Η Ερμιόνη μόλις είχε μπει στο γραφείο της. Άνοιξε το παράθυρο για να μπει αέρας και βολεύτηκε στην καρέκλα. Οι στοίβες με τα χαρτιά -τις οποίες αγνοούσε επιδεικτικά- είχαν γεμίσει όλη την μπροστινή μεριά του ξύλινου γραφείου. Πήρε μια βαθιά ανάσα, φόρεσε γυαλιά και άνοιξε τον φάκελο της Λίνλεϊ.
«Ερμιόνη καλημέρα! Πρέπει να σου πω.» ο Φίλιπ χώθηκε μέσα στο γραφείο της κλείνοντας την πόρτα.
Η Ερμιόνη σήκωσε το βλέμμα της από τα χέρια κοιτάζοντάς τον.
«Πήραμε φωτιά;» αστειεύτηκε «Καλημέρα και σε σένα.»
«Όχι ακριβώς.» άφησε τα χαρτιά που κρατούσε μπροστά του «Ταίριαξα το δαχτυλικό αποτύπωμα που βρήκε η Ειρήνη στην υπόθεση Λέστερ. Είναι της Σούζαν.»
Η Ερμιόνη άλλαξε σελίδα με μια έκπληξη στο βλέμμα της.
«Η Σούζαν... Δεν είναι η πρώτη φορά που η κόρη σκοτώνει την μητριά.» είπε και σηκώθηκε από την θέση της.
«Ναι αλλά γιατί; Θέλω να πω ότι η Σούζαν και όλοι τους παρουσίαζαν την σχέση και των δύο τους εξαιρετική.» αναρωτήθηκε ο Φίλιπ.
«Ίσως η Σούζαν έμαθε για τις απιστίες της μητριάς της και θέλησε να την εκδικηθεί.» φόρεσε το δερμάτινο σακάκι της «Πάω να της μιλήσω θα έρθεις;» τον ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι της.
«Αφού ξέρεις την απάντηση. Δεν μπορώ να σου αρνηθώ.» της γέλασε, περνώντας το χέρι του γύρω από την μέση της.
«Θα καλέσω τον Γκιλ, να συναντηθούμε εκεί.» του είπε όσο έψαχνε την επαφή στο κινητό της.

Πέρασαν την σιδερένια πόρτα, πρώτα η Ερμιόνη με τον Φίλιπ και ύστερα ο Γκιλ με την συνοδεία αστυνομικών. Η Ερμιόνη χτύπησε το κουδούνι και περίμεναν. Ο ηλικιωμένος άντρας άνοιξε την πόρτα και τους κοίταξε με απορία.
«Αστυνόμε... Κύρια Μυλωνά. Τι συμβαίνει;» τους ρώτησε.
«Κύριε Στάιν, που είναι η Σούζαν;» αντερώτησε ο Γκιλ.
Στο βάθος του σπιτιού εμφανίστηκε η Σούζαν, με το ίδιο απορημένο βλέμμα του ηλικιωμένου άντρα.
«Όλα εντάξει με τον μπαμπά;» τους ρώτησε σφίγγοντας τα δάχτυλα στις παλάμες της.
«Έχουμε ένταλμα, να ερευνήσουμε το σπίτι σας.» η Ερμιόνη έβγαλε από την τσέπη του σακακιού της το ένταλμα, στρέφοντας το στο μέρος του άντρα.
«Ένταλμα; Τι;» έπιασε το χαρτί απ' τα χέρια της Ερμιόνης.
Η Ερμιόνη με τον Φίλιπ μπήκαν μέσα στο σπίτι.
«Μπορείτε να περάσετε έξω με τον αστυνομικό και οι δύο;» τους ζήτησε ευγενικά ο Γκιλ.
«Μπορώ να πάρω την τσάντα με τα βιβλία μου;» τους ρώτησε η Σούζαν.
Ο Φίλιπ με την Ερμιόνη κοιτάχτηκαν συνωμοτικά.
«Ναι, φυσικά.» απάντησε η Ερμιόνη.
Η Σούζαν έφυγε γρήγορα ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο. Πίσω της ακολούθησε η Ερμιόνη, ήταν σίγουρη πως το έφηβο κορίτσι κάτι ήθελε να κρύψει. Πέρασε μέσα από την ανοιχτή λευκή πόρτα. Η Σούζαν χωρίς να έχει καταλάβει την παρουσία της Ερμιόνης έκλεινε την τσάντα της, την έβαλε στον ώμο και γυρίζοντας πάγωσε βλέποντας την Ερμιόνη να στέκεται στην πόρτα.
«Θα πρέπει να δω τι έχεις μέσα στην τσάντα σου.» της είπε.
«Είναι μόνο τα βιβλία μου.» απάντησε ενώ το βλέμμα της ήταν γεμάτο πανικό.
«Ωραία, θα ήθελα να δω τι διαβάζεις.» συνέχισε η Ερμιόνη με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη.

Πλησίασε κοντά στο κορίτσι, πήρε την τσάντα από τον ώμο της και την ακούμπησε πάνω στο κρεβάτι. Το κορίτσι απομακρύνθηκε, πλησιάζοντας στην πόρτα που εκεί τώρα στεκόταν ο Γκιλ. Η Ερμιόνη φόρεσε γάντια και άνοιξε την γαλάζια σχολική τσάντα. Έβγαλε μερικά βιβλία και ένα ματωμένο γκρι φούτερ.
«Με τι την χτύπησες;» την ρώτησε η Ερμιόνη.
Η Σούζαν γύρισε για λίγο το βλέμμα της αριστερά στην ντουλάπα.
«Θέλω να μιλήσω στον μπαμπά μου.» είπε στην Ερμιόνη.
«Θα πάμε μια βόλτα από το τμήμα. Μπορείς να του τηλεφωνήσεις από εκεί.»
Η Σούζαν βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο.
«Καλή δουλειά Ερμιόνη.» είπε ο Γκιλ.
Η Ερμιόνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της, ο Γκιλ έφυγε. Άφησε το φούτερ πάνω στο κρεβάτι, κρέμασε την φωτογραφική στο λαιμό της και κατευθύνθηκε στην λευκή ντουλάπα. Άνοιξε το ένα φύλλο και φωτογράφισε το περιεχόμενο, άναψε τον φακό έκανε στην άκρη τα ρούχα. Στο βάθος είδε ένα καφέ μπαστούνι το έπιασε εξετάζοντάς το με το βλέμμα της. Ύστερα πέρασε μια μπατονέτα σε όλο το μήκος του μπαστουνιού, έριξε στην μπατονέτα λουμινόλη και η άκρη της έγινε μωβ. Το μπαστούνι ήταν θετικό στο αίμα, αναμφίβολα ήταν το φονικό όπλο.

Η Ερμιόνη έφτιαξε το πουκάμισό της και πέρασε μέσα στην αίθουσα ανάκρισης. Έριξε μια λοξή ματιά στον Τζιμ Κουμπς και κάθησε στην καρέκλα δίπλα απ' τον Γκιλ.
«Ήσουν σπίτι προχθές το βράδυ;» ξεκίνησε ο Γκιλ.
Ο άντρας κοίταζε κάτω χωρίς να τους δίνει καμία σημασία.
«Εντάξει... Δεν έχει σημασία, θα τα πει όλα το DNA.» συνέχισε η Ερμιόνη.
«Ξέρετε τι γίνεται όταν το κράτος πάρει το DNA σου.» μουρμούρισε ο άντρας.
«Διαφώτισέ με.» του είπε η Ερμιόνη και το βλέμμα του έπεσε πάνω της.
«Το βάζουν σε βάση δεδομένων. Το συνδέουν με τη φωτογραφία σου και όλες αυτές τις κάμερες. Σε φανάρια, πάρκινγκ, μαγαζιά. Σε βρίσκουν όποτε θέλουν.»
Η Ερμιόνη γύρισε να κοιτάξει τον Γκιλ προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελό της.

Ακριβώς απέξω στις καρέκλες του διαδρόμου καθόταν ο αδερφός του, ο Τοντ. Ο Πάρης περπατούσε αργά με μια εφημερίδα ανάμεσα στο χέρι και στο στήθος του.
«Δόκτωρ Κουμπς.» έβαλε το χέρι στην τσέπη του.
«Κύριε Μυλωνά.» ευδιάθετος είπε «Υποθέτω ότι παίρνετε δείγμα DNA απ' τον αδερφό μου.»
Ο Πάρης κοίταξε για μια στιγμή μέσα στο ανακριτικό «Σωστά έχετε υποθέσει. Παίρνουμε. Εσείς τι κάνετε εδώ;» τον ρώτησε.
«Μοναχοπαίδι είστε;» αντερώτησε ο άντρας.
«Ναι, γιατί;»
«Έχετε τον αδερφό μου μέσα σ αυτό το δωμάτιο. Δεν ήθελα να είναι μόνος.»
«Λοιπόν... Και τα άλλα αδέρφια σας;»
«Ο Μπέιλι κοιτάει τον εαυτό του. Ο Ρότζερ και ο Κέβιν τον αποφεύγουν δεν τον καταλαβαίνουν.» του εξήγησε.
«Εσείς, τον καταλαβαίνετε;» τον ρώτησε ο Πάρης.
«Είναι άκακος. Επέλεξε να ζει μόνος. Διαθέτει όλο τον χρόνο του και φτιάχνει έργα τέχνης από παλιοσίδερα.»
«Που τα βρίσκει;»
«Κυρίως απ το συνεργείο. Ο Ρότζερ αφήνει κατά καιρούς στον Τζιμ να παίρνει την σαβούρα.» κοίταξε το πλαστικό ποτήρι του καφέ που κρατούσε «Καλύτερα έτσι, πάρα να τον καλεί στην γιορτή των Ευχαριστιών.» ήπιε απ' τον καφέ του.
«Κύριε Κουμπς, βρήκαμε μια Pontiac του '18 έξω από το σπίτι του αδερφού σας. Το αυτοκίνητο άνηκε σε κάποια που βιάστηκε και δολοφονήθηκε απ' το ίδιο άτομο που βίασε την Λίνλεϊ Πάρκερ. Το πτώμα της Λίνλεϊ Πάρκερ βρέθηκε στην ιδιοκτησία του αδερφού σας.»
Ο Τοντ ξεφύσηξε «Κι άλλη φορά που κάνετε λάθος. Πίστευα ότι είστε έξυπνος κύριε Μυλωνά.» του είπε και απόστρεψε το βλέμμα από πάνω του.

Η Ειρήνη ερευνούσε το περιεχόμενο της ηλεκτρικής σκούπας που χρησιμοποίησε ο Τοντ Κουμπς στο βενζινάδικο. Χώρισε το περιεχόμενο σε τρία κουτιά. Μεταλλικά στοιχεία, χαρτιά, οργανικά, ξεχωρίζοντας το υλικό της σούπας. Τράβηξε και έβγαλε το μπροστινό εξάρτημα κοιτάζοντας μέσα. Είδε ένα μικρό κομμάτι χαρτί να έχει σφηνώσει και προσεκτικά με ένα τσιμπιδάκι το έβγαλε έξω.
«Ουάου... Ει...» η Λίνζι μπήκε στο εργαστήριο παρατηρώντας την δουλειά της Ειρήνης «Ο Γκιλ νομίζει ότι είναι εύκολο. Απλά παίρνουμε την σκούπα και την ερευνούμε.»
«Όλοι οι άντρες νομίζουν ότι πολλά πράγματα είναι εύκολα γιατί δεν τα κάνουν.» γέλασε «Βρήκα αυτό στον σωλήνα της σκούπας. Είναι από φυτό που αγοράστηκε στο House Company. Επιβεβαιώνει το άλλοθι του Τοντ Κουμπς.»
Η Λίνζι κούνησε το κεφάλι της, έσκυψε πάνω από τα κουτιά και έπιασε με το τσιμπιδάκι μια καρφίτσα.
«Το είδες αυτό;» ρώτησε την Ειρήνη «Καρφίτσα από το Palms. Εκεί δούλευε η Λίνλεϊ Πάρκερ.»
«Πολλοί δουλεύουν στο Palms. Δεν ενοχοποιείται κάπου ο Τοντ Κουμπς. Δυστυχώς.» της απάντησε γυρίζοντας στην δουλειά της.

Έξω από την αίθουσα της ανάκρισης πίσω από την μεγάλη τζαμαρία στεκόταν η Ερμιόνη με την Λίνζι και την Ειρήνη. Μέσα στην αίθουσα, ήταν ο Γκιλ με την Σούζαν και την δικηγόρο της μικρής.
«Η μητριά μου ήταν σκύλα!» βούρκωσε παίζοντας με τους αντίχειρές της.
«Σούζαν, δεν βοηθάς. Σε παρακαλώ, μείνε ήσυχη.» της αγρίεψε η δικηγόρος.
Ο Γκιλ άλλαξε σελίδα από την φάκελο της υπόθεσης.

«Ξέρεις Ερμιόνη, αυτό μπορεί να εξηγεί το ότι το κρανίο της Σούζαν είχε αμυχές και όχι κατάγματα.» της ψιθύρισε η Ειρήνη δίπλα της.
«Δεν ήταν αρκετά δυνατή.» συμφώνησε με την ξαδέρφη της στρέφοντας την προσοχή της ξανά μέσα στην αίθουσα ανάκρισης.

«Έπρεπε να τον προστατέψω.» είπε στον Φίλιπ.
«Να προστατέψεις ποιον Σούζαν;» την ρώτησε ο Φίλιπ.
«Σούζαν!» της φώναξε η δικηγόρος. Αλλά η Σούζαν την αγνόησε επιδεικτικά.
«Να προστατέψεις τον πατέρα σου;»
Η Σούζαν κούνησε καταφατικά το κεφάλι της στην ερώτηση του Φίλιπ.
«Να τον προστατέψεις από τι πράγμα;» συνέχισε ο Φίλιπ.
«Θα τον άφηνε.» του απάντησε.
«Γι αυτό σκότωσες την μητριά σου; Για να προστατέψεις τον πατέρα σου;»
«Την προηγούμενη εβδομάδα...» σκούπισε το δάκρυ από το μάγουλό της «Έκανα κοπάνα από την προπόνηση και πήγα σπίτι νωρίτερα. Ανέβηκα στον πάνω όροφο και άκουσα γέλια από το δωμάτιο του μπαμπά μου. Ένας άντρας έλεγε στην μητριά μου ότι βρήκε ένα βίντεο και εκτύπωσε τις φωτογραφίες στον φάκελο "Οδοντιατρικά Αρχεία". Πλησίασα και κοίταξα μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα. Η μητριά μου ήταν γυμνή με έναν άντρα στο κρεβάτι. Ο Ρέι την πάτησε. "Παντρεύτηκα έναν ηλίθιο!" του είπε και γελούσαν. Η ταχυδρομική θυρίδα είναι άδεια αλλά την άλλη εβδομάδα θα έχει. Ο ηλίθιος θα πέθαινε προτού μ αφήσει να μάθω το αρρωστημένο φετίχ του. Ο μπαμπάς μου παντρεύτηκε την Μπέκι για μένα.»
«Εξήγησέ το μου αυτό.»
«Νόμιζε πως χρειαζόμουν μητέρα και για αυτό έμεινε μαζί της.»

«Κατηγόρει τον εαυτό της για τον γάμο.» είπε η Λίνζι, χωρίς να παίρνει το βλέμμα της από την τζαμαρία.
«Αλλά δεν κατηγορεί τον εαυτό της που τον έληξε.» σκούπισε τα γυαλιά της απ' το μανίκι του πουκαμίσου της.
«Οπότε περίμενες να κοιμηθεί ο παππούς σου και βγήκες κρυφά από το σπίτι, μπήκες κρυφά στο σπίτι σου και πήρες την μητριά σου από την τηλεφωνική γραμμή του πατέρα σου. Αρκετά περίπλοκο. Και μετά πρέπει να... Κρύφτηκες κάπου.»
«Κρύφτηκα στην ντουλάπα. Της είπα πως πρέπει να μιλήσουμε και ότι ήξερα για τον γκόμενό της. Μπήκε στο σπίτι για να πάρει το τηλέφωνο από την συσκευή στο γραφείο, βγήκε από την ντουλάπα και την χτύπησα. Ξανά... Και ξανά... Και ξανά.»
«Έχουμε τελειώσει εδώ;» ρώτησε η δικηγόρος.
«Σχεδόν. Έχουμε σχεδόν τελειώσει.» απάντησε ο Φίλιπ.
«Ξέρεις Σούζαν, βρήκαμε μια ματωμένη χαρτοπετσέτα στα σκουπίδια. Ξέρεις κάτι για αυτό;»
«Όταν χτύπησα την Μπέκι πήγα στην κουζίνα και προσπάθησα να καθαρίσω. Έβαλα το τηλέφωνο πίσω στο γραφείο του μπαμπά μου και περπάτησα μέχρι το σπίτι του παππού μου.»
«Που ήταν ο πατέρας σου όταν σκότωσες την μητριά σου;»
«Ήταν έξω. Κοιμόταν.»

«Το ακούσατε αυτό; Δεν κολλάει με το χρονοδιάγραμμα.» είπε η Λίνζι.
«Περίεργο. Θέλεις να μιλήσεις εσύ με την Ειρήνη με τον εισαγγελέα και εγώ με τον πατέρα;» της πρότεινε.
«Εντάξει.» συμφώνησε η Λίνζι.
Η Ερμιόνη έκανε νόημα στην Ειρήνη να φύγουν από την αίθουσα.

Ο Ρέι περίμενε στην αίθουσα αναμονής νέα για την κόρη του όταν η Ερμιόνη τον πλησίασε. Ο άντρας σηκώθηκε και πήγε κοντά τους. Στάθηκε απέναντι απο την Ερμιόνη.
«Το ήξερες.» του είπε η Ερμιόνη βάζοντας τα χέρια στις τσέπες της.
«Τι πράγμα;» απόρησε ο άντρας.
«Η κόρη σου σκότωσε τη γυναίκα σου και το ήξερες.»
«Δεν έχω ιδέα τι λέτε.»
«Η Σούζαν επιτέθηκε στη Μπέκι με το που μπήκε στο σπίτι. Αλλά εσύ ισχυρίζεσαι πως ήπιες κι άλλο ποτό. Θα είχες ακούσει το χτύπημα.»
Ο άντρας ανασήκωσε τους ώμους του «Συγγνώμη, αλλά αυτό συνέβη...»
«Μπήκες στο σπίτι και βρήκες τη Σούζαν να σκουπίζει τα χέρια της από το αίμα. Την έστειλες πίσω στον παππού της. Σκαρφίστηκες μια ιστορία να πεις στην αστυνομία και μετά καλέσεις το 911. Προστάτευες την κόρη του. Και εκείνη προστατεύει εσένα.»
«Δεν μπορείτε να το αποδείξετε.» ο άντρας χαμογέλασε.
Η Ερμιόνη κούνησε το κεφάλι της.
«Ο,τι και να γίνει, θα πρέπει να ζήσετε με αυτό. Και είναι το χειρότερο.» του απάντησε και έφυγε από κοντά του αφήνοντας τον άντρα μόνο στην αίθουσα αναμονής.

Ξεφύσηξε βλέποντας το χάος στο γραφείο της, βαριόταν αφόρητα να μαζεύει τους φακέλους και να κάνει αναφορές αλλά έπρεπε γιατί η μητέρα της θα την ζάλιζε αν δεν τελείωνε με τις αναφορές. Άνοιξε τον φάκελο και ξεκίνησε να γράφει. Τουλάχιστον είχε τελειώσει με την μια υπόθεση και τώρα θα μπορούσε να αφοσιωθεί απόλυτα στην υπόθεση της Λίνλεϊ Πάρκερ. Η πόρτα χτύπησε και είδε τον μπαμπά της.
«Μη στέκεσαι πέρασε μέσα.» του είπε τρίβοντας τα μάτια της.
«Παω σπίτι με περιμένει η μαμά σου. Το βράδυ σας περιμένω και τις τρεις για φαγητό στο σπίτι.»
«Γιορτάζουμε κάτι;» απόρησε συνεχίζοντας την αναφορά.
«Ναι, λύσατε μια υπόθεση. Είναι σημαντικό.» της χαμογέλασε και έφυγε.

Της έβγαλε το παλτό και το κρέμασε στην κρεμάστρα πίσω του. Έκανε στην άκρη τα καστανά μαλλιά της και την φίλησε στο λαιμό.
«Είμαστε επιτέλους μόνοι μας στο σπίτι.» γέλασε αφήνοντάς την πίσω.
«Σου έλειψε η ησυχία;» τον ρώτησε ακολουθώντας πίσω του.
«Γιατί εσένα δεν σου έλειψε;» αντερώτησε και ξεφορτώθηκε τα ρούχα του, βάζοντας τις φόρμες του.
«Μου έλειψαν πολύ εμείς. Ξέρεις οι δυο μας, αυτό που είχαμε πριν όλο αυτό, όταν εσύ ήσουν επόπτης βάρδιας και εγώ μια εγκληματολόγος. Όταν βρισκόμασταν στα κρυφά και μέσα στο χάος χτίζαμε τον κόσμο μας χωρίς να μας νοιάζει τίποτα. Μας ένοιαζαν μονάχα δύο ο Πάρης και η Μυρτώ.» στριφογύρισε το μονόπετρο στο δάχτυλό της και κάθησε στο ψηλό κρεβάτι.
Ο Πάρης πήγε δίπλα της, έπιασε το χέρι της και το έσφιξε στο δικό του.
«Και μένα μου έλειψαν Μυρτώ μου. Και επειδή μου έλειψαν σκέφτηκα να κάνω κάτι για αυτό...» άνοιξε το συρτάρι από το κομοδίνο βγάζοντας δύο αεροπορικά εισιτήρια «Ό,τι σου λείπει θα στο φέρω και οτιδήποτε ζητάς θα το βρω. Λοιπόν κυρία Μυλωνά, θέλετε να ταξιδέψετε μαζί μου στην Γαλλία, να ανανεώσουμε τους όρκους μας;»
Η Μυρτώ έπιασε τα εισιτήρια στα χέρια της, του χαμογέλασε. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια αυτός ο άντρας δεν σταματούσε να την εκπλήσσει.
«Η επιστροφή είναι ανοιχτή.» παρατήρησε.
«Θα γυρίσουμε όποτε αποφασίσουμε εμείς. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πλάνο. Εγώ και εσύ στο Παρίσι. Τι λες;»
«Ναι, φυσικά ναι!» ενθουσιασμένη έπεσε στην αγκαλιά του «Μυλωνά σ αγαπώ πάρα πολύ »
«Εγώ να δεις πόσο σ' αγαπώ Νικολάου.» την έσφιξε στην αγκαλιά του γιατί το να κρατάς αγκαλιά όλο σου τον κόσμο είναι μαγικό.

«Σας είπε τι μας θέλει;» ρώτησε η Λίνζι όσο προχωρούσαν προς την είσοδο του σπιτιού.
«Εμένα μου είπε ότι γιορτάζουμε την υπόθεση του Λέστερ που λύθηκε.» απάντησε η Ερμιόνη.
«Εγώ πάλι μυρίζομαι κράξιμο.» η Ειρήνη άνοιξε την εξώπορτα και ανέβηκαν τα σκαλιά.
Η πόρτα άνοιξε και ο Πάρης με χαμόγελο στεκόταν πίσω της.
«Περάστε το τραπέζι είναι έτοιμο.» τους είπε και έκλεισε την πόρτα.
Σέρβιρε τα πιάτα, γέμισε τα ποτήρια με νερό και κάθησε στην κεφαλή του τραπεζιού.
«Γιατί μας έχεις φωνάξει και τις τρεις εδώ;» τον ρώτησε απορημένη η Ερμιόνη.
«Γιατί λύσατε μια υπόθεση και αφού δεν επιβραβεύσατε εσείς τον εαυτό σας το κάνω εγώ.» απάντησε κόβοντας προσεκτικά το φιλέτο μπροστά του.
«Μόνο αυτό; Ούτε κράξιμο ούτε τίποτα;» τον ρώτησε η Ειρήνη.
«Τσου. Απλά ήθελα να σας επιβραβεύσω και μου είχε λείψει να σας βλέπω και τις τρεις στο ίδιο τραπέζι »
Το κινητό του χτύπησε, κοίταξε την οθόνη και δυσανασχέτησε κλείνοντάς το.
«Ποιός είναι;» ρώτησε η Ερμιόνη.
«Να μην είσαι περίεργη λουκουμάκι.» της απάντησε «Ο Έκλι.» συνέχισε ευδιάθετος.
«Και τι σε θέλει;» με την ίδια περιέργεια συνέχισε η Ερμιόνη.
«Η ζωή του είναι πολύ μίζερη και θέλει να μάθει για την δική μου υποθέτω.» χαμογέλασε συνεχίζοντας το φαγητό του.
«Σας έχω πει πόσο λατρεύω τον θείο Πάρη έτσι;» είπε η Ειρήνη.
Οι τέσσερις τους γέλασαν με την πρόταση της Ειρήνης και επέστρεψαν στο γεύμα τους και στην κουβέντα. Όντως την χρειαζόταν την επιβράβευση για να πάρουν δύναμη να συνεχίσουν.

▪️Γειααα σας!! Καλή χρονιά με υγεία, δημιουργία, λίγη τύχη και οτιδήποτε επιθυμείτε να σας το φέρει. ❤️

Λοιπόν... Η Σούζαν τελικά σκότωσε την μητριά της, για να προστατέψει τον πατέρα της ή μήπως εξ αρχής ο Ρέι Κουμπς ήθελε να σκοτώσει την σύζυγό του και αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία; Υποθέτω ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη πραγματικά.
Όπως και να έχει όμως από την στιγμή που ένα 16χρονο κοριτσάκι το έκανε αυτό αρχίζει να γίνεται ανησυχητικό.

Εντέλει κανένας δεν ήταν αθώος ούτε καν το θύμα, όλοι ήταν μπλεγμένοι πολύ ή λίγο σ αυτή την υπόθεση.

Η οικογένεια Κουμπς από την άλλη είναι πάρα πολύ περίεργη, αδέρφια που δεν μιλιούνται, ο Τοντ που προσβάλλει τον Πάρη αλλά λογικά θα την μετανιώσει αυτή την προσβολή.

Πάρης και Μυρτώ το καλύτερο πράγμα στον πλανήτη Γη, της μιλάει τόσο όμορφα. Ξέρει κάθε στιγμή τι θέλει η Μυρτώ και της το φέρνει, τους αγαπώ ιδιαίτερα.

Ο Πάρης επιβράβευσε με ένα τραπέζι τα κορίτσια σου γιατί έλυσαν μια υπόθεση. Αν και πιστεύω πως πιο πολύ ήθελε να τις δει αλλά αυτή είναι δική μου άποψη. 😝

Αυτά για αυτό το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο
Αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με ένα νέο κεφάλαιο.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️