Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

बेसुध

बेसुध नहीं मैं

पर कुछ है जो महसूस करने से रोकता है मुझे

मेरे अहसासों से दूर रहने को कहता है मुझे

कुछ तो है कि अब तन्हाई रास नहीं आती

खामोशी भी इन कानों को चुभती सी है

क्या है, ये दिल नहीं जानता

बस इतना मालूम है

कि ये कुछ महसूस करना नहीं चाहता

खामोश है ये कब से

ना बात करता है मुझसे

बिट गए महीने कितने

जो इसने मुझसे कुछ कहा है

ना जाने क्यूँ खामोशी को सांय तरह लपेटे खुद से जी रहा है

दिन कट रहे हैं बस

लगता है जिना तो बस ये भूल ही गया है

कुछ अच्छा नहीं लगता इसे

हर पल बस कट रहा है

कुछ है जो इसे रोक रहा है

वो करने से जो इसके सबसे अज़ीज़ था

उन दोस्तों से बात करना

जो इसके सबसे करीब हैं

अब तो वो भी मिलों दूर लगते हैं

जिनसे बात किए दिन ना गुज़रते थे

मिलों दूर तो पहले भी थे

फिर दिल के सबसे करीब थे

महीनों बिट जाते हैं उनसे राफ्ता किए

पर इसे तो मानों सुध ही नहीं

कि उनका भी कुछ मुकाम है इसकी ज़िन्दगी में

जिन्हें भुलाए ये अंधेरों में गम हो बैठा है।

-------------------
Hello my lovely friends and readers.
I really hope you all are happy and healthy.
I'm sorry I haven't been online much lately and for a briged time period, which last a few months I stopped updating my book and didn't reply to any of your comments or messages. I'm really sorry for that. I don't know what happened but i tried to explain it through this poem. I wrote this one more than a month ago when I realised, I haven't really wrote any thing in a very long while. So this piece was my attempt on understanding my own mind and heart.
I hope you liked this poem :)

Kanchan Mehta :)

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro