!!!OSTRZEŻENIE!!!

jeżeli aktualnie coś spożywasz, radziłabym odstawić to na czas czytania rozdziału. co prawda opisy znajdujące się poniżej nie są aż tak drastyczne... jednak nie wiem, czy wasza wyobraźnia w tym przypadku was nie zaskoczy. tak więc ostrzegam, że sceny (a bardziej scena) zawarta w rozdziale może powodować mdłości tudzież zwrócenie posiłku

Miłego czytania!

Technicy i Leon Berger, po których zadzwoniła Grabska, zjawili się kwadrans po wykonanym połączeniu. Patolog nie mógł stwierdzić nic innego, jak zgon.

- Cierpiała.- powiedział medyk sądowy, widząc zaschnięte łzy na jej policzkach oraz mocno zaciśniętą na brzegu wanny dłoń.

- Kiedy ją zabito?- zapytał Piotr, gładząc stojącego obok Alexa po głowie.

- Na wstępnych oględzinach mogę stwierdzić, że jakąś godzinę temu.- zamknął swój skórzany kuferek, wyprostował się i zaglądnął na stojącego w progu Gutka, który nie odważył się wejść do środka.

- Musimy znaleźć jej męża. Jestem przekonany, że to on za tym stoi.- oznajmił komisarz, po czym zwrócił się do Gustawa.- Szukaj ostatniego logowania jego telefonu!- rozkazał, po czym wszyscy udali się do wyjścia.

Niestety Alex maił inny plan, który okazał się jednocześnie odpowiedzią na pierwsze zgłoszenie. W spiżarni, za jedną z półek znajdowały się jeszcze jedne drzwi, które prowadziły swoimi betonowymi stopniami w głąb ciemności...

- Co cię tam sprowadziło?- zapytał zaciekawiony, wydobywając z kieszeni latarkę.

Zaraz za nim pojawił się aspirant, który z przeładowanym pistoletem szedł obok Górskiego. W połowie schodów niewidzialna zasłona spowodowała, że musieli się zatrzymać. Odór, który wyczuwali nie schodząc nawet do końca zmusił ich do powrotu na górę.

- Co wy tam robiliście?- zapytała Marta. Po chwili dostrzegła, że przy Piotrze nie ma Alexa.- I gdzie jest Alex?

- Alex...- komisarz spojrzał na swoją dłoń, w której trzymał pętlę psa.- Urwał mi się...- mruknął i tym razem z zasłoniętą twarzą wszedł do piwnicy.

Tak, jak się domyślał- owczarek stał przy półce, w której znajdował się czarny, plastikowy worek. Smród w tej odległości był wręcz zabijający. Brak okien i wywietrzników w tym pomieszczeniu jedynie kumulował stężenie.

- Gutek!- krzyknął komisarz w stronę otwartych drzwi.

Tam na górze dało się wyczuć nieprzyjemną nutę zgniłego zapachu. W głowach wszystkich rodziło się pytanie, czy przypadkiem nie kolejne zwłoki rozpoczynają procesy gnilne.

Aspirant razem z Grabską poszedł do Górskiego. Przed zejściem obydwoje zakryli swoje buzie czym tylko mogli. Marta wykorzystała swoją apaszkę, a Gutek kołnierz swojej pilotki.

- Przyświeć mi tu.- charknął Piotr, podając Marcie latarkę.

Ona skinęła głową i przejęła od niego latarkę. Piotrek założył szybko lateksowe rękawiczki i wziął worek w ręce. Ostry zapach przeszywał wszystkie apaszki i kołnierze. Był nie do zniesienia.

- Zaraz chyba jelita zwrócę.- wybełkotał Bielski, mocniej przyciskając materiał do nosa.

- Daruj sobie...- Górski postawił aspiranta do pionu. Bardziej przejęty był zawartością czarnego wora, niż zbędnymi komentarzami Gutka.

Pierwsza rzecz, jaka rzuciła się komisarzowi w oczy po otwarciu worka to twarz. Dziewczęca twarz z grymasem na buzi. Wszystkie kolory już dawno znikły. Cera była blada, miejscami sina. Ciemne włosy były całe zabrudzone krwią, a kilka kosmyków przykleiło się do jej twarzy. Oczy były zapadnięte, ale szeroko otwarte. Komisarz zerknął niżej, czego od razu zaczął żałować...

- Poćwiartował ją.- wyjąkał, zamykając worek.

