Σαν άγγελος έπεσες απτον ουρανό.
Εγώ σε παρακολουθουσα αλλά εσύ δε με πρόσεξες.
Κρυβομουν στη σκιά σου, κι εσύ δε γύρισες ποτέ πίσω για να αντικρίσεις το σκοτάδι μου.
Ήθελα να σε σώσω όταν δεν πέταξες...όταν ακούμπησες στο έδαφος νόμιζα ότι κοιμήθηκες.
Νόμιζα ότι δε θα ξυπνουσες ξανά...

-Mattheo

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ο Όλιβερ έκλαιγε πλέον με λυγμούς πάνω απτό κορμί της. Φώναζε για βοήθεια αλλά κανείς δεν τον άκουγε. Ένιωθε ότι πνιγοταν μες στα δάκρυα του.

-Κοιτάξτε εδώ τον άντρα που κλαίει σα γυναικούλα. Σήκω βοηθα τη ρε!

Ο Ματτεο είχε σοκαριστεί. Τόση ώρα παρακολουθουσε κάθε τους κίνηση έτρεξε γρήγορα κοντά της κι έσπρωξε τον Όλιβερ με δύναμη.

-Για μαζευτείτε λίγο η #TeamMatteoRiddle να κάνουμε ομαδικό fangirling over angry Matteo!

Τα φτερά της άρχισαν να μαραίνονται καθώς ο Ματτεο προσπαθούσε αρρωστημένα να την ξυπνήσει από αυτόν τον αιώνιο λήθαργο.

"ΤΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ ΒΛΑΚΑ?!" Φώναξε θυμωμένος ο νεαρός Ριντλ.

-Για εξηγήσου τώρα Wood! Βρες τρόπο να μπαλώσεις τα αμπάλωτα!

Το αγόρι με την κόκκινη ενδυμασία αποκρίθηκε φωνάζοντας "ΕΓΩ? ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΆΘΗΣΑ ΝΑ ΤΗ ΣΩΣΩ! ΕΣΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΡΕ?"

-ΕΣΥ ΡΕ! ΕΣΥ! ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ! Συγνώμη, παρασύρομαι αλλά είναι και λίγο μαλάκας το παιδί.

"ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕ. ΓΙΑΥΤΟ!" Φώναξε ξανά, εξοργισμένος ο Ματτεο.

-Έτσι και έχει πεθάνει θα μαζέψω το Matteo Team και έρθουμε κάτω από το σπίτι σου και θα σου κάψουμε τα σκουπόξυλα! Είδατε; Διατήρησα επίπεδο και ψυχραιμία.

Η μικρη άγγελος (η Ελ) κούνησε το κεφάλι της σφιγγοντας τα μάτια της. Αμέσως τα δύο αγόρια σωπασαν.

"ΕΛ! Είσαι καλά?!" Εκανε ο Όλιβερ. Έσκυψαν και οι δύο απο πάνω της περιμένοντας την απάντησή της. Ήλπιζαν ότι θα ήταν "Ναι" .

"Α-απλα...μη...μη φωνα-αζετε."

-Ζει! Δόξα τον Μέρλιν, ζει! Τώρα, Wood, έφυγες, Matteo, έμεινες.

"Θες να σε πάμε στο ιατρείο?" Ρώτησαν ταυτόχρονα τα δύο αγόρια.

"Οχι. Είμαι... μια χαρά. Απλά....Όλιβερ...μπο-μπορεις να με πας στον πύργο?"

-Γιατί ο Wood; Δεν σου κάνει ο Matteo; Θα σε ξαναρίξει. Εγώ προειδοποίησα αγάπη.

"Έτσι και την πειράξεις θα σε σφάξω." Γρύλισε ο Ματτεο αλλά ο Όλιβερ τον αγνόησε.

-Τον αγνόησε; Matteo ρίξ' του μια Avada Kedavra. Κάτσε, πρώτα Crucio και Avada Kedavra. Ναι, μου αρέσει καλύτερα αυτό.

"Φυσικά πριγκίπισσα." Είπε ο Όλιβερ και την σήκωσε σε στυλ νύφης. Την έβαλε να κάτσει μπροστά του πάνω στη σκούπα και τη γύρισε ώστε να κοιτάει προς τα πίσω. Την έσφιξε με το ένα του χέρι πάνω του και πέταξαν μέχρι τον πύργο.

