Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

strange

Isn't it strange
How people can change
From strangers to friends
Friends into lovers
And strangers again?

                                                     Celeste




Abril 1981

- ¡Eddie!- lo llamé cuando lo vi salir por la puerta de la escuela- Hola, no sé si te acuerdas de mí.

- Es difícil no recordarte- me dijo sonriente- ¿Qué se te ofrece?

- Solo quería agradecerte por lo de la otra noche, ya sabes...-divague un poco, la profundidad de su mirada me ponía bastante nerviosa- tocar la canción y apoyarme.

- Bueno, fue un poema muy lindo. Hubiese sido una pena que no lo leyeras- ambos nos sumergimos en un silencio extraño, no incómodo pero extraño- ¿Tú vas para tu casa?- preguntó.

- Si, vine en mi bicicleta.

- Puedo acompañarte si quieres, me queda de paso para mi casa

- El parque de remolques queda del otro lado- le dije confundida.

- Amy, solo quiero pasar tiempo contigo- dijo directo, luego se arrepintió y comenzó a tartamudear- Si es que estás de acuerdo.

- Me encantaría, de hecho.

21 de abril 1981

Line without a hook

And in my eyes, there is a tiny dancer
Watching over me, he's singing
"She's a, she's a lady, and I am just a boy"
He's singing, "She's a, she's a lady, and I am just a line without a hook"


- ¡No te rías, lo digo en serio!

- Amy, una causa de muerte no pueden ser las palomas.

- Tú no lo sabes- le dije cruzandome de brazos- una de esas malditas puede venir y atacarte.

- Linda- oh- dudo que eso pase realmente- linda. Eso no debería haberme gustado tanto- ¿Estás bien?

- ¿Qué?

- Te quedaste tildada. ¿Tienes alguna experiencia traumatica con una paloma y no me enteré?- preguntó nerviosamente.

- No, espero no tenerla nunca- me reí- solo me gustó el apodo.

- Bueno, es todo tuyo- Eddie se acercó más hacia mi y nuestras miradas se encontraron solo un momento y fue suficiente para saber que algo estaba pasando entre nosotros.

30 de Mayo 1981

I was made for lovin' you

Tonight, I want to see it in your eyes
Feel the magic, there's something that drives me wild
And tonight, we're gonna make it all come true
'Cause girl, you were made for me
And girl, I was made for you

- No creo que esta sea la manera más eficiente de estudiar, Eddie.

- Sólo escucha la música, ¿si?- él quería mostrarme sus bandas y yo quería que apruebe el examen- Cierra los ojos y siente la música, linda.

Era lo más parecido a una canción de amor que haya escuchado de Eddie en algún momento.

- No creí que te gustara este tipo de música- le dije- Creí que pondrías algún descubrimiento de heavy metal o algo así.

- No suele hacerlo pero me recuerda a ti- me quedé inmóvil ante lo que dijo, él continuó hablando con temor- Cada canción de amor me recuerda a ti, Amy. No sé exactamente qué está pasando conmigo pero ya no puedo ser tu amigo. Pienso en ti todo el tiempo, ¿Tú piensas en mí?- preguntó inseguro.

- Todo el tiempo- dije y soltó el aire retenido en sus pulmones.

- Dios, que bueno. No sabes lo nerv...- antes de que siga hablando lo corté con un pequeño beso. Él me miró completamente embobado. Mis mejillas se sentían calientes.
Ahuecó mi cara entre sus manos y me besó de nuevo, un poco más profundo esta vez.

-Tengo un pequeño regalo para ti- me extendió una cajita. Dentro, habían dos cassettes- Hay demasiadas canciones que me recuerdan a ti, Amy.

Junio 1981

Brooklyn baby

They say I'm too young to love you
They say I'm too dumb to see
They judge me like a picture book
By the colors, like they forgot to read
I think we're like fire and water
I think we're like the wind and sea
You're burnin' up, I'm coolin' down

Estábamos por entrar al colegio. Juntos.
No es que me molestara pero se sentía extraño. Eddie no estaba muy a favor de esta decisión porque creía que comenzarían a molestarme de la misma forma en la que lo molestan a él.

Apenas entramos por la puerta puedo ver a Steve hablando con una chica contra los casilleros. Cuando me ve, parece que acaba de ver un fantasma.

- ¿Qué haces con él?- pregunta cuando se acerca- ¿Te está molestando?- se pone a mi lado y separa mi cuerpo del de Eddie.

- Steve... está bien- lo tranquilicé acercándome a Eddie nuevamente- Nosotros... ya sabes- entrelacé nuestras manos para que entienda la indirecta.

Mientras continuamos nuestro camino hacia nuestros respectivos casilleros, Steve se queda estático procesando la información.

Su mejor amiga salía con Eddie Munson.

