【Hermione's Pov】

"Αχ ναι... πιο γρήγορα!" ψιθύρισα στο αυτί του Ντρακο.

Πίεσε με δύναμη τα χείλη του πάνω στα δικά μου καθώς τα πόδια μου ήταν τυλιγμένα γύρω από τη μέση του και η πλάτη μου κολλημένη στον τοίχο.

"Αύριο...θες να...τους πω για...εμας?" Είπε μες στους αναστεναγμούς του.

"Δεν είναι λίγο...νωρίς? Φο-φοβάμ-μαι μήπως...έχουμε αρνη...τικές, αντιδράσεις"

"Συμφωνώ... ας περιμένουμε λίγο, ακόμα", άρχισε να πηγαίνει πιο γρήγορα, μέχρι που τελειώσαμε και οι δύο.

Ακούμπησα τις πατούσες μου ξανά στα παγωμένα πλακάκια της αποθήκης.
Έβαλα τα εσώρουχά μου, ύστερα ρούχα και παπούτσια. Το ίδιο κι ο Ντρακο.

Τα ξανθά του μαλλιά ήταν ανακατεμένα. Δεν φορούσε ζελέ, και μου άρεσαν περισσότερο έτσι διότι μπορούσα να του τα ανακατεύω όσο ήθελα χωρίς να θυμώνει.

"Είσαι σίγουρη ότι η Ελβίρα δεν θα πει τίποτα σε κανέναν?"

"Ναι, Ντρακο, την εμπιστεύομαι".
Τον πλησίασα και μου έδωσε ένα φιλί στο κούτελο.

"Ελπίζω να έχεις δίκιο..."

Βγήκαμε από την αποθήκη και πήγαμε για έναν περίπατο.
"Το ακούς αυτό?" ψιθύρισε.

"Όχι, ποιο λες-- Τί ήταν αυτό?" Είπα δείχνοντας δύο σκιές που μετακινούταν στον διάδρομο μπροστά μας.

"Πάμε, γρήγορα", είπε σίγουρα μία από τις δύο σκιές που είχαμε δει.

Με γοργό βήμα ακολουθήσαμε τον ήχο των παπουτσιών τους που έκαναν όταν έρχονταν σε επαφή με το πάτωμα.

Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμασταν δέκα μέτρα πίσω από τον Ριντλ και την Ελ!

"Τι στον πουτσο?" Ψιθύρισε ο Ντρακο ενώ τους βλέπαμε να περπατάνε δίπλα δίπλα κρατώντας χέρια.

"Απ'ότι φαίνεται δεν είμαστε οι μόνοι που κρατάνε μυστικά", είπα σουφρωνοντας τα χείλη μου.

【Την επόμενη μέρα】

Η Ελβίρα κοιμόταν ακόμη με τα ακουστικά στα αυτιά της να παίζουν μουσική.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο μου. Η ώρα ήταν μόλις επτά το πρωί. Φέτος θα μείνω στο Χογκουαρτς για τις διακοπές. Πρέπει να διαβάσω για το επόμενο τετράμηνο και να βοηθήσω τον Χάρι να λύσει τον γρίφο.

Αφού άλλαξα έφυγα για την τραπεζαρία.

【Eleonora's Pov】

Η μύτη μου ήταν μπουκωμένη και ο λαιμός μου στεγνός.
"Ματτεο...μου άλλαξες ρούχα?"

"Ναι? Μην ανησυχείς, δεν είδα τίποτα που δεν έπρεπε", είπε ακόμα σχεδόν κοιμισμένος. Είχε τα μάτια του κλειστά καθώς με σκέπαζε ξανά με το πάπλωμα.

Ξάπλωσε πάλι. "Ματτεο, τώρα εγώ τη θα κάνω?"

"Θα κοιμηθείς", ακούμπησε το χέρι του πάνω στο δικό μου.

"Ο λαιμός μου τσούζει", είπα.

"Μχμ...εμ, θες νερό?" Άνοιξε τα μάτια του επιτέλους και κάθισε στο κρεβάτι.

"Ναι".

Σηκώθηκε, βγήκε από το δωμάτιο, κοπάνησε μία πόρτα ενός άλλου δωματίου και ήρθε ξανά μέσα στο δικό του. "Ορίστε... ο ψωνάρας Ντρακο έχει πάντα ένα μπουκάλι νερό δίπλα του, λέει ότι βοηθάει για τα λαμπερά τα μαλλιά".

Χασκογέλασα και ήπια από το μπουκάλι νερό που μου είχε δώσει.
"Ευχαριστώ...", έτριψα τα μάτια μου και ξάπλωσα πάλι δίπλα του.

"Ματτεο, λες να έπιασαν τον Τομ?"

Κοιτούσε το ταβάνι με τα χέρια πίσω από το κεφάλι του. "Δεν έχω ιδέα τι έχει γίνει με τον μαλάκα. Θα επικοινωνήσω σήμερα με τον Γκρίντελβαλντ για να δω τι έκανε με τον Τομ..."

"Εμ, ο Γκρίντελβαλντ, είναι καλός?"

"Αν είναι λέει, έχει σκοτώσει άπειρους Μαγκλς, χωρίς παρεξήγηση. Είναι το δεξί χέρι του πατέρα..."

"Έχω μία απορία. Ο πατέρας σου γιατί δεν έχει μύτη?"

Άρχισε να γελάει δυνατά. "Αυτή ορκίζομαι πως ήταν η καλύτερη ερώτηση που μου έχεις κάνει. Δεν ξέρω ακριβως γιατι δεν έχει μύτη αλλά ούτε θέλω να μάθω".

Γέλασα κι εγώ μαζί του. Ήταν τόσο υπέροχος. Κέρδισα το λαχείο.

【...】

Καθόμουν δίπλα στην Ερμιόνη κι απέναντι από τον Χάρι και τον Νέβιλ. Βρισκόμασταν στην τραπεζαρία. Η Ερμιόνη με κοιτούσε συνέχεια. Το ίδιο κι εγώ εκείνη.

Πώς είναι δυνατόν να βγαίνει με τον Μαλφοι? Είναι θανάσιμοι εχθροί αυτοί οι δύο.

~Το ίδιο θα έλεγαν όλοι για εσένα και τον Ματτέο.

Άλλο εμείς...

Αντίκρισα τον Χάρι. Δεν έβαζε μπουκιά στο στόμα του. Κοιτούσε σκεπτικός το πιάτο μπροστά του.

"Σου λείπει ο Ρον, Χάρι?" Ρώτησε η Ερμιόνη.

"Εεε... ναι, ναι. Λογικό δεν είναι?" Μόνο από τον τόνο της φωνής του ήταν πανεύκολο να καταλάβει κανείς ότι έλεγε ψέματα. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι άλλο τον απασχολούσε.

Ο Σίμους πετάχτηκε από το πουθενά και κάθισε στην κενή θέση δίπλα από τον Χάρι. "Τα μάθατε?!" Ψιθυροφωναξε.

"Να μάθουμε τι?" Είπε η Ερμιόνη.

"Λένε πως υπάρχει κάποιος στο κάστρο που κυκλοφορεί τα βράδια στους διαδρόμους. Και το καλύτερο, δεν ξέρουμε καν ποιος είναι".

"Είναι απλά φήμες Σίμους..."

"Κάνεις λάθος Γκρειντζερ. Σήμερα το πρωί στις τρεις, οι πίνακες στον τρίτο όροφο άρχισαν να φωνάζουν πανικόβλητοι. Φήμες ξε-φήμες, πάω στοίχημα ότι δεν ήταν μαθητής".

"Και τι λες να ήταν?" Τον ρώτησε η Ερμιόνη με σηκωμένα φρύδια και χέρια σταυρωμένα.

"Ένα φάντασμα ίσως. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Εσύ τι νομίζεις ότι ήταν Ελεονόρα?"

"Εμ, μπορεί να ήταν ο Πιβς. Αν όχι, τότε πεθαίνω να μάθω--"

"Ιδέα!!!" Φώναξε ο Σίμους. "Τι λέτε απόψε, να ανακαλύψουμε ποιος το έκανε? Μπορούμε να πάμε στον τρίτο όροφο και να κάνουμε ένα ξόρκι για να πιάσουμε το πλάσμα που ευθύνεται γιαυτό", ψιθύρισε για άλλη μια φορά με ενθουσιασμό.

Δεν απάντησε κανείς... "Ελάτε, θέλω να κοιμάμαι ήρεμα τα βράδια!" παραπονέθηκε.

"Εγώ είμαι μέσα", είπε ο Χάρι.

"Κι εγώ!" Είπα με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Εγώ όχι, προτιμώ να κοιμηθώ παρά να αποβληθώ".

"Έλα τώρα Ερμιόνηηη", έπιασα τον ώμο της και την κούνησα.

"Μπορεί. Θα το σκεφτώ. Αλλά μάλλον δεν θα έρθω!"

"Πφφ, καλά. Που θα συναντηθούμε?" ψιθύρισα.

"Στις σκάλες. Και για καλή μας τύχη, πήρα υπνωτικό φίλτρο από το γραφείο του Σνειπ, θα το βάλουμε το φαγητό της κυρίας Νόρις και του Φιλτς".

"Καλή ιδέα... Μπορώ να βοηθήσω κι εγώ σε κάτι?" Είπε ο Νέβιλ.

"Εμ...μπορείς να έρθεις αν θες, δεν θέλουμε βοήθεια με κάτι αλλο", έκανε ο Σίμους. "Αυτό ήταν λοιπόν, κλείσαμε. Ώρα μία στις σκάλες. Ερμιόνη είσαι σίγουρη ότι δεν θες να έρθεις?"

"Θα. Το. Σκεφτώ", σηκώθηκε τσαντισμένη κι έφυγε κρατώντας σφιχτά το βιβλίο της.

Κοίταξα τον Χάρι και τον Νέβιλ, "Με συγχωρείτε..." είπα κι ακολούθησα τρέχοντας την Ερμιόνη.

"Όλα καλά? Φαίνεσαι λίγο θυμωμέν--"

"Μια χαρά είμαι Ελ. Από πότε βγαίνεις με τον Ριντλ?"

"Τον Τομ? Α, εμ, χωρίσαμε μετά το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν", είπα κουνώντας το κεφάλι μου, ελπίζοντας να με πιστέψει.

"Τον άλλον Ριντλ λέω! Σας είδα εχθές", ψιθύρισε.

"Κι εγώ είδα εσένα με τον Μαλφοι!"

Γούρλωσε τα μάτια της. "Τι εννοείς 'μας ειδες' ?"

"Εμ, δεν σας είδα ακριβώς...Ο Ματτεο είχε έναν μαγικό χάρτη και είδα εσένα να βρίσκεσαι ακριβώς μπροστά από τον Μαλφοι μέσα στην αποθήκη".

"Α...εντάξει", ξεφυσηξε ανακουφισμενη.

"Γιατί...? Κάνατε κάτι που δεν θα έπρεπε να δω?" Της είπα πονηρά ανεβοκατεβαζοντας τα φρύδια μου.

"Υπονοείς κάτι?"

"Εγώ? Ποτεεεε".

Αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο. "Και, εμ, αν το μάθουν ο Χάρι και ο Ρον?"

"Δεν θα το μάθουν. Και δεν πρέπει να το μάθουν Ελ. Φαντάσου τι θα γίνει αν το μαθουν όλοι στο Χογκουαρτς. Θα γίνει σκάνδαλο!"

~Άρα άκυρο το σχεδιάκι σου για να έχετε μία non-secret σχέση.

Έτσι φαίνεται...

"...Όπως και τότε με τον Τομ. Θυμάσαι πως αντέδρασαν όλοι", συνέχισε.

"Ναι...", κοίταξα κάτω και ξεφυσηξα. "Τέσπα, τι λες να πάμε στη βιβλιοθήκη?"

"Είμαι μέσα!" Είπε χαμογελαστή.

【...】

"Δεν σε πιστεύω".

"Αλήθεια λέω... και το επόμενο πρωί μας είδε η Ελβίρα. Ευτυχώς δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Εσύ με το τσιγάρο? Έχει γίνει κάτι μεταξύ σας?" Είπε πονηρά η Μιονη.

"Οχι βέβαια... Είναι κάπως νωρίς για τέτοια, δεν πιστεύεις? Ούτως ή άλλως είμαι λίγο μικρή. Θέλω να περιμένω κανα χρόνο".

"Ο,τι πεις... λοιπόν, εγώ πρέπει να φύγω... Το πράσινο μήλο με περιμένει", χαμογέλασε και μάζεψε τα βιβλία της. "Γειαα..."

"Γεια, καλα να--!"

"ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!" Φώναξε ένας μαθητής του Ραβενκλοου.

"Καλά να περάσεις!" ψιθύρισα.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΧΕΛΛΟΟΥ!

Ετοιμαστείτε γιατι το επόμενο κεφαλαιο θα εχει δράση😈

Τι κανετε? Πως παει η ζωη γενικότερα?

Το ξερω πως το κεφάλαιο ειναι καπως μικρο, αλλα ελπιζω να το απολαύσατε:)

Ποιο ηταν το αγαπημένο σας σημείο?
Καιιιι τι πιστεύετε οτι θα / θελετε να γινει στο επόμενο κεφαλαιο?

Αυτα για σημερα, MWAH MWAH❤
Byeee!