Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

𐙚 ˓ ⋆🪐 ָ࣪ 𝗦𝗘𝗔𝗦𝗢𝗡 𝗢𝗡𝗘, chapter eight.

⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀ ⠀⠀ CHAPTER EIGHT
⠀⠀⠀             ⠀⠀ ⠀⠀❝laughing

Risadas são notas de alegria no ar,
Ecos de felicidade a ecoar.
Sorrisos que iluminam o caminho,
Deixando corações mais leves, mais alinhados.

São como música para a alma,
Melodia suave que acalma.
Risos que curam, que conectam,
Linguagem universal que afetos projetam.

Nas risadas, encontra-se a magia,
A comunhão de almas em sinfonia.
Que ecoem sempre, sem fim,
As risadas, remédio sublime para o ruim.


⠀⠀ CALLISTA, PHAETRA E Evangeline mantiveram a conversa por um tempo, trocando ideias, risadas e chegando a um consenso antes que Papandreou e Katsaro retornassem aos seus chalés.

O dia todo indicava chuva iminente, possivelmente para a semana inteira, o que provavelmente resultaria na maioria dos semideuses evitando treinos ou atividades ao ar livre.

⠀⠀ MAS NO DIA seguinte, surpreendentemente, não havia mais chuva; pelo contrário, o sol brilhava intensamente.

⠀⠀ NEM MESMO PARA os filhos de Apollo ou Hélios o sol estava ameno; era tão intenso que causava dores de cabeça, suor abundante e aumentava a fadiga daqueles que queriam treinar.

Evangeline Katsaros já tinha acordado sem sequer desejar estar acordada. Para ela, tudo poderia ser resolvido com um tijolo atingindo diretamente sua cabeça, permitindo-a dormir por um longo período sem preocupações.

O rosto emburrado de Eva deixava claro que não estava em um de seus melhores dias. Ela tentou ao máximo evitar qualquer pessoa que tentasse falar com ela, seja ignorando-as ou encarando-as de cima a baixo até que percebessem que ela não estava interessada em conversar.

Ela fez isso com todos, exceto sua melhor amiga: Annabeth Chase, filha de Athena. As garotas eram amigas há muito tempo e, mesmo que Evangeline tentasse encará-la com um rosto emburrado, sua amiga simplesmente ignorava.

────── Sabe o que eu queria agora? — Eva indagou, recebendo um "o que?" por parte de sua amiga. ────── Morrer.

────── Credo, Evangeline! Vire essa boca para lá! — Annabeth disse, repreendendo a amiga.

────── Estou falando sério, Annie. Não tenho nada de bom na minha vida. Não tenho pai, não tenho mãe, não tenho paz, não tenho dia alegre, só sei dormir, e não tenho talentos. Até os dezesseis eu estou abaixo da terra. — Katsaros respondeu, recebendo um olhar arregalado por parte de Chase.

────── Vou fingir que não estou ouvindo você falar essa palhaçada. — Annabeth bufou.

────── E eu estou errada por querer paz?

────── Não. Mas você nem sabe em qual dos lugares do submundo você ficaria. Campos Elísios, campo de Asfódelos, Tártaro... não valeria a pena.

────── Campos de Asfódelos, sou toda problemática e cheia de pendências. — Evangeline deu de ombros.

────── Vou te por na terapia. — Disse Annabeth, finalizando a conversa.

⠀⠀ EVANGELINE E ANNABETH estavam com Callista, Helena e Eudokia durante o almoço, envolvidas em conversas variadas que raramente deixavam espaço para o silêncio, já que uma delas sempre estava falando.

O sol ainda brilhava intensamente, e Evangeline e Eudokia usavam suas mãos para proteger seus rostos dos raios solares. A cada minuto, Callista insistia para que elas se mudassem para um lugar onde a luz não fosse tão intensa. O dia não estava apenas ensolarado, mas também abafado, tornando a situação ainda mais desconfortável.

────── Me deixe terminar de comer e então nós vamos. ── disse Chase, colocando a colher cheia de comida na boca.

────── Leva o prato! Essa comida 'tá tão quente que nem um vulcão teria coragem de engolir! ── Papandreou exclamou, apoiando a cabeça em seus braços sobre a mesa, mas logo a erguendo novamente. ────── Nem a mesa 'tá se salvando.

Annabeth continuou a comer, mesmo com a comida quente e o sol brilhando diretamente sobre elas.

────── 'tá, já que você insiste em comer a comida torrando no sol, a escolha é sua. ── Callista suspirou, descansando o rosto em suas mãos, expressando claramente sua exasperação diante da situação.

────── Se está incomodada sai. Ninguém está impedindo. ── Em certas ocasiões, Annabeth podia parecer um pouco rude, mesmo que na maioria das vezes ela não tivesse a intenção.

Papandreou abriu um sorriso irônico.

────── Eu? Sair sozinha? ── reproduziu com sarcasmo. ────── Todas as vezes que saio, dou de cara com aquela maluca. Ontem, você sabe que ela me perseguiu e ainda me jogou em uma árvore! Minhas costas ainda estão roxas. Eu sou burra, mas nem tanto.

────── É muito amor acumulado! ── Evangeline disse com sarcasmo, provocando risos contidos de Eudokia, que teve que colocar a mão na boca para se conter, e Annabeth, que quase engasgou com a comida, enquanto Callista lançava um olhar mortal em sua direção.

────── Os melhores amores são aqueles que tentam nos assassinar antes. ── continuou Eudokia com a brincadeira e o sarcasmo, enquanto Callista ainda as encarava com o cenho franzido. A comida na boca de Annabeth mal conseguia descer sem uma tosse, já que, sempre que ela ria, a comida voltava.

────── Ai, vocês estão tão engraçadas hoje, né? ── Papandreou disse com um tom irônico. ────── Por que não enfiam um circo no cu?

Nesse ponto, Annabeth já tinha tossido toda sua comida de volta para o prato, Helena já havia desabado e rido até começar a ficar vermelha. Eudokia e Evangeline acabaram se olhando e também começaram a rir. A cena chegou a ser cômica.







































𝐎𝟏 ) OLÁ MEUS AMORES!!
Hoje o capítulo não foi tão grande
quanto os anteriores já que tivemos
846 palavras, mas eu gostei bastante
de escrever esse capítulo já que eu
consegui focar um pouco na Eva &
Annie é um pouco na amizade de
Callista, Evangeline, Annabeth,
Eudokia & Helena! :)

𝐎𝟐 ) A HELENA É TÍMIDA,
então em geral, ela é mais na dela
por isso ela não fala tanto e tals...

𝐎𝟑 ) CENAS + INSPIRAÇÕES!

𝐎𝟒 ) MARCAÇÕES !
mielnoellxxx_Amber
wndgrimes_sadiewife
katnissevrddenstarsolll
strawberrykkkjkSlakslksbd

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro