Περίμενε έξω από την πόρτα του δωματίου. Στήριξε το σώμα της στο λευκό τοίχο και άδειασε τα πνευμόνια της κοιτάζοντας κάτω τα πλακάκια. Άκουσε βήματα και σήκωσε το βλέμμα της βλέποντας την Λίνζι να πλησιάζει.
<<Γειά αφεντικό.>> της είπε και ακολούθησε τις κινήσεις της ακουμπώντας το σώμα της στον τοίχο.
<<Γεια αφεντικό.>> την πείραξε η Ερμιόνη και την σκούντηξε στον ώμο. Μπορεί ο επόπτης της βραδινής βάρδιας να ήταν η Λίνζι, αλλά είχαν αποφασίσει από κοινού ότι θα εποπτεύουν και οι δύο την νυχτερινή βάρδια.
<<Ο Μάικ τι κάνει;>> την ρώτησε.
<<Μόλις άκουσε ότι θα πάει στον "παππού Πάρη" ενθουσιάστηκε. Είναι και η μαμά μου σπίτι σας ενισχύει την κατάσταση γιατί βγάζουμε δόντια.>> απάντησε και σήκωσε τα μανίκια της μπλούζας της.
<<The crew is back in town.>> αστειεύτηκε η Ερμιόνη και έβγαλε τα γυαλιά από την τσέπη της.
<<Μμμ ναι... Μόνο που τώρα το crew αντί να κάνει έρευνα και ανάλυση του τόπου εγκλήματος αλλάζει πάνες και ταΐζει φρουτόκρεμες.>> οι δύο γυναίκες γέλασαν.
<<Έτσι είναι η συνταξιοδότηση.>> γελώντας είπε η Ερμιόνη <<Θα πάω τα ευρήματα στον Τζον.>> συνέχισε και σοβάρεψε την συζήτησή τους.
<<Δεν θες να πάρεις κατάθεση από το θύμα;>> παραξενεμένη την ρώτησε η Λίνζι σμίγοντας τα φρύδια της.
<<Αν δεν σε πειράζει.>>
<<Πας καλά...; Όχι φυσικά. Έχω αυτογνωσία και ξέρω πως είσαι καλύτερη από μένα στις καταθέσεις. Έχεις την καλοσύνη της Μυρτώς και τον αέρα του μπαμπά σου...>>
<<Μπαμπά μας!>> την διέκοψε η Ερμιόνη κοιτάζοντάς την αυστηρά.
<<Του μπαμπά μας.>> διόρθωσε την πρότασή της <<Θα γυρίσω εγώ στο εργαστήριο τα ευρήματα.>>
Η Ερμιόνη συμφώνησε και χαμογέλασε. Η λευκή πόρτα του δωμάτιο άνοιξε, μια νοσοκόμα βγήκε από μέσα.
<<Είναι έτοιμη.>> τους είπε και άπλωσε το μικρό κουτί με τα ευρήματα.
<<Ευχαριστούμε.>> η Λίνζι έπιασε το κουτί <<Θα σε δω στο εργαστήριο.>> ψιθύρισε και απομακρύνθηκε.

Η Ερμιόνη στάθηκε έξω από την πόρτα, πήρε μια βαθιά ανάσα συγκεντρώνοντας τις σκέψεις της και μπήκε στο δωμάτιο. Μπροστά της πάνω στο λευκό νοσοκομειακό κρεβάτι καθόταν η ξανθιά γυναίκα, με τα πόδια της κρεμασμένα στην άκρη του κρεβατιού και το κεφάλι της να κοιτάζει κάτω το λευκό πάτωμα.

<<Λίνλεϊ Πάρκερ, είμαι η Ερμιόνη Μυλωνά από το Εγκληματολογικό του Λας Βέγκας.>> της μιλούσε πολύ ήρεμα, κάνοντας την Λίνλεϊ κα σηκώσει το βλέμμα της και να την κοιτάξει <<Ξέρω ότι πέρασες μια φρικτή δοκιμασία, μια δύσκολη δοκιμασία...>>
<<4-4-6.>> την διέκοψε, το πρόσωπο της Ερμιόνης γέμισε με απορία <<Μόνο αυτό θυμάμαι. Πινακίδες της Νεβάδα. Πρέπει να ήταν κάποιου είδους SUV. Μαύρο, νομίζω.>> συνέχισε η γυναίκα.

Η Ερμιόνη τράβηξε την καρέκλα και κάθισε κοντά στην Λίνλεϊ.
<<Μπορείς να μου τα πεις όλα από την αρχή;>> της ζήτησε.
<<Οδηγούσα για το σπίτι μου, γύριζα από την δουλειά. Δεν είχε σχεδόν καθόλου κίνηση μετά το Horizon Ridge, είχε κολλήσει ένα αυτοκίνητο πίσω μου. Έκοψα ταχύτητα για τον αφήσω να περάσει και με χτύπησε...>> κοίταξε για λίγο την Ερμιόνη <<Δεν θα σταματούσα, αλλά αυτός σταμάτησε οπότε πήγα στην άκρη. Δεν πρέπει να φεύγεις όταν έχει γίνει ατύχημα. Φαινόταν φυσιολογικός άντρας... Με ρώτησε αν ήμουν καλά, απολογήθηκε ζητώντας μου συγγνώμη. Πήγε να φέρει τα χαρτιά της ασφάλειας του, εγώ έβλεπα από τον προφυλακτήρα μου την ζημιά. Βγήκα έξω...>> χαμήλωσε το βλέμμα της παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλά της <<Με χτύπησε στο πρόσωπο και έπεσα κάτω. Έχασα τα παπούτσια μου...>> σήκωσε το βλέμμα της κοιτάζοντας την Ερμιόνη <<Μ'έριξε στο χώμα. Μου έβγαλε το σακάκι και μου έσκισε το πουκάμισο. Προσπάθησε να με φιλήσει στο στόμα και εγώ του ξέφυγα. Μου δάγκωσε το αυτί.>> έπιασε το αυτί της και τινάχτηκε λίγο από τον πόνο <<Ήθελε να τον κοιτάζω. Θα με σκότωνε.>> σίγουρα και με ανάσα που έτρεμε είπε στην Ερμιόνη <<Μου έσκισε την φούστα, με βίασε. Δεν χρησιμοποίησε προφυλακτικό. Σηκώθηκε να κουμπωθεί τον κλώτσησα και άρχισα να τρέχω. Τα υπόλοιπα φαντάζομαι τα ξέρετε.>>
<<Σ ευχαριστώ. Είσαι πολύ γενναία.>> σηκώθηκε από την καρέκλα <<Και πάρα πολύ σαφής.>> συνέχισε <<Είπες ότι τον είδες. Μπορείς να τον περιγράψεις στον σκιτσογράφο του εγκληματολογικού;>> την ρώτησε.
<<Ναι. Φυσικά και μπορώ.>> σίγουρη της απάντησε.
<<Θα σε πάω με το αυτοκίνητό μου στο εργαστήριο. Είσαι ασφαλής τώρα.>> της χαμογέλασε συμπονετικά και της έσφιξε το χέρι.

Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να περάσει η Λίνλεϊ, όταν η κοπέλα βολεύτηκε στην θέση της έκλεισε την πόρτα και προχώρησε στην θέση του οδηγού. Έβαλε την ζώνη της και ξεκίνησε να οδηγεί προς το εργαστήριο.
<<Λίνλεϊ, θέλεις να στείλω αστυνομικούς σπίτι σου να σου φέρουν κάτι; Ρούχα ή οτιδήποτε χρειάζεσαι;>> την ρώτησε κοιτάζοντας τον δρόμο μπροστά της και προσπερνώντας μερικά αυτοκίνητα.
<<Όχι... Είμαι... Είμαι εντάξει σ ευχαριστώ.>> απάντησε παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλά της.
<<Όλα θα πάνε καλά Λίνλεϊ. Θα τον βρούμε.>> την διαβεβαίωσε και άλλαξε ταχύτητα.
<<Σ ευχαριστώ...>> κοίταξε την Ερμιόνη << που δεν με πέταξες απλά σε ένα περιπολικό και με έβαλες στο αυτοκίνητό σου. Με κάνεις να νιώθω άνετα.>> της εμπιστεύτηκε και χαμογέλασε πίκρα.
<<Δεν έχω περάσει αυτό που πέρασες και μόνο που το σκέφτομαι τρομάζω, γι αυτό και σε καταλαβαίνω. Αν το περνούσα αυτό θα ήθελα έναν άνθρωπο κοντά μου να με κάνει να νιώσω άνετα.>> αντάλλαξε το χαμόγελο και άλλαξε λωρίδα.
<<Είσαι πολύ καλός άνθρωπος Ερμιόνη. Πολύ καλός...>> μουρμούρισε η Λίνλεϊ και μαζεύτηκε στην θέση της.

