Nico POV's

Kiedy dziewczyny przestały się wyżywać na Leonie zdałem sobie sprawę, że ja potrafię się śmiać.Dziewczyny usiadły na kanapie i całą trójką zaśmialiśmy się.Jak za dawnych lat, znaczy czterdziestych.Leo siedział skulony pod drzwiami, które zostały zablokowane przez dziewczyny.One serio nie pozwolą mu się wymigać.

-Co wy zrobiłyście temu chłopakowi?-spytałem spomiędzy salw śmiechu.

-Ty się śmiejesz.Święto po prostu.-zaśmiała się Kim.Usiadła na oparciu kanapy i wzięła swój telefon, którym zaczęła się bawić.Popchnąłem ją lekko, przez co spadła na podłogę z hukiem.-Wal się, di Angelo.

-Święto, to by było, gdybyś ty na chwilę przestała gadać.-zaśmiałem się cicho.

Coś trzasnęło i drzwi były otwarte.No w sumie, syn Hefajstosa nie poradzi sobie z badziewnymi zamkami?Chyba jakieś żarty by były jakby nie rozwalił tego zamku.

-O nie!-Kora podskoczyła jak oparzona i ruszyła w stronę Valdeza.-NIE WYJDZIESZ!

Chłopak pisnął i wyskoczył z domku unikając przed małymi błyskawicami.Ja zaśmiałem się i pomogłem wstać zielonookiej.Oczywiście dostałem od niej po głowie i sam się przewróciłem.

-Ja ci pomagam, a ty mnie bijesz?Gdzie tu sprawiedliwość!?-pisnąłem i wstałem z podłogi.Wyszliśmy i ruszyliśmy w kierunku, z którego czuć było spaleniznę.Uu, kilka drzew było lekko nadpalonych, przez co chwiały się i bałem się, że oberwę w głowę.-Za kilkanaście minut śniadanie, i my mamy je ominąć przez tę dwójkę?Wolne mi żarty na poziomie Valdeza.

Usłyszałem cichy śmiech nastolatki.Córka Hebe szła dalej nie patrząc na mnie, ale śmiała się pod nosem.

-Z czego się śmiejesz?-spytałem.Nastolatka rzuciła mi spojrzenie zielonych tęczówek.Czasami się boję jak patrzy we mnie tymi szalonymi oczami.-Co się śmiejesz, pytam po raz drugi.

-Z ciebie i Kory.-spojrzała przed siebie.Zatrzymałem się w pół kroku.CO?!Dziewczyna stanęła niedaleko mnie i skrzyżowała ramiona na piersiach, przyglądając mi się uważnie.

-Czekaj, bo chyba nie rozumiem.Jak to ze mnie i Kory?Chyba ze mnie, albo z Kory.-powiedziałem podchodząc do niej.Cofnęła się gwałtownie, co bardzo mnie zdziwiło.-Co jest Kim?

-Nic, nic się nie stało.-dziewczyna poprawiła kosmyk włosów wystających jej z koka.-A pro po ciebie i Kory, to może jestem córką Hebe, a mnie Afrodyty, ale widać jak na siebie patrzycie.Chyba tylko kretyn by tego nie zauważył?-zaśmiała się lekko, a ja poczułem się niezręcznie.

Bardzo niezręcznie.

Bez słowa ruszyłem w kierunku wrzasków.Oni się tam po zabijają.Kim zaśmiała się i szła dalej za mną.Zza drzew wyskoczył płonący nastolatek.Pokręciłem z niedowierzaniem głową i usłyszeliśmy pisk.Z Kim wymieniliśmy spojrzenia i rzuciliśmy się biegiem w ich stronę.Kiedy tam dotarliśmy, doznaliśmy niemałego szoku.

-Pomożecie mi, czy będziecie tak stać jak słupy soli?-warknęła Kora, która wisiała głową do dołu zaplątana w siatkę.

-Tak, już idziemy.-odpowiedziała Kim, po czym zaczęliśmy rozplątywać siatkę.Kiedy córka Hebe rozplątała ostatni supeł, Kora spadła prosto na mnie.Czy ja zawsze muszę mieć pecha?

-Cześć!-zaśmiała się, po czym wstała.Dźwignąłem się z ziemi, a chwilę później dostałem piorunem w nogę.

-Ał!-krzyknąłem-A to za co?!

-Za to, że w latach trzydziestych się rozdzieliliśmy!I ja o mało nie zginęłam!-syknęła i zaczęła się do mnie zbliżać.Z jej ręki błyskały małe strużki elektryczności.-Za to, że ty wcześniej ogarnąłeś się, że jesteś w jakimś pieprzonym hotelu, w którym czas wariuje!I że o mnie zapomniałeś na tyle lat!

