Χαίρομαι που ο Στέφανος δέχτηκε την...ας το πούμε προσφορά μου. Τώρα τα πράγματα ανάμεσα μας ελπίζω να είναι πιο...ήρεμα και να μπορώ να κάνω την ζωή μου.

Με αργά βήματα πλησίασα το παράθυρο. Κοίταξα έξω την θέα ήταν απλά...μαγευτική, θα μπορούσα να κάθομαι και να την παρατηρώ με τις ώρες. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην φιγούρα του Στέφανου ο οποίος έκανε βόλτες στην αυλή. Είχε τα χέρια του στις τσέπες ενώ το κεφάλι του ήταν σκυμμένο. Η ανάγκη να πάω δίπλα του άρχισε να ανθίζει μέσα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και απομακρύνθηκα από το παράθυρο.

Έριξα μια ματιά στο δωμάτιο γύρω μου. Το δωμάτιο του Στέφανου ήταν πραγματικά πολύ ωραίο παντού υπήρχαν φωτογραφίες δικές του και μιας γυναίκας. Μια σουβλια ζηλιας αρχισε να καιει τα σοθηκα μου...γιατι νοιαζεσαι τοσο? ακουσα το μυαλο μου να ψιθυριζει. Μα φυσικα και δεν νοιαζομαι. Το μονο που θελω ειναι να φυγω μακρυα του...σωστα?

Εριξα μια γρηγορη ματια στην ντουλαπα μου ψαχνοντας για καποια ρουχα να βαλω. Λίγα λεπτά αργότερα φορεσα. 👇👇👇👇👇

Συμαζεψα το δωμάτιο μου και πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου, είχα ανάγκη να βγω να παραπονεθω σε κάποιον. Καθώς κατέβαινα τις σκάλες άκουσα την φωνή του Στέφανου και μιας άγνωστης γυναίκας...πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα τις υπόλοιπες σκάλες με ενα αστραφτερό χαμόγελο.

Μπροστά μου στεκόταν η ίδια κοπελα που είχα δει στην φωτογραφία πριν λιγα μόλις λεπτά.

«Ω Δάφνη...έλα να σου συστησω την αδυναμία μου!» ακουστηκε η φωνη του Στέφανου στον χώρο.

«Φυσικα...έρχομαι.» άρχισα να περπαταω αργά προς το μέρος τους...η κοπέλα δίπλα του ψηλή,κοκκινομαλα με κάστανα μάτια. Ω ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ?

«Αυτη είναι η Νεφέλη μια πολύ καλη Μου φίλη.» μου είπε γεμάτος χαρά που γνώριζα την αγαπημένη του φίλη.

«Χαρικα πολύ το όνομα μου είναι Δάφνη.» της είπα τείνοντας το χέρι μου για χειραψία.

«Ωωω η "γυναίκα" σου Στεφανε?» είπε κοιτώντας τον Στεφανο και τονίζοντας ειρωνικά την λεξη γυναίκα. Δεν θα καθόμουν άλλο εδώ ιδικά με αυτήν! Ετσι χωρίς να πω τίποτα βγηκα εξω απο το σπίτι με προορισμό την πλατεια Αριστοτέλους όπου θα βρισκόμουν με την Μαρία.

Τα νεύρα μου είχαν φτασει για αλλη μια φορά στο αμήν και δεν ήξερα γιατί! Καθησα στα Sturbuks και περίμενα την εμφάνιση της. Είχα πάρει ένα Blueberry Cheesecake Frappuccino και άρχισα να παίζω νευρικά με το καλαμάκι.

«Καλε τι το κάνεις έτσι το καλαμάκι?» άκουσα την φωνη της Μαρίας. Σηκώθηκα αγκαλιάζοντας την χαρίζοντας της ενα πειστικό χαμόγελο μου.

«Λεγε τι εχεις?» έσπασε την σιωπή μόλις καθισαμε στις θέσεις μας.

«Δεν εχω κάτι το ιδιαίτερο...» άρχισα να λεω δαγκώνοντας το καλαμάκι.

«Ακουω» είπε καθώς έπινε μια γουλια απο τον δικό της καφέ.

«Νομιζω...πως ζηλεύω λίγο...τον Στέφανο...» της είπα και χαμήλωσα το κεφάλι μου.

«Λογικο είναι...είναι θεός ο τύπος αλλά εσύ εκεί! Να το παίξεις δύσκολη...ε οχι γλυκειά μου μπορεί να είστε αντρόγυνο -στα χαρτιά βέβαια - αλλά ως εκεί...»

Εμείνα να την κοιτάζω αποσβολονενη με αυτά που μόλις είπε...συνήθως οι κολλητές σε στηρίζουν στην δική μας περιπτωση απλα...είναι το άκρως αντίθετο.

«Ευχαριστω για την στήριξη.» της είπα ειρωνικά γυρνώντας το κεφάλι μου απο την άλλη.

