Po wyjściu ze szpitala przyjaciele nadal mnie pocieszali. Było mi żal, że nie byłam w stanie obejrzeć meczu. Na dzisiejszym obiedzie dostałam karteczkę z napisem:

"Staw się dziś o 15.00 w sali od eliksirów, by je zaliczyć. Gryfoni robili leczący małe skaleczenia, przeciwbólowy, na złamania, Słodkiego Snu, pobudzający i przeciw pryszczom. Jak nie będziesz umieć ,to straci cały Gryffindor.

S.Snape

P.S. Nie spóźnij się, Weasley!"

Westchnęłam, po czym szybko skończyłam obiad i ruszyłam do dormitorium, przepraszając przedtem przyjaciół. Powtórzyłam materiał i za piętnaście trzecia wyszłam z pokoju, by zdążyć dojść do lochów. Kiedy stanęłam przed drzwiami było za pięć, więc z wahaniem zapukałam cicho w drzwi, które po chwili się otworzyły.

- Niech pan wybaczy profesorze, że wcześniej...Jak profesor chce to mogę poczekać - wyjąkałam widząc jego surową minę.

- Wejdź - oznajmił szorstko.

Wykonałam polecenie i bez sprzeciwu weszłam do pomieszczenia. Było tu dużo ławek i kociołków. Profesor Snape wskazał na jedną z ławek, przy której usiadłam. Miałam tam listę z kolejnością, w której mam uważyć eliksiry.

- Ma panna książkę, panno Weasley? - zapytał.

- Owszem, panie profesorze - odpowiedziałam cicho.

- Instrukcję znajdzie panna w książce, w takim razie - powiedział, po czym usiadł za biurkiem. - Nie wyjdziesz stąd dopóki na moim biurku nie znajdzie się sześć fiolek z eliksirami, o których ci pisałem. Możesz i do jutra zostać, jak nie uważysz. Najwyżej odwołam lekcję lub przeniosę do innej sali. I żeby mi się obyło bez żadnych wybuchów. Zrozumiałaś?

- Zrozumiałam, profesorze - wyszeptałam.

*Magic Time* - cztery godziny później.

Wymęczona wsypałam ostatni składnik do kociołka. Esencja się zmieniła na odpowiedni kolor, a ja westchnęłam ze zmęczenia.

- Wreszcie - mruknęłam, by profesor nie usłyszał i uśmiechnęłam się zwycięsko.

Nalałam do fiolki ostatni eliksir i podeszłam do profesora.

- Skończyłam, panie profesorze - oznajmiłam.

Snape sprawdził skutki na jakiejś ropusze. Kiedy uznał eliksiry za dobre powiedział z rezygnacją:

- Plus 30 dla Gryffindoru. Możesz iść.

Wzięłam swoje rzeczy i dodałam.

- Dobranoc, panie profesorze.

Natychmiast poszłam na kolację. Byłam głodna jak wilk. Nie zauważyłam tam przyjaciół. Nałożyłam sobie kilka naleśników, które posmarowałem dżemem truskawkowym. Do tego zjadłam kilka tostów z serem żółtym i ketchupem, a do po picia wzięłam ciepłą herbatę posłodzoną dwoma łyżeczkami cukru. W pół do ósmej wstałam od stołu oraz poszłam umyć buzię do łazienki. Następnie skierowałam się do Pokoju Wspólnego Gryffindoru gdzie rzuciłam się na kanapę.

- Gdzie ty byłaś?! - krzyknął Ron wchodząc do Pokoju Wspólnego piętnaście minut później.

- Robiłam eliksiry z całego tygodnia u Snape'a - mruknęłam.

- Cztery godziny? - zapytał Harry

- Tak. Trochę to zajęło - dodałam. - Nie miałam wyboru, bo powiedział, że mnie nie puści puki nie ich zrobię nawet jeśli będzie musiał przełożyć lekcję lub odwołać.

- Ale się uwziął na ciebie - stwierdziła Hermiona.

Od sytuacji z trollem ja, Hermiona, Harry i Ron przyjaźnimy się, ponieważ są takie sytuacje, które przeżyte razem zawsze kończą się przyjaźnią. A znokautowanie trzy metrowego trolla górskiego na pewno do nich należy.
____________________________________

15+4=19
(Heh)

Przepraszam, że taki krótki. I jak wam się podoba? Czekam na opinię w komentarzach. Do zobaczenia.

Lily_Ruda