Marta z Gutkiem spojrzeli jedynie po sobie, a Piotr starał się nie stracić przytomności. Przed oczami zrobiło mu się ciemno, a poczucie winy zaczęło atakować jego sumienie. Miał mordercę na wyciągnięcie ręki, a jednak chciał, aby historia zatoczyła koło. Uważał, że nie mają na niego wystarczających dowodów. Czuł, że nie przycisnął wystarczająco swoich policjantów. Gdyby Bielski szybciej przejrzał monitoring, byłoby o jednego trupa mniej... Gdyby on trochę nagiął procedury. Aresztował by go, a pani Justyna byłaby żywa. Jednak co to za życie? Córka zamordowana przez własnego ojca, a mąż seryjny morderca...

Ten dylemat jak i wiele innych spraw gotowały się w jego głowie, jak w kotle czarownicy. Otrząsnął się jednak z tych rozmyślań, wziął się w garść i zwrócił się do pozostałych w pomieszczeniu.

- Musimy dorwać tego sukinsyna.- warknął podając najmłodszemu worek.

U szatyna emocje wzięły górę. Widząc rozwleczone wnętrzności wydobywające się z rozciętej szyi dziewczyny, jej otwarte oczy, w których widział jedynie pustkę- zasłabł. Z pomocą Marty i Górskiego wydostał się na świeże powietrze, gdzie czekał do powrotu przyjaciół.

Oni ściągnęli do piwnicy techników, którzy zabezpieczyli miejsce odnalezienia worka, odciski palców i ślady krwi, które rozmazane były na metalowym obramowaniu regału roboczego. Nie uszedł uwadze Alexa papierek z wyżutą gumą do żucia.

- Przyjacielu... już nigdy nie zwątpię w twój nos.- pogładził owczarka po pyszczku.- A Guciu dostanie w ciry za to, jak cię obraził.- obiecał mu, przytulając go do siebie.

Cielesne puzzle oddali do ułożenia Leonowi. Po wstępnym zakończeniu oględzin domu, obydwoje, z psem u boku poszli do ogrodu, gdzie na drewnianej ławce w cieniu jesiennego, żółto pomarańczowego kasztanowca siedział Gutek.

- Szybko do auta!- krzyknął, a w jego ciało wstąpił jakiś duch, który wpił w niego siłę utraconą na widok poćwiartowanego ciała. Grabska i Górski spojrzeli po sobie i spoglądnęli na Bielskiego z zastanowieniem.- Boże ratuj. Mam logowanie telefonu Burego. Jest na Piotrkowskiej!- krzyknął i ruszył do samochodu Górskiego.

Wszyscy pobiegli za aspirantem. Na wskazaną przez niego ulicę dotarli po niecałych dziesięciu minutach. Gustaw przez całą drogę monitorował położenie telefonu mordercy. Był on w jednej z ulicznych kawiarni. Ta akurat była Bielskiemu doskonale znana, ponieważ często przychodził tu ze swoją byłą dziewczyną. Obydwoje uwielbiali rodzinną atmosferę, ciszę i spokój oraz unoszącą się słodką woń, które były cechami rozpoznawczymi tej kawiarni.

Do kawiarni udali się dyskretnie, rozdzielając się. Piotr z Alexem poszedł na zaplecze, ubezpieczając ewentualną drogę ucieczki; Gutek "czytając gazetę" siedział na ławce ustawionej naprzeciw kawiarni. Marta natomiast, jako osoba, którą Bury widział najmniej postanowiła pójść do kawiarni...

Z zamówionym latte, jak gdyby nigdy nic, udała się do stolika, przy którym siedział Bury. Stolik okalały cztery fotele z welurowym obiciem. Mężczyzna zajął ten najbardziej ukryty, w rogu.

- Można?- zapytała, posyłając mężczyźnie ciepły uśmiech. Nie była świadoma, że czujny Aleksander widział przez okno, że wysiadała z jednego samochodu razem z policjantami, którzy dzisiejszego poranka złożyli mu niemiłą wizytę.

- Pewnie...- odpowiedział, chrząkając przedtem.- I tak już musze iść.- dodał nerwowo, zabierając ze stolika wszystkie prywatne rzeczy takie jak komórka i portfel.

- Przecież pańska kawa jest nawet nietknię...

- A co panią to obchodzi?- charknął, patrząc na policjantkę z wściekłością.- Żegnam.- z wieszaka zabrał swój płaszcz i wyszedł z lokalu.

Marta natychmiast zadzwoniła do Piotra, informując go o zajściu sprzed chwili.

- Piotr, Aleksander wyszedł z kawiarni. Gutek już za nim poszedł.

- Dobra, zobaczymy, gdzie pójdzie. Cześć.- szybko zakończył połączenie.

