°†° «[𝐀𝐅𝐓𝐄𝐑 𝐒𝐇𝐄 𝐑𝐄𝐓𝐔𝐑𝐍 6]» °†°

꧁༺Her Decision༻꧂

⫷ OPHELIA  VIEWPOINT ⫸

Itinali ko ang mahabang buhok ko at isiniksik sa suot kong itim na cap. Itinaas ko ang black mask ko at sinuot ang black gloves na nabili ko sa nadaanan kong convenient store. Nakapagpalit na rin ako ng damit na galing sa ukay-ukay. Naka-blue jeans at black loose polo ako na may tatak na 'fxck off'. I smirked while glancing at the dark sky na walang humpay sa pag-ulan. Nakasulat sa T-shirt kong ito ang nararamdaman ko ngayon.

I sighed. I'm crazy...

Nag-iwan muna ako ng mensahe kay Teacher Rose na male-late ako ng uwi. Kinunstaba ko si Mae na pag hinanap ako sabihin niya na naki-sleep over ako sa kanila.

Humihikab na naglakad ako. Pag ganitong umuulan ang sarap matulog.

Hinayaan ko ang sarili kong mabasa ng ulan, nakatulong ito para magising ang diwa ko.

"Let's clean rat's, shall we?"

If my memory serves me right, they kidnapped those little cubs in their hideout.

Near the St. Hope Church.

"Those scorpion bastards. Psychos." iling ko.

Sa mga oras na ito ay alam kong nagkakagulo na ang Evander Clan dahil kasama sa nadakip ang pinakabatang little young master nila.

"Heh~ I wonder what that little guy looks like now?"

Rushiell Evander. The low-profile genius of the Evander Clan. He is now... 6 years old, yeah? That vengeful brat, one of my accomplice, one of my willing chess piece.

I remember what that 12 year old brat told me that faithful day.

"If your goal is to destroy them, I'll be one of your chess pieces, my Queen."

Sumilay ang maliit na ngiti sa labi ko nang maalala ang araw na 'yon. I like that courageous fella unlike his idiot older brother.

"..."

I remember, he's also going to rescue his little brother. I wonder what happened to them, they had a good relationship as siblings but in the end, they ended up hating each other.

To the point, they point their blades in each others throat.

Now that I think of it, I didn't know the reason why they ended up hating each other. No... that Idiot man didn't seem like he hate his little brother, because that day of rebellion he looked complicatedly towards his brother as he ended it's life.

I didn't pay any attention because my mind was clouded of revenge at that time.

I sighed. What's the point? I'm so fed up, I'm not going to stick my nose on their own problems. They can hate each other, it's none of my business.

But...

As much as possible, I want that little guy to live longer and happily.

"Okay, I decided. I'll changed his destiny. Whatever it is."

Maliksi at mabilis na inakyat ko mataas na apartment. Sa kalagitnaan ng gabi at malakas na ulan ay tahimik na tumalon at tinahak ko ang lugar kung nasaan ang isa sa mga snipers na nakatago. Naka-back up ang mga ito sa mga posibleng hindi inaasahang variables.

"Who--!"

Crack!

Mabilis na binali ko ang leeg nito at inagaw ang binocular at sniper rifle nito. Sinuot ko ang coat nito na may badge na scorpion.

"Hay. I forgot, the guns in these days are still outdated." iling ko naalala muli ang gun na gusto kong ipagawa.

But my money is still not enough, kahit pa tumanggap ako mga hindi komplikadong assignments.

Kung mangutang kaya muna ako kay Romollo?

"But that old fox will ask me a favor in exchange."

I smacked my lips and immediately forget that idea. I will just rely on myself, like I always do. Be it in the past or now, I'm a Lone Wolf.

Binuksan ko ang zipper ng dalang backpack ng pinatumba kong sniper.

"Bingo!" I exclaimed happily nang makita ang mga bombs.

My plan is simple, I will ambushed all the snipers that are surrounding the proximity of the hideout and the church, then, I will collect all their weapons and sell it in the black market!

I'm genius!

I bashfully scratch my nose. This is what we call hitting two birds in one stone, hehe.

As for this bombs, I will create hell of fire!! I will bomb there hideout together with the church!

Pinakalma ko ang mabilis na tibok ng puso ko.

My violent nature is leaking.

"I'm a change person. I'm doing good deeds. That's right!"

Biglang kumidlat ng malakas!

"..."

