Λόγια.
Αόρατα, αγευστα, αοσμα.
Σαν αέρας πάνε κι έρχονται.
Δε μπορείς να τα πιάσεις, αλλά μπορείς να τα νιώσεις.
Μπορείς να πληγώσεις και να δημιουργήσεις ψυχές με αυτά.
Πολλές φορές όμως σε ταξιδεύουν σε αναμνήσεις παλιές, σε μέρη σκοτεινά, σε συναισθήματα αξέχαστα...

-Hermione

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Καθώς αυτοί οι δύο κοιτιοντουσαν μεταξύ τους, μία ανάμνηση αναπηδησε στο κεφάλι του Ματτεο και τον ξύπνησε απτην ομορφιά της.

"Μα τι κάθομαι και κάνω?!" Εκανε ο Ριντλ και σηκωθηκε απτό απαλό γρασίδι.

"Τ-τι έγινε?"

"Τι έγινε? Κάθομαι και μιλάω σε μια λασποαιματη σαν κι εσένα. Ίδια με την Γκρειντζερ είσαι! Ανόητη, και άχρηστη."

"Δ-δεν ειμ-μαι λασποαι-αιματη!"

"Σαχλαμάρες. Κάνε πως δε σε έφερα ποτέ εδώ γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναμιλήσουμε εμείς οι δύο." Έκανε σοβαρός αλλά ταυτόχρονα και τσαντισμένος ο Ριντλ.

Αμέσως ένα μαχαίρι βυθίστηκε στην καρδιά της Ελεονόρας κι έμεινε να τον κοίτα με δάκρυα στα μάτια.

"Τι θα κάνεις τώρα? Θα κλάψεις? Αυτή είναι η λύση σου σε κάθε πρόβλημα, Κινγκ?"

-Και επανήλθα κυρίες και κύριοι! Πάλι λάθος στιγμή ήρθα; Fuck! Καλά, ένα πράμα σας λέω παιδιά μου, με το κλάμα δεν πετυχαίνεις τίποτα. Εντάξει φεύγω, μην μου πετάτε πέτρες επειδή χάλασα της στιγμή!

"Είσαι ψυχοπαθής!" Φώναξε το κορίτσι με δάκρυα να τρέχουν απάνω στα ροδοκοκκινα μάγουλά της. Πήρε το ραβδί της, σηκώθηκε, κι έφυγε. Τον άφησε να την κοιτά καθώς εκείνη εξαφανιζόταν ανάμεσα στα δέντρα.

Νόμιζε ότι για μια στιγμή θα γινόταν καλός μαζί της. Νόμιζε ότι του ςρεσε έστω και λίγο όσο χαζο κι αν φαινόταν.
Αλλά για τον Ματτεο Ριντλ μιλάμε. Και φυσικά δεν είχε ελπίδες...

Ετρεξε γρήγορα μέσα στο καστρο καθώς σκουπιζε τα δάκρυα της. Έτρεχε στους διαδρόμους -με προορισμό τον πύργο- με σκυμμένο το κεφάλι.

Ξαφνικά, έπεσε πανω σε κάποιους και προσγειώθηκε στο πάτωμα.
Μόλις σήκωσε το βλέμμα της αντίκρισε δύο ψηλά, δίδυμα αγόρια να της χαμογελούν. Ανοιγοκλεισε τα μάτια της γύρω στις πέντε φορές για να σιγουρευτεί ότι βλέπει όντως δύο άτομα κι δεν είναι ένα.

"Φρεντ...νομίζω ότι πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη."
"Εγώ? Μάλλον κανεις λάθος αδερφέ, εσύ την έριξες."

-Όποιος και να την έριξε αγάπες μου γλυκές δεν έχει σημασία. Και οι δυο θα φάτε φάπες.

"Είστε όντως δύο?" Έκανε η Ελεονόρα καθώς δεν πίστευε στα μάτια της την ομοιότητα μεταξύ αυτών των δύο αδερφών.

"Ναι, είμαστε..."
"...δύο. Εγώ ο Φρεντ..."
"...κι εγώ ο Τζορτζ..."
"...Ουεσλ-"

"Ουεσλι!" Αναφώνησε η Ελ ενθουσιασμενη.

-Κοίτα να δεις ενθουσιασμό. Μην μου πείτε ότι έχουμε κι άλλους μνηστήρες; Μνηστηροφονία θα γίνει σε λίγο. Καλέ, ξεχάστηκα! Έχω δουλειά να κάνω! Τί λέτε για το Frora; Ωραίο είναι όμως και το Eled. Βασικά προτιμώ Frora. Και με George έχω Georel και Eleonorge. Θα πάμε μάλλον με το Georgel, μου ακούγεται πιο ωραίο. *ο επιστάτης την διώχνει από την σκηνή με την σκούπα» Μα δεν τελείωσα!

"Για μισό..."
"...λεπτό, εσύ είσαι η..."
"...Ελεονόρα...?"

"Ναι...η ξαδέρφη σας." Είπε και ρούφηξε τη μύτη της απτό κλάμα, αφήνοντας ένα λαμπρό χαμόγελο να κολλήσει στο πρόσωπο της. Σηκώθηκε όρθια και τους πήρε μια σφιχτή αγκαλιά.

"Μου λείψατε!"

"Κι εμάς μας έλειψες Ελεονόρα" Είπαν ταυτόχρονα τα δύο αδέρφια και τύλιξα τα χέρια τους γύρω της.

Η Ελ βγήκε από την αγκαλιά τους και τότε οι δίδυμοι την αντίκρισαν καλύτερα. Κατευθείαν ένα λαμπάκι άναψε πάνω απτά κεφάλια τους!

"Ελα μαζί μας!!" Είπαν και την τράβηξαν απτό χέρι.

[...]

"Κι αυτό Ελ είναι το..."
"...Common Room του Γκριφιντορ"
Έκαναν ενθουσιασμενοι και της άφησαν επιτέλους τα χέρια.

-Σιγά τον πολυέλεο! Του Slytherin είναι πολύ καλύτερο...

"Ωραία, ελπίζω τουλάχιστον αυτό να είναι το τέλος της ξενάγησης γιατί τα πόδια μου πονάνε-"

"Πονηρουλα..."
"...είσαι μικρή..."
"...για τέτοια!"

"Δεν εννοούσα αυτό!!! Κ-και σταματήστε να συμπληρώνετε ο ένας τον άλλον! Είναι εκνευριστικό...!" Είπε η Ελ κι κάθισε εξουθενωμενη στον καναπέ.

"Ελεονόρα!!! Έλα μαζί μου!" Φώναξε η Ερμιόνη από της σκάλα που οδηγούσε στις γυναικείες κρεβατοκαμαρες.

Η Ελ σηκώθηκε βαριεστημένα κι ειπε "Τα λεμε Φροντ."

"Φροντ?" έκαναν τα δύο αγόρια.

"Το ship name σας..." ειπε πονηρά η Ελ κι πήγε στο δωμάτιο της Ερμιόνης.

-Αυτή είναι η δική μου δουλειά! Μισό, αυτό σημαίνει ότι απολύομαι; ΌΙΜΕ!

"Ελεονόρα! Κάτσε εδώ, πρέπει να σε ετοιμάσω για το αποψινό πάρτι!" Είπε η Μιονη και την έβαλε να κάτσει σε μια καρέκλα.

"Το ποιο?!"

"Το πάρτι που θα πάνε όλοι οι κοιτωνες απόψε!"

"ΜΠΑΡΝΤΟΝ?! ΕΓΩ ΔΕ ΘΑ ΠΑΩ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!" Φώναξε η Ελ με ιδέα ότι θα είναι κι ο Ριντλ εκεί...

"Ωωω έλα τώρα. Θα περάσουμε φανταστικά."

"Μα δεν θέλω να παω-"
"Σσσσς! Δεν ακούω λέξη. Θα παμε." Έκανε η Ερμιόνη κι έκλεισε το στόμα της Ελεονόρας με τον δείκτη της.

"Ερμιονη! Ειμαι κουρασμενη, ο Φρεντ κι ο Τζορτζ με τραβουσαν σε ολο το Χογκουαρτς...Ισως να ερθω στο επομενο παρτι."

"Ελα τώρα Ελλλλ! Θα περάσουμε υπέροχα! Χικ!"

"Ερμιονη, είσαι μεθυσμενη?"

"Οχι καλεεε, απλά η Κάθριν βρήκε κάτι ποτά και, να, ήθελα να δοκιμάσω. Πρώτη φορά και τελευταία πίνω, στο υπόσχομαι!"

"Ωραία, τότε υποσχεσου μου ότι δε θα πας στο πάρτι. Και πες στον Ρον, ή ακόμα καλύτερα στον Χάρη να έρθει, απλά για να σου κάνει παρέα. Εντάξει?"

