~Χίμαιρα. Σημείο 2: Βρες με.~

Πέρασαν την σιδερένια καγκελόπορτα μπαίνοντας μέσα στην μεγάλη μονοκατοικία. Έφτασαν στην πόρτα ακολουθώντας τον πέτρινο διάδρομο. Η Ερμιόνη χτύπησε το κουδούνι και περίμεναν. Ένας ηλικιωμένος άντρας κοντά στα ογδόντα τους άνοιξε.
«Καλημέρα είμαστε από το εγκληματολογικό. Μπορούμε να σας μιλήσουμε;» η Ερμιόνη έδειξε την ταυτότητά της.
«Περάστε.» έκανε το σώμα του πίσω, αφήνοντας τα κορίτσια να μπουν στο σπίτι.
«Θα μπορούσατε να φωνάξετε την Σούζαν θα θέλαμε να μιλήσουμε και σ' αυτή.» του ζήτησε η Ειρήνη και ο άντρας απομακρύνθηκε ανεβαίνοντας την ξύλινη σκάλα.

Όσο ο ηλικιωμένος άντρας ήταν στον πάνω όροφο η Ερμιόνη εξέταζε τον χώρο γύρω της, ένας τοίχος γεμάτος με κορνιζαρισμένες φωτογραφίες, πολυθρόνες και καναπέδες στον ίδιο ψυχρό τόνο του μπεζ όπως ακριβώς και ο τοίχος, μερικά λουλούδια έδιναν φως σε όλη αυτή την παγωμένη ατμόσφαιρα.
«Σούζαν οι κυρίες ήρθαν να μας κάνουν μερικές ερωτήσεις σχετικά με τον θάνατο της Μπέκι.» ο άντρας πέρασε από μπροστά τους και κάθησαν στον καναπέ.
Η Ερμιόνη παρατήρησε το κορίτσι, έμοιαζε σαν όλα τα δεκαεξάχρονα. Καστανά μάτια γεμάτα δάκρυα, ολόξανθα μαλλιά, ανοιχτή επιδερμίδα.
«Δεν καταλαβαίνω...» ο άντρας κοίταξε την Ερμιόνη «Η Μπέκι ήταν υγιέστατη. Μπορώ να την δω; Θα ήθελα να δω την κόρη μου.»
«Το πτώμα της είναι με τον ιατροδικαστή κύριε. Θα παραμείνει εκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα.» του εξήγησε η Λίνζι.
«Ναι αλλά οι αστυνομικοί μου είπαν πως έπεσε.»
«Αν δεν έχετε κάποιο πρόβλημα, θα θέλαμε να κάνουμε και στους δύο σας μερικές ερωτήσεις.» η Ερμιόνη πάτησε το play στο κινητό της και κάθησε στην πολυθρόνα απέναντί τους.
«Οτιδήποτε θέλετε.» συμφώνησε ο άντρας.
«Πότε ήταν η τελευταία φορά που την είδατε;» η Ειρήνη κάθησε στο μπράτσο της πολυθρόνας.
«Όταν άφησε τη Σούζαν εδώ προχθές το απόγευμα, μπήκε μέσα για λίγο. Είπε πως πήγαινε σπίτι και θα έβγαινε για φαγητό με τον Ρέι.»
«Και ήταν η τελευταία φορά που της μιλήσατε;» συνέχισε η Λίνζι.
«Ναι...»
«Όχι...» τον διέκοψε η έφηβη «Την πήρα τηλέφωνο. Λίγο μετά τις δέκα αφού ο παππούς πήγε για ύπνο.» κοίταξε για λίγο τον άντρα και μετά ξανά την Ερμιόνη.
«Για τι πράγμα μιλήσατε;» ρώτησε η Ερμιόνη στηρίζοντας καλύτερα τα γυαλιά της.
«Γιατί έχει σημασία;» αντερώτησε ο άντρας.
«Όχι ιδιαίτερη.» του απάντησε η Ερμιόνη χαμογελώντας ευγενικά.
«Για βλακείες. Η κολλητή μου η Τζαμίλα και εγώ γουστάρουμε τον Λήον. Και ξέρω πάνω απ' όλα η φιλία...» ανασήκωσε τους ώμους της «Απλά ήθελα να το πει και η Μπέκι καταλαβαίνετε;»
«Ναι, εντάξει σ ευχαριστώ Σούζαν.» η Ερμιόνη τερμάτισε την ηχογράφηση, της χαμογέλασε συμπονετικά.
«Σούζαν, θα μου δώσεις μισό λεπτό με τους εγκληματολόγους;»
«Εντάξει παππού.» η Σούζαν απομακρύνθηκε ανεβαίνοντας την σκάλα.
«Είπατε ότι το σώμα της κόρης μου βρέθηκε στη σκάλα;»
«Ναι, σωστά.» του επιβεβαίωσε η Ερμιόνη.
«Τι γνωρίζετε ότι η πρώτη γυναίκα του Ρέι, η μητέρα της Σούζαν βρέθηκε με τον ίδιο τρόπο;» τις ρώτησε.
«Ναι το γνωρίζουμε.» απάντησε η Ειρήνη.
«Είπαν πως η μητέρα της Σούζαν πέθανε από εγκεφαλικό.»
«Αλλά εσείς δεν το πιστεύετε;» σειρά της Ερμιόνης να ρωτήσει.
«Δεν είχα ποτέ λόγο να αμφιβάλλω.»
«Πως θα χαρακτηρίζατε τον γάμο της κόρης σας;» ρώτησε η Λίνζι.
«Σκαμπανεβάσματα. Πριν περίπου ένα χρόνο, η εταιρία του Ρέι χρεοκόπησε και η Μπέκι δουλεύει για την Western Airlines. Είναι δύσκολα τα πράγματα.»
«Κύριε Στάιν, ο γαμπρός σας είναι νευρικός;» η Ερμιόνη σηκώθηκε από την πολυθρόνα.
«Πρέπει να απαντήσω;»
«Μόλις το κάνατε.» τον διαβεβαίωσε, κρυφογέλασε θριαμβευτικά κάνοντας νόημα στην Ειρήνη και την Λίνζι ότι ήρθε η ώρα να φύγουν.

Έπιασε στα χέρια του ένα απ' τα βιβλία που είχε αφήσει στην βιβλιοθήκη του στο εγκληματολογικό, πλησίασε στον καναπέ έφτιαξε το μαύρο μαξιλάρι τοποθετώντας το στην πλάτη του.
"Μια μέρα, πάρα πολύ ζέστη, στις αρχές Ιουλίου, ένας νέος βγήκε το βράδυ απ' το δωματιάκι που είχε νοικιασμένο στο στενό δρομάκι." διάβασε ψιθυριστά την πρώτη πρόταση του βιβλίου "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι.
«Σε έψαχνα.» τον διέκοψε η Ειρήνη, έκλεισε την πόρτα του γραφείου.
«Με βρήκες!» γέλασε αφήνοντας το βιβλίο του πάνω στον καναπέ «Σε ακούω.»
Η Ειρήνη κάθησε δίπλα του, από τότε που τον γνώρισε για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο του Las Vegas ένιωσε ασφάλεια και σιγουριά.

~10 χρόνια πριν: Όταν ο Πάρης γνώρισε την Ειρήνη.~

"She got a smile that it seems to me,
Reminds me of childhood memories."

Στο δωμάτιο της κόρης του τα ντεσιμπέλ ήταν παραπάνω από αρκετά. Λογικό, με πολύ κόπο, διάβασμα και κλάμα η Ερμιόνη του πέρασε με υποτροφία στο καλύτερο πανεπιστήμιο. Εγκληματολογία φυσικά, άλλωστε τους το είχε ξεκαθαρίσει ή Εγκληματολογία ή τίποτα. Προχώρησε στον διάδρομο και έκλεισε την πόρτα του σαλονιού που επικοινωνούσε με τα υπόλοιπα δωμάτια. Θα την άφηνε να το χαρεί λίγο ακόμα πριν της πει να το κλείσει για να δουλέψει την παρουσίαση της διάλεξής του. Στα ρουθούνια του έφτασε η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, οι αγαπημένες του μέρες ήταν όταν η Μυρτώ ήταν σπίτι το πρωί. Εδώ και ένα χρόνο είχε αναλάβει την διεύθυνση του Εγκληματολογικού, σπάνια περνούσαν μαζί τα πρωινά τους. Φορούσε το πουκάμισό του, τα καστανά μαλλιά της μαζεμένα ψηλά και στεκόταν στον πάγκο της κουζίνας. Την αγκάλιασε από πίσω και την φίλησε στο λαιμό.
«Καλημέρα αγάπη μου.» της ψιθύρισε στο αυτί.
«Καλημέρα » του χαμογέλασε.
«Όταν σε βλέπω το πρωί, ξέρω ότι η μέρα μου θα κυλήσει υπέροχα.»
«Πάντα με τον καλό λόγο. Έφτιαξα πρωινό, ξέρεις τι σημαίνει αυτό;»
«Εσύ το έφτιαξες εγώ το μαζεύω.» απάντησε και κάθησε στο σκαμπό του ψηλού πάγκου.
«Μαθαίνεις Μυλωνά.» του χαμογέλασε, βολεύτηκε δίπλα του «Η Ερμιόνη μεγάλωσε Πάρη.» μια χαρμολύπη σκέπασε το πρόσωπό της.
«Τα χρόνια πέρασαν σαν νερό, εγώ νομίζω πως θα είναι για πάντα το κοριτσάκι που στεκόταν στις πρώτες θέσεις των διαλέξεων με τα λουλουδάτα φορέματα και τις κοτσίδες.» χαμογέλασε νοσταλγικά.
«Τα καταφέραμε πιστεύεις;» ακούμπησε στον ώμο του.
«Φυσικά και τα καταφέραμε. Έχει γίνει μια ώριμη κοπέλα με αρχές και όρια.» την διαβεβαίωσε ταίζοντάς την μια φέτα με μαρμελάδα.
«Σ αγαοώ Μυλωνά, σ αγαπώ γιατί ηρεμείς το χάος μου.»
«Και εγώ σ αγαπώ φως μου.» την φίλησε στην κορυφή του κεφαλιού της.
«Πως πάει η διάλεξη;»
«Είναι σχεδόν έτοιμη, θεέ να την δεις;» την ρώτησε με τα μάτια του να λάμπουν, σαν παιδί που έδειχνε τις ασκήσεις του στην δασκάλα.
«Ξέρεις πόσο πολύ το θέλω.» απάντησε γυρίζοντας στην θέση της.

Σηκώθηκε, πήγε στο σαλόνι και πήρε το λάπτοπ του από το τραπεζάκι. Η Μυρτώ πλησίασε κοντά του και κάθησε πάνω στα πόδια του, αγκαλιάζοντάς τον. Άνοιξε την οθόνη, λίγα δευτερόλεπτα μετά εμφανίστηκε το φόντο της οθόνης, η οικογένειά τους στην Κούβα. Είχαν πάει λίγους μήνες πριν. Πάτησε προσεκτικά πάνω στην παρουσίαση.
«Κατά συρροή δολοφόνοι, ψυχικά ασθενείς ή απλά στυγνοί δολοφόνοι;» διάβασε τον τίτλο η Μυρτώ.
«Μπορεί να αλλάξω τίτλο μετέπειτα. Υπάρχει περίπτωση να γίνει και δεύτερη διάλεξη με το ίδιο θέμα, έχουν ενδιαφερθεί πολλά άτομα πιθανόν να μην χωρέσουν στο αμφιθέατρο.
«Αυτό είναι φανταστικό αγάπη μου! Μπράβο σου.» περήφανη για τον άντρα της είπε.
Πάτησε το κουμπί για να αλλάξει σελίδα, στην άκρη της οθόνης εμφανίστηκε ένα μύνημα από το μέιλ του.
«Έχεις μύνημα.»
«Το ξέρω Μυρτώ αλλά τι θα έλεγες να το αγνοήσουμε;»
«Θα έλεγα όχι, μπορεί να είναι σημαντικό. Μπορεί επίσης να αφορά την διάλεξή σου.»
Το σκέφτηκε για λίγο, τελικά αποφάσισε να ακούσει την Μυρτώ και να ανοίξει το μήνυμα.