-Ej, straciłem wspomnienia, zaraz po tym jak zabito moją matkę!I to Zeus ją zabił!-warknąłem, i poczułem w sobie tonę gniewu, bo to był jej ojciec.-Wróciły, zaraz po tym jak znowu znalazłem Kim!A tak na poważnie, teraz jestem wściekły i załamany, bo jakieś wariaty porwały mojego brata!

Odwróciłem się i poczułem jak cały gniew ulatuje.Spojrzałem na ziemię, która już nie była płaska.Była w niej wielka szczelina, a trawa stawała się po woli wypalona.Usiadłem na ziemi i starałem się opanować.

-Nico, ja przepraszam.Nie wiedziałam.-Kora usiadła obok mnie, i spojrzała na mnie, ale ja odwróciłem się.Chciałem się podnieść, ale obie zagrodziły mi drogę.-Kim opowiadała mi o tym co potrafisz, ale to-Kora zamachnęła się ręką.-To przewyższa wszystko.Nie wiedziałam, że to mój ojciec zniszczył ci życie.Chcę cię za niego przeprosić.

-Dobra, trochę się wkurzyłem, ale już jest okay.Ja też przepraszam.-wyciągnęła do mnie rękę, którą uścisnąłem.Uśmiechnęła się, a w jej oczach coś zaiskrzyło.No w sumie, dziecko Gromowładnego.

-Czyli okay?-spytała córka Hebe.

-Tak.-odpowiedzieliśmy równocześnie, przez co niebieskooka zaśmiała się, a ja wysiliłem się na lekki uśmiech.

-Too, idziemy na śniadanie?-spytała Kim.Kiwnęliśmy głowami i ruszyliśmy w stronę Obozu.

Kim POV's

Przez tę dwójkę spóźniliśmy się na śniadanie.Brawa dla dziecka Zeusa i Hadesa.Ale no kurcze, słodko wyglądają kiedy idą tak koło siebie.Ugh, za dużo czasu gadałam z Piper tej nocy.Minął już prawie miesiąc odkąd zniknął Alec.

-Ej, Kora.-spojrzałam na dziewczynę.Ona się odwróciła i lekko uśmiechnęła.-Chciałabyś z nami jechać na misję?

-Jasne!-pisnęła po czym zaśmiała się lekko.-Kiedy i gdzie?

-Do Włoch, ale nie wiem kiedy dokładnie.

-Italia, ach no jest kawałek.Jutro wyruszamy.-powiedziała twardo dziewczyna.Uśmiechnęłam się tajemniczo, i przeniosłam kawałek przed nich.-Jak ty to...?

-Nie musimy martwić się o transport.-szturchnęłam dziewczynę, która stała jak wryta.-Nico potrafi tak, ale z cieniem!Gdzie idziemy?Jestem głodna.

-Jak za dawnych lat.-uśmiechnął się syn Hadesa.-Głodomór.

-Siedź cicho, szkielecie.-warknęłam machając przed jego twarzą moją dłonią.Złapał ją i lekko wygiął.-Ał, ał, ał!

-Sorry.Ale nie jestem szkieletem.-puścił moją rękę, i zaśmiał się.-Chociaż potrafię je wyciągnąć na ziemię.

-Jesteście przerażający.-szepnęła Kora, łapiąc się za głowę.Ruszyliśmy w stronę pawilonu jadalnego, cały czas się śmiejąc.Wpadłam na kogoś, i chwilę później miałam w buzi włosy.Błysk między włosach poznałam.

-Eveline?-spytałam retorycznie.-Hej!

-No cześć!-podniosła się córka Apolla.Ja sama też się podniosłam.-Czemu nie było was na śniadaniu?

-Mieliśmy...Mały wypadek.-zaśmiała się Kora.-Jestem Kora.Miło mi.

-Eveline.Ale kogo jesteś córką?-spytała nastolatka.

-Zeusa.Ty podobno jesteś od Apolla, tak?-spytała uśmiechając się lekko.

-Tak.-odparła trzynastolatka.-Idziecie coś zjeść?

-Tak.-odpowiedzieliśmy chórkiem.Co raz bardziej podoba mi się ten obóz.

Hejka herosi!

Wpadłam na pomysł, w którym wasza opinia jest ważna, więc proszę o komy!

Rozdziały będą krótsze, bo ostatnio dłuższe mi nie wychodzą. I będą się pojawiać co najmniej dwa razy w tygodniu :) 

Miłego dnia demigodsy!