Julio 1981

Seven

And I've been meaning to tell you
I think your house is haunted
Your dad is always mad and that must be why
And I think you should come live with
Me and we can be pirates
Then you won't have to cry
Or hide in the closet

Di tres toques a la puerta del remolque antes de que un hombre me abriera la puerta.

- ¿Qué se te ofrece?

- Yo... siento venir así pero ¿Está Eddie en casa?- pregunte tiritando del frío, si bien el verano se acercaba, la lluvia había hecho que la temperatura baje.

- Pasa, vas a enfermarte- el señor, quien supuse que era el tío de Eddie por lo que había visto en las pocas fotos que me había mostrado, llamó a Eddie.

- ¿Qué...- no terminó la pregunta e hizo una nueva cuando me vio parada ahí con mi mejilla lastimada- te pasó? Amy, ¿Quién te hizo esto?

- Siento venir sin avisar, es solo que no sabía dónde más ir.

- No tienes que disculparte...- me dijo el tío de Eddie y pensó un segundo antes de hablar- Amaris, ¿cierto?- yo asentí con mi cabeza- Bien. Soy Wayne. Eddie me ha hablado de ti.

Una vez que me cambie la ropa mojada por la ropa de Eddie, expliqué por arriba lo que me había pasado: mi padre me había golpeado.
Luego, los tres nos sentamos en el sofá a mirar la televisión. Por lo que sé, Wayne no suele estar mucho en casa y cuando está trata de pasar algo de tiempo con Eddie, es lindo.

- Muchachos, me voy a dormir- dijo mirando el reloj que marcaba 12:30- Eddie déjale tu cama a Amaris- cuando su tío se fue, Eddie me abrazó y me acercó a él.

- ¿Es normal querer asesinar a tu padre?- preguntó mientras sentía que su remera se mojaba por mis lágrimas.

- Es un sentimiento normal, sí.

- Mi padre también es un idiota pero al menos no tengo que lidiar con él- Eddie besó mi coronilla antes de continuar hablando- No puedo imaginar mi vida si él aún estuviera viviendo aquí.

Nunca supe qué es lo que había pasado realmente con el padre de Eddie, cuando lo mencionaba él fingía que no le importaba pero sí lo hace y mucho.

- Mi padre está en la cárcel- levanté mi cabeza para mirarlo a los ojos. No me esperaba eso, creí que se había ido y ya- Él... él era el tipo de hombre demasiado quemado por todo lo que consumía como para ser consciente de que tenía un hijo así que nunca le importé. Sólo quería que le traiga dinero así que me enseñó cómo robar, cómo hurtar, como mentir. Como te darás cuenta no recibió el premio al Padre del Año.

- Eddie...- no me dejó continuar.

- No digo esto para que te sientas mal por mí. Lo hago porque sé lo que es tener un padre de mierda. Y te entiendo- me atrajo más hacia él en el abrazo- Y por mi cabeza no deja de pasar la idea de que en algún momento seré adulto y probablemente termine como él.

- Tú no eres tu padre, Eddie. Nunca lo serás. No creo que alguien como tú sea capaz de hacer algo horrible apropósito. Así que no quiero que ni por un minuto pienses que vas a ser igual a él porque estás muy equivocado.

- Amy... voy a decirte algo y no tienes porqué decirlo de vuelta, ¿bien?- yo asentí- Creo que estoy enamorado de ti.
Yo solo pude aferrarme a él como si no quisiera que se vaya.

Agosto 1981

Mary on a Cross

Your beauty never ever scared me
Mary on a, Mary on a cross
If you choose to run away with me
I will tickle you internally
And I see nothing wrong with that


- ¿Eddie?- llamé. No podía encontrarlo por ningún lado luego de lo que pasó en el almuerzo. Un par de chicos lo habían molestado y tirado todo el almuerzo en su cabello, que ya bastante estaba costando que crezca.

- Aquí estoy- escuché que dijo en un tono adolorido a un lado del colegio. Cuando me acerco veo que está golpeando.

- Eddie, cielo, ¿estás bien?- me agache para estar a su altura, sus grandes ojos marrones se veían tristes.

- No deberías estar conmigo- lloriqueó- Soy un monstruo- intentó apartar mu mano cuando tuve la intención de ahuecar sus mejillas. No me importó porque lo terminé haciendo de todas maneras- Soy un cobarde y un monstruo, no me defendí.

- No eres un monstruo, Eds- limpié las lágrimas que seguían cayendo por su rostro.

- Sí, lo soy. Soy un monstruo horrible y no deberías estar conmigo.

- Edward Munson no te atrevas a hablarte de esa manera otra vez- hice que me mirara a los ojos- Tú belleza nunca me asustaría y tú no eres un monstruo, Eddie, eres mi novio- él se aferró a mi cuerpo y lloró contra mi hombro- Eres una persona hermosa, Eddie, y ellos no saben valorar eso.