"Γεια, είσαι ο θείος Πάρης. Θα αναρωτιέσαι ποιά είμαι, που σε βρήκα και τι θέλω απ' την ζωή σου. Αρχίζουμε από το ποια είμαι, Ειρήνη Γεωργίου της Θάλειας και του Πέτρου. Ναι, τι ξαδέρφου σου από την Κρήτη. Συνεχίζω από το δεύτερο ερώτημα που σε βρήκα; Για αρχή στο άλμπουμ της βάφτισης της Αυγής (αυτό το θέμα ας μην το πιάσουμε γιατί καίει.) και μετά σε έψαξα, οφείλω να πω ότι τα σπας! Αλήθεια τα σπας, χαίρομαι για τα γονίδια της οικογένειάς μου, μερικά πέτυχαν. Και τέλος, τι θέλω απ' την ζωή σου; Θέλω να γίνω σαν εσένα δηλαδή εγκληματολόγος. Ήταν ένα όνειρο της Αυγής, που πλέον είναι και δικό μου όνειρο και θέλω να το ακολουθήσω. Ζητάω την βοήθειά σου σε αυτό, θέλω να έρθω στο Vegas να σε γνωρίσω, να μου συστήσεις μερικά πανεπιστήμια και να έχω κάποιον εκεί, μια οικογένεια. Οι δικοί μου θα φρικάρουν αλλά η ζωή είναι μια πλάκα. Δεν είμαι φαντασιόπληκτη και για να είμαι σίγουρη ότι θα με πιστέψεις σου έστειλα μερικές φωτογραφίες. Ελπίζω να διαβάσεις το μύνημά μου και να γίνεις μέρος στα όνειρά μου. Είσαι γαμάτος!"

Κοίταξε στιγμιαία την Μυρτώ που είχε το ίδιο απορημένο βλέμμα με αυτόν και άνοιξε τις φωτογραφίες. Το κορίτσι έλεγε αλήθεια.
«Πάρη νομίζω πως σου λέει αλήθεια.»
«Ναι, ήξερα ότι η Θάλεια με τον Πέτρο είχαν μια κόρη ένα χρόνο μεγαλύτερη από την Ερμιόνη αλλά μέχρι εκεί. Τώρα τι κάνουμε;»
«Τι κάνουμε; Είναι οικογένειά σου και παιδί με όνειρα, θα την καλοδεχτούμε και θα την βοηθήσουμε αφού πρώτα μιλήσει η ίδια στους γονείς της.»
«Ναι...» ήταν χαμένος ακόμα.
«Να της δώσουμε το κλειδί από το σπίτι μου; Άδειο είναι και η πόλη εδώ είναι πανάκριβη για μια δεκαοχτάχρονη.»
«Οχι! Το σπίτι το θέλω για εμάς.» χαμογέλασε πονηρά «Θα της δώσουμε το δωμάτιο δίπλα απ' την Ερμιόνη, άδειο είναι αν δεν σε πειράζει.»
«Φυσικά και δεν με πειράζει. Η οικογένειά σου ειναι και δική μου.» χώθηκε στο στήθος του «Πες της να ετοιμάζεται για Vegas.» συμπλήρωσε χαϊδεύοντας τι στέρνο του.

«Ξέρεις πόσο σ' αγαπώ έτσι;» του είπε.
«Ωχ, τι έκανες πάλι;» την ρώτησε κοιτάζοντάς την εξεταστικά.
«Τίποτα! Ορκίζομαι.» σταύρωσε τα δάχτυλά της φιλώντας τα.
«Τότε..;» συνέχισε στον ίδιο ανακριτικό τόνο.
«Η Ερμιόνη έχει μετανιώσει που σου μίλησε έτσι, περνάει λίγο δύσκολα στην δουλειά οι υποθέσεις την έχουν τρελάνει.»
«Το ξέρω, δεν θα κρατούσα κακία στο παιδί μου, δεν θύμωσα μαζί της απλώς δεν ήθελα να το μάθουν τα μέσα αυτό είναι όλο. Φυσικά και θα συνεχίσω να σας βοηθάω με την υπόθεση, το υποσχέθηκε άλλωστε.»
«Μυλωνά τα σπας!» τον φίλησε στο μάγουλο.
«Γιατί χώρισε με τον Τομ;»
«Δεν τα βρίσκανε απ' ότι ξέρω.» αγχωμένη απάντησε.
«Την αλήθεια παρακαλώ.» σηκώθηκε όρθιος τριγυρνώντας στον χώρο.
«Δεν το έμαθες από μένα όμως έτσι;»
Ο Πάρης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, ήταν σίγουρος πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την Ερμιόνη και δεν ήταν η δουλειά που οφειλόταν για αυτή την συμπεριφορά.
«Ο Τομ ήταν ακατάλληλος για την Ερμιόνη, δεν καταλάβαινε την απαιτητικότητα της δουλειάς της, την ζήλευε σε ακραίο βαθμό και νομίζω οτι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ο ψυχολογικός πόλεμος που δεχόταν. Δεν ήταν καβγαδάκια απλώς, η Ερμιόνη μου έλεγε ότι γινόταν πανικός στο σπίτι, έσπαγαν πιάτα και τέτοια. Μόλις όμως συνέβη αυτό τον σούταρε με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν στο είπε γιατί εξ αρχής είχες τις αντιρρήσεις σου για αυτήν την σχέση και δεν είχες άδικο. Την παίρνει τηλέφωνα απ' ότι ξέρω, δεν του απαντάει. Θα του περάσει.» πήγε να βγάλει το πακέτο από την τσέπη της.
«Επ... Όχι εδώ.» αυστηρά της είπε και η Ειρήνη άφησε το πακέτο στην τσέπη της.
«Με περιορίζεται όλοι σας.» δήθεν πληγωμένη μουρμούρισε.
«Θα το ξεπεράσεις. Είσαι μεγάλο κορίτσι.» την κορόιδεψε, στήριξε το σώμα του στην άκρη του γραφείου.
Η Ειρήνη του έβγαλε την γλώσσα και γέλασαν. Η Ειρήνη πάντα πίστευε ότι η Ερμιόνη ήταν πολύ τυχερή που είχε τέτοιον μπαμπά όπως επίσης πίστευε ότι ο Τομ την είχε βαμμένη για τα καλά. Ο Πάρης δεν θα άφηνε έτσι όποιον πείραξε την κόρη του.

Προχώρησαν στην μεγάλη αεροπορική εταιρία, το ψηλό κτήριο γεμάτο με τζάμια ήταν επιβλητικό. Ο εραστής της Μπέκι Λέστερ τους περίμενε στο μεγάλο γραφείο του.
«Καλωσήρθατε. Καθίστε.» τους έδειξε με το χέρι του τις καφετί πολυθρόνες. Έφτιαξε το κουστούμι του και κάθησε στην καρέκλα του.