-Έχω αναφέρει ποτέ πόσο τον μισώ; Την νυμφεύθηκες και την καλείς 'πριγκίπισσα' και την σφίγγεις κιόλας; Τι αχρείοι υπάρχουνε.

Ο Ματτεο τους κοιτούσε μέχρι να χαθούν απτό οπτικό του πεδίο. Ύστερα έφυγε και συνέχισε τη μέρα του λες και δεν είχε συμβεί τίποτα προηγουμένως.

Πήγε στο Common Room του Σλυθεριν κι εκατσε στον μαύρο, αφράτο καναπέ. Χάθηκε με τα μάτια του μέσα στις κόκκινες φλόγες της φωτιάς που χόρευαν δίχως να τις νοιάζει αν καίνε τα ξύλα.

"Τι έχεις εσυ?" Έκανε η Αστορια κι κάθισε δίπλα του.

"Τίποτα."

"Ναι καλά, λεγε Ματτεο..." ειπε πονηρά η Αστορια.

-Astoria back off! O Matteo είναι της ΕΙ!

"Προσπαθώ να μη φανώ αδύναμος. Και...και είναι κάποια που με κάνει να νιωθω παραξενα αλλά με θυμώνει ταυτόχρονα. Αλλά είναι τόσο μυστήρια που θέλω να τη σκίσω στη μέση για να βρω την αλήθεια! Και δεν είναι μόνο αυτό...Ο Τομ μάλλον θα επιστρέψει." Είπε ο Ματτεο προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυα του.

Πότε δεν είχε κάνει τίποτα με την Αστορια, αλλά ήταν πολύ δεμένοι φιλικά μεταξύ τους (άλλο που η Αστορια τον ηθελε) . Γιαυτό και τώρα της ανοίχτηκε.

"Δε...δε θέλω να γυρίσει ο αδερφός μου. Τον έβλεπα να σκοτώνει για πλάκα επειδή βαριόταν. Δε θέλω να καταλήξω έτσι..." ειπε κι ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο του. Το πρόσωπο του σκληρό, η καρδιά του μαλακιά.

-Αν δεν το θες γλυκέ μου, δεν θα καταλήξεις έτσι. Αλλά, εγώ τα λέω, εσείς δεν με ακούτε...

"Ματτεο, είσαι ο πιο δυνατός που ξέρω. Είσαι γενναίος. Ο Τομ είναι ο κακός, όχι εσυ." Είπε η Αστόρια κι αγκάλιασε το κεφάλι του. Ακούμπησε τα χείλη της στο κούτελο του κι εκεινος άρχισε να κλαίει...

...Το ίδιο και η Ελεονόρα. Καθόταν μόνη της ξαπλωμένη στο κρεβάτι παλεύοντας με τον πόνο. Είχε ζητήσει απτον Όλιβερ να φύγει και να μην πει σε κανέναν για τα φτερά της...κι αυτό έκανε.

-Κανονίστε να αρχίσω να κλαίω! Δεν μπορώ κάτι τέτοιες σκηνές! Με πιάνουν οι συναισθηματισμοί μου... Αλλά, πρέπει να μείνω δυνατή, κάτι το οποίο δεν κάνει ούτε ο Matt ούτε η Εl.

⚠️ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΘΑ ΥΠΆΡΞΟΥΝ ΣΚΗΝΕΣ ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ! Όποιος δε θέλει να διαβάσει, ας προχωρήσει μέχρι να δει την άλλη ανακοίνωση.⚠️

Έκλαιγε με λυγμούς καθώς προσπαθούσε να βγάλει τα φτερά απτην πλάτη της. Ούρλιαζε ενώ αίμα έσταζε πάνω στη μαύρη της φούστα.

Τότε της ήρθε μια ιδέα...

Ετρεξε μπροστά στον καθρέφτη και φώναξε την Εσμεραλντα.

"Εσμεραλντα! Βγες και βοήθησε με σε παρακαλώ! Πονάω...!"

