"Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Είναι καλοσχεδιασμένα και αν δεν φτιάξεις καλύτερη στρατηγική απλά θα χάσεις"

Τριτοπρόσωπη αφήγηση.
"Είσαι πανέμορφη!" Αναφώνησε η Δόμνα κοιτάζοντας την φίλη της.
"Σιγά μωρέ, ένα απλό φόρεμα είναι.."
"Το φόρεμα που σου έκανα δώρο πέρυσι!" Υπενθύμισε στην φίλη της. "Και που παραπονιόσουν ότι δεν θα το φορέσεις ποτέ!" Η Σελήνη γέλασε λιγάκι και έπειτα κοίταξε την μορφή της στον καθρέφτη.
Το φόρεμα αγκάλιαζε υπέροχα το κορμί της. Ήταν μαύρο σατέν με ένα μανίκι και ένα μικρό άνοιγμα από την πλευρά της ωμοπλάτης που ήταν χωρίς μανίκι. Επίσης από την ίδια πλευρά είχε ασημί στρας που από μακριά έμοιαζαν με πολύ μικρά σμαράγδια. Ήταν μακρύ από την αντίθετη πλευρά του μακριού μανικιού και έφτανε μέχρι την γάμπα με ένα ωραίο σκίσιμο για να δίνει κίνηση ενώ από την άλλη έφτανε στο μπούτι της σαν μίνι φούστα. Όταν το είχε δει η Δόμνα σε βιτρίνα που διαφήμιζε χορευτικά ρούχα είχε σκεφτεί ότι αυτό το φόρεμα είχε φτιαχτεί για την φίλη της έτσι και της το αγόρασε.
Τα μαλλιά της τα είχε πιασμένα ψηλά σε έναν χαλαρό κότσο για να μην κρύβουν το σχέδιο του φορέματος ενώ το μακιγιάζ της περιλάμβανε έντονες γραμμές αιλάινερ, μαύρη μάσκαρα και ένα κόκκινο ματ κραγιόν. Δεν χρειαζόταν ποτέ να βάλει make up ούτε όλα αυτά που έβαζαν οι υπόλοιπες γυναίκες. Της άρεσε απλά να τονίζει τα χαρακτηριστικά της χωρίς όμως να δείχνει κάτι που δεν είναι.
Η Δόμνα από την άλλη φόραγε ένα κολλητό μοβ φόρεμα που έφτανε μέχρι το γόνατο με κλειστό ντεκολτέ και το μόνο που περιείχε το βάψιμο της ήταν λίγο αιλάινερ καθώς και μάσκαρα. Δεν συνήθιζε να βάφεται.

Κόντευε 11 όταν άκουσαν το κουδούνι.
"Ήρθαν!" αναφώνησε η Δόμνα και η Σελήνη στράφηκε προς το μέρος της κοιτώντας την απότομα.
"Τι εννοείς με το 'ήρθαν';" Η Δόμνα κατάλαβε την γκάφα της και δεν είπε τίποτα παραπάνω, έτρεξε και άνοιξε την πόρτα. Έξω στεκόταν ο Ιάκωβος φορώντας ένα μαύρο πουκάμισο και ένα τζιν παντελόνι. Της χαμογέλασε και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί.
"Έτοιμες;"
"Δυστυχώς.." Μουρμούρισε η Σελήνη πλησιάζοντας τους.
"Φύγαμε τότε.."
Βγήκαν από το σπίτι και ακολούθησαν τον Ιάκωβο που κατευθυνόταν προς ένα μαύρο τζιπ.
Μπήκαν μέσα και τότε η Σελήνη είδε τον Φίλιππο και κατάλαβε τι της έκρυψε η φιλενάδα της.
"Γεια" Αρκέστηκε να πει εκείνος ενώ έβαζε το αυτοκίνητο μπροστά.
"Γεια!" Είπε όλο χαρά η Δόμνα ενώ κοίταζε τον Φίλιππο έκπληκτη. Ήταν ολόιδιος ο αδερφός του, σε πιο sexy έκδοση. Δεν ήταν τύπος που θα φόραγε κουστούμια. Το ντύσιμο του ήταν χαλαρό και απλό. Έριξε μια ματιά στην Σελήνη η οποία κοίταζε έξω από το παράθυρο και την σκούντηξε απαλά στον ώμο.
"Γεια σου Φίλιππε.." Είπε απαλά και η Δόμνα στην υπόλοιπη διαδρομή την άφησε στην ησυχία της.

