Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

━━━ act one, 𝓼𝓽𝓸𝓻𝔂𝓽𝓮𝓵𝓵𝓮𝓻




𓏲*ੈ✩‧₊˚ ▌▌▌│▌▌🌊 │▌▌▌│▌▌ ✩°。⋆⸜
-ˋˏ 𓆩♡𓆪₊ 𐦍༘⋆ ➥ 𝔞 𝔧𝔧 𝔪𝔞𝔶𝔟𝔞𝔫𝔨 𝖋𝖆𝖓𝖋𝖎𝖈𝖙𝖎𝖔𝖓

⋆˚✿˖° ━━━━ "¿Ves a esa chica allá, la que parece evitarnos, pero que al mismo tiempo no puede ignorarnos del todo? Esa es Juliet Trelawney






































































































➪ ⋆ ༘˚⋆𐙚 𝐍𝐀𝐑𝐑𝐀𝐃𝐎𝐑 ┊ 𝔞 𝔩𝔢𝔞𝔭 𝔬𝔣 𝔣𝔞𝔦𝔱𝔥

"Una vez fue una de nosotros. Es curioso, ¿no? Cuando éramos más jóvenes, Juliet era el pegamento que mantenía unido al grupo, la constante en el caos. Ella estuvo aquí mucho antes de que Kie se uniera al equipo. Incluso solíamos bromear diciendo que éramos 'los chicos de Juliet'. Era como si fuera el corazón de nuestra pandilla, aunque ninguno de nosotros lo admitiera entonces. Pero las cosas cambian, y a veces, los corazones se rompen en el proceso."

"Juliet y JJ tenían algo... especial. Todos lo sabíamos. No eran solo novios, eran una especie de refugio el uno para el otro. Juliet tenía esa extraña habilidad de calmar a JJ cuando el mundo entero parecía estar en su contra. Ella lo entendía, y JJ, en su propio estilo caótico, intentaba ser mejor por ella. Pero, como todo lo bueno en nuestras vidas, no duró. No sabemos exactamente qué pasó. JJ nunca habló de ello, y Juliet tampoco ofreció explicaciones. Un día estaban juntos, inseparables como siempre, y al siguiente, todo se desmoronó. Fue incómodo, por decir lo menos. Incluso para nosotros."

John B. hace una pausa, dejando que el sonido de las olas llene el silencio mientras sus ojos se pierden en Juliet, quien está sentada en el muelle, con la mirada fija en el horizonte.

"Ella es una chica amable, ¿sabes? Siempre lo ha sido. Cuando éramos niños, solíamos colarnos en su casa como si fuera nuestra. No era raro encontrar a JJ tirado en el suelo de su habitación, con Juliet sentada a su lado, ofreciéndole esa sonrisa tranquila que decía: 'Todo estará bien'. Su hogar era un refugio, aunque ella nunca lo llamaría así. Era un lugar donde podíamos escapar, aunque solo fuera por unas horas."

"Al igual que nosotros, Juliet no tenía una vida fácil. Su casa tampoco era perfecta. La diferencia es que ella siempre hacía todo lo posible por esconderlo. Su sonrisa era como una especie de armadura, un escudo que usaba para protegerse del mundo. Pero si prestabas atención, podías ver el peso que llevaba en sus hombros. Y JJ, bueno, creo que él lo veía más que nadie. Por eso fue aún más extraño cuando todo se vino abajo entre ellos. No sé qué pasó esa noche, pero JJ llegó al Chateau con una mirada que nunca había visto antes. Dolor, remordimiento... y algo más que nunca pude descifrar."

John B. toma aire, como si necesitara el valor para continuar.

"Desde entonces, Juliet comenzó a alejarse. No fue algo inmediato. Al principio, todavía venía con nosotros, todavía era parte de nuestras aventuras. Pero poco a poco, las risas se hicieron menos frecuentes, las visitas más cortas. Y luego, un día, simplemente dejó de aparecer. Fue como si la bruma de la costa se la hubiera llevado. ¿La verdad? Creo que todos la extrañamos, pero nadie sabía cómo decírselo. Y JJ... bueno, JJ nunca ha sido bueno para hablar de sus sentimientos."

"A pesar de todo, Juliet nunca desapareció del todo. Vive en la misma isla, camina por las mismas calles. A veces la veo en el muelle, con su cámara colgada al cuello, capturando momentos que probablemente nunca compartirá con nadie. Parece estar bien, al menos en la superficie. Pero si la conoces lo suficiente, sabes que todavía lleva consigo las cicatrices de lo que pasó. Y aunque lo niegue, creo que una parte de ella todavía busca algo... o alguien."

John B. deja escapar una risa suave, una mezcla de nostalgia y resignación.

"Supongo que es irónico, ¿no? Vivimos en una isla pequeña, donde todos conocen a todos, pero aquí estamos, actuando como si fuéramos extraños. Juliet siempre está a la vista, pero a la vez, parece tan inalcanzable como una estrella fugaz. Tal vez sea mejor así. O tal vez, solo tal vez, este huracán que se avecina traiga consigo algo más que destrucción. Tal vez sea una oportunidad para arreglar lo que se rompió. Para todos nosotros."

━━━ 𝓙𝓸𝓱𝓷 𝓑𝓸𝓸𝓴𝓮𝓻 𝓡𝓸𝓾𝓽𝓵𝓮𝓭𝓰𝓮


















































© whoispams

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro