Ατόφια η αγάπη μου, αδούλευτη
δεν έχει μάθει να έχει όρια και κράτει
ξερνά συναίσθημα με νεύρο, ριψοκίνδυνα.
Τη δίνω όλη ασάλευτη, ποτέ την ολότητα της δεν αποχωρίζεται,
είναι θάλασσα αλλιώς δεν είναι τίποτα,
αλλιώς αφανίζεται και δεν υπάρχει,
αν δεν στέκεται και αντιστέκεται.
Κι ο έρωτας το ίδιο, μόνο στο άκρο του επιτρέπεται να γεννάται,
αλλιώς δεν στέκει.
Εξάλλου μόνο στις ακρότητες βρήκα τον εαυτό μου να στέκει και να ελπίζει.
Ασάλευτη από δίπλα σου
θα αναπνέω τον εαυτό σου σα δικό μου
και θα κρατώ τα βλέφαρα σου να μη χάσουν φως, να μην αγγίξουν σκοτάδι°
για όσο μείνεις.
Ασάλευτη από δίπλα σου,
χωρίς αντάλλαγμα,
πλατωνικά μονόπλευρη η αγάπη μου.

-Σειρήνα