Άφησε την Λίνλεϊ με την σκιτσογράφο, στάθηκε έξω από την αίθουσα πίσω από την τζαμαρία. Σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της και αφοσιώθηκε στην συζήτηση των δύο γυναικών.
"Τι θυμάσαι πιο πολύ από το πρόσωπό του;" ξεκίνησε να ρωτάει η σκιτσογράφος, ανοίγοντας το μπλοκ της.
"Τα μάτια του ήταν ανοιχτόχρωμα." απάντησε η Λίνλεϊ και μαζεύτηκε στην θέση της.
"Τι θυμάσαι σχετικά με το σχήμα των ματιών;"
"Αμυγδαλωτά." έτριψε απαλά τον λαιμό της "Με μικρές κόρες." συμπλήρωσε στην πρότασή της.
"Σχετικά με το υπόλοιπο πρόσωπο;" η σκιτσογράφος ξεκίνησε να σχεδιάζει.
"Είχε baby face... Μεγάλο μέτωπο... Λεπτά χείλη... Ήταν καλοξυρισμένος."
"Τα μαλλιά του πως ήταν;"
"Ήταν κοντά."
"Κοντά όπως στους στρατιώτες;"
"Όχι, κανονικό κούρεμα."

Άκουσε γνωστά βήματα από τακούνι να πλησιάζουν, ήξερε πολύ καλά ότι ερχόταν για αυτή αλλά δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να κοιτάζει μέσα τις γυναίκες.
<<Τι;>> ρώτησε ήρεμη -ακόμα- και σήκωσε το φρύδι της συνεχίζοντας να μην κοιτάζεις δίπλα της.
<<Πόσες μέρες άδεια διακοπών έχεις;>> αντερώτησε η γυναίκα στον ίδιο ήρεμο τόνο.
<<Περίπου...>> έκανε μια παύση για να σκεφτεί <<Δέκα εβδομάδες φαντάζομαι. Γιατί;>> γύρισε το κεφάλι της κοιτάζοντας την μητέρα της, την Μυρτώ.
<<Νομίζω πως πρέπει να πάρεις μια με δύο εβδομάδες άδεια.>> της απάντησε παρατηρώντας τα κουρασμένα μάτια της κόρης της.
Η Ερμιόνη χαμογέλασε ειρωνικά <<Δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά ασχολούμαι με την υπόθεση μαμά.>> άνετη της είπε μα στα κατάμαυρα μάτια της φαινόταν ο εκνευρισμός της. <<Εσύ πότε πήρες τελευταία φορά άδεια διακοπών μαμά;>> την ρώτησε και περίμενε λίγα δευτερόλεπτα <<Ποτέ, σωστά;>> απάντησε στην ίδια της την ερώτηση την κοίταξε λοξά σηκώνοντας το φρύδι της.
Η Μυρτώ δάγκωσε τα χείλη της προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο της, όσο παρατηρούσε εξονυχιστικά την κόρη της να κάνει τις ίδιες κινήσεις και μορφασμούς με τον άντρα της. Ακόμα και ο τόνος της ειρωνείας τους ήταν ο ίδιος, πόσο μάλλον το εξωτερικό τους.
<<Εντάξει, όπως θέλεις.>> σήκωσε τους ώμους της και απομακρύνθηκε από κοντά της.
Η Ερμιόνη ξεφύσηξε και κούνησε αγανακτισμένη το κεφάλι της, το ήξερε ότι μαμά της είχε δίκιο αλλά δεν ήταν ώρα για διακοπές.

"Η μύτη... Κάτι είναι λάθος με την μύτη δεν ήταν έτσι." είπε στην σκιτσογράφο με τρεμάμενη φωνή, όσο κοιτούσε το σχέδιο στο μπλοκ. Η σκιτσογράφος άνοιξε τον φάκελο δίπλα της, έπιασε τα χαρτιά και σήκωσε ένα απ αυτά.
"Πώς έμοιαζε Λίνλεϊ;"
"Αυτή. Σαν αυτή." έδειξε με τον δείκτη της το σχέδιο.
"Είσαι σίγουρη;" την ρώτησε η σκιτσογράφος.
"Ναι... Είμαι σίγουρη." της απάντησε και έσφιξε τις παλάμες της.
"Τώρα θέλω να κλείσεις τα μάτια σου... Θέλω να τα θυμηθείς όλα μέχρι την ώρα που σε βίασε, να γυρίσεις πίσω σ εκείνη τη νύχτα..." η σκιτσογράφος έκανε μια παύση μερικών δευτερολέπτων "Άνοιξε τα μάτια σου." της είπε ανεβάζοντας ελάχιστα τον τόνο της φωνής της.
Η Λίνλεϊ άνοιξε τα μάτια της, μπροστά της αντίκρισε το σκίτσο του άντρα. Πάγωσε, άρχισε να τρέμει και να κλαίει, αγκαλιάζοντας το σώμα της.
"Αυτός είναι." ψιθύρισε προσπαθώντας -μάταια- όμως να βρει την ανάσα της και να ηρεμήσει.

   Η Ερμιόνη έσπρωξε την πόρτα, μπήκε στην αίθουσα και γονάτισε μπροστά απ την Λίνλεϊ πιάνοντας τα χέρια της κοπέλας.
<<Όλα είναι καλά τώρα Λίνλεϊ. Τελείωσε, θα τον βρούμε.>> την καθησύχασε και την σκέπασε με το μπουφάν της υπηρεσίας της.
<<Ευχαριστώ... Αλήθεια σ ευχαριστώ.>> σιγά να είπε σφίγγοντας τα χέρια της Ερμιόνης.
   Η Ερμιόνη την σήκωσε από την καρέκλα και την κράτησε στην αγκαλιά της βγαίνοντας έξω από την αίθουσα. Μπροστά της είδε την Ειρήνη να τους πλησιάζει "Πάντα έχει τέλειο timing αυτό το κορίτσι." σκέφτηκε και σταμάτησε απέναντί της.
<<Λίνλεϊ, από εδώ είναι η ξαδέρφη μου η Ειρήνη, επίσης εγκληματολόγος και... κάτι μήνες μεγαλύτερή μου.>> προσπάθησε να την κάνει να γελάσει, πράγμα που πέτυχε.
<< Χαίρομαι που σε γνωρίζω Λίνλεϊ. Τι θα έλεγες να πάμε λίγο έξω να πάρουμε καθαρό αέρα; Και μετά να σε πάω σπίτι σου; Είμαι σίγουρη πως ένα ζεστό μπάνιο θα βοηθούσε ή κάποια τραγικά άσχημη σαπουνόπερα με σίγουρο happy end.>> αστειεύτηκε η Ειρήνη κάνοντας την Λίνλεϊ να γελάσει <<Λοιπόν... Πάμε;>>
   Η Λίνλεϊ κοίταξε την Ερμιόνη <<Σ ευχαριστώ. Πολύ.>> της έδωσε το μπουφάν της και πλησίασε την Ειρήνη.
<<Είσαι πολύ δυνατή.>> ήταν το πρώτο πράγμα που της είπε η Ειρήνη όσο απομακρυνόταν από το οπτικό πεδίο της Ερμιόνης.

