Αέρινα βράδια με αέρινα αισθήματα για καλυπτρο
φοβίζουν οι φωνές του υποσυνείδητου της ανύποπτης ψυχής την αταξία,
σιγοκλεινουν ατέρμονα τα παράθυρα της συνειδήσεως.

Στο νου
μένει ατάραχη μια απέραντη θάλασσα,
σαν μια παρούσα απουσία°
η ψυχή ακμάζει στην εποχή της ενσυναίσθησης
δίχως μια στάλα αντικειμενικής κρίσης πια,
όταν ο εγωισμός είναι το θέλγητρο.

-Α