Το βλέμμα μου έπεσε πανω στον Στέφανο και την...καμήλα. Την είχε στην αγκαλιά του και γελουσαν. ΜΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ! Χωρίς να το καταλάβω το χερι μου πίεζε το πλαστικό ποτήρι του καφέ με αποτέλεσμα όλος να χυθεί πανω στο τραπέζι αλλά και πάνω μου.

«Καλο ρε Δάφνη! Δες πως τα έκανες! Τι στο καλό ειδ-» αρχισε να λέει ακολουθώντας την μάτια μου...ομως έμεινε το ίδιο ξαφνιασμένη όπως και εγώ. Ηρθε κοντά μου και ακούμπησε το χέρι της πανω στον ώμο μου. «Μην δίνεις σημασία...» ήταν το μόνο που είπε πριν παει να πάρει χαρτοπετσετες για να σκουπισουμε το χαλί που μόλις προκάλεσα.

Τώρα που το σκέφτομαι αν φύγω...θα αρχίσει όλο το πανελλήνιο να μιλάει για την γυναικα που παράτησε τον Στεφανο Κομνηνό. Είναι για κλάματα η κατασταση μου...

«Τι σκέφτεσαι?» με έβγαλε απο τις σκέψεις μου η Μαρία...

«Τιποτα. Παμε να φύγουμε?» της είπα μόλις τελειωσαμε το καθάρισμα του τραπεζιού μας.

Με κοιταξε με ανασηκωμένο το φρύδι της όμως δεν είπε κάτι, απλα πήρε τα πραγματα της και αρχισε να προχωράει προς την έξοδο.

Για ώρες κάναμε βόλτες στο λιμάνι χαζευοντας την θάλασσα και συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Ηταν μια πολύ ωραία μέρα κυρίως επειδή είχα την ευκαιρία να ξεσκασω και να δω την Μαρία.

Η διαδρομή για το σπίτι του Στεφανου ήταν αρκετά μουντη...έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του τζιν μου και άρχισα σιγά σιγά να προχωραω σκεπτόμενη τρόπους να φύγω.

Λίγο πριν άνοιξω την πόρτα της εισόδου γέλια ακούγονταν απο το εσωτερικό του σπιτιού. Ακόμα μαζί της είναι? Είπαμε και εγω εχω κολλητή όμως δεν είμαι έτσι...

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξαν την πόρτα εισερχοντας στο εσωτερικό του σπιτιού. Αφού έβγαλα τα παπούτσια και το τζακετ μου άρχισα να ανεβαίνω τις σκαλες, όταν η φωνη της καμήλας με σταμάτησε.

«Που πας γλυκειά μου έλα στην παρέα μας.» μου είπε χαμογελώντας μου. Ηθελα τόσο να της φέρω το βάζο που βρισκόταν δίπλα στις σκάλες στο κεφάλι αλλά κρατήθηκα.

«Οχι...Νεφέλη δεν μπορώ με πονάει το κεφάλι μου και θα πάω να ξαπλωσω.»  της είπα ενω αυτή απλα με κοιταξε "θλιμμένη" που δεν θα τους έκανα παρέα. «Μια άλλη φορά.» συνέχισα και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες προς το δωμάτιο μου.

Ανοιξα την πόρτα και αφού αλλαξα, ξάπλωσα να ξεκουραστω. Αργά το βράδυ η δίψα μου ήταν μεγάλη όμως δεν ήθελα να κατεβω κάτω προσπάθησα να ξανά κοιμηθώ όμως δεν μπορούσα. Ετσι έβαλα τις παντόφλες μου και άρχισα να προχωραω προς την κουζίνα. Το σπίτι ηταν σκοτεινό αρα όλοι κοιμωντουσαν. Ανοιξα το ψυγείο και έριξα λίγο νερό σε ενα ποτήρι, όταν άκουσα ψιθύρους.

Σαν παιδί που έκανε ζημιά και εγώ κρύφτηκα πίσω απο τον πάγκο ελπίζοντας να μην με δουν. Αναστεναγμοι αρχισαν να ακούγονται στον χώρο σε συνδιασμό με φράσεις όπως "σε θέλω", "μου ελειψες" και τα σχετικα απο την φοράδα. Ε οχι να γίνω κερατάς και μέσα στο σπίτι μου, απο την αλλη ομως εγώ του είπα για την συμφωνία...οπότε δεν με πέρνει να μιλήσω.

Προσπαθώντας να  μην κάνω φασαρία άρχισα να προχωραω προς το εξωτερικο της κουζίνας, οχι να τους και να....μπροστά στην μούρη μου.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου ομως ο ύπνος δεν έλεγε να με πάρει έτσι το ξημέρωμα με βρήκε να κοιταω το ταβάνι.

************************************

Επ νεο κεφάλαιο! Ελπίζω πραγματικα να σας αρέσει! Λοβ γιουυ❤❤❤