Jin: Siemanko!
Tutaj Jin i vlogujemy wam ze wsi!
Autorka postanowiła, że pierwszy miesiąc będzie nas ,,integrować", a drugi będziemy mieć dla siebie.
Jak na razie to spędzamy czas chodząc po lasach, robiąc grilla etc.

Marcus: *Woła zza grilla*
I k*rwa jest w pytę!

Jin: Jak widzicie na zewnątrz mamy mojego bro. Towarzyszył mu Sergiusz, jednak ten poszedł po krem, bo kapelusz nie wystarczał.

Marcus: Znając go to nażeluje jeszcze włosy, przepudruje nosek, wciągnie ten puder i wyjdzie dopiero wtedy, kiedy będziesz dostawać kryzysu wieku średniego!

Jin: No widzicie jak się uwielbiają?
Od sytuacji z pokojówkami wydają się lubić jeszcze bardziej.

Sergiusz: *Wrócił z kremem*
Jestem! Stęskniliście się?

Marcus: No pewnie pięknisiu.
Jak moglibyśmy nie stęsknić się za twoim ego.

Jin: No widzicie jak się kochają?

Sergiusz: Hahaha....
Widzę, że nagrywasz materiał, anielico. Zwróć go na mnie, a autorka dostanie milionowe wyświetlenia.
*Napina mięśnie*

Marcus: Ta jasne. Raczej milionowe zgłoszenia za ,,niereformowalne zachowanie" wstawiając cię do internetu.

Sergiusz: Niestety muszę stwierdzić z całą pewnością, że nie masz racji.

Jin: To wy się pokłóćcie, a ja poszukam reszty.
Wiecie może gdzie są?

Marcus: Niektórzy poszli do pobliskiego lasu, a inni są w domu i czekają na mięso.

Jin: No wiele mi to mówi.
No dobra. I przyniosę wam piwo na zgodę, bo inaczej to wy się nigdy nie pogodzicie.

Marcus: No ale w jednym ma rację, jesteś prawdziwą anielicą.
*le oczko ;)*

Sergiusz: Ja mam zawsze rację, a w sprawach kobiet to już wogóle.

Jin: Kochani jesteście.
No to narazka, idę szukać reszty.

*Idu idu szukać innych.
W pewnym momencie znajduje śpiącego na oparciu kanapy dziadka oraz... Rafaela idącego z ogórkiem*

Jin: Ummm.... Wujku Raf, co ty....

Rafael: Shush Jin , chcę sprawdzić czi koty naprawdę boją sje ogórków...

Jin: *Kładzie po sobie uszy*
Mogę zaświadczyć, że tak, boimy się.

Rafael: Bjedny wrócil z lasu zmęczony... Od razu polożyl sje na kanapie... Doslownie na...
*Położył ogórka pod nim*

Jin: To chyba jako przykładny przyjaciel powinieneś dać mu odpocząć...

Rafael: I daję... Dopjero jak sje obudzi zobaczimi jak bardzo sje przestraszi...
Mam zamjar tu sjedzjeć i pisać z Marie, dopóki nje zobaczę reakcji. Potem będę go uspokajal jak na przijaciela przystało.

Jin: *Jaki wujek Raf potrafił być czasami dziwny...*
No... Dobra? W każdym razie nakręcam vlog dla autorki, chcesz coś powiedzieć?

Rafael: *Spogląda na nią i uśmiecha się delikatnie*
Uczcje sje dzieci, bo inaczej będzjecie tylko pjonkami w dłoniach ludzi.

Jin: *Good enough...*
No i super. Tylko nie przypraw go o zawał. Może w ramach przeprosin przyniesiesz mu coś z grilla.
Chłopaki rozpalili.

Rafael: Dobry pomysl.
Może wybaczi mi moją dziecinadę, do której jestem aktualnie zmuszony.

Jin: To lecę szukać innych.
*Machnęła na „do widzenia"*

Rafael: Arivederci. (Do zobaczenia)

*To kotka chodzi po domu i wchodząc na piętro widzi pokój naszej parki.
Z jakiegoś powodu drzwi są zamknięte.*

Jin: *Puk puk*
Halo? Jest tam kto?

*Cisza. Ale ktoś w środku jest.
No to czas na plan B*

Jin: *ŁUP ŁUP ŁUP*
MAMY RANNYCH! LEKARZA!

Midas: *Odgłosy tłuczenia się i drzwi otwiera doktor z rozpiętą koszulą i torbą lekarską*
Kto jest ranny? Prowadź szybko!

Jin: *Le szeroki uśmiech*

Midas: ...Jin?

Jin: Skucha! Nikt nie jest ranny!
Przerwałam wam w czymś?
*Zagląda przez ramię płomienia do pokoju*

Midas: *Zasłania jej widok*
A żebyś wiedziała. Z takich rzeczy się nie żartuje. A co jeśli ktoś naprawdę byłby ranny?

Jin: Wtedy też byś wyszedł, bo wiesz, że ja o swoich żartach mówię po jakimś czasie i nie żartowałabym sobie gdyby naprawdę coś by się komuś stało.

Midas: Właśnie to zrobiłaś...

Jin: Ale ci powiedziałam.

Midas: =_=

Jin: :3
Może lepiej wracaj do Kościeja?
Chyba nie może się doczekać aż skończysz.

