Τα χέρια του ακουμπούσαν το κορμί της προκαλώντας της ανατριχίλα. Τα σώματα τους ήταν τόσο κοντά λόγο του χορού που εκείνη μπορούσε να μυρίσει πανεύκολα το άρωμα του. Αυτός ο άντρας ήταν σαν μαγνήτης αλλά εκείνη πάντα απωθούσε τους μαγνήτες. Μπορεί να ήταν ευγενική και αγαπητή σε όλους αλλά στην πραγματικότητα δεν εμπιστευόταν τους ανθρώπους.
"Είσαι αρκετά καλή, τα πιάνεις γρήγορα!" Την επαίνεσε όταν απομακρύνθηκαν περίπου 10 λεπτά αργότερα. Εκείνη χαμογέλασε νιώθοντας τα μάγουλα της ζεστά.
"Σε ευχαριστώ! Και εσύ καλός είσαι" Είπε αστειευόμενη για να κρύψει αυτό που πραγματικά αισθανόταν. Ένιωθε περήφανη που είχε ακούσει μέσα σε ένα απόγευμα τόσα κοπλιμέντα από έναν τόσο ελκυστικό άντρα. Παρότι ήταν δίδυμοι, ο Φίλιππος είχε κάτι το διαφορετικό. Εξέπεμπε κάτι που την τραβούσε ενώ ο Άρης κάτι που ασυνείδητα την απομάκρυνε.
"Αύριο να είσαι στην ώρα σου" Της είπε όταν πλέον είχε φτάσει στην πόρτα.
"Ποτέ δεν αργώ!" Είπε καθώς άνοιγε την πόρτα και έβγαινε έξω.

Σελήνη POV
"ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΜΟΥ ΛΕΣ;"
Ούρλιαζα χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα ενοχλήσω τους γείτονες νυχτιάτικα. Κοίταζα εξοργισμένη την αδερφή μου που καθόταν στον καναπέ με την βαλίτσα στο χέρι.
"Σε παρακαλώ μπορείς να μην φωνάζεις;"
"ΌΧΙ!"
"Δεν τρέχει τίποτα μικρό. Θέλω να μείνω λίγο μαζί του" Η φωνή της ακούγεται σοβαρή αλλά το πρόσωπο της δείχνει σκοτεινό. Κρύβει από εμένα το σώμα της και αρνείται την οπτική επαφή. Σίγουρα κάτι συμβαίνει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι. Γονατίζω μπροστά της χωρίς όμως να την αγγίξω και μαλακώνω την φωνή μου στα επόμενα λόγια.
"Νεφέλη μου. Νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, σε παρακαλώ.. Μπορείς να με εμπιστευτείς"
"ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ; ΤΙΠΟΤΑ! ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΣΑΙ!" Με έσπρωξε με αποτέλεσμα να βρεθώ ξαπλωμένη στο πάτωμα ενώ την ίδια στιγμή είχε ήδη σηκωθεί με την βαλίτσα στο χέρι πηγαίνοντας προς την εξώπορτα. "Σε παρακαλώ, μην ρωτάς και μην ασχολείσαι. Θέλω απλά να ζήσω κάτι καινούργιο για όσο θα είμαι εδώ. Εντάξει;" Διπολική είναι η αδερφή μου, δεν εξηγείται αλλιώς. Θα ορκιζόμουν λίγο πριν ανοίξει την πόρτα και την κλείσει με δύναμη πίσω της ότι είδα μερικά δάκρυα να αγκαλιάζουν τα μάγουλα της. Τι στο καλό συμβαίνει. Πρέπει να το ανακαλύψω με κάθε κόστος.

"Άσε την αδερφή σου, κατά πάσα πιθανότητα θέλει να το γλεντήσει!" Είπε σε μια προσπάθεια της η Δόμνα να με ηρεμήσει. Είχε περάσει μία ολόκληρη ώρα από την στιγμή που έφυγε η Νεφέλη και όσα τηλέφωνα και αν την πήρα δεν το σήκωσε.
"Δεν την είδες, ήσουν μέσα. Σίγουρα κάτι κρύβει.. Μου κρυβόταν Δόμνα. Κάτι έχει συμβεί. Το αισθάνομαι, κάτι δεν πάει καλά.." Η Δόμνα αναστέναξε και έπειτα μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά.
"Όλα καλά θα πάνε κοριτσάκι μου, θα το δεις.."
"Μακάρι..."

