Το επόμενο πρωί η Κάτια λαμβάνει ένα μήνυμα: « Λοιπόν καλημέρα! Τί λες πάμε για καφέ και ψώνια; Κερνάω εγώ σήμερα!»
Δεν πίστευε στα μάτια της ..ήταν η Εύα. Επιτέλους επικοινώνησε. Η ανακούφιση της Κάτιας ήταν τεράστια. Αφού λοιπόν συνειδητοποίησε ότι όντως ήταν η Εύα και πως πραγματικά ήταν καλά και ήθελε να τα πουν άρχισε να πληκτρολογεί αμέσως το μήνυμα που θα της έστελνε…
« Καλημέρα, εννοείται θα κεράσεις για εξιλέωση χα χα χα! η καρδιά μου το ξέρει πώς άντεξα και δεν σε πήρα τηλέφωνο. Άσε που φοβόμουν και το αφεντικό»
« Σε μια ώρα ραντεβού στο κέντρο»
…..
« Τι θα γίνει με σένα; Θα μάθω ποτέ τί σκαρώνεις; Βασικά μου αρκεί ότι είσαι καλά.» γελάνε και οι 2 υπαινικτικά και αγκαλιάζονται.. πέρασαν 4 ώρες μαζί χωρίς να κοιτάξουν το ρολόι, ήπιαν καφέ, σχολίασαν τον κόσμο που περνούσε, μπήκαν σε μαγαζιά, ψώνισαν καινούργια ρούχα και παπούτσια.. Ήταν τόσο ανέμελες!! Το κλίμα ήταν ευχάριστο, οι κουβέντες απλές, αληθινές και τα βλέμματά τους γεμάτα υποσχέσεις κατανόησης, στήριξης και βαθιάς αγάπης χωρίς να έχει ειπωθεί τίποτα συγκεκριμένο.
  Στο τραπέζι που είχαν κάτσει και μιλούσαν η Εύα παρατήρησε πως κάποια στιγμή που άγγιξε το χέρι της Κάτιας, η Κάτια όχι μόνο δεν το τράβηξε αλλά ανταπέδωσε μετά από μερικά λεπτά το άγγιγμα… διάρκειας.
  Η Εύα ήξερε καλά πως έπρεπε να ξεμπλέξει το κουβάρι για τη ζωή της στην Κάτια όμως από πού να ξεκινούσε…;
Εντωμεταξύ, ακόμα και όταν το σχέδιο της ολοκληρωνόταν και μιλούσε στην Κάτια- η οποία σίγουρα θα την καταλάβαινε- και πάλι υπήρχε ένα κομμάτι, μια θυσία που δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιραστεί, έναν όρκο σιωπής που είχε πάρει καιρό πριν η Εύα και δεν γινόταν να αθετήσει ή να σπάσει.
  Προκειμένου να μπορέσει να χωθεί σε όλες αυτές τις καταστάσεις, να ανοίξουν πόρτες και να μπει για τα καλά στο χώρο της ανομίας με σκοπό να φέρει την κάθαρση, η Εύα είχε χτυπήσει μέσω «του πανεπιστημίου», των γνώσεων, των ανθρώπων που γνώριζε και γενικότερα της μόρφωσης- παιδείας της μια πόρτα που πολύ λίγοι μπόρεσαν και άντεξαν να ανοίξουν. Για την ακρίβεια, μια γνωστή από τα παιδικά της χρόνια, οικογενειακή φίλη μέσω  των γονιών τους είχε περάσει στην ίδια σχολή. Ο πατέρας της κοπέλας ήταν μασόνος και η Εύα το γνώριζε αυτό... επίσης είχε όλα όσα χρειάζονταν για να γίνει μέλος τους. Προερχόταν από μια ευυπόληπτη οικογένεια με οικονομική ευχέρεια, μορφωμένη, αριστούχος και με ένα μυαλό που πολλοί ήδη γνώριζαν ότι διαθέτει εξ’ αιτιάς της μητέρας της που την έβαζε να παίρνει μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς. Ήταν αντικειμενικά μια ιδιοφυία από μικρή! Οπότε το μόνο που έμενε ήταν να ζητήσει από την κοπέλα έναν καφέ οικογενειακώς μιας και είχε καιρό να τους δει. Τα υπόλοιπα θα έρχονταν μόνα τους. Ήταν τόσο σίγουρη για τον εαυτό της...
Κι έτσι κι έγινε!!!
  Τότε λοιπόν είχε πρόσφατα συνταχθεί μια γυναικεία ομάδα illuminati, μια εξελιγμένη μορφή τεκτόνων της οποίας μέλημα ήταν να φωτιστεί ο κόσμος. Μέχρι τότε τέκτονες και illuminati γίνονταν μόνο άντρες, γεγονός που έπρεπε να αλλάξει καθώς ο κόσμος εξελίσσεται και προοδεύει, τα δεδομένα αλλάζουν, η κοινωνία αλλάζει. Οι ίδιοι άλλωστε θεωρούν την «κάστα» τους από τις πιο προοδευτικές, φιλοσοφικές, πολιτικές, διαφωτιστικές, ανθρωπιστικές -ουμανιστικές και φιλελεύθερες. Άνθρωποι με ταλέντο, γνώσεις, επιρροή, χρήματα, διασυνδέσεις και φυσικά ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Η διαφορά ωστόσο των μεν από τους δε είναι ότι αν και στη βάση τους όλα είναι τεκτονισμός, οι illuminati διαφοροποιήθηκαν στο ότι δεν έμειναν στη θεωρία.. ο illuminatισμός είναι πρακτική φιλοσοφία, βοηθά δηλαδή τον άνθρωπο στο σήμερα με βάση τη μελέτη του ορθού λόγου και των επιστημών. Οι αδελφότητες όπως ονομάζονται αυτές λειτουργούν κάτω από άκρα μυστικότητα και εμπιστευτικότητα. Πιστεύουν στη γνώση και σε εκείνη την ανώτερη δύναμη που δεν βάζουν ταμπέλα αλλά εν δυνάμει βάσει του Αριστοτέλη μπορούν να κατακτήσουν.
  Όπως φαίνεται λοιπόν και η Εύα με τη φιλοσοφία που ήξερε σε συνδυασμό με εκείνη που μελέτησε και ανέπτυξε η ίδια θέλησε να βοηθήσει τον εαυτό της και τον συνάνθρωπο καταπατώντας κάθε εγκληματική ενέργεια… ιδίως εκείνες που είχαν σχέση με τα παιδιά. Και η Υπατία… η γυναικεία αδελφότητα της έδωσε αυτό που έψαχνε την ολοκλήρωση, το σκοπό, τη λύτρωση, την οικογένεια… μια κοινωνία αγάπης έξω από στερεότυπα και δογματισμούς… της έδωσε την ελευθερία του νου!!!