Και τελικά ανήκω σ' αυτό το τίποτα°
συμπέρασμά μου κάποτε,
ξεμακραίνει
κι ήλπιζα να 'ταν πραγματικό το αίσθημά μου.

Όχι ένα ακόμη θέρετρο του Φόβου,
ένα υπαρξιακό χειρόγραφο στην άμμο.

Η μονοτονία,
πια με τρομάζει και με φθείρει,
θέλησα βλέπεις να πιστέψω
σε όνειρα,
δεν έγιναν°
αλήθεια, ποτέ δεν γίνονται άλλωστε σχήματα οι σκιές.

-Σειρήνα