Τριτοπρόσωπη αφήγηση
Ο Άρης βρισκόταν καθισμένος στην πολυθρόνα του, δίπλα στο τζάκι ενώ η Νεφέλη κουλουριασμένη στον καναπέ ταξιδεύοντας στον δικό της κόσμο. Η σιωπή είχε κυριεύσει το σπίτι μέχρι που ο Άρης αποφάσισε να την σπάσει.
"Όλα πήγαν όπως τα είπαμε;" Δεν γύρισε να της ρίξει ούτε μια ματιά, όχι ότι εκείνη όταν τον άκουσε γύρισε προς το μέρος του.
"Ναι Άρη μου.."
"Ωραία!" Σηκώθηκε και την πλησίασε αργά. "Δεν ήπιες το ποτό σου όμως, θα σε μαλώσω.."
Μόνο όταν άκουσε την φωνή του αρκετά κοντά της σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε.
"Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι περίεργα. Όλα αυτά είναι καινούργια για μένα.." Προσπάθησε να δικαιολογηθεί ενώ αυθόρμητα έπιασε μερικές από τις μελανιές της προηγούμενης νύχτας.
"Δεν πειράζει, θα συνηθίσεις.."
"Έχεις δίκιο..."
Η αλήθεια ήταν πως ο Άρης λάτρευε να λυγίζει γυναίκες. Λάτρευε να ισοπεδώνει τον έρωτα και την αγάπη. Στην πραγματικότητα συχαινόταν οτιδήποτε όμορφο. Για εκείνον η χθεσινή νύχτα δεν σήμαινε τίποτα. Στην αρχή όταν είδε τα σημάδια της κατάλαβε την κακοποίηση που είχε δεχτεί στην ζωή της η νεαρή κοπέλα αλλά καθώς βρισκόταν μέσα της το κτήνος μέσα του ξυπνούσε όλο ένα και περισσότερο δημιουργώντας του την επιθυμία να χαράξει τα δικά του σημάδια πάνω σε αυτόν τον καμβά. Για εκείνον η Νεφέλη δεν ήταν παρά η αφορμή να πλησιάσει τον πραγματικό του στόχο, την γυναίκα που ξύπνησε αυτά που έθαβε χρόνια μέσα του. Αυτή η γυναίκα δεν ήταν άλλη από την Σελήνη. Ήθελε να αφήσει τα σημάδια του στην ψυχή και το μυαλό της, να αφήσει το όνομα του πάνω στο κορμί της ώστε κανένας να μην την άγγιζε ξανά. Και το καλύτερο ήταν ότι ο πατέρας του δεν θα ανακατευόταν με το νέο του παιχνίδι γιατί απλούστατα η Νεφέλη δεν θα άνοιγε το στόμα της για το καλό της Σελήνης και η Σελήνη δεν θα άνοιγε το στόμα της για το καλό της Νεφέλης. Όμως δεν είχε υπολογίσει αρκετούς παράγοντες στα σχέδια του..
"Έλα κοριτσάκι μου, πιες το. Θα νιώσεις καλύτερα"
Τον υπάκουσε απρόθυμα, ακούμπησε το γυάλινο κατασκεύασμα στα χείλη της πίνοντας αργά όλο το ποτό της και στην συνέχεια ένιωσε τα βλέφαρα της να κλείνουν.

Την επόμενη μέρα στην σχολή.
"Ιάκωβε, αναρωτιόμουν αν γίνεται να με βοηθήσεις λίγο με το θέμα των χορογραφιών. Χθες με δυσκόλεψε πολύ το τελευταίο οχτάρι που μας έδειξε ο Salvatore"
"Φυσικά, το ρωτάς;" Η Δόμνα του χάρισε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και εκείνος γέλασε, αμέσως εκείνη κοκκίνισε και μαζεύτηκε. "Είσαι πολύ γλυκιά, το ξέρεις έτσι;" Ένιωσε τα μάγουλα της να καίνε και προσπάθησε να απαγορεύσει στον εαυτό της να κοκκινίσει πάλι.
Προτού προλάβει να απαντήσει είδε τον Adrian με την Soo-hyun να πλησιάζουν χεράκι χεράκι προς το τραπέζι τους. Εκείνη αναφώνησε ενθουσιασμένη και όλα τα κεφάλια στην αίθουσα γύρισαν και την κοίταξαν.
"ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ?!" Η Soo-hyun γέλασε ενώ ένευσε θετικά. "Τι καλά!"

Την ίδια στιγμή [Σελήνη POV]
"Περάστε" Ακούστηκε να λέει η φωνή πίσω από την πόρτα και μπήκα μέσα.
Στο γραφείο ήταν ο Άρης, μόνος κοιτάζοντας μια στοίβα χαρτιών. Φόραγε κουστούμι όπως κάθε φορά μέσα στον εργασιακό χώρο. Σήμερα τα μαλλιά του ήταν λιτά και το πρόσωπο του έδειχνε κουρασμένο. Πλησίασα και έκατσα στην καρέκλα.
"Γεια σας κ. Στεφάνου. Ήθελα να σας μιλήσω αν έχετε λίγο χρόνο στην διάθεση σας"
"Όσο χρόνο χρειάζεσαι. Πες μου Σελήνη"
Μιλούσε τόσο ανάλαφρα, τόσο ευγενικά. Τότε αισθάνθηκα πάλι εκείνη την περίεργη ενόχληση. Αποκλείεται να είναι τόσο καλός όσο δείχνει. Το ένστικτό μου ποτέ δεν έπεσε έξω.
"Ήθελα να σας ρωτήσω για την αδερφή μου. Ανησυχώ. Έφυγε χθες από το σπίτι και από εκείνη την ώρα δεν σηκώνει τα τηλέφωνα. Δεν έχει που να πάει εκτός από εσάς γι'αυτό σκέφτηκα να σας ρωτήσω.." Εκείνος με περιεργάστηκε για μια στιγμή σιωπηλός και έπειτα πήρε τον λόγο.
"Ναι, ήρθε σε μένα. Βλέπεις της πρότεινα για μία εβδομάδα που θα έμενε εδώ να μείνουμε μαζί για να ευχαριστηθούμε ο ένας τον άλλον και αποφασίσαμε ότι αν πάει καλά ίσως μείνει περισσότερο. Άλλωστε έχω έναν γνωστό που μπορεί να της προσφέρει μια πολύ καλή θέση στον κλάδο της ψυχολογίας"
Έσφιξα σε γροθιές τα χέρια μου που βρισκόντουσαν κάτω από το γραφείο ενώ προσπάθησα να χαμογελάσω. Πώς τολμά να επεμβαίνει στο μέλλον της; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος νομίζει πως είναι.
"Δεν θέλω να σας προσβάλω αλλά η αδερφή μου κάνει το μεταπτυχιακό της στην Ελλάδα και αυτό που επιθυμείτε είναι πολύ δύσκολο"

Τριτοπρόσωπη αφήγηση.
Σηκώθηκε και την πλησίασε. Στάθηκε ακριβώς πίσω της και έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από την καρέκλα της.
"Πως φαίνεται ότι είσαι άπειρη στον έρωτα. Γλυκιά μου, όταν θα κάνεις έρωτα με κάποιον και θα γίνεται ένα, θα καταλάβεις πως όλα τα άλλα είναι ένα τίποτα" Έσκυψε προς το μέρος της και τώρα η ζεστή του ανάσα έπεφτε πάνω στο αυτί της. "Έχεις κάνει έρωτα για να ξέρεις; Αισθάνθηκες ποτέ κάποιον μέσα σου να σε γεμίζει;"
Τα λόγια του μπορεί να μην ήταν χυδαία αλλά ο τόνος της φωνής του, η στάση του σώματος του όπως έγερνε πάνω της άφηναν όσα υπονοούμενα χρειαζόταν το σώμα της Σελήνης για να σημάνει το σήμα κινδύνου. Σηκώθηκε βιαστικά και πλησίασε προς την πόρτα.
"Εγώ δεν είμαι η αδερφή μου, για να σας αφορά η ερωτική μου ζωή. Και καλά θα κάνετε να μην καταστρέφεται το μέλλον της εξαιτίας μιας νύχτας σεξ" Και με αυτά τα λόγια κοπάνησε την πόρτα πίσω της αφήνοντας τον μόνο.
"Θα σε στρώσω εγώ.." Μουρμούρισε χαμογελώντας πονηρά.

Όπως καταλαβαίνουμε ο Αρούλης δέχτηκε την πρόκληση. Τι πρόκειται να συμβεί από εδώ και πέρα όμως;
Φιλάκια!