  Έκανε μια στάση στον χώρο που έκαναν διάλειμμα, βρήκε την κούπα της στο ντουλάπι και την γέμισε με τον σκέτο καφέ που μόλις είχε βγει από την καφετιέρα.
<<Το ήξερα ότι θα σε έβρισκα εδώ.>> η Λίνζι στάθηκε στην πόρτα.
<<Τι έγινε;>> ρώτησε κοιτάζοντας την πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της.
<<Έχουμε μια νέα υπόθεση. Μόλις με κάλεσαν.>> σήκωσε το κινητό της.
<<Δεν μπορεί να αναλάβει κάποιος άλλος; Ο Άνταμ, ο Γουίλ...>> ανέφερε μερικά ονόματα των συναδέλφων της <<Έχω ήδη την υπόθεση του βιασμού και δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσω. τόνισε τις τελευταίες λέξεις και άφησε την κούπα της πάνω στο τραπέζι.
<<Δεν θα την αφήσεις, θα την δουλεύουμε παράλληλα ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που το κάνουμε αυτό. Μας περιμένει ο Γκίλ, θα έρθεις;>> την ρώτησε η Λίνζι και κούνησε τα κλειδιά του αυτοκινήτου <<Οδηγείς εσύ...>>
  Η Ερμιόνη χαμογέλασε, η Λίνζι ήταν από τους ανθρώπους που την ήξεραν πολύ καλά άλλωστε μεγάλωσαν μαζί ένιωθε ότι είχε μια μεγαλύτερη αδερφή.
<<Αυτή την πειθώ από τον μπαμπά την έχεις πάρει.>> έπιασε την κούπα της και την άφησε στο νεροχύτη και γύρισε προς το μέρος της Λίνζι παίρνοντας τα κλειδιά που είχε κρεμασμένα στον δείκτη της.
<<Αφού δεν μπορείς να αντισταθείς στην επίλυση ενός εγκλήματος. Δεν έχει να κάνει με την πειθώ μου.>> της έκλεισε το μάτι και έφτιαξε τα ξανθά μαλλιά της χαλώντας τον πρόχειρο κότσο που τα είχε μαζεμένα.
<<Τι να κάνω; Είναι στο αίμα μου!>> σήκωσε τους ώμους και άνοιξε την πόρτα της εξόδου για να περάσει η Λίνζι.

  Προχώρησαν προς την μονοκατοικία, έξω τους περίμενε ο Γκίλ μαζί με δύο άντρες πιθανόν της Άμεσης Δράσης. Ένας αστυνομικός σήκωσε την κίτρινη κορδέλα που είχαν περιφράξει όλο το σπίτι.
<<Ευχαριστώ.>> ψιθύρισε και συνέχισε να περπατάει δίπλα στην Λίνζι.
Ο Γκίλ γύρισε το σώμα του προς το μέρος τους, στο χέρι του κρατούσε το σημειωματάριό του.
<<Η Άμεση Δράση δέχτηκε κλήση και απάντησαν στέλνοντας τα παιδιά.>> έδειξε τους δύο άντρες πίσω του <<Βρήκαν την κυρία Λέστερ στα πίσω σκαλιά...>> κοίταξε το σημειωματάριό του <<Ώρα θανάτου 12:16 τα μεσάνυχτα.>>
  Η Ερμιόνη άναψε τον φακό της στρέφοντάς τον στα μαύρα παπούτσια του ενός από τους δύο άντρες που ήταν γεμάτο αίματα όπως επίσης και τα ρούχα εργασίας του.
<<Και φυσικά, περπατήσατε μέσα στο σπίτι.>> ήξερε καλά πριν μπει μέσα στο σπίτι το χάος και την αλλοίωση των στοιχείων που θα έβλεπε.
<<Ανταποκριθήκαμε σε άνθρωπο με τραύματα. Η προτεραιότητά μας ήταν να βοηθήσουμε το θύμα.>> ενοχλημένος απάντησε ο νεαρός άντρας.

