Pierwsze spotkanie.

—Hinata Shoyo—
Chodzicie razem do klasy, ale wymieniliście co najmniej dwa zdania. Ostatnio dużo ci się przygląda, co zaczęło cię drażnić. Na lekcjach wręcz czułaś, jak wzrokiem wierci ci dziurę w plecach.

—Kageyama Tobio—
Zdarzyło ci się czasem podejrzeć jak trenują siatkówkę, a gdy Kageyama cię zauważył, poprosił abyś porzucała mu trochę piłek. Czasem podrzucałaś za nisko, a raz za wysoko - ale nie narzekał.

—Sugawara Kōshi—
Byłaś przyjaciółką Kiyoko, więc ona poznała cię z nim, ale także z resztą drużyny. On chyba był tobą najbardziej zafascynowany i starał się odgonić dwóch swoich kolegów od ciebie.

—Tsukishima Kei—
Znałaś go jeszcze za czasów gimnazjum, ale tam ciągle ci dokuczał - szczególnie dlatego, że byłaś dużo niższa od niego - więc nie miałaś z nim głębszych relacji. Nie znałaś nawet jego imienia.

—Oikawa Tōru—
Twojego pierwszego dnia w nowym liceum strasznie cię napastował. Chciał cię oprowadzić po szkole, wręcz nalegał. Prawie że błagał cię na kolanach, ale co chwila oglądał się za siebie, jakby się czegoś obawiając. Gdy się zgodziłaś, wyściskał cię mocno, po czym chwycił za rękę i zaczął z grubsza pokazywać ci sale lekcyjne.

—Iwaizumi Hajime—
Spotkałaś go na korytarzu szkolnym, gdzie zirytowany stał obok szkolnej gwiazdy - Oikawy. W pewnym momencie nie wytrzymał jego durnych docinek i zdzielił go przez łeb, co wywołało u ciebie śmiech. Gdy cię zauważył, uśmiechnął się delikatnie.

—Matsukawa Issei—
Odwiedzasz maczka przynajmniej raz w tygodniu. Ostatnim razem jak przyszłaś tam ze znajomymi, zapoznali cię z siedzącym nieopodal Matsunem. Podobno go znali...

—Hanamaki Takahiro—
Jedno słowo - cukiernia. Jak się okazało, oboje uwielbiacie tam przebywać, wpierdzielając pyszniutkie ciasta. Zauważyłaś go w nieodpowiedniej chwili, a przynajmniej tak sądził chłopak. Miał wypchane policzki kawałkami ciasta, a na ustach były jeszcze okruszki.

—Kuroo Tetsurō—
Przyszłaś raz na trening drużyny siatkarskiej, gdyż musiałaś oddać grę swojemu koledze - Kenmie. Ale jednak gdy czekałaś w środku aż zrobią sobie przerwę, pewien wysoki chłopak z fryzurą jakby czesał się po ciemku, ci się przyglądał. Było niezręcznie łapać z nim kontakt wzrokowy.

—Kozume Kenma—
Znałaś go tylko z widzenia, ponieważ był twoim sąsiadem. Choć wasze mamy się dobrze znały, wy nie zamieniliście ze sobą jednego zdania. Chłopak raczej wolał zająć się grą na swojej konsoli.

—Yaku Morisuke—
Napotkałaś go na osiedlu. Chłopakowi się nieco spieszyło, więc przypadkowo w ciebie wpadł, co spowodowało że twoje słuchawki które miałaś na uszach wylądowały na ziemi. Na szczęście, były całe a on z uśmiechem podał ci je i powiedział że masz świetny gust muzyczny.

—Bokuto Kōtarō—
Był wieczór, a ty wracałaś do domu po spotkaniu z przyjaciółkami. Wtedy zobaczyłaś gościa, który łudząco przypominał sowę. Szedł obok niego Kuroo, którego znałaś ze swojej szkoły. Gdy kolega Tetsuro wydawał z siebie huczenie sowy, zrobiło mu się nieco głupio, gdy cię zobaczył. Od razu przestał.

—Akaashi Keiji—
(W tym przypadku jest "spotkanie po latach")
Gdy chodziłaś jeszcze do podstawówki, spodobał ci się. Jako że był klasę wyżej, szybciej skończył szkołę. W czasach gimnazjalnych byliście rozdzieleni, a ty dojrzałaś i zapomniałaś o swoim dawnym obiekcie westchnięć. Jednak cudem było, że zaczęliście chodzić do tego samego liceum.

—Miya Osamu—
Znałaś bliźniaków od piaskownicy — ponieważ byliście sąsiadami — aczkolwiek Atsumu potrafił doprowadzić cię do białej gorączki, więc głębsze kontakty utrzymywałaś z Osamu. Od podstawówki chodziliście do innych szkół, ale tak wyszło że w liceum byliście rówieśnikami.

—Miya Atsumu—
Ilekroć mówiłaś że chcesz zostać w domu, to i tak twoje kochane koleżanki zabrały cię na mecz Inarizaki. Musiałaś wysłuchiwać ich pisków i pilnować by nie zemdlały na widok bliźniaków. Nie wydawali się tacy źli, a jeden z nich prawie nie spuszczał z ciebie wzroku. Blondyn złapał cię po meczu, ale nie zrobił na tobie wrażenia. Cholerny, przemądrzały gnojek.

—Sakusa Kiyōmi—
Stałaś pod przedszkolem i cierpliwie czekałaś na swojego młodszego brata, który miał za chwilę kończyć zajęcia. Opierając się o barierki, usłyszałaś z daleka znajomy głos. Podniosłaś głowę, widząc swojego przyjaciela z podstawówki – Komori Motoya we własnej osobie. Nie był sam, a że nie znałaś jego kompana, przedstawił was sobie. Przy okazji ostrzegł, że Sakusa ma mizofobię, więc rączki trzymałaś przy sobie.