பனியின் ஈரம்பட்டு ஜெயம் இல்லம் எனும் பெயர் பதித்த மார்பல் , பளபளத்துக் கொண்டிருந்தது , செந்தூரன் அதன் பனி துடைத்து மதில் சுவற்றில் படற விட்டிருந்த மலர்க்கொடிகளைச் சரிசெய்து , வாயிலில் நின்று வருகையை எதிர்பார்ததுக் கொண்டிருந்தான்,

அங்கே வந்த அவன் அக்கா செந்தூரி , அந்த மலர் அலங்காரங்களின் அழகில் விழிவிரித்தாலும் , தம்பியை விளையாட்டாய் சீண்டும் பொருட்டு ,
" டேய் செந்து .. என்னடா நைட்டு வீடு நல்லதான இருந்தது , இப்ப என்னடா பூ மார்கெட் மாதிரி இருக்கு ,டேய் உண்மையைச் சொல்லு இது உன் வேலைதான ? எனஆரம்பிக்க ,

செந்து " ஓ ... உனக்கு இதைப்பார்த்தா பூ மார்கட் மாதிரி இருக்கா ? ஏன் சொல்ல மாட்ட ? ஆஸ்ரேலியாலயே கிடன்னு உன்னை விட்ருக்கனும் , போனாப் போகுதுன்னு அம்மா பர்த்டேக்கு வரச்சொன்னேன்ல , என்னைச் சொல்லனும் , ஆமா நீ என்ன இவ்வளவு யர்லியா எந்திருச்சுட்ட எப்பவும் 10 மணிக்குத்தான எந்திருப்ப ?

நான் இப்பவும் லேட்டாதான் எழுந்திருச்சிருக்கேன் இப்போ ஆஸ்ட்ரேலியால 10 மணிதான ? என்ன நான் சொல்றது ? ஹம்..ம்.. ஆனாலு சும்மா சொல்லக்கூடாது உனக்குள்ளேயும் ஒரு ஃப்ளோரிஸ்ட் இருந்துருக்கான் பாறேன் , என்றவளை
அடிக்க கை ஒங்கிய செந்துவிடம் இருந்து , தப்பித்து வீட்டினுள் ஓடினாள் , அங்கே ஓவ்வொருவராக அதிகாலை துயில் எழுந்து வீட்டின் அலங்காரத்தையும் மற்ற ஏற்பாடுகளையும் பார்த்து முகத்தில் வியப்புக்குறியும் , வினாக்குறியும் தாங்கி இருந்தனர் ,

தேவி , " மாமா சொல்லப் போறீங்களா ? இல்லையா ?
இவ்வளவு விடியற்காலையில் யார் வீட்டுக்கு போயிட்டு இருக்கோம் ? திருப்பூர்ல உங்க ஃப்ரன்ட் யார் இருக்கா ? தயவு பண்ணி சொல்லூங்க . இந்த கிறுக்கிய (ஜீவி) கேட்டாலும் ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேன்கிறா ? "

பாலா , தேவி கேட்கும் கேள்விகளை மெளனமாய் கடந்தவாறு காரைச் செலுத்திக் கொண்டிருந்தான் ,

தேனுமா " தம்பி தேவிமாட்ட யாரு வீட்டுக்கு போகிறோம்னு சொல்லிருங்க தம்பி , பாவம் அவங்க நேத்துல இருந்தே கேட்டுட்டு இருக்காங்க " எனக்கூற ..

" இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில நீங்க எல்லாரும் தெரிஞ்சுக்க போறீங்க , அதற்க்குள் என்ன தேவிமா அவசரம் " என்றான் பாலா .

பாலாவின் கார் பனி வீசும் காலையில் அழகான சாலையில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தது , அவனை வறவேற்பது போல் சாலையில் மலர்கள் உதிர்கநதிருந்தது ...

ஒரு வழியாக செந்தூரன் கொடுத்த முகவரியில் ஜெயம் இல்லத்தை பாலாவின் கார் நெருங்கிவிட்டிருந்தது , பாலாவின் மனதில் பாசமும் பரவசமும் பரிதவிப்பும் பதட்டமும் போட்டிபோட்டு இதையத்துடிப்பில் இசைமைத்துக் கொண்டிருந்தது ,

செந்தூரன் வாயிலில் நின்று வரவேற்றான் ,

வாங்க மாமா , வாங்க தேவி .. அத்தை , ஹாய் ஜீவிகா .. என்று ஜீவியின் தலை வருடியவன் வாங்க தேனுமா , என்றான் .

ஜீவி வியப்பை விழியில் நிறைத்தாள் , இவனா ? இவன் எப்படி இங்கே ? அன்று அந்த ஹோட்டலின் வரவேற்பரறையில் பார்த்தவன் ,

மாயச் சிரிப்பில்
மனதைப்பறித்தவன் ,
உணர்வுகள் தந்து
உறக்கம் கெடுத்தவன் .

ஜிவிமா , டாடி நேற்று சொன்னேன்ல செந்தூரன் ,

ஜீவியின் இதயம் கண்களை நம்பமாட்டாமல் வேகமாய் துடித்தது ...

ஜீவிகாவின் விழிகளில் அதிர்ச்சியும் ,மகிழ்ச்சியும் அருவியாய் கொட்டியது ,வாய் பேச வழி இல்லாமால் வார்த்தைகள் முட்டியது ..

தேவிமா , செந்தூரன் உனக்கு அடையாளம் தெரியலையா ? என பாலா கேட்க ,

தேவிக்கு எதிர்பாரா இன்பம் கண்ணில் நீரென கரைபுரண்டது , ஆசையாய் அள்ளிக்கொஞ்சிய அண்ணன் மகன் இவன் , நாம் நம் அண்ணன் வீட்டிற்க்கு வந்திருக்கிறோம் ..நிலமை புரிய ஆரம்பித்தது , டேய் செந்தூ ..ஆளே அடயாளம் தெரியலடா...

ஜீவிகா உறைந்தது சில நொடிகள்தான் என்றாலும் , செந்தூரன் அதற்குள் தன் மாமாவிடம் ,

" என்ன மாமா தேவிஅத்தைக்கு சர்ப்ரைஸோ என்னவோ ? ஆனா ஜீவிகாவிற்கு பெரிய சர்ப்ரைஸ் னு நினைக்கிறேன் , ஒரு வார்த்தை கூட இன்னும் பேசல , சரி வாங்க உள்ள போலாம் ..." என்றான்.

வாசலில் இருந்து வீட்டுக்குள் பயணிக்கும் நேரத்திற்குள் படபடக்கும் இதயத்திற்குப் பதில் சொல்லத் தெரியவில்லை பாலாவுக்கும் தேவிக்கும்...

வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் முதலில் பார்த்தது செந்தூரிதான் , பார்த்தவுடன் சில நொடிகள் புரியாமல் விழித்தாலும் அடுத்த நொடிகளில் சுதாரித்து ஹேய் .. மாமா , தேவி என்று ஓடிவந்தவள் , ஷந்தோஷக்
கண்ணீர் தாளாமல்
இருகரங்களையும் விரித்து இருவரையும் அணைத்தாள் , இவளின் சத்தம் கேட்டு ஒவ்வொருவராக வந்து அனைவரும் , ஒன்று சேர அந்த இடத்தில் மகளைப் பிரிந்த தாய் தந்தை , தங்கையைப் பிரிந்த அண்ணன்கள் , என

உணர்ச்சியின்
மழையில்
உறவுகள்
துளிர்த்தது .

பாலாவைக் கண்ட நொடி , பாலாவின் அக்கா ஜெயந்திக்கும் , அப்பா அருணாச்சலத்திற்கும் தவற விட்ட பொக்கிஷம் மீண்டது போல் மனம் மகிழ்ச்சியில் நிறைந்தது , பேசுவதற்கும் வார்த்தையற்று கண்ணீரே மொழியானது , தன் அக்காவை அணைத்து கண்ணீர் துடைத்து இத்தனை நாள் பிரிவிற்காய் மன்னிப்பு வேண்டினான் ,

ஜீவிகாவின் மீதான அன்பை அருவியாய்க் கொட்டிக் கொண்டிருந்தன அந்த அழகிய உறவுகள்...

செந்தூரனுக்கு கணேஷ் மற்றும் செந்தில் இவர்களையெல்லாம் இன்னும் காணவில்லையே , எங்கே வருகிறார்கள்என்று கேட்கலாம் என் நினைக்கும் போதே வாசலில் அவர்களின் கார் சத்தம் கேட்டது ,

" அம்மா , அப்பா , நீங்க இரண்டு பேரும் வாசலுக்குப் போங்க " , என்றான் செந்தூரன் ,

" யாரது ? " என்பது போல் இருவரும் வாசல் செல்ல செந்தூரனும் சேர்நதே சென்று , மீனாட்சியம்மா ரகுநாதன் அவர்களின் குடும்பம் மற்றும் கணேஷ் குடும்பத்தையும் வரவேற்றனர் .

அவர்களை இங்கே எதிர்பார்த்திடாத பாலா , தேவி , மற்றும் ஜீவிக்கும் ஆனந்த அதிர்ச்சியாக இருந்தது , ஜீவி மீனாட்சியம்மாவையும் ரகுநாதனையும் பார்த்தவுடன் "பாட்டீ..... தாத்தா என்று ஓடிப்போய் கட்டிக்கொண்டாள் , தேவியும் பாலாவும் , அவர்களின் தோள் சேர்ந்து உயிர் கொண்ட புன்னகை சிந்த ,

மீனாட்சி அம்மா கணணில் நீர் ததும்பியது , "இனியாவது புள்ளைங்க இரண்டுபேரும் சந்தோஷமா இருக்கனும் , பாலா வெளில தான் சிரிச்சு சந்தோஷமா இருந்தானே தவிர மனசுக்குள்ள எல்லாரையும் பிரிஞ்சு மறுகி தவிச்சுகிட்டு இருந்தான் , தேவியும் , எங்க தான் கவலைப்டடுறது தெரிஞ்சா , பாலா வருத்தப்படுவான்னு மனசுக்குள்ளையே வச்சுக்கிட்டு இருந்தா ... இனி இந்த கவலை இல்ல , இனியாவது இரண்டு பேரும் நிம்மதியா இருக்கனும் " என்றார் கண்ணீரைத் துடைத்தவாறு ...

ஜிவி , " போங்க மா , நான்தான் பாட்டி தாத்தா பக்கத்தில் உட்காருவேன் , நீ இடத்தைக் காலி பண்ணு " என மினாட்சியம்மா ரகுநாதன் நடுவில் உட்காரப் போன தேவியுடன் ஜீவி போட்டியிட ,

தேவி " ரொம்ப பண்ணாதடி நான் கொஞச நேரம் அம்மா அப்ப , பக்கத்துல உட்காந்துட்டு எந்திருச்சு போயிருவேன் , அப்புறம் நீயே உட்காந்துக்க ... எனக்கூற ..

இதைப்பார்த்துக் கொண்டிருந்த , தேவியின் தாய் தந்தை , லீலாவதி ராஜங்கம் தம்பதிக்கு ஏதோ இழந்தது போன்று மனம் வலி கண்டது.

தேவிக்கும் ஜீவிக்கும் இந்தச் செல்லச் சண்டைகள் வழக்கமாக நடப்பது தான், மீனாட்சாயம்மா ரகுநாதன் தம்பதியிடம் , பக்கத்தில் யார் உட்காருவது , சாப்பாடு ஊட்டிக்கொள்வது , மடியில் படுத்துக் கொள்வது என்று அனைத்திற்கும் , அழகாய் நடக்கும் உரிமைப் போராட்டம் .

இதை செந்தூரனும் கவனிக்கத் தவறவில்லை , செல்லச் சண்டையை மனதுக்குள் ரசித்தாலும் , இதைப் பார்த்த ராஜாங்கம் தாத்தா , லீலாவதிப் பாட்டியின் வாடிய முகம் , அவர்களுக்கும் இவர்களுக்கும் இருக்கும் இந்த இடைவெளியை அடைப்பது அவ்வளவு எளிதல்ல என்றே எண்ண வைத்தது ...

பாலா , கணேஷிடமும் செந்திலிடமும் " டேய் அக்யூஸ்டுகளா நான் கூப்பிட்டதற்க்கு , இரண்டு பேரும் வரமுடியாதுன்னு சொன்னது கூட பரவாயில்ல , நான் இன்றைக்கு காலைல கிளம்பும் போது கூட உங்க இருவருக்கும் கால் பண்ணீட்டுத்தான கிளம்பினேன் , அப்பொழுதுகூட ஒரு வார்த்தை சொல்லவில்லை , இப்போ என்னடான்ன நல்லவன் மாதிரி வந்துருக்கீங்க ... " என்று கணேஷின் கையையும் செந்திலின் கையை வழக்கம் போல் அவர்களின் முதுகுக்குப் பின்னே வைத்து திருப்பிக் கொண்டிருந்தான் "

" டேய் போலீஸ் மேலையே கை வைக்கிறியா ? டேய் விடுடா வலிக்குது , என்றான் கணேஷ் .

செந்தில் , " செந்தது தான்டா சர்ப்ரைஸ்னு சொன்னான் " என்றான் .

தொலஞ்சு போங்க என்று இருவரின் கையையும விட்டான் பாலா

ஜீவி , கணேஷ் செந்தில் இருவரிடமும் வநது " ஏன் மாமா எங்களிடம் சொல்லாமல் வந்தீங்க , நம்ம எல்லாரும் சேர்ந்தே வந்திருக்கலாம்ல , எனக்கூற ...

" இப்பத்தாம்மா இந்த " பஞ்சாயத்து முடிஞ்சது மறுபடியுமா " ? என்றான் செந்தில் .

" பாரு அங்கே நிற்கிறானே செந்தூரன் அவன்கிட்ட கேட்க வேண்டிய கேள்வி இது ஜீவிமா " என்றான் கணேஷ் ,

ஜீவி அவன் இருக்கும் திசை நோக்கினாள் , அவனோ யாரிடமோ ஃபோனில் பேசிக் கொண்டிருந்தான் , ஜீவி்க்கு இப்பொழுதும் நடப்பது கனவா நிகழ்வா என்றே நம்பமுடியவில்லை , அவன் இருக்கும் இடத்தில் தானும் இருக்கிறோம் என்பதே அவளுக்கு இன்பமாய் இருந்தது .

" என்ன ஜீவி மா இப்போ ஹேப்பியா ? தாத்தா பாட்டி மாமா அத்தை எல்லாரையும் பார்த்தாச்சா ? என கணேஷ் கேட்க ,

" இனி நம்ம ஜீவிய கையிலையே பிடிக்க முடியது ... என்ன ஜீவி , எங்களையெல்லாம் மறந்திடுவ " என்றான் செந்தில் ,

அவன் சொன்ன அடுத்த நொடி ஜீவியின் கண்களில் கண்ணீர்தேங்கியது " செந்திலையையும் கணேசையும் ஒரு கோபப் பார்வை பார்த்து விட்டு அங்கிருந்து நகர ஆரம்பித்தாள் ,

" ஏய் .... ஜீவி மா கணேஷ் செந்தில் இருவரும் அழைத்தும் அவள் திரும்பாமல் நடந்து கொண்டிருந்தாள் , அவள் கண்களில் நீர் திவலைகள் உதிர்ந்துகொண்டு இருந்தது ,

" டேய் உனக்கு அறிவிருக்கா புள்ளகிட்ட என்ன பேசறதுன்னு இல்ல , பாரு அவ அழறா... " என்று செந்திலைக் கடிந்தான் , கணேஷ்

" இல்ல கணேஷ் சும்மா விளையாட்டுக்கு கேட்டேன் " என்றான் செந்தில் .

" உனக்குத் தெரியாதா ? அவ ரொம்ப சென்ஸிட்டிவ்னு ஏன்டா .."
என்று கூறிவிட்டு ஜீவி யின் பின்னே சென்றான் , செந்திலும் அவனை பின்தொடர்ந்தான் , ஜீவி கண்ணில் நீர்ததும்பிய கண்ணீர் , எதிரே நின்ற செந்தூரனின் பிம்பத்தை மங்களாக்கியது , அந்தக் கண்ணீரைக் கட்டுப்படுத்த மிகவும் கஷ்டப்பட்டாள் , ஜீவியின் கண்ணில் கண்ணீரை பார்த்த அந்த நொடி செந்தூரனின் இதயம் அதிர்ந்து துடித்தது அவனையும் தாண்டி ஒரடி எடுத்து வைத்தாள் அவளின் பின்னே வந்த கணேசும் , செந்திலும் , ஆளுக்கொரு கரங்களைப் பிடித்து அவளைத் தடுத்து நிறுத்தினர் ,

ஜீவிமா சாரிடா , மாமா விளையாட்டுக்குத்தான் சொன்னேன் , இதுக்குப் போய் இப்படி ஃபீல் பன்னலாமா ? என் செல்லத்தை பத்தி எனக்குத் தெரியாதா ? இதைக் கேட்க கேட்க ஏனோ அவள் கண்களில் கண்ணீர் கட்டுப்பாடின்றி வந்து கொண்டிருந்தது ,

கணேஷ் ஜீவியின் கண்களைத் துடைத்தான் , செந்தில் தோளில் சாய்த்து ஆறுதல் கூறினான் ,

மாமா நீங்க இரண்டு பேரும் விளையாட்டுக்கு கூட நான் மறந்துடுவேன்னு பேசக்கூடாது , அப்படி பேசுனீங்கன்னா இந்த நிமிஷமே இந்த வீட்ல நாம இருக்க வேண்டாம், வாங்க நம்ம வீட்டுக்கு போலாம் , என்றாள் ஜீவி.

நடந்த அனைத்தையும் இரண்டு அடி இடைவெளியில் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்த செந்தூரனுக்கு ஏனோ சற்றுமுன் இருந்த உற்சாகம் எல்லாம் காணமல் போயிருந்தது ..