"Η νύχτα φτιάχτηκε για να κάνουμε όνειρα σε έναν κόσμο γεμάτο εφιάλτες."

Τραγούδι:

Unlike Pluto - Everything Black

Προσπαθώ να ηρεμησω τον εαυτό μου ενώ τα χτυπήματα στην πόρτα γίνονται λεπτό με το λεπτό δυνατότερα. Που είσαι Στέφανε?

Σηκώθηκα και προσπάθησα να βρω κάποιο αντικείμενο που θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω για να αμυνθώ, δυστυχώς όμως δεν βρήκα κάτι.

«Τι κάνεις εκεί πέρα Τζαξ?» άκουσα την βροντερή φωνή του Στέφανου. Δάκρυα χαράς πλέον άρχισαν να κυλούν πάνω στα μαγουλά μου ενώ σηκωνομουν απο το πατωμα λαο πλησιαζα την πόρτα.

Φωνές και πράγματα να σπάνε ακουγοντουσαν απο την αλλη πλευρα της πόρτας, κανοντας με ανησυχω για τον Στεφανο.

Λιγες στιγμές αργότερα άκουσα ενα απαλό χτύπημα πανω στην πόρτα.

«Δαφνη? Είσαι καλά αγάπη μου?» η φωνη του Στεφανου με ηρεμουσε...με αργές κινήσεις εβγαλα ολα όσα είχα βάλει πίσω απο την πόρτα και ετρεξα στην αγκαλιά του αφήνοντας τομ εαυτό μου να κλάψει.

«Σςςς μικρή μου, πάει πέρασε. Εγώ είμαι εδώ.» μου έλεγε συνέχεια χαιδευοντας την κορυφή τ κεφαλιού μου.

Με αργές κινήσεις με σήκωσε στην αγκαλιά του και με οδήγησε προς το αυτοκίνητο του, τοποθετώντας με προσεκτικά στη θέση του συνοδηγού.

Η διαδρομή ήταν ήρεμη, ενω ανα διαστήματα ένιωθα το βλέμμα του Στεφανου πανω μου. Δεν ήξερα που πηγαίναμε αλλά ένιωθα ασφάλεια κοντά του.

Το κεφαλι μου ηταν στραμενο προς το παραθυρο βλεποντας τα σπιτια να κινουνται με μεγαλη ταχυτητα λογο της κινησης του οχηματος, ενω σιγα σιγα τα βλεφαρα μου αρχισαν να κλεινουν αργα και γλυκα.

Ενιωσα ενα δροσερο αερακι να με χτυπα στο προσωπο ομως δεν εδωσα σημασια ενω λιγες στιγμες αργοτερα το σωμα μου βρισκοταν στα χερια καποιου.

Ημουν τοσο εξουθενομενη που ισα ισα ανοιξα τα ματια μου χωρις να μπορεσω να ξεχωρισω απο την θωλουρα το προσωπο που με πηρε στην αγκαλια του.

«Εισαι τοσο ομορφη οταν κοιμασαι...» ηταν το τελευταιο που ακουσα λιγο πριν πεσω ξανα σε ενα βαθυ και γλυκο υπνο.

Ενιωθα ενα χερι που και που να μου χαϊδευει την κορυφη του κεφαλιου μου και ψιθυριρους να ακουγονται ανα διαστηματα. Αργα ανοιγω τα ματια μου κοιτωντας γυρω σε μια προσπαθεια μου να συνιθησουν τα ματια μου στο σκοταδι του χωρου.

Το βλεμμα μου συναντηθηκε με δυο υπεροχα και ηρεμα ματια που εκαναν την καρδια μου να σκιρτισει. Αργα σηκωσα το χερι μου και ακουμπησα το μαγουλο του Στεφανου χαϊδευοντας το απλα.

«Σε ευχαριστω...» ψιθυρισα χαμογελώντας του γλυκα, μετα απο ολα οσα ειχα κανει αυτος για αλλη μια φορα σταθηκε διπλα μου χωρις να μου ζητησει εξηγησεις. Μαλλον εγω ειμαι τελικα το απεσιο ατομο και οχι αυτος.

«Κοιμησου Δαφνη...εισαι πολυ κουρασμενη...εγω ειμαι εδω.» μου απαντησε φιλώντας με στο μετωπο ενω συνεχισε να μου μιλαει νανουριζοντας με, με την φωνη του.

Εκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα για αλλη μια φορά στα χέρια του Μορφέα, ταξιδεύοντας σε διάφορους μαγικούς τόπους επισκέπτοντας νεράιδες και δράκους, πανέμορφες πριγκίπισσες μέσα στα μαγευτικά τους παλάτια. Πρώτη φορά μετά απο χρόνια ένιωθα τον εαυτό μου τόσο ήρεμο και γαλήνιο. Και ολα αυτά τα χρωστούσα σε ένα άτομο, τον Στέφανο.

Το χρυσαφένιο φως του ήλιου έλουζε το προσωπο μου κανοντας με να νιώσω την ζεστασιά του. Ανοιξα αργά τα ματια μου και παρατήρησα το άδειο κρεβάτι δίπλα μου. Με το βλέμμα μου αρχισα να ψάχνω τον Στέφανο μεσα στο δωματιο όμως...δεν ήταν πουθενά.

Σηκωθηκα πανικόβλητη αρχίζοντας να κατευθύνομαι προς το μπάνιο ανοίγοντας την πόρτα, κάτι που μετάνιωσα στην στιγμη. Χωρίς να το σκεφτώ κάλυψα τα ματια μου με τα χέρια μου, ενώ ενα ροδαλο χρωμα άρχισε να εμφανιζεται πάνω στα μάγουλα μου. Ψιθύρισα ενα συγγνώμη και βγηκα έξω τρέχοντας σχεδόν.

Ω θεέ μου τι ντροπή! Μακάρι να μπορουσα να το αλλάξω αυτό που έγινε, θεέ μου η εικόνα του Στεφανου ημίγυμνου μπροστά μου με τις σταγόνες να κυλάνε πάνω στο σωμα του δεν έλεγαν να φύγουν απο το μυαλό μου.

Μόλις άκουσα την πορτα του μπάνιου να ανοίγει σκεπασα το σωμα και το κεφάλι μου με το πάπλωμα. Ενιωσα το στρώμα να βυθίζεται.

«Δαφνη δεν έγινε κάτι σοβαρό...γιατί αντίδρας έτσι.?»

«Π-πως αντ-αντιδραω δηλαδή?»

«Σαν μικρό παιδί.» μου απάντησε αφήνοντας να του ξεφύγει ένα γελάκι, κανοντας με να τον κλωτσισω. «Ει αυτό πόνεσε.» είπε γελώντας.😂

************************************
Ορίστε και το κεφάλαιο:( παιδια σορρυ που το αργησα τόσο. Θέλω απλα να σας ενημέρωσω πως θα είναι αργές οι ανανεώσεις στο βιβλιο λογο διαβασματων 😭😭😭