"Ενταξει, καληνυχτα Ελ."
"Καληνυχτα Μιονη." Ειπε η Ελεονορα κι βγηκε εξω απτο δωμστιο της Ερμιονης.

Υστερ'απο μερικα λεπτα περπατηματος μες στους διαδρόμους του καστρου, εφτασε στο δωματιο της.

Αναψε τα φωτα κι επεσε στο κρεβατι καθως σκεφτοταν τι εγινε με τον Ματτεο.

Ο Ματτεο απτην άλλη, καθόταν στην άκρη του κρεβατιού του κι χάζευε το κολιέ της Ελ. Ήταν παράξενο όμως, είχε μια στρογγυλή, άδεια, μικρή μπάλα. Το κούνησε μπας κι εμφανιστεί κάτι, αλλά τίποτα.

Το κοιτούσε τόσο επίμονα, όπου ξαφνικά το κολιέ έβγαλε μια σπίθα μέσα του, κι ύστερα εμφανίστηκε ένα μέρος του γαλαξία παγιδευμένο μέσα σε αυτή τη στρογγυλή μπαλίτσα.

Για κάποιο λόγο το κολιέ του θύμιζε την Κινγκ. Ήθελε να της το πάει αλλά φοβόταν την απόρριψη. Ήξερε ότι θα τον έδιωχνε πάλι.

Η πόρτα του δωματίου του άνοιξε και μπηκε μέσα ο Ντρακο με δυο γκόμενες, δεξιά κι αριστερά.

-Μισό, ο Draco δεν είναι γκει; Γιατί εμένα με αφήνετε στην απέξω και δεν μου λέτε τις εξελίξεις; Α ναι, τώρα το θυμήθηκα! Κάποια *γκουχου η συγγραφεας γκουχου* με αντικατέστησε με την Ελ!

"Μεγαλε, τι λέει, θα έρθεις στο πάρτι?"

"Μπα, είμαι λίγο κουρασμένος." Είπε χωρίς να τον κοιτάξει κι έκρυψε το κολιέ στην τσέπη του.

"Εντάξει...περισσότερες γκομενες για μένα!" Εκανε ενθουσιασμενος ο Ντρακο κι βγήκε απτό δωμάτιο του Ριντλ.

[...]

Η ώρες πέρασαν κι επιτέλους ήταν βαριά μεσάνυχτα. Η Ελεονόρα δεν είχε ύπνο, σκεφτόταν τι της είχε πει το αγόρι κάθε λεπτό...το ίδιο κι ο Ματτεο. Σκεφτόταν πως τον χαρακτήρισε το κορίτσι.

Η Ελ σηκώθηκε απτό κρεβάτι της κι πήγε με αργά βήματα στον Πύργο Αστρονομίας...εκεί βρήκε κι αυτόν. Τον Ματτεο.

Έκανε να φύγει αλλά η φωνή του την σταμάτησε.

"Πού πας, Κινγκ?" Είπε ο Ριντλ. Το κορίτσι τον πλησίασε δειλά κι στάθηκε δίπλα του.

"Γιατί είσαι εδώ?" Έκανε η Ελεονόρα.

"Γιατί μου σπας τα νεύρα. Εσύ?" Είπε θυμωμένος σφιγγοντας τα δόντια του ο Ματτεο.

"Δ-δεν είχα ύπνο."

"Και φυσικά δεν είχες υπνο..." ειπε ειρωνικά "...αφού σκεφτόσουν όλα αυτά που σου ειπα, σωστά?"

"Κι εσύ σκεφτόσουν αυτά που σου ειπα εγώ, και δεν είχα άδικο. Έτσι κι αλλιώς εισαι-"

"Τι? Τι άλλο είμαι πέρα από ψυχοπαθής?"

"Ένα απόβρασμα, χαζός, εγωιστής...ο,τι επίθετο κι αν χρησιμοποιήσω δε θα είναι αρκετό." Είπε η Ελεονόρα κι ο Ματτεο ήρθε μπροστά της, εσφιξε τα χερια του στα καγκελα και πλεον βρισκοταν παγιδευμενη αναμεσα τους (ανάμεσα στα χέρια του, duh) .

"Πες κι άλλα." Είπε σοβαρός ο Ματτεο καθώς τα μάτια του σκοτείνιαζαν. Άρχισε να πλησιάζει το πρόσωπο της καθώς το χέρι του πήγαινε προς το λαιμό.

"Ηλιθιος, απαισιόδοξος, απότομος..."
"Κι άλλα!" Μούγκρισε το αγόρι κι εσφιξε το λαιμό του κοριτσιού.

"Ακαταδεχτος-" προσπάθησε να πει η Ελ ενώ ο Ματτεο χαμογελούσε πονηρά. Της εσφιγγε τόσο πολύ το λαιμό που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, παρόλα αυτά όμως ακόμα ανατριχιαζε στο άγγιγμά του.

"Ξέρεις, Κινγκ, δεν έχεις άδικο. Όμως...εσύ είσαι τελείως διαφορετική. Είσαι τόσο ευαίσθητη, και η επιδερμίδα σου τόσο απαλή, που νομίζω ότι αν σε σφιξω με τα χέρια μου...θα σπάσεις."

"Α-αν-ν...ν-νασα-"

"Σσσσσς...δε θες να σε πνίξω, σωστά? Γιαυτό λοιπόν, θέλω να μου κάνεις μία χάρη...μείνε μακριά μου. Μη με κοιτάξεις, μη μου μιλήσεις, μη με σκεφτείς." Είπε και της άφησε επιτέλους το λαιμό. Δροσερές σταγόνες έτρεχαν από τα μάτια της. Είχε αφήσει σημάδι πάνω στην επιδερμίδα της στο σημείο που την εσφιγγε.

"Γ-γιατ-τι, μ-με μισ-σεις τόσο?"

"Εσύ γιατί μπήκες στη ζωή μου?" Έκανε ειρωνικά ο Ματτεο κι έφυγε. Χάθηκε μέσα στο σκοτάδι των διαδρομών του Χογκουαρτς.

Πήγε στο πάρτι κι άρπαξε ένα μπουκάλι βότκα στα χέρια του. Μέσα σε τρία λεπτά είχε πιει ήδη δύο μπουκάλια. Κορίτσια τον κοιτούσαν από κάθε γωνιά του πάρτι κι έλιωναν με καθε του κίνηση.

Η Αστορια τον πλησίασε κι ειπε "Πως τη λένε?"

"Οριστε?"
"Το όνομα του κοριτσιού που σκέφτεσαι, ποιο είναι?"
"Ελεονόρα."
"Τη λυπάμαι..."

-Μαζί σου Astoria. Όχι κάτι δεν μου κολλάει. Την Astoria εγώ δεν την μισούσα; Μπερδεύτηκα τώρα. Γιατί με κοιτάτε έτσι; Εντάξει, ίσως να τσίμπησα λίγη βότκα από τον Matteo. Εγώ το έκανα για να τον προστατεύσω πάντως, να μην μεθύσει εκέινος!

"Γιατί? Εγώ πάντως καθόλου..."
"Και το επίθετο?"
"Κινγκ."
"Αυτή που μπήκε στους τέσσερις οίκους?!" Ειπε με θαυμασμό η Αστορια.
"Ναι ρε, μη φωνάζεις όμως." Γρύλισε.
"Χαχαχαχα!!! Δεν έχεις ελπίδες φίλε μου!"

-Τι είπε τούτο; Ο Matteo γλύκα ρίχνει όποια του γυαλίσει, για αυτό σκάσε και κοίτα τον να ρίχνει την ΕΙ.

"Τι εννοείς?"
"Τη θέλει όλο το Χογκουαρτς! Είναι η πριγκίπισσα όλων των κοιτωνων!"

-Από τα αλώνια στα σαλόνια, το έχετε ακούσει αυτό; Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Τι εννοείτε ότι δεν βγάζω νόημα; Θα με πείραξε η Astoria. Έχω αλλεργία στις πουτανες.

"Αφού εγώ είμαι ο πρίγκιπας του Σλυθεριν!"
"Κι εκείνη η πριγκίπισσα...!"
"Χεστηκα...ας την πάρει οποίος θέλει."

"Κάτι άλλο σε απασχολεί όμως...τι έγινε?"

"Σήμερα το μεσημέρι μου έστειλε γράμμα ο Τομ. Και είχε σχέση με την Κινγκ."

-Πάλι καλά ήρθε ο Tommy για να σοβαρευτούμε εδώ μέσα...
-------------------
Αλοχα!!!!
Τι κάνετε βουτυρομπυρακια μου? Πως είστε?

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο:3

Τι πιστεύετε ότι έλεγε το γράμμα που έστειλε ο Τομ στον Ματτεο?

Χίλια συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω!

Τα λεμε αγάπες μου<333