Może zacznijmy od tego, SKĄD się wgl wziął hangeul. Dawno, dawno temu Koreańczycy posługiwali (no i dalej posługują się) pismem chińskim hanja 한자. Chociaż dzisiaj jest już wypierany przez hangeul, to można go spotkać np. Na nagłówkach artykułów prasowych. A że hanja się składa się z około 2000 znaków (trochę za dużo XDDD), to król Sejong Wielki (세종 대왕) kazał stworzyć nowy prostszy alfabet. Legenda głosi, że pomagały mu dzieci. Kazał im mówić głoski, a on patrzył na ułożenie ust i języka i na ten kształt tworzył znak. Hangeul składa się z 40 znaków:

21 samogłosek (w tym dyftongi):
ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㅐ ㅔ ㅒ ㅖ ㅘ ㅙ ㅚ ㅝ ㅞ ㅟ ㅢ

I 19 spółgłosek:
ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ ㅉ

Czytanie zapisuje się w romanizacji. Ja znam dwa sposoby na romanizjację i szczerze, wolę tą drugą, mniej profesjonalna, ale się do niej przyzwyczaiłam. Różnią się trochę, ale jak ktoś woli jedną z nich, to ułatwię to. Pierwsza to transkrypcja McCune'a-Reischauera. A druga nie wiem jak się nazywa, ale jest używana, np. W piosenkach Color Coded. Dlatego będę używać obydwóch typów. Najpierw McCune'a-Reischauera, obok ta druga.

Nie dużo, nie? Mam nadzieję, że pomogę wam w nauce :) A co powiecie, bym w każdym rozdziale dała po jednym znaku hanji? Przy okazji ja też bym też się czegoś nauczyła. A może chcecie osobną książkę na hanji/kanji/hanzi? Byłyby tam znaczenia znaków po koreańsku, japońsku i chińsku? Pisać, nie gryzę

Widać, że bardzo chcecie dziś rozdział, więc zaraz go dam :) ale następny za dwa dni, bo muszę go napisać. A ja nie umiem tłumaczyć, więc potrzebuję więcej czasu na pisanie takich rzeczy