Kościej: *Głos z pokoju*
C-Chwila, to oni nie są w lesie?

Jin: WIEDZIAŁAM!

Midas: WYNOCHA!

Jin: Nie musicie się spieszyć, poczekamy na was z Grillem!

Midas: JUŻ SIO!
*Zamyka drzwi*

Jin: Hehehe... Czyli prawictwo mieli, albo aktualnie mają z głowy...
Nie będę im przeszkadzać słowami do kamery, bo wyszłoby niezręcznie.
No ale dobra, reszta jest chyba w lesie.
Poczekam, aż wrócą. O ile dziadek nie zaśnie tuż po powrocie....
Ciepłe dni są dla niego i wujka iście usypiające...
To może lepiej poszukam ich jeszcze w lesie. Na pewno się zdziwią, a wy, przy okazji będziecie mogli mieć piękny wgląd na nasz las.

*No i wychodzi z domu, aby poszukać na trakcie swoich współlokatorów.
Po drodze gubi się parę razy, ale wreszcie odnajduje ścieżkę, którą mogli iść.*

Jin: Uuf... To mogło być cięższe niż myślałam... Ale chwila moment, spytam się tamtego pana o drogę.

*Podchodzi bliżej do wysokiego mężczyzny*

Jin: Przepraszam pana.
Widział pan może grupkę istot składającą się z człowieka, węża i kota?

Slenderman: *Spogląda na nią z góry*

Jin: Ale jak pan nie widział, to nic nie szkodzi. Sama ich poszukam.
I przy okazji poproszę, aby kamerę naprawili, bo ta się chyba psuje...

Slenderman: *Po chwili wskazuje dłonią jakiś kierunek*

Jin: Dziękuję bardzo.
I nie żeby coś, ale wydaje mi się pan bardzo znajomy...

*No i idzie dalej w pokazanym przez niego kierunku*

Jin: O, jednak nie trzeba naprawiać kamery... Sama się naprawiła.
A ich widzę w oddali.
Może uda mi się ich nastraszyć?
Hehehe..... *Podchodzi bliżej*

Wise: *Rozmawiają ze sobą*
Jak mnie dawno w lesie nie było...

Salio: Podobnie, panie Wise.
Byłem zbyt zajęty pracą.

Francesco: Ja tak samo, ale to bardziej... Ze względu na inne sprawy.

Wise: Inne?

Francesco: Tak.... Wrażliwe...

Wise: Oh, oczywiście.
Przepraszam najmocniej.

Jin: *Podchodzi cicho, żeby potem ich wystraszyć*
BUHAHAHAHA!

Francesco i Wise: *Scared noises*

Salio: ....Oh.

Jin: Hahaha! Mam was!

Wise: Moje serce....
Kruszynko, uprzedzaj przed czymś takim, zgoda?

Jin: *Wtulu w dziadka*
No dobra, przepraszam.
A wy? Przestraszyłam was?

Salio: Niezaprzeczalnie.

Francesco: Tak... Nie... Chwila...
Potrzebuję chwili... Dajcie mi chwilę...
*Pobiegł szybko przed siebie*

Jin: Ojej... Tak bardzo go wystraszyłam? Nie chciałam...
Przyniosłam tylko kamerę, bo chciałam was nakręcić na vloga wakacyjnego.

Salio: Pan Francesco jest bardzo nerwowym człowiekiem.
Zapewne potrzebuję chwili.

Jin: Tia.... Pewnie masz rację....
Przeproszę go potem, a jak na razie, to co tam u was?
Znaleźliście jakieś grzyby czy coś?

Wise: Jak na razie to przechadzaliśmy się tylko. Rozmawialiśmy też co nieco o poezji i literaturze pięknej.
Salio ma do niej słabość.

Salio: Można powiedzieć, że gustuję akurat w tej gałęzi literatury.

Jin: Super! Jak dla mnie to jedyną literaturą piękną to ,,Romeo i Julia".
No i ,,Hamlet", ale jego nie czytałam.

Salio: Szekspir jest jednym z tych sławniejszych twórców.
Napisał też ,,Sen Nocy Letniej" jak i
,,Makbeta". Lubię też wiersze wszelakiego rodzaju.

Jin: Hehe... Mogę ci powiedzieć całą
,,Lokomotywę" albo ,,Abecadło".

Salio: ...

Jin: Tia... Może pójdę poszukać pana Francesco. Lepiej, abyśmy szybko wrócili, bo chłopcy robią grilla, a wujek Rafael postanowił sprawdzić czy koty nie lubią pewnego długiego i zielonego warzywa.

Wise: No nie...

Jin: No tak. To ja pójdę go poszukać, a wy już wracajcie.

*No to wracają, a Jin idzie poszukać włocha. Znajduje go siedzącego pod jednym z drzew.*

Jin: Panie Francesco, tu pan jest.
Wracamy już do domu.
Będzie Grill i wogóle.

*Śmieje się cicho, jednak ze strony mężczyzny jest zero reakcji.*

Jin: Ummm.... Panie Delaney?
Franek? Wszystko w porządku?

*****************************

Saqu: Hejo ^^.
Mam nadzieję, że miło spędzacie wakacje. Gdzie wyjechaliście w tym roku?