01.03.2021

word count;
100

Y/N nigdy zbytnio nie wierzyła w siebie. Wycofywała się, będąc gdzieś pomiędzy wszystkimi, jednocześnie starając się, by nikt nie zwracał na nią uwagi. Bała się oceniającego wzroku innych, którym się nie spodobała. Jednak kiedy poznała Satoru, jej życie zaczęło nabierać barw.

Komplementy, jak i zwyczajnie miłe słowa łatały ukruszone serce. Niekiedy jednak, gdy niebo zasłaniały ciemne chmury, a pioruny uderzały o ziemię, czuła się znów jak w czasach szkolnych.

Odrzucenie i puste, raniące słowa, bolały bardziej niż tamtych osób. Gojo zawsze mówił, co myślał, niekiedy i zbyt dosadnie.

Jednak czy to pozwalało mu obrażać ją, mimo widoku zrujnowanej płaczem twarzy?