«Γνωρίζατε κάποια Μπέκι Λέστερ.» ρώτησε η Ερμιόνη και βολεύτηκε στην καφέ πολυθρόνα βάζοντας τα χέρια δεξιά και αριστερά.
«Και βέβαια γνώριζα την Μπέκι. Είμαι τι αφεντικό της, εγώ την προσέλαβα. Και έχουν περάσει ήδη έξι χρόνια. Είναι τόσο τραγικό, την αγαπούσαν πολύ.» έκανε το σώμα του πίσω ακουμπώντας στην πλάτη της μαύρης καρέκλας.
«Απο μερικούς περισσότερο.»
«Με συγχωρείτε δεσποινίς Μυλωνά;» έσμιξε τα φρύδια του.
«Κύριε Γκίκφορντ, το ξέρουμε ότι είχατε δεσμό.» τον ενημέρωσε στηρίζοντας τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι της.
«Η Μπέκι δεν ήταν ερωτευμένη με τον Ρέι. Είχαν σταματήσει το σεξ. Αν έπαιρναν διαζύγιο, ο Ρέι θα της χρωστούσε διατροφή και η Μπέκι δεν το θεωρούσε σωστό.»
«Η Μπέκι σας το είπε αυτό;» επενέβη στη συζήτηση η Λίνζι.
«Μου έλεγε τα πάντα. Εκείνη και ο Ρέι ζούσαν με ψίχουλα, μόλις είχαν βάλει το σπίτι σε δεύτερη υποθήκη. Επίσης μου είπε πως ο Ρέι της έκρυβε λεφτά, την αμοιβή ασφαλείας ζωής της πρώτης του γυναίκας. Αν υποπτεύεστε ότι δολοφονήθηκε μπορώ να σας πω γιατί το έκανε ο Ρέι.» έγυρε προς το μέρος τους, τοποθετώντας τα χέρια του πάνω στο ξύλινο γραφείο του.
   Οι τρεις γυναίκες κοιτάχτηκαν για λίγο.
«Σας ακούμε.» του είπε η Ειρήνη.
«Στη Western Airlines, οι αντιπρόεδροι και οι πάνω απ' αυτούς παίρνουν εταιρική ασφάλεια ζωής. Αμοιβή διακόσια πενήντα χιλιάδες δολάρια. Την προηγούμενη εβδομάδα απέλυσαν αρκετούς. "Έστειλαν" και τους δύο μας. Σε δύο εβδομάδες θα μας έδιωχναν. Και θα διέκοπταν την ασφάλεια ζωής.» εξήγησε ο τριανταπεντάχρονος άντρας.
«Και ο Ρέι είναι ο κληρονόμος.» κατάλαβε η Ειρήνη.
«Τη σκότωσε για να προλάβει τα λεφτά.» σίγουρος τους είπε.
   Οι τρεις τους ριν ευχαρίστησαν και έκλεισαν την πόρτα του γραφείου του.
«Εγώ θα πάω στο καζίνο να μιλήσω με την Λίνλεϊ. Πρέπει να ξέρει ότι ο Κουμπς έχει αφεθεί ελεύθερος.» ενημέρωσε την Ειρήνη και την Λίνζι.
«Να μην έρθουμε;» ρώτησε η Ειρήνη αφήνοντας πίσω την ρεσεψιόν και βγαίνοντας έξω από το κτήριο.
«Οχι, θα είμαι εντάξει θα γυρίσω με ταξί.» έψαξε στις τσέπες της «Τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Να προσέχετε.» έδωσε τα κλειδιά στην Ειρήνη και απομακρύνθηκε. Κατάλαβε την δόνηση του κινητού στην τσέπη του παντελονιού της, το έβγαλε, κοίταξε την οθόνη ήταν ο Τομ για χιλιοστή φορά σήμερα. Του το έκλεισε και συνέχισε το δρόμο της σταματώντας το πρώτο ταξί που πέρασε μπροστά της.

   Η διαδρομή για το καζίνο θα διαρκούσε είκοσι λεπτά, άνοιξε το κινητό της και κάλεσε τον Φίλιπ.
"Αυτό δεν το περίμενα." ήταν η πρώτη πρόταση από την άλλη γραμμή.
«Πότε δεν κάνω πράγματα που περιμένεις. Για να σε αιφνιδιάσω.» απάντησε και γέλασε σαν έφηβο κοριτσάκι.
"Ο αιφνιδιασμός πέτυχε δεσποινίς Μυλωνά. Είσαι καλά;"
«Οτιδήποτε και αν κάνω πετυχαίνει Φίλιπ. Πάω στο καζίνο να μιλήσω με την Λίνλεϊ.» κοίταξε έξω από το τζάμι του ταξί τα ψηλά κτήρια «Είχαμε κάτι για την υπόθεση;» τον ρώτησε.
"Δυστυχώς όχι."
«Πολύ ωραία.» μουρμούρισε «Το βράδυ στις εννέα έχω κλείσει τραπέζι στο "La Palms".»
«Είπαμε χρωστάς κέρασμα σας εκεί είναι πολύ επίσημο.»
«Έτσι πρέπει να είναι τα πρώτα ραντεβού.» του απάντησε και χαμογέλασε νιώθοντας την αμηχανία του Φίλιπ στην άλλη γραμμή.
"Κι άλλος αιφνιδιασμός δεσποινίς Μυλωνά. Οφείλω να πω ότι με εντυπωσιάζεις. Στο πρώτο ραντεβού όμως θα κεράσω εγώ."
«Όχι. Τώρα κύριε Τσάρλς, θα παίξουμε με τους δικούς μου κανόνες. Στις εννέα στο "La Palms" ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω. Δεν μου αρέσει να με στήνουν.» αυστηρά του είπε και άκουσε το γέλιο του από την άλλη γραμμή οδό τερμάτιζε την κλήση.