"Βρε βρε βρε...σου έλειψα?"
"Βοήθα με σε παρακαλώ! "

"Εγώ δε μπορώ να κάνω τίποτα...Θα μπορούσα να σε βοηθήσω και να πάρω τον πόνο σου μόνο αν με έβγαζες απτον καθρέφτη. Εγώ δεν πονάω όμως...γιατί έχω αυτά τα φτερά." Είπε γελώντας σατανικά κι ένα ζευγάρι μαύρων φτερών βγήκε απτην πλάτη της. "Τώρα είσαι μόνη σου, Ελεονόρα...Γκρίντελβαλντ." Έκανε η Εσμεραλντα κι εξαφανίστηκε μέσα στο μαύρο κενό του καθρέφτη.

Η Ελεονόρα άρχισε να τρελαίνεται. Έσπευσε μέσα στο μπάνιο κι έπιασε το ψαλίδι στα χέρια της. Με κόκκινα μάτια από το κλάμα άρχισε να κόβει το φτερά της. Τα ουρλιαχτά της ακούγονταν σε όλο το Χογκουαρτς, μέχρι που πέταξε το ψαλίδι κάτω στο πάτωμα του μπάνιου.

-Ο αυτοτραυματισμός και η αυτοκτονία δεν είναι λύσεις παιδιά! Ορίστε έχουμε και ηθικό δίδαγμα στην ιστορία. Τι; Αντιμετωπίζω την κατάσταση όπως μπορώ!

Έκρυψε τα μωβ κι μαυρα μάτια της με τα γεμάτα αίμα χέρια της. Ο Όλιβερ βρισκόταν τόση ώρα έξω απτη βιβλιοθήκη και την άκουγε να χαροπαλευει με τον πόνο. Αλλά δυστυχώς δε μπορούσε α κάνει τίποτα...

-Είναι κατίνα ο άνθρωπος... Τι αδιακρισία Θεέ μου!

"Όλιβερ!!!" Άρχισε να φωνάζει το κορίτσι. Ο Όλιβερ μπήκε τρέχοντας μες στο δωμάτιο, άνοιξε την πόρτα του μπάνιου κι αντίκρισε την Ελ καθισμένη στο πάτωμα με αίματα παντού.

-Γιατί όχι Matteo; Δεν θα τα πάμε καλά! Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά!

"Ελ!!! Είσαι καλά?!! Γιατί σε άκουσα γαμωτο...! Δεν έπρεπε να φύγω!!" Είπε ο Όλιβερ και την αγκάλιασε. Την σήκωσε σε στυλ νύφης και την τοποθέτησε μαλακά πάνω στο κρεβάτι.

-Όλα τα είχαμε, το στυλ νύφης μας έλειπε.

Περίμενε πανικοβλητος να δει πότε θα ξυπνήσει. Κι αν δεν ξυπνούσε? Αν την έχανε μες στα χέρια του? Θα ήταν δικό του λάθος, σωστά?
Και φυσικά θα ήταν. Είχε υποσχεθεί στον Νταμπλντορ ότι θα την προσεχε. Κι εκεινος τι έκανε? Την άφησε να πεθάνει...!

-Αν την πρόσεχε ο Matteo η El η δεν θα χαροπάλευε. Είδατε; Πρακτικές λύσεις προτείνω.

Καθάρισε τα ρούχα της και το μπάνιο με ένα ξόρκι, και μετά......μετά περίμενε.

[...]

ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΓΆΠΕΣ<3

ΜΠΟΥ!!!

Πλέον ήταν μεσημέρι. Τα φτερά της είχαν εξαφανιστεί τελείως. Ο Όλιβερ ήταν πλέον ξαπλωμένος δίπλα της με τα μάτια του ορθάνοιχτα. Κοιτούσε το πρόσωπο της...τα μαλλιά της...τα χείλη της κι αυτή την παγωμένη έκφραση θλίψης που είχε μείνει στο πρόσωπό της.

Εκανε να της αγγίξει τα μαλλιά και η Ελ πετάχτηκε απτό κρεβάτι.

"ΕΛ!!!" Φώναξε το αγόρι με δάκρυα χαράς να κυλούν στα ζεστά του μάγουλα. Την αγκάλιασε σηκώνοντας την τόσο ώστε τα πόδια της να μην μπορούν να ακουμπήσουν στο πάτωμα.

"Ο-ολιβερ...είδα ότι έβγαλα φτερά...και, και ότι πονουσα πολύ. Φαινόταν τόσο αληθινό...και...όλα ήταν γεμάτα με αιμ-μα."

