Kiedy byłem dzieckiem, myślałem, że życie jest proste, jak mycie zębów. Jak bardzo się myliłem.

Już jako nastolatek doświadczyłem piekła. Powiedziałbym – dla ciebie, lecz co by to dało? Wróciłbyś? Przeprosił ze skruszoną miną?

Braciszku... zbyt dobrze cię znam.

Pamiętam tamtą noc, gdy tak bardzo oszalałeś. Przestarszyłeś mnie wtedy, choć to ty powinieneś bać się mnie. W końcu jestem starszy.

Wiem, że tego żałujesz. Przecież każdy by żałował. Znam cię... braciszku.

Poprzysiągłem sobie, że cię znajdę; że naprawię; że znów będziesz moim małym braciszkiem.

Jednak przepraszam... Nie mogę...

To twoja wina! Twój grzech!

Dlaczego ja mam cierpieć, gdy ogarnia mnie niepoczytalność?

______________________________________

W sumie to... To nie jestem tego pewna tak w stu procentach, lecz... nawet mi się podoba.

Chętnie poznam Wasze opinie.

A tak zbaczając z tematu. Mam już napisane drabble o Slendermanie, jednak w zupełnie innej formie niż reszta i zastanawia mnie, czy taki (nazwijmy to) szablon przypadnie Wam do gustu. Ale to na inny dzień.

~SzCz