Ο δείκτης του περνούσε απ' το στόμιο του ποτηριού. Άκουσε την πόρτα που έκλεινε σημαίνοντας την λήξη του δείπνου. Κάρφωσε το βλέμμα του στην Ερμιόνη.
«Νόμιζα ότι είχα γίνει ξεκάθαρος. Μου είπες ότι προσεχές και ότι δεν θα το μάθει κανείς.»
«Δεν το έμαθαν από μένα μπαμπά. Και στην τελική σιγά τι έγινε!» σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της.
«Έγινε Ερμιόνη! Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις ότι θέλω την ιδιωτικότητά μου; Το έκανα για χατίρι σου.»
«Καλά εντάξει ηρέμησε. Σιγά την ιδιωτικότητα, τρως, κοιμάσαι, βλέπεις μπάσκετ. Ζεις μια λούπα την ζωή σου. Εγώ φταίω που ήθελα να σε βγάλω απ' την μιζέρια σου.» του φώναξε μπροστά στο πρόσωπό του όμως αυτόματα μετάνιωσε για τα λόγια της.
«Έτσι είμαι εγώ μίζερος, περίεργος, χωρίς συναισθήματα.» χαλαρός της απάντησε «Πάω στην μιζέρια μου τώρα.» πέρασε δίπλα απ' την Μυρτώ και λίγα δευτερόλεπτα μετά άκουσαν την πόρτα του υπνοδωματίου να κλείνει.

«Δεν του μίλησες ωραία Ερμιόνη. Είσαι άδικη.»
«Καθόλου άδικη δεν είμαι. Αφού θέλει να μείνει στο κλουβί του ας μείνει. Αν δεν θέλει δέκα δεν θέλω εκατό αυτό να του πεις.»
«Ερμιόνη είναι δύσκολο για αυτόν κατάλαβέ τον.» προσπάθησε να συνετίσει την κόρη της.
«Δεν τον έβαλα να σκάψει, μια χάρη του ζήτησα. Έγινε μια μαλακιά με τους δημοσιογράφους. Δεν φταίω! Θα μάθω όμως ποιος άνοιξε το στόμα του και τότε καλό θα ήταν να βρει λαγούμι να κρυφτεί.»
Η Μυρτώ ξεκίνησε να μαζεύει τα πιάτα απ' το τραπέζι.
«Για σένα και για μένα Ερμιόνη δεν είναι κάτι σπουδαίο, ο μπαμπάς σου όμως έχει ξεσυνηθίσει σ όλο αυτό. Σκέψου τώρα εσύ να κάθεσαι αραχτή και ανέμελη και να έρθει ένας τυφώνας να σε πάρει και να σε σηκώσει. Είναι υπερβολικός το ξέρω αλλά είναι έξω από τα νερά του.» άφησε τα πιάτα στον νεροχύτη.
«Καλά, εγώ πάω στο Εγκληματολογικό.»
«Να σε περιμένουμε το βράδυ;»
«Όχι θα κοιμηθώ εκεί.» άρπαξε το μπουφάν της από την κρεμάστρα και βγήκε έξω.
Η Μυρτώ κούνησε αγανακτισμένα το κεφάλι της. Αυτοί οι δύο κάποια στιγμή θα την τρέλαναν.

