C

zy Steve myślał o umieraniu? Oczywiście, że tak. Przecież był żołnierzem.

I zawsze wydawało mu się, że inni żołnierze również to robią. Że wizja śmierci jest przy nich dniami i nocami, przyszyta do podświadomości grubymi nićmi od momentu, w którym papiery podbiła pieczęć. Że myślą o niej cały czas, bez przerwy. O jej sposobie nadejścia; o tym, czy będzie długa, a bolesna, czy niespodziewana, lecz cicha.

Później jednak, okazało się, że inni wypierali tę toksyczną obecność, żeby iść na przód.

Podczas gdy Steve uważał ją za swoją przyjaciółkę.

Również teraz. Parametry szalały. Ale był gotowy.

Samolot rozbił się w lodzie.