I cleared my throat and continue my plan. I successfully gained a lot of loots! I quietly look up to the dark sky na naiintindihan at nakikita ang ginagawa ko.

Now, I'm really convinced!

It's shocking. Compared to the time I returned but I'm more calm now.

I can't understand.

I'm not a religious person and I don't understand why whoever the Entity up above gave me a second chance. I'm a sinner. I'm not a good person.

"I don't know your intentions but I'll go along with you. I'm grateful to You, who let me live again. But I'm selfish, don't expect more of me."

Walang kidlat o kulog akong nakita at narinig. But I feel like someone is patting my head?

Why do I feel like I'm being treated like a pitiful and mischievous child?

"..."

Huminga ako ng malalim.

It's just my imagination! Yes! There's no way!

Binura ko ang kung ano anong naglalaro sa isipan ko at tinanim ang maraming bomba sa paligid ng church at sa mga katabi nitong sari sari stores.

Yes, ang hideout ng mga animal na 'to ay ang malaking sari sari store! Who would have thought, right?!

As expected of her, that bitch strategist! She's smart and unpredictable.

Before I plant the bombs around the church and store, I made sure that there are no innocent civilians. How? I hacked their mobile phones and made them go to their homes and made emergency excuses for them to leave. I meticulously investigate all the people involved, easily.

I'm proud to say I'm an incredible Hacker. During my previous life, no one knew my identity as a Hacker, this is trump card back in those warring era .

Who I learned it from?

"Hm... I'm sure my hot-tempered old Master heard about Master R now. Hehe. I'm excited to meet him in this life!"

But first, I have to finish my first cleaning.

I hummed quietly. Compared sa tinanim kong bomba sa paligid ng church ay mas marami sa pinaka-hide out nila na sari-sari store.

I remember, may malawak na underground base sa ilalim ng sari sari store na ito.

Sinadya ko talagang hindi pulbosin ang church dahil... Hm, I'll explain it later. Iinit lang ulo naten.

Iniwan ko ang mga loots ko sa tagong lugar, kung saan ang escape route ko pagkatapos kong matapos ang general cleaning purpose ko.

"Lalalala~"

Tinanggal ko ang scorpion badge ng coat na suot ko at kumatok sa saradong pinto ng simbahan.

Lights. Camera. Action!

"Anong maipaglilingkod ko sayo, iho?"

⫷ THIRD PERSON VIEWPOINT ⫸

Sa labas ng simbahan, makikita ang isang binata na nanginginig sa gitna rumaragasang ulan. Ang maamong itsura nito at nanginginig na katawan ay nakakaantig ng awa sa kahit sinong makakakita.

Tumatangis ang mga mata nito na tila ba nag-uumapaw ang sari-saring emosyon nito. Makikita sa mga mata nito ang lungkot, sakit at takot.

"M--Maari ho ba akong makisilong, ginoo? W-Wala po akong mapupuntahan. Galing po ako sa probinsya, nagbabasakaling makahanap sana ng hanapbuhay dito sa siyudad n-ngunit!" puno ng hinagpis na sambit nito at paulit ulit na hinampas ang dibdib na tila naninikip.

Agad na nadala ang matandang ginang na nagbukas sa simbahan, sa emosyonal na paglalahad ng binatang tila basang sisiw.

Biglang kumidlat na tila kinagulat ng binata na tumingala sa kalangitan, na sa tingin niya ay natatakot.

Nagdadalawang isip ang matandang ginang kung papapasukin ang binata.

Kabilin-bilinan sa kanya na wag magpapatuloy ng kahit sino ang Padre ng simbahan, hindi niya man maintindihan ay di niya maiwasang mahabag sa binata. Kung di niya ito patutuluyin---

"Walang wala na po ako, Nay! Ninakaw po ang lahat ng naipundar ko na ipangpapatayo ko ng negosyo! Muntik na rin po akong pagsamantalahan! Mabuti na lamang--! Ma-Mabuti na lamang tinamaan ng kidlat ang mga gusto magsamantala sa akin!!"

"Diyos Ko! Mahabagin! Mabuti'y nakaligtas ka, iho!!" gulat at di mapigilang bulaslas ng ginang.

"Opo! Kaya naman po dito ako nagtungo sa tahanan ng ating Diyos! Dahil alam kong magiging ligtas ako sa piling Niya!"

Hindi na nagdalawang isip pa ang ginang at...

"Tama ang iyong desidyon, iho! Tumuloy ka!"