Έκλεισε την πόρτα του γραφείου της, άφησε την κούπα με τον σκέτο καφέ της δίπλα και βολεύτηκε στην καρέκλα. Άνοιξε τον φάκελο με την υπόθεση της Λίνλεϊ, τον διάβασε για πολλοστή φορά με την ελπίδα πάντα να δει κάτι που της διέφυγε. Άκουσε χτύπημα στην πόρτα, κοίταξε ευθεία και έκανε νόημα στον Φίλιπ να περάσει.
«Το ήξερα ότι θα σε έβρισκα εδώ.» ευδιάθετος είπε όσο έκλεινε την πόρτα «Ξεκινάω με τα κακά ή με τα κακά;» ρώτησε και ακούμπησε το σώμα του στην ξύλινη βιβλιοθήκη.
«Με ο,τι θες.» ανόρεχτα απάντησε, στρέφοντας όμως την προσοχή της πάνω του.
«Ο Γουόρικ σύγκρινε τα παπούτσια του Κουμπς με το αποτύπωμα παπουτσιού που βρήκατε στον τόπο. Δεν ταιριάζει.»
«Μπορεί να τα πέταξε.» θεώρησε η Ερμιόνη.
«Σωστή θεωρία. Συνεχίζω με το επόμενο κακό. Ανέλυσα το DNA που πήρε ο κύριος Μυλωνάς. Σύμφωνα με την εξέταση DNA, ο Τοντ Κουμπς δεν είναι βιαστής.»
«Θα αστειεύεσαι.» ανασηκώθηκε αρπάζοντας το χαρτί απ' τα χέρια του.
«Καθόλου. Συμφωνούν τα επτά από τα δεκατρία πεδία. Ψάχνουμε για συγγενή εξ αίματος.»
«Μάλλον κάποιον αδερφό του.» δάγκωσε τις άκρες των γυαλιών της.
«Γι αυτό αναγνώρισε τον Τοντ. Τα αδέρφια συνήθως μοιάζουν.» συμπλήρωσε ο Φίλιπ.
«Οι αναλύσεις και τα στοιχεία λένε άλλα.» πήγε δίπλα της «Τι έχεις Ερμιόνη;»
«Τι έχω;» αντερώτησε πίνοντας καφέ.
«Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση. Οπότε κάτι έχεις. Σε ακούω.»
«Δεν έχω κάτι.»
«Ωραία και εγώ θα μείνω εδώ μέχρι να μου πεις.»
Η Ερμιόνη ξεφύσηξε, έγυρε προς τα πίσω το σώμα της.
«Τσακώθηκα με τον μπαμπά μου το είπα πράγματα που δεν έπρεπε.»
«Ζήτησέ του να μιλήσετε, εξήγησέ του και θα καταλάβει. Άλλωστε απ' ότι κατάλαβα είσαι η αδυναμία του.»
«Τον γνώρισες;» γύρισε την καρέκλα στο μέρος του.
«Ναι, το πρωί. Δεν την φανταζόμουν έτσι την γνωριμία μας, ήταν λιγάκι επιθετική.»
«Τσακωθήκατε;» η Ερμιόνη γούρλωσε τα μαύρα μάτια της, ο μπαμπάς της σπάνια θα λογομαχούσε πόσο μάλλον να τσακωθεί.
«Οχι ακριβώς. Έτρωγα μέσα στο εργαστήριο, με είδε και με έκραξε. Δεν νομίζω ότι με συμπάθησε ιδιαίτερα.» την τράβηξε ακόμα περισσότερο κοντά του.
«Μεταξύ μας είχε δίκιο.» κρυφογέλασε και του χάιδεψε το χέρι «Θα πω στην μαμά μου να του μιλήσει.» συνέχισε, τον κοίταξε στα μάτια και αυτόματα απέκτησε ταχυκαρδία.
«Δεν χρειάζεται. Το έχω υπό έλεγχο.»
«Πίστεψέ με ο μόνος άνθρωπος που έχει υπό έλεγχο τον Πάρη Μυλωνά είναι η Μυρτώ.»
«Πάμε μια βόλτα;» την άφησε και σηκώθηκε πηγαίνοντας στην αρχική του θέση, δίπλα απ' την βιβλιοθήκη.
«Πάμε.» χαμογέλασε, κλείνοντας τον φάκελο.