   «Τον αφήσατε; Γιατί;» η ξανθιά γυναίκα την ρώτησε εκνευρισμένη.
«Δεν σου επιτέθηκε αυτός Λίνλεϊ.» προσπάθησε να της εξηγήσει.
«Ναι αυτός ήταν! Αφού τον αναγνώρισα.» απόλυτα σίγουρη της είπε σκουπίζοντας την ανύπαρκτη σκόνη από το σακάκι της δουλειάς της.
«Αποκλείστηκε από το DNA.»
«Τότε κάνετε λάθος. Αυτός ο άντρας με βίασε!» η φωνή της έσπασε όσο κοίταζε την Ερμιόνη στα μάτια.
«Ερευνούμε μερικά άλλα στοιχεία. Υπόσχομαι να σ' ενημερώσω.» την διαβεβαίωσε.
«Τον είδα. Ήθελε να κοιτάζω το πρόσωπό του.»
   Η Ερμιόνη χαμήλωσε το βλέμμα της, σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα την απάντηση που θα έδινε.
«Λίνλεϊ. Ήταν σκοτεινά. Δεχόσουν επίθεση. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, οι κόρες διαστέλλονται. Δεν βλέπεις καθαρά. Δεν ισχύει πάντα ο,τι βλέπεις.»
   Η Λίνλεϊ δυσανασχέτησε, ξεφύσηξε νευριασμένη.
«Ήθελε να τον κοιτάζω επειδή θα με σκότωνε. Και τον αφήσατε ελεύθερο;»
   Η Ερμιόνη έψαξε στην εσωτερική τσέπη του δερμάτινου μπουφάν της και έβγαλε μια κάρτα.
«Αυτό είναι το κινητό μου. Κάλεσε με αν χρειαστείς οτιδήποτε.»
«Δεν θα με αφήσει σε ησυχία. Αυτό που χρειάζομαι είναι προστασία. Χρειάζομαι ένα όπλο.» στην πρότασή της σχεδόν ικέτευε.
«Αν δεν νιώθεις ασφαλής στο σπίτι σου μείνε σε μια φίλη.» της απάντησε.
   Ήθελε πολύ να την βοηθήσει όμως δεν μπορούσε. Από την στιγμή που ο Κουμπς ήταν αθώος οι έρευνες γυρνούσαν στο μηδέν. Η Λίνλεϊ κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της και περιφρονητικά έφυγε από κοντά της.

▪️Γειααα σας!! 🦉 Τριάδα φωτιά σε δύο πράξεις πάνω στην υπόθεση της Μπέκι Λέστερ, μια πράξη η θετή της κόρη και ο πατέρας της που αν εξαιρέσουμε τα γκομενικα της 16χρονης δεν μάθαμε και κάτι σπουδαίο ή μπορεί και να μάθαμε, ποιος ξέρει...? Δεύτερη πράξη ο παράνομος δεσμός που εκεί μας έδωσε ψωμάκι για την υπόθεση, η Μπέκι θα έμενε χωρίς δουλειά πολύ σύντομα και η ασφάλεια ζωής της από την εταιρία θα πήγαινε περίπατο. Αλλά είναι τόσο ένοχος όσο μοιάζει ο Ρέι Λέστερ...?

Ο Πάρης με την Ειρήνη, εντάξει προσκυνώ την Ειρήνη είναι πραγματικά στον κόσμο της, λατρεύω επίσης τον τρόπο που της φέρθηκαν όταν έμαθαν ότι θελει να έρθει στο Βέγκας και ας την πιέζει ο Πάρης με το τσιγάρο, μα καλά συννενοημένοι είναι όλοι τους?😂

Σε άλλα νέα πόσο καλά λέτε να πάει η ζωή του Τομ από εδώ και πέρα? Εγώ πιστεύω ότι θα πάει σκατά, αλλά όμοιος το Όµοιος οµοίω αεί πελάζει.

Η Ερμιόνη πάντως τα βγει ραντεβού με τον Φίλιπ εντάξει είδατε, ταιριάζουν. Και πέρα απ' αυτό δεν τους βασάνισα κααθολου... Ακόμα...😁

Τώρα στο θέμα της Λίνλεϊ τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά και λογικό ήταν, η Ερμιόνη προσπάθησε αλλά δεν έκανε και πολλά από την άλλη η Λίνλεϊ με το δίκιο της νιώθει ανυπεράσπιστη.

Αυτααα για αυτό το κεφάλαιο.
Ελπίζω να σας άρεσε, αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Εμείς θα τα πούμε ξανά το Σάββατο 30 Νοέμβρη στις 19:00 με ένα νέο κεφάλαιο.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️