"𝐆𝐨 𝐇𝐞𝐫𝐦𝐢𝐨𝐧𝐞 𝐠𝐨!"
❈❈❈

Η Ελ είχε τελειώσει όλα τα μαθήματα της ημέρας, και μπορούσε επιτέλους να διαβάσει ήρεμα στη βιβλιοθήκη. Πριν κάτσει κοίταξε γύρω της σε περίπτωση που έβλεπε τον Άντριαν ώστε να έφευγε. Μόλις βεβαιώθηκε ότι κανένας Άντριαν δεν παραμόνευε σε καμία γωνία, άφησε τα βιβλία από την αγκαλιά της και τα ακούμπησε πάνω στον ξύλινο πάγκο.

Είχε σχεδόν νυχτώσει και η βροχή έπεφτε με φόρα έξω από τα παράθυρα της βιβλιοθήκης. Οι χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις είχαν τοποθετηθεί σε κάθε μεριά του κάστρου, κάνοντας το να φαίνεται πιο οικείο και ζεστό. Τα παιδιά της χορωδίας είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν πρόβες και να τραγουδούν τα κάλαντα... Όλα ήταν έτοιμα πριν καν μπει ο Δεκέμβριος.

Άνοιξε το βιβλίο της κι άρχισε να γράφει σημειώσεις για το μάθημα των φίλτρων, όταν το κεφάλι της άρχισε να βαραίνει από την κούραση. Τα μάτια της έκλειναν αργά...

...Κι ύστερα άνοιγαν πάλι, το κεφάλι της πεταγόταν προς τα πίσω. Το βλέμμα της κολλούσε για λίγο στο ταβάνι, κι ύστερα ξανά προς τα κάτω... Τα μάτια έκλειναν, το κεφάλι έπεφτε. Ένας ατελείωτος κύκλος προσπάθειας να μείνει ξύπνια.

Πήρε μία βαθιά ανάσα και άφησε το κεφάλι της να χτυπήσει πάνω στον ξύλινο πάγκο.

"Το θέλεις αυτό;" Μία άγνωστη φωνή ακούστηκε από πίσω της. Γύρισε το κεφάλι της κι αντίκρισε ένα κορίτσι με τα καστανά μαλλιά της πιασμένα σε έναν στρογγυλό κεφτέ, τα δάχτυλα της γεμάτα με μελάνι, και τη γραβάτα της σχεδόν λυμένη να κρέμεται έξω από το γιακά της.

"Ορίστε;" είπε η Ελ, κι σήκωσε αργά το κεφάλι της.

"Γεια σου, και το θέλεις αυτό το βιβλίο; Είδα ότι κοιμόσουν τα τελευταία δύο λεπτά οπότε σκέφτηκα να το πάρω μιας και το χρειάζομαι επειγόντως".

"Ναι ναι, φυσικά, παρ'το", η Ελ της χαμογέλασε και το κορίτσι άρπαξε το βιβλίο από τα χέρια της. Έκατσε λίγες θέσεις πιο δίπλα και ξεκίνησε το διάβασμα.

"Είμαι η Ελεονόρα πάντως", χαμογέλασε για μία ακόμη φορά, προσπαθώντας πολύ σκληρά να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά.

Το κορίτσι την κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα μέσα από τα γυαλιά της, κι ύστερα της χάρισε ένα αμυδρό χαμόγελο πριν γυρίσει το κεφάλι της πάνω από το βιβλίο. "Αμέλια, χάρηκα".

"Δε μου λες, Ελεονόρα, γιατί ήρθες στη βιβλιοθήκη από το να πας να κοιμηθείς;" είπε η Αμέλια καθώς υπογράμμιζε διάφορες λέξεις πάνω στο φυλλάδιο της.

"Εμ, να... Έχω μία τεράστια εργασία να κάνω, και πρέπει να είναι έτοιμη αύριο".

Η Αμέλια κοίταξε την Ελεονόρα, κι ύστερα τη γραβάτα της. Το βλέμμα της ακόμη σοβαρό. "Μία Γκριφιντορ... Δεν αναρωτιέμαι γιατί εσείς οι τεμπέληδες δεν έχετε καλούς βαθμούς, αφού κοιμάστε πέρα δώθε".

Η Ελ ένιωσε προσβεβλημένη. "Αυτό δεν ισχύει", σούφρωσε τα φρύδια της.

"Τότε πες μου το όνομα ενός Γκριφιντορ που έχει άριστα σε όλα τα μαθήματα και θα σε πιστέψω", είπε προκλητικά.

"Ερμιόνη Γκρειντζερ! Πάω στοίχημα πως είναι χίλιες φορές καλύτερη από εσένα", χαμογέλασε περήφανη για τη φίλη της.

"Ωραία λοιπόν. Αν είναι τόσο καλή όσο λες, πες της να έρθει στη λέσχη Σφίγγας αυτή την Τετάρτη. Ώρα επτά το απόγευμα. Ανυπομονώ να την γνωρίσω", πήρε τα βιβλία της κι έφυγε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη.

Η Ελεονόρα ξεροκατάπιε. Τώρα τι λέω στην Ερμιόνη; σκέφτηκε...

【...】

Λίγες ώρες αργότερα, η Ελεονόρα βρισκόταν στο εντευκτήριο μπροστά από το τζάκι, παρέα με τον Ρον προσπαθώντας να του μάθει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο μάθημα των φίλτρων πριν τις εξετάσεις τετράμηνου.

"Άρα, αφού θα βάλεις τη ρίζα και μέλι τι χρώμα είπαμε ότι θα γίνει το φίλτρο;" τον ρώτησε η Ελεονόρα για χιλιοστή φορά.

"Εεε..."

"Ρον, στο είπα εκατό φορές! Συγκεντρωσου! Βάζεις μέλι και τη ρίζα του φυτού, αρα..."

"Άρα... θα γίνει... μωβ;"

"Μπλε. Κοντά έπεσες. Ωραία, άρα είπαμε, ρίζα και μέλι μας κάνει μπλε. Άμμος και νεραιδόσκονη;"

Ο Ρον παρέμεινε σιωπηλός για μερικά δευτερόλεπτα ώστε να σκεφτεί, κι ύστερα γύρισε πάλι προς την Ελ. "Μωβ;"

"Ρον για όνομα του Μέρλιν θα σε στραγγαλίσω. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο με μωβ χρώμα μέσα στην ύλη των εξετάσεων!"

"Εντάξει συγγνώμη! Ηρέμησε...!"

Ξαφνικά ο Χάρι μπήκε θυμωμένος μέσα στο εντευκτήριο. Πέταξε την τσάντα του δίπλα από το τζάκι και κάθισε πάνω σε μία πολυθρόνα, ενώ η Ελ κι ο Ρον τον κοιτούσαν αμίλητοι. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα, και τα μάγουλα του είχαν πάρει το ίδιο φλογερό κόκκινο χρώμα με αυτό της γραβάτας του.

Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ο Ρον πήρε το θάρρος να μιλήσει... "Όλα καλά;"

Η Ελεονόρα τον χτύπησε στον ώμο με το βιβλίο της, κι ο Ρον έκανε έναν μορφασμό. "Αουτς", ψιθύρισε.

"Αυτή η ροζο-Άμπριντζ φταίει για όλα. Έρχεται στο σχολείο μας, μας τιμωρεί, δε μας μαθαίνει πως να προστατεύουμε τους εαυτούς μας ενάντια στις σκοτεινές τέχνες, και ο Νταμπλντορ λείπει συνέχεια", κουνούσε νευρικά το πόδι του στην προσπάθεια του να ηρεμήσει.

Από το πουθενά, ακούστηκε η φωνή της Ερμιόνης, "Ελεονόρα!!" και δεν ακουγόταν χαρούμενη.

"Κακό αυτό", είπε η Ελ και κοίταξε προς την κατεύθυνση απ'όπου ακούστηκε η φωνή της Μιονης.

Η Ερμιόνη κατέβηκε σφεντόνα τις σκάλες και στάθηκε μπροστά της, δείχνοντας της έναν πάπυρο με το όνομα της πάνω. "Ξέρεις τι είναι αυτό; Πρόσκληση. Για τη λέσχη της Σφίγγας. Και γράφει το όνομα μου πάνω. Μήπως γνωρίζεις πως έγινε αυτό...;"

"Εγώ που να ξέρω καλέ;" γέλασε αμήχανα. "Ειλικρινά δεν έχω ιδέα για πιο πράγμα μιλάς, αλλά αν λες για αυτή τη λέσχη με τους πιο έξυπνους μαθητές του Χογκουαρτς και τον διαγωνισμό στον οποίο σε έβαλα καταλάθος μέσα, τότε ίσως να αναμείχθηκα λιγάκι..."

"Ο θυμός στην παρέα σας πάει πακέτο ένα συν ένα δώρο", γέλασε ο Φρεντ ο οποίος έτυχε να άκουγε τη συζήτηση τους, και πήγε στο δωμάτιο του γελώντας.

Η Ερμιόνη γύρισε θυμωμένη το βλέμμα της στην Ελεονόρα κι έφυγε χωρίς να πει κουβέντα.

"Νομίζω πως πρέπει να πάω..." είπε η Ελ κι ακολούθησε την Ερμιόνη.

Μπήκε μέσα στην κάμαρά τους, κι έκατσε πάνω στο κρεβάτι της όσο η Ερμιόνη έψαχνε διαφορά χαρτιά και βιβλία με βιαστικές κινήσεις. Τα χέρια της πήγαιναν κι ερχόταν νευρικά...

"Όλα καλά; Ξέρω πως σε νευρίασα που σε έβαλα μέσα στο διαγωνισμό χωρίς τη θέληση σου, αλλά φαίνεται σα να σε απασχολεί και κάτι ακόμα", παρατήρησε η Ελεονόρα.

Η Ερμιόνη όμως δεν απάντησε. Συνέχισε να παριστάνει πως έψαχνε βιβλία, και με μία δρασκελιά έφτασε μπροστά από το γραφείο της όπου άρχισε να ανοιγοκλεινει συρτάρια.

"Ερμιόνη, το ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις, έτσι;" έγειρε ελαφρώς το κεφάλι της προς τα αριστερά, για να αντικρίσει το πρόσωπο της φίλης της. Η Μιονη από την άλλη, σηκώθηκε αργά, ρούφηξε τη μύτη της και γύρισε προς το μέρος της Ελ, αποκαλύπτοντας τα δακρυσμενα μάτια της. Κατευθείαν η Ελ σοβάρεψε. "Πες μου ποιος σε πείραξε μα τον σκοτώσω", είπε.

"Ο Ντρακο, αλλά-"

"Αυτό το κάθαρμα!" Η Ελ σηκώθηκε απευθείας από το κρεβάτι με το ραβδί έτοιμο στο χέρι. Είχε ανεχτεί ήδη αρκετά από τους Σλιθεριν, και δε θα άφηνε μία ξανθοψηρα -έτσι όπως χαρακτήριζε πλέον εκείνη- να πληγώσει τη φίλη της.

Ευτυχώς η Ερμιόνη πρόλαβε να την τραβήξει από το χέρι, κάνοντας της να καθίσει πάλι στο κρεβάτι. "Ηρέμησε, δε με πείραξε ακριβώς, απλά έχει γίνει λίγο απόμακρος τελευταία..."

Η Ελεονόρα άρπαξε ένα πακέτο χαρτομάντιλα κι έκατσε οκλαδόν, έτοιμη μα τα ακούσει όλα. "Θέλω να μάθω κάθε λεπτομέρεια", είπε με ένα αποφασιστικό βλέμμα.

【...】

"...Άρα, αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι αρκετή για αυτόν; Είναι ένας βλακας!" Φώναξε η Ερμιόνη μέσα στους λυγμούς της.

Η Ελ τέντωσε το χέρι της και της έδωσε ένα ακόμη χαρτομάντιλο, και η Ερμιόνη με τη σειρά της φυσηξε τη μύτη της και το έριξε στο πάτωμα, όπου προσγειώθηκε στη στοίβα με τα άλλα είκοσι-κάτι μυξομάντιλα. "Άκουσε με, το είπες και μόνη σου, είναι ένας βλακας! Ενώ από την άλλη, εσύ είσαι πανέξυπνη, ταλαντούχα, και στην κυριολεξία μια θεά! Αυτός είναι τόσο αξιολύπητος που τώρα πιθανόν να κλαίει τραβώντας τα μαλλιά του", γέλασε.

"Ναι, έχεις δίκιο..." η Ερμιόνη χαμογέλασε, ενώ η μύτη και τα μάτια της είχαν γίνει κατακόκκινα από το κλάμα.

【Στο ενδιάμεσο - Στο εντευκτηριο του Σλίθεριν】

"Γαμώτο! Σκατοφιλτρο!" Φώναξε ο Ντρακο και κοπάνησε το ραβδί του με δύναμη πάνω στο στρογγυλό τραπέζι το οποίο βρισκόταν δίπλα από τα τεράστια παράθυρα, κι ύστερα το έριξε με δύναμη στο πάτωμα, τοποθετώντας τα χέρια του στο πρόσωπο του.

"Σιγά μη σκίσεις κανα καλσόν", πετάχτηκε η Αστορια η οποία καθόταν στους καναπέδες μπροστά απτό αναμμένο τζάκι.

Ο Μπλειζ άφησε ένα πνιχτο γέλιο, το ίδιο κι ο Θιοντορ.

"Μαζί μου γελάτε ρε;" Παραπονέθηκε νευριασμενος.

"Ναι", είπε η Πανσυ αφού έβγαλε το τσιγάρο από το στόμα της.

"Μαλακιστήρια..." μουρμούρισε ο Ντρακο.

【Πίσω στο Γκριφιντορ - Στην κάμαρα τους】

Οι δύο φίλες αγκάλιασαν η μία την άλλη.

"Σε ευχαριστώ", είπε σκουπίζοντας τα μάτια της η Ερμιόνη.

"Δεν κάνει τίποτα. Τώρα, αφού τελειώσαμε με αυτόν τον ηλιθιο, θέλεις βοήθεια να προετιμαστείς για το διαγωνισμό;"

"Όχι, θεωρώ πως είμαι εντάξει".

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε η Ελβίρα, με τα μαλλιά της να έχουν μωβ αφέλειες και να πετάνε δεξιά κι αριστερά μπερδεμένα, το μαύρο της κραγιόν να έχει φύγει από τα χείλη της, και η γραβάτα της δεμένη γύρω από το κεφάλι. Γελούσε σαν υστερική... "Οπααα, τι έχασα; Μη μου πείτε ότι κλαιγατε. Βασικά... χέστηκα, χικ! Είμαι Γκριφιντορ και γαμάω!!!" Φώναξε χαρούμενη. "Α, καιιι, δε θα κοιμηθώ εδώ απόψε, χικ! Έχω να κάνω κάτι πρόβες με την μπάντα... θα... θα σας δω αύριο", γέλασε κι έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω της.

【Δύο μέρες αργότερα】

Ήταν επιτέλους Τετάρτη. Η Ερμιόνη καθόταν μαζί με την Ελεονόρα στην τραπεζαρία, απολαμβαντοντας ήρεμα το πρωινό τους.

Η Ελβίρα τις πλησίασε κι έκατσε δίπλα τους. "Καλημέρες", είπε με βραχνή φωνή κι άρπαξε μια φέτα φρυγανισμένο ψωμί. Η μύτη της ήταν κόκκινη ενώ το υπόλοιπο πρόσωπο της χλωμό.

"Καλημέρα... Είσαι εντάξει;" απόρησε η Ερμιόνη.

"Με βλέπεις να είμαι καλά; Εγώ βάλει δέκα τόνους πούδρα κι ακόμα δείχνω λες και βγήκα απτόν κώλο του Σνειπ", Παραπονέθηκε κι δάγκωσε ένα μεγάλο κομμάτι από τη φέτα ψωμί.

Η Ελ γέλασε, κι ύστερα κοίταξε προς το τραπέζι των καθηγητών για να ελέγξει αν ήταν εκεί ο καθηγητής των φίλτρων. "Άφαντος ο Σνειπ".

"Ναι, αφού του έπρηξαν τις τριχομπαλες οι μαθητές του Σλιθεριν", είπε η Ελβίρα.

"Οι Σλιθεριν; Αποκλείεται...", η Ερμιόνη ξαφνιάστηκε. Όλοι ήξεραν πως οι Σλιθεριν ήταν οι αγαπημένοι του Σνειπ.

"Κι όμως... Τους αφαίρεσε σαράντα πόντους".

Η Ερμιόνη έμεινε με το στόμα ανοιχτό. "Σαράντα;! Μα τι στα γένια του Μέρλιν έκαναν για να χάσουν σαράντα πόντους;"

Η Ελβίρα έσκυψε ελαφρώς προς τα μπροστά και ψιθύρισε: "Δεν είμαι σίγουρη, αλλά λένε πως ένας μαθητής από το έκτο έτος ανατίναξε κάτι κι ύστερα έβρισε τον Σνειπ. Νομίζω τον αποκάλεσε μουνόπανο ή κάτι τέτοιο..."

"Κάνεις πλάκα", η Ελ τοποθέτησε το χέρι της πάνω από το στόμα της και γέλασε."Έφαγε αποβολή;"

"Όχι αλλά σύμφωνα με αυτά που άκουσα από την μπάντα, πήρε τιμωρία, καθάρισε τη ντουλάπα με τα σκουπόξυλα και την αίθουσα των φίλτρων, συν ότι τον ανάγκασαν να μπει μέσα σε μία λέσχη ή ομάδα για να αναπληρώσει τους πόντους που έχασε το Σλίθεριν".

"Επικό..." σχολίασε η Ελεονόρα.

【...】

"Πως είμαι; Τα μαλλιά μου είναι εντάξει; Πετάει καμία τρίχα;"

"Μια χαρά είσαι", είπε αδιάφορα η Ελβίρα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι με τα πόδια της να ακουμπούν τον τοίχο.

"Ναι... Θες μόνο λίγη μάσκαρα, πάρε", η Ελ πέταξε τη μάσκαρα στην Ερμιόνη και συνέχισε να δένει τα παπούτσια της.

"Ευχαριστώ", έπιασε τη μάσκαρα στον αέρα και γύρισε προς τον καθρέφτη του μπάνιου. "Τέλεια, είμαι έτοιμη. Κι όπως είπαμε, εσύ Ελ θα περιμένεις από έξω".

"Καλά... Εσύ Ελβίρα είσαι σίγουρη πως δε θες να έρθεις;"

"Ναι σας λέω, ούτως ή άλλως έχω κανονίσει. Καλή τύχη Ερμιόνη".

"Ευχαριστώ, τα λέμε!"

【Eleonora's Pov】

Πήρα το παλτό και το ραβδί μου κι έφυγα μαζί με την Ερμιόνη από την κάμαρα μας.

Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόμασταν στον πύργο της λέσχης της Σφίγγας. "Θα τα πας τέλεια", της είπα.

"Ειλικρινά σε ευχαριστώ για όλα... Μπορείς να πας με την Ελβίρα αν δε θέλεις να με περιμένεις, ούτως ή άλλως θα πάω στη βιβλιοθήκη μετά το διαγωνισμό".

"Είσαι σίγουρη; Δεν έχω θέμα να σε περιμένω..."

"Ναι, εκατό τοις εκατό σίγουρη. Άντε πήγαινε!" Με έσπρωξε ελαφρώς από την πλάτη.

"Καλά, καλά, ο,τι πεις!" Γέλασα. Αφού την αποχαιρέτησα πήγα πίσω στην κάμαρά μας. Ξεκλείδωσα την πόρτα, μπήκα μέσα και... "Αααα!" Σκόνταψα πάνω σε ένα μπαούλο κι έπεσα με τη μούρη στο πάτωμα.

Η Ελβίρα βγήκε από το μπάνιο και στάθηκε από πάνω μου καθώς κρατούσε το κραγιόν της στο ένα χέρι. "Μα καλά το μπαούλο μου δε το είδες; Έλα, σήκω", τέντωσε το άλλο της χέρι και με βοήθησε να σηκωθώ.

"Φχαριστω..."

"Εσύ δεν υποτίθεται ότι έπρεπε να είσαι μαζί με την Ερμιόνη;" μπήκε ξανά μέσα στο μπάνιο και συνέχισε να ετοιμάζεται.

"Ναι, αλλά επέμενε να έρθω μαζί σου".

"Μπα; Και θα έρθεις; Δηλαδή... όντως θα έρθεις;"

"Ναι, γιατί;" την κοίταξα μπερδεμένη. "Που θα πας;"

"Στο Χογκσμιντ, μαζί με την μπάντα".

"Τέλεια τότε, μ'αρέσει η μουσική", χαμογέλασα. "Είμαι ήδη έτοιμη".

"Εεε, όχι. Μου κάνεις πλάκα έτσι; Δεν έρχεσαι έτσι ούτε με σφαίρες", είπε δείχνοντας το τέλειο άνετο θεϊκό μοδάτο συνολακι μου με το κραγιόν της.

~Θα είσαι μαζί με μπάντα, όχι με τις γιαγιάδες στη λαϊκή.

Με προσβάλεις.

~Η αλήθεια πονάει αγάπη μου

"Έλα εδώ. Θα πάρεις αυτό το δερμάτινο τζάκετ. Βαλ'το." Άρχισε να βγάζει ρούχα από τη ντουλάπα της και να τα πετάει πάνω στο κρεβάτι. "Μετά αυτό το μαύρο τζιν, τη μαύρη μπλούζα... α και, έχεις κασκόλ;"

"Ναι, αυτό του Γκριφιντορ κι ένα γκρι", της απάντησα.

"Χμ, μας κάνει."

❈❈❈