Ακονισμένο μαχαίρι στο σχοινί του μίσους,
λίγα κομμάτια γυαλί μιας βιτρίνας με δύστυχα ελιξίρια,
τελειωμένος αναπτήρας με άχρηστο πλαστικό περίβλημα
ή έστω ένα απειροελάχιστο κομμάτι χαρτί με χαραγμένο ένα τυχαίο γράμμα από άγραφο ποίημα.
Αναπάντεχο ξέσπασμα, τροπή σε φυγή,
το τελευταίο βλέμμα πριν από μακροχρόνιο αποχαιρετισμό,
κάποια θραύσματα προσωπικά χτισμένων τοίχων,
ένα μισοάδειο μπουκάλι φθηνού αρώματος να σκονίζεται σε κάποιο θλιβερό ράφι
ή έστω μια ακόμη σταγόνα βροχής να συνοδεύει αταίριαστα τον ήλιο του Αυγούστου.

Αυτό είμαι κάπου κάπου.

-Α