  Η Ερμιόνη κούνησε το κεφάλι της και απομακρύνθηκε από τους άντρες. Φόρεσε τα πλαστικά προστατευτικά στα παπούτσια της το ίδιο έκανε και η Λίνζι κράτησε το βαλιτσάκι της και μπήκε στο σπίτι με το φως του φακού της στραμμένο στο πάτωμα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε στα μπεζ πλακάκια ήταν τα ματωμένα αποτυπώματα παπουτσιού, προσπέρασε το μικρό χολ στην είσοδο και ακολούθησε τις κινήσεις του Γκίλ φέρνοντας τον φακό του στον χώρο δεξιά πάνω στον άντρα που καθόταν στην πολυθρόνα.
<<Αυτός είναι ο Ρέι Λέστερ, σύζυγος του θύματος.>> τις ενημέρωσε ο Γκίλ.
  Η Ερμιόνη τον παρατήρησε για λίγο, η λευκή του μπλούζα όπως και τα χέρια του ήταν γεμάτα με αίμα, το ίδιο και τα πόδια του από το σημείο που σταματούσε το κοντό του σορτς μέχρι κάτω στα ξυπόλητα πόδια του. Ηλικιακά ήταν κάπου ανάμεσα στα τριανταπέντε και τα σαράντα ίσως και λίγο μεγαλύτερος, το μακρόστενο του πρόσωπο εκτός από τα γαλάζια μάτια του δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο σημάδι ενώ τα μαλλιά του ήταν ξανθά και κουρεμένα κοντά.
<<Εκείνος τραυματίστηκε;>> ρώτησε η Λίνζι, προχωρώντας πίσω από τον άντρα της και προσπερνώντας τα διάφορα δωμάτια του σπιτιού.
<<Οχι, αυτό είναι το αίμα της γυναίκας του. Είπε πως κοιτούσε να δεν αν ήταν ακόμη ζωντανή και την κρατούσε αγκαλιά μέχρι να έρθει η Άμεση Δράση.>> απάντησε ο Γκίλ.
<<Εσύ δεν θα το έκανες;>> η Λίνζι τον κοίταξε λοξά.
<<Για σένα; Θα έκανα τα πάντα.>> της απάντησε ο Γκίλ.

  Στην Ερμιόνη άρεσε πολύ αυτό που έχουν οι δύο τους, είναι πάντα εκεί ο ένας για τον άλλο. Ο Γκίλ, αν και αστυνομικός, είναι εξαιρετικός πατέρας για τον Μάικ και κάτι παραπάνω από εξαιρετικός σύντροφος για την Λίνζι. Της αξίζει πολύ η ευτυχία που έχει στο πλευρό του Γκίλ.
  Προχώρησαν στην κουζίνα και σταμάτησαν. Το φως από τον φακό του Γκίλ σταμάτησε πάνω σ' ένα μπουκάλι αλκοόλ και δύο μικρά ποτήρια για σφηνάκι.
<<Τεκίλα.>> ψιθύρισε η Λίνζι <<Πάντα τα μου θυμίζει τον μήνα του μέλιτος.>> κοίταξε τον Γκίλ και χαμογέλασε.
<<Αν θέλεις το ξανακάνουμε.>> της πρότεινε.
<<Είναι πρόταση αυτό;>> ρώτησε η Λίνζι.
  Η Ερμιόνη ξερόβηξε <<Σπίτια δεν έχετε...; Δεν νομίζω ότι είναι το κατάλληλο μέρος για να συζητήσετε τις διακοπές σας.>> τους πείραξε και γέλασε.
Ακολούθησε τα αποτυπώματα παπουτσιού και τα αποτυπώματα της πατούσας πιθανόν του άντρα. Ο Γκίλ σταμάτησε, μπροστά τους στα ξύλινα σκαλιά ήταν το πτώμα της γυναίκα, μέσα σε μια λίμνη αίματος. Σήκωσε το βλέμμα της προς το μέρος του ιατροδικαστή.
<<Μοιάζει σαν την Ερυθρά Θάλασσα εδώ μέσα.>> ήταν το πρώτο πράγμα που τους είπε.
<<Η Ερυθρά Θάλασσα δεν είναι όμως Ερυθρά Ντέιβιντ.>> του είπε η Ερμιόνη πλησιάζοντας προς το νεκρό σώμα.
<<Όχι, είναι μπλε από μακριά και διαφανής στο χέρι, όπως όλες οι θάλασσες και οι λίμνες απλά μιλούσα μεταφορικά.>> συνέχισε ο ιατροδικαστής.

  Η Ερμιόνη τον κοίταξε και σήκωσε το φρύδι της έχοντας ένα ειρωνικό ύφος.
<<Υποθέτω πως αυτές οι πατημασιές από παπούτσια δεν είναι δικές σου.>>
<<Σε παρακαλώ Λίνζι. Περίμενα πόση ώρα για να μου ανοίξετε το δρόμο. Να κατηγορήσετε τους ανθρώπους των Πρώτων Βοηθειών.>>
<<Το κεφάλι και η σπονδυλική στήλη της κοπέλας είναι σε μια τέλεια ευθεία.>> τους έδειξε η Ερμιόνη με τον φακό της.
<<Ναι, όταν πέφτεις από τα σκαλιά το κεφάλι σου πάει από την μια μεριά και το σώμα σου από την άλλη.>> η Λίνζι συμφώνησε και πήγε δίπλα της.
<<Θα πάρω κατάθεση απ' τον σύζυγο και από τους άντρες των Πρώτων Βοηθειών να δω αν την μετακίνησαν.>> είπε ο Γκίλ και έσβησε τον φακό του.
<<Ξέρεις, πεθαίνουν δύο φορές περισσότεροι άνθρωποι απο πέσιμο στις σκάλες πάρα από τυχαίους πυροβολισμούς;>> ρώτησε ο Ντέιβιντ.
Η Ερμιόνη τον κοίταξε <<Μόλις γύρισες από ημερίδα ιατροδικαστών έτσι δεν είναι;>> αντερώτησε και χαμογέλασε ύστερα κοίταξε ψηλά στο τέρμα της σκάλας, στον τοίχο ήταν ένα μικρό παράθυρο που έφερνε μέσα το φως του φεγγαριού.
<<Τι σκέφτεσαι;>> άκουσε την Λίνζι δίπλα της να την ρωτάει.
<<Led Zeppelin.>> έκανε μια παύση πηγαίνοντας το φως πάνω από το σώμα της νεκρής γυναίκας <<Stairway to Heaven.>> ολοκλήρωσε την πρότασή της και κοίταξε το παράθυρο.

▪️Γειααα σας!!🦉 Κόλαση το Fame Story ή μάλλον... Περίπου κόλαση.

Η Ερμιόνη με την Λίνζι είναι σαν τον Πάρη με την Χόλι, κάπως λογικό το λες καθώς μεγάλωσαν μαζί αλλά οκευυ...

Επίσης ο Πάρης από σύζυγος έγινε πατέρας και μετά κατέληξε παππούς. Ούτε αυτός θα την περίμενε αυτή την εξέλιξη είμαι σίγουρη για αυτό. Αλλά και τι να κάνεις...🤷🏻‍♀️ Έτσι είναι η ζωή απρόβλεπτη...

Χόλι και Πάρης δυάδα φωτιά στο μεγάλωμα του τέκνου της Λίνζι, μια φορά συνεργάτες για πάντα συνεργάτες έτσι πάνε αυτά...😂

Η Ερμιόνη με την Ειρήνη πόσο ωραία φέρονται στην Λίνλεϊ. Όμως επίσης συμφωνώ και σε αυτό που είπε η Λίνζι για την Ερμιόνη πως έχει πάρει την καλοσύνη της Μυρτώς και τον αέρα του μπαμπά της.

Ξέρω δεν το καταλάβατε ότι είναι ίδια ο Πάρης γι αυτό και είπα να σας το πω για να ξέρετε...😁

Καημένη Μυρτώ έχεις μπλέξει πάρα πολύ άσχημα...🙌🏼

Πέρα από το θύμα του βιασμού έχουμε και μια δεύτερη υπόθεση, για να μην βαριόμαστε το κάνω η οποία δεν πήγε καθόλου καλά αν διακρίνω από το ότι έχουμε ένα πτώμα.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν,
Σας φιλώ!😘❤️