Εδω και μερες δεν ειχαμε κανενα νεο απο την Ειρηνη ενω τα νευρα του Στεφανου ειχα ξεπερασει το οριο. Καθε βραδυ εβγαινε και εψαχνε τα πιο απομακρα και απομονομενα μερη για να την βρει χωρις κανενα αποτελεσμα.

Καθε βραδυ καθομουν στο δωματιο του μικρου με τα ρουχαλακια του αγκαλια μυριζοντας τα. Που εισαι αγορακι μου?

Η ωρα κοντευε μια το ξημερωμα και π Στεφανος δεν εχει εμφανιστει ακομα, πηρα μια βαθια ανασα και βγηκα και εγω με την σειρα μου εξω απο το σπιτι επρεπε να κανω κατι για να παρω το μωρο μου πισω.

Την στιγμη που εβγαινα απο την καγκελοπορτα ενιωσα μια παρουσια πισω μου.

«Πριν κανεις την οποιαδηποτε κινηση σου εχω μια προταση...θα παρεις το μωρο πισω αλλα εσυ θα ερθεις μαζι μας.» ακουσα την απεσια φωνη της να ηχει στην ησυχια του τοπιου. Ηξερε πολυ καλα πως ο Στεφανος ελειπε και περιμενε την καταλληλη ευκαιρια.

«Θα αφησεις πρωτα το παιδι...αλλα οχι εδω θα τον αφησουμε ΜΑΖΙ στο σπιτι της Μαριας.»

«Εισαι εξυπνη...μ αρεσεις.»

[...]

Η καρδια μου αρχισε να χτυπα ακανονιστα επιτελους ειχα τον γιο μου στην αγκαλια μου...τον εβλεπα ξανα μπορει και για τελευταια φορα αλλα ηξερα πως ειναι καλα. Για το μονο πραγμα που στεναχωριεμαι ειναι πως δεν προλαβα να πω στον Στεφανο πως τον αγαπω. Εγω και το αγεννητο παιδι μας.

Χτυπησα την πορτα της Μαριας και αφου της χαμογελασα της εδωσα τον Βικτωρ λεγοντας της πως την βρηκαμε και πως πρεπει να κανω καποιες δουλειες πριν ερθει ο γιος μου σπιτι. Σπιτι τι ωραια που ηχουσε αυτη η λεξη στα αυτια μου.

«Το πρωι παρε τηλεφωνο τον Στεφανο και πες του να ερθει να παρει τον Βικτωρ.»

Ηταν η τελευταια φορα που εβλεπα και τους δυο ηθελα οσο τιποτα στον κοσμο να τρεξω μεσα στο σπιτι και να κλειδωσω τις πορτες αλλα ηξερα πως δεν θα εβγενε κανεις ζωντανος απο εκει μεσα.

Καθως κατεβαινα τα σκαλια της οικοδομης καφτα δακρυα αρχισαν να κυλανε πανω στα μαγουλα μου ενω το χερι μου βρισκοταν πανω στην κοιλια μου.

«Μπες μεσα!» ακουσα την φωνη της. Σηκωσα απλα το κεφαλι μου και χωρις να δωσω καμια απαντηση προχωρησα προς το εσωτερικο του αυτοκινητου.

«Εμ δεν θελω να με παρεξηγησεις αλλα θελω να δεσεις λιγο τα ματια σου...ξερεις για λογους ασφαλειας...»

Δεν ειπα κατι...τι να της ελεγα? Να της εσπαγα το κεφαλι? Και να το εκανα τι θα κερδιζα με τον γκοτζιλα που οδηγει το αυτοκινητο? Πρεπει να προστατεψω και το αγεννητο μωρο μου...

«Εισαι πολυ συμεργασιμη μ αρεσει...»

Πλευρα Στεφανου

Εδω και ωρες ψαχνω την σκροφα αλλα δεν μπορω να την βρω πουθενα το κεφαλι παει να εκραγει. Ο γιος μου ειναι σε κυνδυνο και εγω δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο!

Τα χερια μου σφυγγουν το τιμονι κανοντας τις αρθρωσεις μου να πονανε...ομως δεν με ενιαζε ηταν ή το τιμονι ή το κεφαλι της Ειρηνης και αυτη τη στιγμη μονο αυτο μου ηταν ευκαιρο.

Φτανοντας στο σπιτι πηρα μια βαθια ανασα δεν ηθελα να δειξω στην Δαφνη τα νευρα μου...επρεπε να ειμαι ηρεμος για αυτην. Η φωνη ηχησε τοσο απομακρη στον χωρο, η απαντηση της δεν ηρθε ποτε. Ανεβηκα τρεχοντας τα σκαλια και αρχισα να την ψαχνω δυστυχως ομως δεν ηταν στο σπιτι.

Εβγαλα το κινητο απο την τσεπη μου και σχηματισα τον αριθμο της. Ο συνδρομητης που καλεσατε ειναι κατηλημενος παρακαλουμε καλεστε αργοτερα.

Επερνα ξανα και ξανα. παντα η απαντηση ηταν η ιδια! Βγηκα για αλλη μια φορα εξω οταν μπροστα στην καγκελοπορτα ειδα την Μαρια να κραταει τον γιο μου στα χερια της.

Ενα πολυ κακο προαισθημα φωλιασε μεσα μου.

«Που ειναι η Δαφνη?» Ακουσα την Μαρια να μου λεει. «Καλα το φανταστικα...»

Εγω την κοιταξα μπερδεμενος χωρις να μπορω να καταλαβω ακριβως τι θελει να πει. Με ενα νεψιμο του κεφαλιου μου την προετρεψα να συνεχισει.

«...νομιζω κατι δεν παει καλα.» μου ειπε μολις σταματησε την διηγηση της ιστοριας. Ηξερα ακριβως τι εχει συμβει! Αν την βρω δεν θα βγει ζωντανη απο τα χερια μου το μονο σιγουρο! Και θα την βρω!

************************************
Λοιπον...σημερα θα αναιβει το επομενο κεφαλαιο στο "Χορευοντας το ονειρο.". Σε λιγο θα φτασει και αυτη η ιστορια στο τελος της...

Η αληθεια ειναι πως δεν βγηκε οπως το περιμενα...την ιστορια αλλιως την ειχα σκεφτει και αλλιως εξεληχθηκε ομως...πιστευω πως ειναι μια πολυ καλη προσπαθεια😂

Μολις τελειωσει αυτο το βιβλιο σκεφτομαι να ξεκινησω ή το lilac sky ή το Heartbroken ακομα δεν εχω αποφασισει πιο (αν θελετε μου λετε στα σχολια...θα με βοηθουσε αρκετα!)

Οσον αφορα το Three days to suicide το γραφω πρωτα στο word και μετα το ανεβαζω στην εφαρμογη...εχω σκοπο να το εκδωσω...με πολλες αλλαγες φυσικα😂😁

Θελω να σας ευχαριστησω για την στηριξη σας αλλα και για το γεγονος οτι βρισκεστε κοντα μου...γνωριζοντας τους ηρωες των βιβλιων μου! Πραγματικα το εκτιμω!

Επισης θελω να τονισω πως λογω πανελληνιων ΔΕΝ ανεβαζω συχνα παρα μονο ΟΤΑΝ και ΑΝ εχω χρονο!

Οσοι θελετε μπορειτε να με ακολουθησετε και στον λογαρισμο μου στο ινστα fori_nasi_