρτς Εξπρές..."

"Μάλιστα, πάω να τον ξυπνήσω, κάτσε εκεί που είσαι..."

"Εντάξει θεια, ευχαριστώ".

"Τι ευχαριστείς παιδί μου? Σιγά! Τέλος πάντων, πρόσεχε μέχρι να έρθει, και μακριά από ξένους!" Τόνισε κι έκλεισε το τηλέφωνο .

Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του μπουφάν και στάθηκα στην άκρη του πεζοδρομίου.

Μέσα σε είκοσι πέντε λεπτά ο θείος Άρθουρ ήταν εδώ.
"Γεια σου Ελεονόρα", είπε ανοίγοντας μου από μέσα, την πόρτα του συνοδηγού.
"Γεια θειε".
"Τι κάνεις?"
"Καλά...."

"Πως έφτασες εδώ?" Είπε κοιτώντας τα σύννεφα μπροστά μας. #ΤοΙπταμενοΜπλεΑμαξιΤωνΟυεσλι

"Εεεε, μεγάλη ιστορία".

"Κατάλαβα, θέλεις να μου την πεις ή....?"

"Κάλεσα ταξί, και στην πορεία αποδείχθηκε ότι ο ταξιτζής δεν ήξερε τον δρόμο, οπότε άρχισα να περπατάω μέχρι τον σταθμό του τρένου...και μέρα αντιλήφθηκα ότι ήταν μακριά".

"Μάλιστα....", χασμουρηθηκε, "Τώρα που θες να σε πάω?"

"Στον σταθμό, αν μπορεις".

"Στον σταθμό? Είναι ανάγκη να γυρίσεις στο Χογκουαρτς? Μπορείς να κάτσεις για λίγο στο σπίτι μαζί μας αν θέλεις. Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ είναι επίσης σπίτι, πήραν αποβολή τα χαζά και τώρα θα κάτσουν σπίτι για άλλες τρεις μέρες".

"Θα το ήθελα πολύ..." είπα χαμογελώντας.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΒΟΥΤΥΡΟΜΠΥΡΑΚΙΑ ΜΟΥ?!

Τι κάνετε, πως είστε??
Ποιος έχει πέσει σε κατάθλιψη?

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο, αν και ήταν λιγουλακι μικρο.

Τι έχετε να πείτε στον βλακα Ααρον? *ανοίγουν οι κόκκινες κουρτίνες του θεάτρου και αποκαλύπτουν τον Ααρον αλυσοδεμένο πάνω από μία πισίνα με πιράνχας*

Και τι έχετε να πείτε στον πανηλιθιο Τομ Ριντλ? (Μπορείτε να τον βρίσετε ελεύθερα)

Όσο για τη spicy στιγμή του Ντρακο και τις Ερμιόνης...θα πρέπει να σας ρωτήσω κάτι ακόμα........Θα θέλατε να διαβάσετε πως ήταν το ραντεβού τους στο εστιατόριο ή όχι?

Αυτά για σήμερα...Ελπίζω να έχετε μια πολύ πολύ πολύ καλή μερα
Μπαιι❤