Ο Όλιβερ αποκρίθηκε ξαφνιασμενος "Ησύχασε πριγκίπισσα...ήταν όλα ένας εφιάλτης. Τώρα τελείωσε. Κάνεις δε θα σε πειράξει όσο είμαι εγώ εδώ."

Οχι αγαπητέ αναγνώστη...δεν είναι όλα ένα όνειρο. Είναι η πραγματικότητα. Αλλά αυτά τα πονηρά πράγματα κάνει η μαγεία και σε κάνει να θυμάσαι ότι θέλει.

"Εμ...Ελ? Πει-πεινας?" Έκανε ο Όλιβερ και την άφησε να ακουμπήσει τα πόδια της στο κρύο πάτωμα.

"Ναι!!! Πεθαίνω της πείνας! " Είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο η Ελεονόρα και τον πήρε απτό χέρι για να πάνε στο Γκρειτ Χολ.

Μπήκαν μέσα στην Τραπεζαρία κι ο Ματτεο κάρφωσε το βλέμμα του πάνω στην Ελεονόρα.

-Εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο. Θα μαζέψω απλά το fan club του Matteo και θα κράξουμε ομαδικά τον Wood, ενώ θα κάνουμε fangirling. Εμείς αγαπητοί αναγνώστες τα ξαναλέμε. -Stella

Τρελάθηκε όταν την είδε να χαμόγελα μετά από ότι είχε γίνει. Αμέσως όμως έδιωξε αυτές τις σκέψεις απτό μυαλό του και γύρισε με ένα αυτάρεσκο, αλλά ταυτόχρονα και πονηρό χαμόγελο, να κοιτάξει την παρέα του.

"Παίδες...πρέπει να σκίσουμε στον αγώνα Κουίντιτς. Νικάμε, παίρνουμε τη δόξα και σας κερνάω από μία γκόμενα. Χάνουμε, οι Γκριφιντορς παίρνουν τη δόξα και κλέβουν τις γκόμενές σας." Είπε ο Ματτεο κι όλοι έβλεπαν τη νίκη να έρχεται στο μυαλό τους.

"Έτσι σε θέλω Ριντλ. Καλώς ήρθες πίσω." Έκανε ο Ντρακο δίνοντας ένα γερό χτύπημα στην πλάτη του, χαρούμενος που βρήκε πάλι τον πραγματικό του εαυτό.

[...]

Ήταν πλέον απόγευμα...Η Ελεονόρα περπατούσε ολομόναχη στους διαδρόμους. Βγήκε έξω απτό τεράστιο κτίριο κι αντίκρισε ένα σκοτεινό δάσος. Ένιωθε ότι την καλούσε...Ξαφνικά μια πεταλούδα έκατσε πάνω στη μύτη της κι ύστερα πέταξε βαθιά μες στο δάσος. Η Ελ πήγε να την ακολουθήσει. Πήγε να μπει κι εκείνη μες στο δάσος αλλά ένα χέρι την τράβηξε απτον καρπό.

"Πού πας Κινγκ?! Απαγορεύεται να μπεις εκεί μεσα!" Είπε ο αυστηρά Ματτεο.

"Τι κανεις εσύ εδώ?"

"Εγώ τι κάνω εδώ ή εσύ?"

"Εσυ τι κάνεις εδώ! Κι άσε μου το χέρι, πονάω!"

"Δε με νοιάζει γλύκα...! Απλά σε ενημερώνω ότι αν μπεις εκεί μπορεί να μην ξαναβγείς." Είπε ο Ματτεο και της άφησε το χέρι.

"Ωραία λοιπόν...!" Εκανε η Ελ και μπηκε τρέχοντας μες στο δάσος.

"ΕΛ, ΟΧΙ ΕΚΕΙ!" Είπε ο Ματτεο κι ετρεξε από πίσω της.

Με το που μπήκε μέσα στο δάσος άρχισε να το μετανιώνει και να σκέφτεται ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι πολύ καλύτερο, όπως να διάβαζε τον Ημερήσιο Προφήτη, απτό να κυνηγάει ένα τρελό κορίτσι μες στο απαγορευμένο δάσος.

"Κοίτα Ριντλ! Πεταλούδες!" Εκανε η Ελεονόρα ενθουσιασμενη κι ένα τεράστιο χαμόγελο στόλισε το πρόσωπό της.