Septiembre 1981

Al aire

Que esta voz de enamorado
La recuerde de algún lado
Y si la escucha por la radio se acuerde de mí
Yo enamorado
(Y ella) no lo ha notado
Quince minutos de fama por uno a su lado

Estaba esperando a que Eddie salga de la práctica de la banda. Los chicos de la banda escolar también estaban allí.
Todos ellos me saludaron antes de irse, no es que los conociera pero ser amiga de Steve hacía que ellos me conozcan a mí.

- Hola- dijo alguien a mi lado- ¿esperas a alguien?

- Oh hola- no recuerdo su nombre- solo espero a un amigo.

- No recuerdas quien soy, ¿cierto?- preguntó la chica.

- Sólo sé que compartimos un par de clases juntas, lo siento- ella es la chica de las pecas con la que comparto clases de idiomas. Me siento una idiota por no recordar su nombre.

- Soy Robin- sacudió levemente su mano en el aire- y no te preocupes, yo tampoco me recordaría.

- Princesa, ¿estás lista?- preguntó la voz de Eddie detrás mío. Me di vuelta a mirarlo y llevaba su guitarra enganchada a su espalda. Se lo notaba agotado.

- Sí, ya voy- le dije y antes de irme me despedí- Fue un placer, Robin.

Robin.

Octubre 1981

Mount Everest

So much love that the whole thing feel like a lie
I don't need nobody
I don't need nobody


- ¿Has pensado que te está usando?- me gritó Eddie paseándose por el remolque.

- Él es mi mejor amigo, Eddie, y está triste. Tu y yo nos vemos casi siempre-le respondí guardando un par de cosas en mi mochila.

- No es eso y lo sabes. Siempre, siempre dejas todo para ir corriendo tras él cuando tiene un jodido problema. Él solo te llama cuando tiene un problema o cuando sabe que estás conmigo.

- ¿Qué se supone que significa eso?

- Por Dios, Amy. Eres inteligente, piensa un poco. Que tú salgas conmigo perjudica tu querido status social. ¿Recuardas por qué nos hablamos en primer lugar? Tú tenías miedo de quedar como rara delante de las personas.

- Sigo sin entender lo que quieres decir.

- Tú me quieres solo cuando te conviene, cuando me necesitas. Amaris yo te amo y tú no. Nunca lo has hecho.

- ¡Por supuesto que lo hago!

- ¡Entonces dímelo!

- No puedes estar hablando en serio, Eddie- le dije, cuando me di la vuelta para abrir la puerta, él continuó hablando.

- ¿Puedes dejar de huir por un segundo? No todos los hombres que dejes entrar a tu vida son tipos malos en los que no puedas confiar.

- Oh, ¿en serio, Eddie? ¿Y tú qué eres?- pregunté sarcástica.

- Soy quien esta ahí cuando lo necesitas- 

- Nunca te necesité.

Noviembre  1981

  Cardigan

You drew stars around my scars
But now I'm bleedin'
[...]
I knew you
Tried to change the ending
Peter losing Wendy, I
I knew you
Leavin' like a father
Running like water

- Hay otras formas más sencillas de ganar dinero.

- Oh claro. Es fácil para ti decirlo. Naciste en cuna de oro, Amaris. Tu vida es perfecta. Tienes dinero, una gran casa, eres una alumna excelente en todos los aspectos.

- ¿Vida perfecta? ¿Siquiera estas escuchando lo que dices? Tú vendes droga porque es la opción más sencilla para ti- pasé mis manos por mi cabello.

- ¡Por supuesto que lo es!- gritó.

-¡Solo intento ayudarte! pero lo único que haces es alejarme y tratarme como si no entendiera nada, como si no fuese nada para ti. Cada día te pareces aún más a tu padre, Eddie- él dejó de recoger sus cosas y yo al instante me di cuenta de lo que había dicho- Eddie, yo no... no quise...

- Pero lo hiciste- dijo aun parado en su lugar. La mirada de Eddie parecía la de un niño perdido- Sabes que no soy como él.

- Lo sé y lo siento, Eddie- dije intentando acercarme a él pero se alejó.

- Seguro lo haces- él resopló y se colgó la mochila al hombro, unas pocas lágrimas corrían por su cara- De todas las personas que creí que me dirían eso, tú eras la última en la lista. Veo que me equivoqué.

Enero 1982

El tiempo pasó y no se volvieron a hablar ni sus miradas a conectar.
Él la volteaba a ver cuando estaba distraída. Ella lo observaba a escondidas.
Sus miradas no volvieron a coincidir, al menos no de la misma manera.
Sin embargo, en el aire quedó la pregunta: ¿y si tan solo sus miradas hubiesen coincidido una vez más?









buenass, cómo andan??
no se dan una idea de lo que me costó escribir este capítulo JSJSJSAJAJ

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro