Ας μην κρεμούσα τα όνειρα στη βρύση
όταν έπλενα τα πιάτα,
γιατί εγκαταλείπομαι σε τούτη τη συνήθεια.

Ας μην τα άφηνα να στεγνώσουν στο περβάζι δίχως μανταλάκια,
γιατί φυσάει έντονος απόκοσμος αιθέρας ρεαλισμού.

Και γίνομαι πεζή τις στιγμές που χάνω την πίστη μου,
ενώ ολάκερη η μαγεία εναποτίθεται σε μέτρα και ομοιοκαταληξίες.

Ας μην έχανα τα πάντα
τις στιγμές που γύρω χάνεται

ο υπερρεαλισμός
που ξεχειλίζει από ένα τοιχάκι°
έλεγα πως μοιάζει σ'άλλο κόσμο.

-Σειρήνα