Ο Ματτεο μιμησε το χαμόγελο της στα δικα του χείλη κι έκοψε ένα ευωδιαστο λουλούδι για να της το χαρίσει.

"Νόμιζα ότι ήσουν πιο σκληρός..."
"Κι εγώ νόμιζα ότι ήσουν πιο ευαίσθητη..." Έκανε πάλι σοβαρός ο Ριντλ, καθώς της έδινε το λουλούδι.

Η Ελ γύρισε πάλι να κοιτάξει τις πεταλούδες που πετούσαν ελεύθερες στο κενό. Ευχόταν βαθιά μέσα της να μπορούσε να πετάξει κι εκεινη...

"Ελα μαζί μου, θέλω να σου δείξω κάτι..." ειπε ο Ματτεο και η Ελεονόρα τον ακολούθησε.

Πέρασαν μέσα από θάμνους, κάτω από δέντρα, πάνω από πέτρες, κι έφτασαν σε ένα ποταμάκι που έτρεχε δίχως σταματημό. Νεράιδες πηδουσαν από μανιτάρι σε μανιτάρι, κι πυγολαμπίδες άρχισαν να ανάβουν της κοιλιές τους καθώς ο ήλιος άλλαζε βάρδια με το φεγγάρι.

"Πως...πως ξέρεις αυτό το μέρος?"

"Σου αρέσει?" Έκανε ο Ματτεο αποφεύγοντας την ερωτηση.

"Π-πολύ..."

"Κοίτα...!" Ψιθύρισε ο Ριντλ δείχνοντας ένα ελάφι με τον δείκτη του. Γύρισε στο πλάι κι ακούμπησε τον ώμο του στον ώμο της Κινγκ. Η καρδιά του άναβε ακόμα πιο πολύ ενώ προσπαθούσε να τη σβήσει.

Η Ελ γύρισε αργά το κεφάλι της και τον κοίταξε μες στα μάτια. Χάθηκε μέσα τους λες και χάζευε τον νυχτερινό ουρανό.

Κι εκεινος χάθηκε μες στα δικά της λες κι βρήκε επιτέλους τη γαλήνη που έψαχνε τόσα χρόνια.

Τα μάτια τους ενώθηκαν κι ένιωσε ο ένας τον πόνο του άλλου...Τα χέρια τους δειλά άγγιξαν το ένα το άλλο. Πλέον όσο νερό κι αν έριχνε ο Ματτεο στην καρδιά του δε μπορούσε να σβήσει τη φωτιά που την έκαιγε. Τώρα στην κοιλιά της Ελεονόρας πεταλούδες χόρευαν και χοροπηδουσαν πέρα δώθε.

Ένιωθαν και οι δύο ερωτευμένοι.

Αλλα αυτός ο έρωτας αγαπητέ μου αναγνώστη δε θα βγει σε καλό.
Για να μπορέσουν να είναι μαζί θα σπάσουν κανόνες και θα γκρεμίσουν φιλίες.
Θα σκοτώσουν και θα θυσιάσουν.
Και ξέρετε γιατί?
Γιατί η αγάπη γέννησε και δημιούργησε τα πάντα.
...αλλά να μην ξεχνάμε ότι η αγάπη μπορεί επίσης να καταστρέψει και να σκοτώσει.
Η αγάπη δεν είναι μαγεία, δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι τρόπος ζωής ή μία συνήθεια.
Είναι η αρχή και το τέλος.
Είναι το φως στο σκοτάδι.
Είναι ένα γλυκό δηλητήριο μέσα σε μια πικρή ζωή.

----------
ΧΕΛΛΟΟΥ!

Τι κάνετε αγάπες μου???

Περιττό να σας πω ότι νιώθω σαν ποιήτρια μετά από το τελευταίο κομμάτι αυτού του κεφαλαιου😂
Τι ωραίο που είναι να γράφεις βιβλία....

Σας άρεσε το κεφάλαιο?
Τι πιστεύετε ότι έγινε με τα φτερά της Ελ?

Α και...stella_potterhead νομίζω πως ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσουμε το σιπ νειμ του Ματτεο και της Ελεονόρας...

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ...ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΤΟΥΣ ΜΕΛ (η ιδέα ήταν της @stella_potterhead!!!!),

Μπαι βουτυρομπυρακια μου!<333