Gutek co raz zerkał na kawiarnię, upewniając się, czy wszystko jest w porządku. Widząc, że Bury opuścił lokal, zostawił tygodnik dla kobiet na ławce i szybkim krokiem poszedł za podejrzanym.

Mężczyzna wiedział, że już nie ma wyjścia, popełnił przestępstwo i czeka go za to kara. Postanowił jednak nacieszyć się ostatnimi chwilami wolności i zagrać z policjantami w kotka i myszkę, uciekając przed Gustawem na zaplecze kawiarni. Natrafił jednak po drodze na Alexa oraz doganiającego go komisarza. Raptem parę sekund później za nim pojawił się Bielski z wymierzonym w stronę mężczyzny pistoletem.

- Na ścianę!- krzyknął, jednak Bury stał w miejscu. Wystarczyła chwila, żeby aspirant dostał białej gorączki.- Nie będę się powtarzał!- wrzasnął, a Aleksander jedynie sięgnął po coś do kieszeni.

Wyciągnął dwie rzeczy: jedną z nich był papierek po gumie, do którego wsadził zużytą gumę. Drugą rzeczą był mały pistolet, który wymierzył sobie w głowę.

- Nie rób tego, porozmawiajmy.- powiedział spokojnie Piotrek, odkładając broń do skórzanej kabury.

- Czemu zabiłeś Olgę?- zapytał Bielski.- To była twoja córka.

- Moja córka? To była mała kurwa. Przespała się z jakimś gnojkiem i jeszcze to nagrała. A nie tak ją wychowywałem... mała sucz.

- A żona? Co zrobiła, że ją zabiłeś?- dopytał Piotr, a w tym czasie Gutek starał się po cichu obezwładnić mężczyznę.

- Znalazła worek. Zrobiła mi awanturę. Na dodatek od koleżanki z zakładu medycyny sądowej dowiedziała się, że z badań DNA wyszło, że moje DNA jest niezgodne z materiałem genetycznym mojej córki. Zdradziła mnie stara pizda. Nie wytrzymałem i ją zabiłem.- wyznał, a ręka trzęsła mu się ze strachu.

- Mogłeś to inaczej załatwić.- stwierdził Piotrek.- Teraz resztę życia spędzisz w pierdlu.

- Nie pójdę siedzieć.- powiedział zrozpaczony przecząc głową i oddał strzał.

Ciało spadło, a krew zaczęła rozlewać się dookoła jego głowy. Mężczyźni spojrzeli na siebie i z załamaniem popatrzyli na zwłoki mordercy.

- Niestety tak też bywa.- podsumował Piotr, wyciągając z kieszeni telefon. Wykonał z niego połączenie do techników i Leona, którzy raptem dwie minuty temu opuścili dom Burych.

To oni załatwili wszystko na miejscu zbrodni. Policjanci czekali na koniec procedury w radiowozie, gdzie jedna z policjantek przyniosła im po kubku gorącej herbaty z kawiarni, na której zapleczu aktualnie byli.

Po wszystkim wszyscy wrócili na komisariat. Droga minęła im bez złamanego słowa, każdy jechał w swojej własnej zadumie.

Górski nie mógł doczekać się rozmowy z Lucyną. Wie, że bez problemu może wyżalić jej się, jak w swoją ulubioną poduszkę.

Marta aktualnie myślała jedynie o tym, jak po powrocie do domu zrobi sobie relaksującą kąpiel i w spokoju, w towarzystwie swojego czworonoga poczyta jakąś książkę.

Jedynie Gutek nie cieszył się na myśl powrotu do domu. Kolejny z rzędu wieczór spędzony w samotności odbijał mu się czkawką. Próba, czy inne formy spędzenia wolnego czasu w towarzystwie były dzisiaj niemożliwe. Wszyscy z zespołu spotykają się dziś na "wspólnej randce", zostawiając Gucia samemu sobie...

