Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

O34

— ¿Todavia no le dijiste lo que sientes?

Jeongyeon negó, manteniendo su seriedad, Momo, por su parte, parecía decepcionada.

— ¿Pero la has visto?

Jeongyeon asintió.

— El otro día la vi... Bien, estaba en su casa, era lógico, pero con su madre pensábamos que llegaría más tarde — contó—. Pero me vio, practicando las señas, y cuando quise decir algo se fue... Y yo sólo me congelé, no pude ir. — mintió de nuevo la azabache—

Momo se frotó el rostro, suspirando pausadamente.

— Qué idiota

— ¿Por qué ? — Jeongyeon alzó una ceja — ¿Por no decir mis sentimientos?

— Exactamente — concordó Momo

— Oh, vaya, a quién me suena — dijo la azabache con ironía.

Momo la miró unos segundos, hasta comprender a qué se refería.

— Bien, bien... Nunca dije que yo no fuera idiota, digo, somos amigas, tenemos cosas en común.

Jeongyeon la miró con el ceño fruncido.

— Idiota empedernida — dijo, y tomó su mochila para levantarse del pasto y caminar hacia la escuela.

— No me dejes hablando sola, Yoo — Momo apareció luego de correr a su lado.

La azabache la miró alzando una ceja con indignación.

— Mira, no eres mejor que yo en esto de confesarse, así que no actúes como si yo estuviera haciendo mal las cosas—. Dijo la nipona.

— La gracia de la vida es que tienes que ser mejor que el resto — Jeongyeon sonrió, largó el aire en un corto suspiro—. Yo... Voy a confesarme a Nayeon hoy, aquí en la escuela.

Momo sonrió y aplaudió.

— Al fin demuestras algo de valentía en la vida.

— Me disgustas— dijo por lo bajo.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro