^
|
|
|
Wgl paczajcie co znalazłam 👉😏👉 Ale powiem wam , że Eri tu naprawdę ładnie wygląda ( no w mojej zjebanej opini xD) 😏 btw jeszcze taka rozmknia czy ta niewidzialna była niewidzialna już od narodzin czy gdy skończyła 4 lata ?
.
.
.
.
.

#Shoto

-Więc czy mogłabyś dla niego umrzeć? - zapytałem a dziewczyna stanęła jak wryta.

-Nie wiem - odpowiedziała niepewnie i zrobiła krok w tył - a tak w ogóle to po co wam to wiedzieć ? I dlaczego ciągle ciągniecie temat chłopaka , który jest już..... - w tym momencie zrobiła pałze a jej głos zaczął się łamać - martwy.... - dokończyła i zwiesiła głowę.

Patrzyłem na szatynkę w ciszy . Żadne z nas się nie odezwało . Po prostu staliśmy naprzeciw siebie nie poruszając się ani nie wydając żadnego odgłosu.

Wiedziałem to już wcześniej ale z każdą kolejną sekundą uświadamiam to sobie coraz bardziej , wszystko co robiłem od chwili moich narodzin było błędem , wszystko z czego kiedykolwiek byłem dumny lub na co ciężko pracowałem nie miało nigdy znaczenia , bo prawda jest taka , że największą pomyłką mojej matki było to , że zdecydowała się mnie urodzić . Nie mam prawa żyć , nigdy go nie miałem.

Nie mogę prosić tej dziewczyny aby własnym kosztem naprawiała moje błędy , bo to jest tylko i wyłącznie moja wina.

-Hej.... - zaczęla niepewnie szatynka - Wszystko dobrze ? - zapytała uważnie mi się przyglądając  - Ty................płaczesz - oznajmiła a ja dopiero wtedy zdałem sobie sprawę , że po twarzy spływa mi strumień słonych łez .

Zasłoniłem twarz rękoma , ale to nic nie dało.

Nigdy wcześniej aż tak nie płakałem , chciałem ,ale nie potrafiłem się uspokoić.

Teraz poczułem jak bardzo przez całe życie byłem bezużyteczny i egoistyczny ,ale najbardziej boli mnie to ,że dla własnego dobra zabiłem jedyną osobę , która okazywała mi choć trochę ciepła i troski.

Jestem już taki zmęczony tym wszystkim , czuję się taki bezsilny.

Powieki zrobiły mi się takie ciężkie a ciało takie wątkie .

To pewnie miłe uczucie gdy się umiera prawda? Musisz czuć się wtedy taki lekki i bezpieczny .

Fajnie byłoby tak zasnąć i już nigdy więcej się nie obudzić.

#pól godziny później

-Wystawajj !- krzyknął  różowowłosy potrząsając mną - No wstawaj nooo.....- powiedział i ściągnął ze mnie kołdrę .

Zimny dreszcz przeszył moje ciało i automatycznie podniosłem się z łóżka.

- Co się stało ? - zapytałem łapiąc się za kark .

-Zemdlałeś a gdyby nie ta dziewczyna to byś przyjebał głową w podłogę - oznajmił bawiąc się swoimi włosami.

-Aha -mruknąłem niewyraźnie -A ona dalej tu jest ?- zapytałem patrząc na chłopaka.

- No gra teraz w GTA z  Tero - stwierdził czekając aż się podniosę - A i opowiedzieliśmy jej o wszystkim - powiedział przybierając poważną minę .

- I jak zareagowała ? - moje ręce zaczęły trząść się z niepewności .

- Stwierdziła , że chce później z Tobą pogadać - powiedział  - Trochę to brzmiało jak wyrok - zaśmiał się i posłał mi miły uśmiech.

Wyszedłem z pokoju i udałem się do salonu w którym przebywała szatynka.

- Oszukaństwo jakieś - warknął Tero.

- Żadne oszustwo po prostu nie umiesz w to grać - oznajmiła dziewczyna posyłając czarnowłosemu złośliwy uśmiech.

-Przepraszam , że przeszkadzam , ale mamy coś ważniejszego do załatwienia - powiedział Kaori wchodząc do pomieszczenia.

- O już się obudziłeś - stwierdziła Uraraka niechętnie odkładając kontroler.

-Podjełaś decyzję ? - zapytałem a serce z nerwów mi przyspieszyło .

Szatynka skineła głową .

-Zrobię to - oznajmiła , ale brzmiało to jakby chciała przekonać do tego samą siebie - Myślę , że życie Izuku jest więcej warte od mojego - wyznała smutnym głosem - Więc proszę dopilnuj aby został numerem jeden dobrze ?- jej wzrok powędrował w moją stronę - Zrobię to tylko wtedy kiedy mi to obiecasz - powiedziała i posłała mi smutny uśmiech.

-Obiecuję - odpowiedziałem a dziewczyna wyglądała jakby jej ułożyło.

- I mam jeszcze jedną prośbę - zaczęła niepewnie - upozoruj moje samobójstwo dobrze ? Izuku źle by się czuł gdyby dowiedział się , że żyje moim kosztem - stwierdziła.

- Jesteś tego pewna ? - zapytałem nie wiedząc czy to najlepszy pomysł.

- Tak - odpowiedziała - Więc pozwólcie mi napisać list do rodziców. Muszę się z nimi pożegnać - wyznała szatynka.

- Nie ma sprawy - powiedziałem posyłając dziewczynie uśmiech.

3 godziny później

Zimne ciało zielonowłosego leżało przed nami w opuszczonym magazynie .

Szatynka cała trzęsła się ze zdenerwowania co było oczywistą reakcją , przecież za chwilę miała umrzeć.

Tero podszedł do zwłok i dotknął rany w brzuchu Izuku.

- Umarł przez tą ranę prawda ? - zapytał chłopak zwracając się do mnie.

- Tak - odpowiedziałem i pomimo , że chciałem pocieszyć dziewczynę nie mogłem niczego dla niej zrobić.

Uraraka cała drżała ze strachu.

- Podejdź tu - powiedział Tero a szatynka posłusznie wykonała jego polecenie.

-Gotowa ? - zapytałem choć odpowiedź była oczywista.

- Boję się - odpowiedziała a po twarzy spływały jej łzy . - Zanim to się stanie mogę poznać twoje imię ?

- Jestem Shoto Todoroki ,miło mi było Cię poznać .

(Pomyliło mu strony)
.
.
.
.
.

_______

Wgl pochwale się wam co narysowałam jakieś piękne to nie jest ale chyba daje rade xD