Na komisariacie każdy z nich jedynie zabrał swoje rzeczy i udał się do swojego samochodu. Dzisiaj za dużo przeżyli, aby mieć jeszcze siłę na uzupełnianie raportów, czy rozmowę z kimkolwiek na jakikolwiek temat związany stricte ze śledztwem. Potrzebowali chociaż przez te parę godzin odciąć się od tego tematu.

~~~

Przez kolejne dni policjanci uzupełniali raporty i akta ze sprawy zamordowanej Olgi Bury. Została ona zamordowana i poćwiartowana przez własnego ojca przez to, że przespała się ze znajomym na imprezie. Poćwiartował ją w parku, a pakując części jej ciała do worka, zapomniał o dłoni, którą kilka dni później odnalazł pies. Jego żona po porannej wizycie policjantów zeszła do tajemniczego pomieszczenia w ich domu, do którego jej mąż kategorycznie zabronił jej wchodzić. Odnalazła tam zwłoki swojego jedynego dziecka. Po powrocie męża zrobiła mu awanturę o morderstwo dziecka, a on natomiast o zdradę i ukrywanie faktu, że Olga nie jest jego biologicznym dzieckiem. W szale zabił ją pierwszym lepszym nożem, jaki napatoczył mu się na ręce. Później przed schwytaniem przed policjantów popełnił samobójstwo.

- To była jedna z gorszych spraw, jaką kiedykolwiek rozwiązywałem.- stwierdził najmłodszy, zamykając teczkę.- Oczy tej dziewczyny śnią mi się po nocach.- po jego ciele przeszedł zimny dreszcz. Otrzepał się i zabierając ze sobą teczki poszedł do dyżurnego, aby przekazał on je w odpowiednie miejsce.

- Ja żałuję jedynie, że nie złapaliśmy go szybciej... Może pani Justyna jeszcze by żyła?- westchnął ciężko Piotrek i ułożył głowę na dłoniach.

Chwilę siedzieli w ciszy. Marta wolała się nie odzywać, ponieważ jej zdaniem Piotr popełnił szereg błędów podczas śledztwa, począwszy na nie aresztowaniu Burego, skończywszy na "gumowym" tropie Alexa.

Na laptopie Piotra pojawił się komunikat o nadchodzącym połączeniu na komunikatorze internetowym. Dzwoniła Lucy, przez co policjant od razu się rozchmurzył. Wszyscy policjanci usiedli obok niego, żeby móc porozmawiać z koleżanką.

- Hej Lucy!- przywitał się Gucio, a zaraz za nim wszyscy pozostali.

- Hej wam! Jak wam idzie?- zapytała, a oni odpowiedzieli jej jedynie skwaszonymi minami.- Mam rozumieć, że jest źle?- zaśmiała się nerwowo.

- No jest ciężko, musimy za ciebie kawał roboty odwalać.- powiedział Piotr, a Lucy jedynie uśmiechnęła się delikatnie.

- A poza tym mogłabyś odzywać się częściej do pozostałych przyjaciół.- powiedziała z wyrzutem Marta, co zaraz poparł Gutek.

- Zgadzam się. W tym zespole nie jest tylko Piotr.- oburzył się młodszy aspirant.

- Oj przepraszaaam...- spojrzała na nich z błaganiem o wybaczenie.- A tak wracając do tematu. Czemu nie przyjmiecie kogoś na moje miejsce?- zapytała, a jej połączenie stawało się coraz bardziej niestabilne.

Nie zdążyła dokończyć, jak ich połączenie zostało przerwane przez brak Internetu.

Policjantom słowa pani komisarz rozeszły się w głowach i odbijały się echem ilekroć o tym pomyśleli. Ktoś na miejsce Lucy? Przecież to ABSURD!

- Chyba nie pozostaje nam nic innego...- stwierdził Piotr, z trudem zamykając laptop.

- Nie... Lucyny nie da się zastąpić.- powiedział Gutek.

Chłopak jeszcze nie był świadomy, że na jego drodze stanie ktoś, kto stanie się dla niego... No właśnie, kim ona dla niego będzie?

///\\\///\\\///\\\///\\\///\\

ŻEM DOOOOBRY SROTECZKI PAPROTECZKI!!!

Z leciutkim opóźnieniem zaczynamy maratonik!!! 🦁✨

Jak Wam minęła majóweczka, bo u mnie deszczowo :). Poza tym pozytywnie, bo nareszcie odetchnęłam od szkoły i dałam się pochłonąć mojemu nowemu hobby ❤🤪

Jak myślicie? Co się święci??? Jedyne co mogę zdradzić, to to, że rozwiązanie ostatniego akapitu tego rozdziału będzie przy dobrych wiatrach gdzieś tak za dwa rozdziały 😁🤍

Pytanie ni stąd ni zowąd: jak wam się podoba nowa piosenka sanah? "etc. (na disco)" ja jestem ZAKOCHANAAAA!!! Tak samo jak poprzedni utwór "2:00" idealnie wpasowuje się w pisanie tego opowiadania 🤣🥰

Pamiętajcie, że dzisiaj urodzinki obchodzi Pan Piotr Bondyra!!! 🥳💜

Miłego dzionka

bielska 🌼🧸