Nang makapasok sa loob. Nang tumalikod ang ginang ay di niya nakita ang pagsilay ng ngisi at malamig na ekspresyon ng binatang  pinatuloy niya.

Pagharap ng ginang ay nakita niyang nakatulala ang binata sa altar kung nasaan ang estatwa ng Church of Hope, Akashic.

May mapang-unawang hinawakan ng ginang ang balikat ng binata.

"Maupo ka muna, iho. Ikukuha kita ng tuyong pangbalot sa katawan at mainit na maiinom. Maiwan muna kita."

"S--Salamat po, Nay!"

Lumambot lalo ang puso ng ginang nang marinig ang pagtawag nito ng 'Nay'

Naaalala niya sa binata ang apo niyang nag-aaral sa kanilang tahanan.

Nang maiwang mag isa ay...

Mabilis na nagbago ang ekspresyon ng binatang may nakakaawang ekspresyon, kung may makakakita dito ay kikilabutan dahil sa bilis nito magpalit ng reaksyon na tila ba may split personality ito.

"..."

Saglit na sinulyapan muli nito ang altar.

Nakipagtitigan siya dito.

"Are you the one who bring me back?"

Tanging katahimikan lamang ang nakuha niyang sagot. Napapailing na tumayo mula sa pagkakaupo ang binata at binalingan ang Padre na papalapit sa kanya.

"Padre!" emosyonal na tawag niya dito. May awa at pag-aalalang nilapitan siya ng Padre.

"Narinig ko ang pinagdaanan mo, iho. Ayos ka na ba?"

"O--Opo! Ayos lang ako." pinunasan ng binata ang umaagos na luha sa mga mata, ramdam niya ang mapanuring mga mata ng Padre.

Ino-obserbahan niya ang binatang nasa harapan. Wala naman siyang makitang mali dito at nakahinga ng maluwag nang makitang hindi ito magiging sagabal sa plano nila.

"Ikinalulungkot ko ang nangyari sa iyo, iho. Maaari kang magpahinga at matulog sa isa sa mga hindi na ginagamit na kwarto dito habang di pa tumitila ang ulan."

"Maraming salamat po! S--Salamat!" puno ng pasasalamat at galak na sambit ng binata.

"Tuloy ang ating simbahan para sa mga tulad mo.." may maamong ngiti ng Padre.

"Napakabuti niyo po, di tulad ng mga walang pusong tao na handang gumawa ng kahit anong kasamaan! Mabuti na lamang nariyan si Akashic at tinamaan ng kidlat ang mga masasamang taong gusto akong pagsamantalahan kanina! Sana'y tamaan ng kidlat ang mga ganoong tao!"

Biglang natigilan at namutla ang Padre.

"Tinamaan ba talaga sila ng kidlat?"

"Opo, Padre! Kitang kita ng dalawang mata ko! Di ko alam kung buhay pa sila! Pakiramdam ko ginagabayan ako ni Akashic! Siya ang nagdala sa akin dito!" emosyonal na binalingan ng binata ang altar at muling hinarap ang padreng namumutla.

"Ayos lang po ba kayo, Padre?"

"Ahem. A--Ayos lang. Maiwan na kita, iho."

"Sige po, gabayan din po sana rin kayo ni Akashic!"

Sinamaan ng tingin ng binata ang likod ng Padre na nagmamadaling umalis.

"Tsk."

Dinala siya ng ginang sa simpleng kwarto at iniwan na. Alam niyang may camera monitors na nakalagay sa kwarto, hinubad niya ang coat niya at nag-panggap itong bumagsak sa pagod at nakatulog sa maliit na papag.

Pasimpleng pinindot niya ang black small button sa tenga niya at hinack ang mga camera monitors na hinanda niya.

Siniguro niyang hindi mahahata ng mga ito at metikolosong siniguro na tugma ang angle ng mga nasa camera. Bumangon ang binata at dinikit ang tenga sa kahoy na pinto. Nang masigurong walang tao ay agad na pumuslit ito patungo sa kwarto ng Padre. Bago makarating sa kwarto nito ay nadaanan niya ang milagrong ginagawa ng Padre.

May kalaguyong dalaga na sa tingin niya ay katulong.

Naiiling na innactivate niya ang mga mechanisms ng pinto. Di ito tulad ng iba na may passcode na pipindutin.

Nilabas niya ang hinanda niyang long needles at tinusok ang sobrang liliit na butas sa gilid ng pinto na may asterisk na mabubuo.

Click!

To be Continued...