Περπατούσαν δίπλα δίπλα στη Fremont Street, αυτή την ώρα ο κόσμος πλημμύριζε τον δρόμο, τα φώτα άναβαν πράγμα που δεν θύμιζε σε τίποτα νύχτα. Άνθρωποι ναρκωμένοι από το χάος, άλλοι πάλι ναρκωμένοι από έκσταση, τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες.
«Έχω καιρό να περάσω από εδώ.» είπε στον Φίλιπ, όσο τον έβλεπε να βγάζει τα τσιγάρα του από την τσέπη του παντελονιού του.
«Και εγώ, η Fremont είναι πιο πολύ για τους τουρίστες. Ξέρεις, εμείς πλέον την έχουμε δει σε όλες της τις μορφές.» τριγύρισε το τσιγάρο στα χείλη του για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα το άναψε.
«Είσαι μόνος;» τον ρώτησε, αποφεύγοντας την οπτική επαφή.
«Μόνος...;» παραξενεύτηκε από την ερώτησή της.
«Ναι... Συγγνώμη... Εννοώ αν ζεις μόνος σου εδώ στο Vegas.» είχε κοκκινίσει σίγουρα, προσπάθησε να ηρεμήσει.
«Ολομόναχος, οι γονείς μου ζουν στην Αριζόνα. Δεν τότε άρεσε και πολύ η ιδέα να γίνω εγκληματολόγος πόσο μάλλον να φύγω από την Αριζόνα αλλά πλέον το έχουν αποδεχθεί.» ρούφηξε μια τζούρα απ' το τσιγάρο του «Όσο για κάποια σχέση η απάντηση είναι πάλι ολομόναχος. Οι ανθρώπινες σχέσεις πόσο μάλλον οι ερωτικές έχουν δυσκολέψει πολύ. Εσύ;»
«Αυτό είναι γεγονός. Εγώ τι;»
«Είσαι μόνη σου;» σταμάτησαν το βήμα τους και την κοίταξε.
«Ολομόναχη.» γέλασε ρίχνοντας το βλέμμα της κάτω στον βρώμικο δρόμο «Ο πρώην μου με έκανε τάρανδο, ήταν και κομματάκι βίαιος.» του εκμυστηρεύτηκε.
«Σε χτυπούσε;»
«Οχι... Όχι... Χτυπούσε τα πράγματα στο σπίτι. Μου έριχνε την ψυχολογία ξέρεις όλα αυτά που κάνουν οι τοξικοί άνθρωποι. Το καλό είναι ότι στο σπίτι μου έμαθα από μικρή τα όρια οπότε τον χώρισα, πριν περίπου ένα μήνα.» σήκωσε το βλέμμα της από τον δρόμο και τον κοίταξε «Συγγνώμη, φλυαρώ.» έβαλε τα ιδρωμένα χέρια στις τσέπες της.
«Καθόλου μου αρέσει να σ ακούω να μιλάς.» την χάιδεψε στο μάγουλο.
«Σε ενδιαφέρει τώρα κάποια κοπέλα;» ρώτησε μα ξαφνικά μετάνιωσε, γίνεσαι αδιάκριτη Ερμιόνη είπε στον εαυτό της «Συγγνώμη ξανά... Μπαίνω σε ξένα χωράφια.» έπαιζε αμήχανα με τα δάχτυλά της.
«Με ενδιαφέρει, δουλεύουμε μαζί στο εργαστήριο. Στα μάτια μου είναι πανέμορφη, λίγο ξεροκέφαλη και πολύ επίμονη. Νομίζω ότι είναι η πιο πεισματάρα γυναίκα που ξέρω.» έκανε μια στάση σβήνοντας το τσιγάρο του στον ειδικό κάδο.
«Πως την λένε;» η Ερμιόνη σταμάτησε τι βήμα της, στάθηκε απέναντι από τον Φίλιπ κοιτάζοντάς τον κατάματα.

Ο Φίλιπ έφτασε μια ανάσα κοντά της, έκανε στην άκρη μια τούφα που είχε πέσει στο πρόσωπό της, με τον αντίχειρά του της χάιδεψε το μάγουλο. Την φίλησε πρώτα στο μέτωπο, ύστερα στην άκρη της μύτης της και στο τέλος στο στόμα. Η Ερμιόνη ανταποκρίθηκε στο φιλί του, το περίμενε αυτό το φιλί, ο Φίλιπ σταμάτησε.
«Την λένε Ερμιόνη και είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της.» της ψιθύρισε και την φίλησε ξανά.

Γύρισαν μαζί στο εγκληματολογικό, ο Φίλιπ της άνοιξε την πόρτα να περάσει πρώτη.
«Να κεράσω πρωινό;» την ρώτησε.
«Εγώ χρωστάω κέρασμα! Θα τα πούμε αύριο βράδυ θα σου στείλω μύνημα την ώρα και το μέρος.» του χαμογέλασε και χώθηκε στο γραφείο της. Άφησε τα φώτα σβηστά και ξάπλωσε στον καναπέ. Σκεφτόταν τον πατέρα της, μετά τον Φίλιπ ώσπου κοντά στο ξημέρωμα την πήρε ο ύπνος.

Μπήκε μέσα στο νεκροτομείο, έριξε μια ματιά στην Ειρήνη και στην Λίνζι, κοίταξε το φέρετρο μπροστά της.
«Καλημέρα.» ευδιάθετη είπε, φόρεσε την λευκή ρόμπα που κρεμόταν στην κρεμάστρα και ένα ζευγάρι λάτεξ γάντια.
«Στην εκπαίδευση δεν μας είπαν ποτέ ότι οι εγκληματολόγοι κάνουν και τέτοια.» είπε η Ειρήνη στις δύο κοπέλες και στον ιατροδικαστή δίπλα τους.
«Με τα τέτοια εννοείς την νεκροψία που θα κάνουμε στην ήδη νεκρή πρώην γυναίκα του Λέστερ;» την πείραξε.
Η Ειρήνη την αγριοκοίταξε χωρίς να απαντήσει.
«Έλα τώρα, μετά από πέντε χρόνια τουλάχιστον δεν θα μυρίζει πια.» προσπάθησε να της δώσει θάρρος η Λίνζι.
«Εσύ και η θετική σου πλευρά.» μουρμούρισε η Ειρήνη.
«Ναι... Είσαι έτοιμη;»
Η Λίνζι της έκανε νόημα να ανοίξουν το φέρετρο, το άνοιξαν. Το μισό λιωμένο σώμα φάνηκε μπροστά τους.
«Γειά σου, Τζάκι Λέστερ.» είπε η Ερμιόνη, παρατηρώντας τις δύο γυναίκες να μεταφέρουν το σώμα στο τραπέζι του ιατροδικαστή.
«Ορεξάτη σε βλέπω Ερμιονούλα. Τι έγινε άνοιξε η τύχη σου;» η Ειρήνη χαμογέλασε πνιχτά.
«Κυρίες μου, αν δεν σας πειράζει...» ο ιατροδικαστής τότε έδειξε την πόρτα «Θα θέλαμε λίγο χρόνο μόνοι.»

Οι τρεις τους βγήκαν αθόρυβα έξω.
«Τι έγινε με τον θείο χθες;» ρώτησε η Ειρήνη ανεβαίνοντας την σκάλα που οδηγούσε στα εργαστήρια.
«Με έκραξε, τον έκραξα. Κοινώς τσακωθήκαμε.» απάντησε ανόρεχτα.
«Τσαντίστηκε που βγήκε η μούρη του στην οθόνη να φανταστώ. Ήμασταν μαζί με την μαμά μου μόλις τον κάλεσε, μεταξύ μας δεν τον αδικώ.»
«Καλά Λίνζι δεν μπορείς να φανταστείς. Άλλαξε εκατό χρώματα νομίζω πως σε κάποια φάση είδα καπνούς να βγαίνουν από το κεφάλι του.» η Ειρήνη προσπάθησε να αστειευτεί αλλά δεν έπιασε «Ερμιόνη...» την σκούντηξε.
«Ναι...»
«Γινάτε κώλος ε;»
«Ναι Ειρήνη, πάνω στα νεύρα μου τον είπα μίζερο. Είμαι σίγουρη ότι τον στεναχώρησα.» η φωνή της έσπασε.
«Έλα βρε Ερμιόνη.» η Λίνζι την αγκάλιασε «Μην στεναχωριέσαι. Ο μπαμπάς ξέρεις πόσο σ' αγαπάει. Θα του πάρει λίγο χρόνο αλλά θα σε καταλάβει. Ζήτησέ του συγγνώμη.»
«Δεν υπάρχει περίπτωση! Το ξέρετε ότι έκραξε τον Φίλιπ.»
«Ααα... Μάλιστα... Πες το έτσι, ο Φίλιπ.» η Ειρήνη κρυφογέλασε.
«Δεν τα πήγε και πολύ καλά με τον πεθερό. Εντάξει μη σκας έτσι έκανε και με τον Γκιλ στην αρχή.» συνέχισε το πείραγμα η Λίνζι.
«Χα, είστε αστείες.» τις τσίμπισε το μπράτσο «Εγώ και ο Φίλιπ χθες...»
«Φιληθήκατε!» την διέκοψαν ρωτώντας την με μια φωνή.
Η Ερμιόνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και χαμογέλασε.
«ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!» φώναξαν οι δύο γυναίκες.

Από μερικά εργαστήρια γύρισαν κάποια βλέμματα απορίας πάνω τους, η Ερμιόνη έκανε νόημα να σταματήσουν.
«Και πως ήταν;» η Λίνζι βολεύτηκε στο πεζούλι.
«Πολύ ωραία, είχαμε βγει στη Fremont. Κουβεντιάζαμε, με φίλησε.» κοίταξε κάτω τα λευκά της αθλητικά.
«Κάνατε και τίποτα άλλο;» η Ειρήνη πονηρά της έκλεισε το μάτι.
«Έλεος Ειρήνη.»
«Ναι σιγά λες και δεν θες. Επίσης μην το παίζετε αθώες και μυξοπαρθένες, σιγά το σεξ είναι ευτυχία.» έψαξε τα τσιγάρα της, μη μπορώντας να τα βρει.
«Έχει δίκιο η Ειρήνη.» η Λίνζι σηκώθηκε και τίναξε το παντελόνι της «Τα τσιγάρα σου είναι στον κάδο καιρός να κόψεις το κάπνισμα, τα πνευμόνια σου ζητάνε βοήθεια.»
Η Ειρήνη σήκωσε το μεσαίο της δάχτυλο προς το μέρος της Λίνζι.
«Θεέ μου τι ευγενική παρουσία είστε δεσποινίς Γεωργίου.» αστειεύτηκε η Λίνζι και απομακρύνθηκε.
«Πάω να βρω την μαμά μου. Θα σε δω αργότερα.» κρέμασε το δερμάτινο σακάκι στους ώμους της και με αργό βήμα έφυγε μακριά απ' την ξαδέρφη της.

Χτύπησε την ανοιχτή πόρτα του γραφείου της Μυρτώς, η Μυρτώ της γέλασε.
«Πέρνα μέσα και κλείσε την πόρτα.» της είπε σημειώνοντας στο ημερολόγιο που είχε μπροστά της.
Η Ερμιόνη έστρεψε το βλέμμα της ολόγυρα στον χώρο του γραφείου. Σε κάθε γωνιά είχε και από μια ορχιδέα όλες δώρο του μπαμπά της. Λευκές, ροζ, μπλε, κίτρινες γαλάζιες. Συμβόλιζαν την ομορφιά και την κομψότητα, πιο κομψή γυναίκα απ' την μαμά της δεν είχε συναντήσει μέχρι τώρα στην ζωή της. Βέβαια απορούσε πως τις κρατούσε ζωντανές, η Ερμιόνη την τελευταία φορά ξέρανε κάκτο με φοβερή επιτυχία.
«Πρώτη φορά μπαίνεις εδώ μέσα;» την ρώτησε πειράζοντάς την.
«Πάντα μου κάνουν εντύπωση οι ορχιδέες. Πως είσαι;»
«Εγώ ή ο μπαμπάς σου;» κατέβασε τα γυαλιά στην μύτη της, κοιτάζοντάς την εξεταστικά πάνω απ' αυτά.
Ξεφύσηξε, ακούμπησε το σώμα της στο μπράτσο της μαύρης πολυθρόνας.
«Ο μπαμπάς.» μουρμούρισε.
«Καλά είναι, τον έχουν ζαλίσει στα τηλέφωνα αλλά θα το αντέξει.» γέλασε γυρίζοντας το στυλό στα δάχτυλά της «Στο θέμα που σε καίει, είναι λίγο στεναχωρημένος μαζί σου αλλά θα έρθει αργότερα. Στο έχει υποσχεθεί.»
«Σου είπε ότι έκραξε τον Φίλιπ;»
«Άλλο ένα θέμα που μας καίει.» σηκώθηκε και πλησίασε την κόρη της «Δεν μου είπε κάτι.»
«Θα σου πω εγώ, τον επίπληξε γιατί έτρωγε στο εργαστήριο και μετά ο Φίλιπ του απάντησε, το ένα έφερε το άλλο, οπότε καταλαβαίνεις.»
«Θα μιλήσω εγώ στον μπαμπά σου.» την φίλησε στην κορυφή του κεφαλιού της.
«Πιστεύεις ότι θα μου ξαναμιλήσει;»
«Σε λιγότερο από μισή μέρα. Είσαι το λουκουμάκι του, σε λατρεύει και το ξέρεις. Απλά είστε τόσο ξεροκέφαλοι που νιώθω ότι έχω να κάνω με δύο Παρούληδες στο σπίτι.»
Η Ερμιόνη χαμογέλασε, σφίγγοντας τι χέρι της μαμάς της «Ευχαριστώ μαμά.» έκλεισε για λίγο τα μάτια της στην ασφάλεια της αγκαλιάς της Μυρτώς.

Έσπρωξε την πόρτα του νεκροτομείου, μπαίνοντας αργά μέσα.
«Είχατε αρκετό χρόνο μόνοι;» ρώτησε τον ιατροδικαστή, πλησιάζοντας κοντά.
«Μόλις τελείωσα με την προκαταρκτική μου εξέταση, αλλά κοίτα εδώ.» με τον δείκτη του πλησίασε το κρανίο της γυναίκας «Αιμορραγία κάτω απ' το κρανίο, που αντιστοιχεί σε αμυχές του ινιακού ιστού.»
«Οπότε και οι δύο γυναίκες του Ρέι καταλήγουν νεκρές στις σκάλες με αμυχές στο κεφάλι.»
«Αν η ολοκληρωμένη μου νεκροψία επιβεβαιώνει φόνο μπορεί να βρήκατε και τον πρώτο δολοφόνο σκαλιών.»
«Θα μπορούσαμε να τον πούμε Stairway Killer. Ευχαριστώ γιατρέ.» έβγαλε τα γυαλιά της γυρίζοντας γρήγορα στο εργαστήριο.

«Ερμιόνη, σε ψάχναμε.» άκουσε πίσω της σταματώντας τον γρήγορο ρυθμό της. Η Ειρήνη με την Λίνζι πήγαν κοντά της.
«Αν υπήρχε όπλο, δεν ήταν μέσα στο σπίτι των Λέστερ.» άρχισε να της λέει η Ειρήνη.
«Κοιτάξαμε παντού.» συνέχισε η Λίνζι «Τι έχεις μέσα στην σακούλα;» την ρώτησε.
«Ερωτικό λιπαντικό, το βρήκαμε στον τόπο του εγκλήματος. Η νεκροψία ανακάλυψε ότι η Μπέκι ήταν σεξουαλικά δραστήρια απ' την άλλη ο Ρέι ισχυρίζεται πως απέχουν από το σεξ τα τελευταία τέσσερα χρόνια.» τους εξήγησε.
«Και θες να δεις αν τα αποτυπώματα του εραστή της είναι πάνω σ' αυτό το μπουκαλάκι;»
Έστρεψε το βλέμμα της δεξιά στην Ειρήνη «Ναι. Δύο φανερά αποτυπώματα σε μια λεπτή στρώση λιπαντικού. Το ένα της Μπέκι και το άλλο ενός Άνταμ Γκίλφορντ.» της έδωσε τον φάκελο που κρατούσε «Η κάρτα εργασίας του είναι στα αρχεία. Είναι στέλεχος των Western Airlines.»
«Εραστές και συνάδελφοι. Συνταγή επιτυχίας.» σχολίασε η Λίνζι.
«Αν ο Ρέι έμαθε για την απιστία της, είναι κίνητρο.» ολοκλήρωσε η Ερμιόνη «Θα πάμε να του μιλήσουμε, πριν απ' αυτό όμως θα μιλήσουμε με την κόρη του Ρέι Λέστερ. Ήταν στον παππού της, πατέρα της Μπέκι, το βράδυ θανάτου της. Θα σας δω σε δύο ώρες στο πάρκινγκ.» χωρίστηκε από τις δύο γυναίκες συνεχίζοντας την διαδρομή της.

  «Έχεις δίκιο αυτό το μέρος θυμίζει κάπως τα παλιά, αλλά πλέον είναι όλα σύγχρονα. Πριν στην είσοδο αν δεν ερχόσουν δεν θα με άφηναν να περάσω χωρίς κάρτα.» χώθηκε στον μικρό χώρο, έπαιζε με τις άκρες των γυαλιών του.
«Ομοσπονδιακά κονδύλια, Πάρης Μυλωνάς και Χόλι Γκρίμπς. Δώσατε αρκετά χρήματα για το εγκληματολογικό.» είπε η Μυρτώ δοκιμάζοντας έναν μαύρο φακό και τοποθετώντας τον στο βαλιτσάκι του Πάρη.
«Κάτι έδωσαν όλοι.» διόρθωσε, βάζοντας μια συσκευασία λάτεξ γάντια στο βαλιτσάκι.
Η Μυρτώ άρπαξε την συσκευασία αλλάζοντας της θέση.
«Τα γάντια μου αρέσουν καλύτερα εκεί.» του εξήγησε.
«Νόμιζα ότι τα μοιραζόμασταν.» παραξενεμένος την κοίταξε.
«Εγώ έχω τα διαπιστευτήρια, οπότε τυπικά... Αυτός είναι ο εξοπλισμός μου.»
«Ααα... Μάλιστα...» της έδωσε μερικά ακόμα πράγματα για το βαλιτσάκι «Θεωρείς πως έγινα σκληρός με τον Φίλιπ Τσάρλς;»
«Δεν ξέρω με ποιου το μέρος είσαι. Με την ευτυχία της Ερμιόνης ή με την ξεροκεφαλιά σου.»
«Δεν παίρνω το μέρος κανενός. Απλά του είπα για τους κανόνες του εργαστηρίου.»
«Ξέρω, ακολουθείς τους κανόνες. Η Ερμιόνη έχει στεναχωρηθεί με όλα αυτά.»
«Είχα δίκιο και στο θέμα της Ερμιόνης και στο θέμα του Τσαρλς. Εξάλλου έχω μόνο δύο συμπαίκτες. Εσένα και την αμφιβολία.» τοποθέτησε τις σκόνες αποτυπωμάτων στο βαλιτσάκι.
«Έχω θυμώσει μαζί σου και με την αμφιβολία σου.» εκνευρισμένη είπε χωρίς να τον κοιτάζει σε όλη την συζήτηση.
«Όχι δεν έχεις θυμώσει, ξέρεις πως το ξέρω;» χωρίς καμία παρότρυνση από την Μυρτώ συνέχισε «Έβαλες τα γάντια στο σημείο που μ αρέσει.» κρυφογέλασε, στρέφοντας το φως του φακού που κρατούσε πάνω της.
  Η Μυρτώ ακόμα εκνευρισμένη πήρε την συσκευασία με τα γάντια και τους άλλαξε θέση. Ο Πάρης την παρατηρούσε χαμογελαστός, κάτι τέτοιες στιγμές την ερωτεύονταν περισσότερο.

  Ο Πάρης μαζί με την Ερμιόνη πλησίασαν κοντά στον Τοντ Κουμπς και την γυναίκα του που στεκόταν στην ρεσεψιόν του Εγκληματολογικού.
«Κύριε Κουμπς. Μπορείτε να φύγετε.» με βαριά καρδιά του είπε η Ερμιόνη.
«Τελειώσαμε;» την ρώτησε γυρίζοντας το σώμα του προς το μέρος της.
«Ναι.» απάντησε η Ερμιόνη.
«Κάνατε ο,τι θέλατε. Ήρθατε στο σπίτι μας, μας αναστατώσατε. Ποιος θα δώσει εξηγήσεις στους γείτονες; Στους φίλους μας;» της φώναξε η γυναίκα του.
«Σας ζητάμε συγγνώμη για την αναστάτωση κυρία Κουμπς. Λάθη συμβαίνουν καθημερινά.» ήρεμος της είπε ο Πάρης.
Ο Κουμπς έπιασε από τους ώμους την γυναίκα του, λέγοντας της να ηρεμήσει.
«Κύριε Μυλωνά χάρηκα για την γνωριμία.»
«Δεν θα έλεγα το ίδιο κύριε Κουμπς.» ειλικρινά απάντησε και γύρισε την πλάτη του «Θα την βρούμε την λύση λουκουμάκι. Στο υπόσχομαι.» την έσφιξε στην αγκαλιά του.

▪️Γειααα σας!!🦉 Κόλαση το Fame Story για μια ακόμη φορά. Καλέ τι γίνεται εδώ?😂

Η Ερμιόνη είχε λίγο άδικο μεταξύ μας σχετικά με τον Πάρη. Εντάξει ο γλυκούλης προσπαθεί, ακόμα βαριέται και δεν θέλει τα μέσα. Πάντα έτσι ήταν με τα της τηλεόρασης. Δεν τον ενθουσίαζαν ποτέ και για κανένα λόγο.

Την Μυρτώ την λυπάμαι που είναι στη μέση, η γυναίκα έχει μπλέξει άσχημα 😂

ΠΑΙΔΙΆ ΠΑΙΔΙΆ τι έγινε εδώ??  Από 0 κατευθείαν 100 ο Φίλιπ με την Ερμιόνη. Και βόλτα και φιλί, καλά πήγε αυτό. 😏

Το καλύτερο τρίδυμο Ερμιόνη Ειρήνη και Λίνζι ξαναχτυπά, γελάω με την Ειρήνη είναι πάντα μουντ αν και στην καημένη της κάνουν σοβαρό μπουλινγκ με το τσιγάρο. Σεβαστείτε ρε τον εθισμό της κοπέλας.

Επίσης το δίδυμο Πάρης Μυρτώ πως το βρίσκεται?😂 Δεν είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην γη? Εεε είναι! Τους λατρεύω άπειρα πολύ.

Και για το τέλος ο Πάρης πόσο αικονικ κάθε φορά που μιλάει με κάποιον ύποπτο, τώρα πρώην ύποπτο όμως. Υποσχέθηκε να βρει λύση, να τον δω...

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε το Σάββατο 23 Νοέμβρη με ένα νέο κεφάλαιο.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️