Τα βάσανα της δεν άργησαν να τελειώσουν ή έστω έτσι νόμιζε. Βγήκε από το αυτοκίνητο μόλις αυτό στάθμευσε και με γρήγορα βήματα προχώρησε προς το κέντρο που θα πηγαίνανε. Από πίσω της ακολουθούσε η Δόμνα με τον Ιάκωβο που ήταν πιασμένοι χεράκι, χεράκι ενώ λίγο πιο πίσω ο Φίλιππος.
Μόλις έφτασαν στην είσοδο είδαν τον φύλακα να στέκεται μπροστά.
"Έχετε κρατήσει θέση;"
"Ναι" Πήρε τον λόγο ο Ιάκωβος μπαίνοντας μπροστά. "Στο όνομα Αγγέλου"
Ο τύπος κοίταξε τον κατάλογο και ένα λεπτό αργότερα έκανε στην άκρη ανοίγοντας τους την πόρτα.
"Περάστε"
"Ευχαριστούμε!" Είπε χαμογελώντας ευγενικά η Δόμνα και έπειτα μπήκαν όλοι μέσα.
Το μέρος ήταν τεράστιο. Μια μεγάλη πίστα χορού απλωνόταν πέρα από τα τραπέζια καθώς και πολύχρωμα φώτα. Είχε να δει καιρό ντισκομπάλες η Σελήνη και μόλις είδε τα πολύχρωμα φώτα άρχισε να νιώθει καλύτερα. Ακολούθησαν τον Ιάκωβο που πλησίασε ένα τραπέζι στο οποίο ήδη καθόντουσαν ο Adrian με την Soo-hyun.
Οι δύο τους όταν είδαν  τον Φίλιππο είχαν παρόμοιες αντιδράσεις με την Σελήνη. Τους είπαν την αλήθεια και ζήτησαν να μην αποκαλύψουν τίποτα και σε κανέναν.

Η ώρα περνούσε. Τα ποτά πηγαίναν και έρχονταν. Όλοι είχαν κάνει κεφάλι εκτός από την Σελήνη και τον Φίλιππο. Η Σελήνη γιατί ποτέ δεν ήταν υπέρ της μέθης που προκαλούσε το ποτό και ο Φίλιππος για να μην κάνει καμιά βλακεία όπως όταν γινόταν λιώμα.
Τώρα, τα δύο ζευγαράκια είχαν σηκωθεί και χόρευαν στον ρυθμό της μουσικής πάνω στην πίστα ενώ Η Σελήνη τους χάζευε από την θέση της.
Ο Φίλιππος την περιεργαζόταν όλη αυτή την ώρα και τελικά υπέκυψε στην επιθυμία που ένιωθε. Σηκώθηκε και την πλησίασε τείνοντας το χέρι του προς το μέρος της.
"Χορεύουμε;" Εκείνη γύρισε ξαφνιασμένη προς το μέρος του. Δεν περίμενε ότι θα της ζητούσε να χορέψουν. Δεν είχαν οποιαδήποτε επαφή εκτός των μαθημάτων.
"Ναι.." Είπε δειλά και του έδωσε το χέρι της.

Σελήνη POV
Έχω χορέψει τόσες φορές μαζί του αλλά σήμερα είναι η πρώτη φορά που χορεύουμε έξω από εκείνη την αίθουσα και αυτό που αισθάνομαι είναι απλά υπέροχο. Νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται, με την ευχάριστη έννοια ενώ οι παλμοί μου έχουν αυξηθεί. Κάθε φορά νιώθω όμορφα στο κράτημα του. Σήμερα όμως νιώθω πολύ πιο έντονα. Ίσως να φταίει η βότκα ή ίσως ότι απόψε με χορεύει χωρίς τις παρατηρήσεις, χωρίς να με διδάσκει, απλά χορεύουμε και κουνάμε τα σώματα μας πάνω στον ρυθμό της μουσικής συνδοιάζοντας ένα σορό φιγούρες που είχα μάθει αυτόν τον έναν μήνα. Κάθε φορά που μια φιγούρα κάνει τα σώματα μας να έρχονται σε επαφή ανατριχιάζω. Είναι τόσο γαμημένα ωραία αυτή η αίσθηση και θα έλεγα ότι αισθάνεται και αυτός το ίδιο αλλά πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Είμαστε απλά μαθήτρια - δάσκαλος.
Χορεύαμε το ένα τραγούδι μετά το άλλο χωρίς σταματημό. Δεν ένιωθα την κούραση όμως, μόνο την απόλαυση. Ήταν υπέροχη η αίσθηση.

Δεν ξέρω πόσα λεπτά περάσανε, μου φαινόντουσαν αιώνας και συγχρόνως κλάσματα του ενός δευτερολέπτου. Από εκεί που χορεύαμε όλα έγιναν πολύ γρήγορα.
"Είσαι πανέμορφη απόψε.." Μου ψιθύρισε κοντά στο αυτί και την επόμενη στιγμή τα χείλη του βρισκόντουσαν στον λαιμό μου ρουφώντας τον ελαφρά. Έκλεισα τα μάτια και δάγκωσα απαλά το κάτω χείλος μου για να συγκρατήσω τον αναστεναγμό μου. Ένιωθα να φουντώνει μια φλόγα μέσα μου. Δεν αποτραβήχτηκα και την αμέσως επόμενη στιγμή ήμουν κολλημένη επάνω του με τα χείλη του να διεκδικούν τα δικά μου και να ζητούν πρόσβαση να γευτούν την γλώσσα μου.
Τον άφησα να με φιλήσει αναζητώντας και εγώ την ίδια αίσθηση. Το φιλί γινόταν όλο και πιο έντονο και δεν έλεγε να τελειώσει. Στο τέλος κάποιος μας επανέφερε στην πραγματικότητα.
"Σας κοιτάνε όλοι.." Μουρμούρισε δίπλα μας ο Ιάκωβος και εμείς αποτραβηχτήκαμε ο ένας από τον άλλον. Τότε θυμήθηκα ότι ήμασταν ακόμα στην πίστα και ένιωσα τα μάγουλα μου να βάφονται κόκκινα.
"Εμ, θα πάω στην τουαλέτα μισό λεπτό.." Είπα και έφυγα σχεδόν τρέχοντας.

Φτάνοντας στο μπάνιο αγνόησα το μακιγιάζ και έριξα μπόλικο νερό στο πρόσωπο μου για να συνέλθω. Τι κάνεις κορίτσι μου.. Η αδερφή σου είναι εξαφανισμένη και εσύ..Αναστέναξα και μετά σκούπισα το πρόσωπο μου. Ευτυχώς το μακιγιάζ μου ήταν αδιάβροχο και ούτε με το φιλί είχε χαλάσει αλλά ούτε με το νερό. Πήρα βαθιά ανάσα και βγήκα έξω από το μπάνιο.
"Που νομίζεις ότι πας όμορφη;"
"Φίλιππε; Τι κάνεις εσύ εδώ; Θα σε ψάχνουν.." Ήρθε απειλητικά κοντά μου και εγώ χωρίς να το καταλάβω ακουμπούσα στον τοίχο πίσω μου. Ακούμπησε τα χέρια του δεξιά και αριστερά μου στον τοίχο, κλειδώνοντας με εκεί και έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου. Η προηγούμενη αίσθηση είχε χαθεί. Σαν να μην πήγαινε κάτι καλά.
"Ήρθα να συνεχίσουμε αυτό που διακόψαμε πριν λίγο"
Και χωρίς να προλάβω να αντιδράσω αναζήτησε τα χείλη μου κτητικά.
Το φιλί δεν είχε καμία σχέση με προηγουμένως. Το χέρι του ήδη είχε τσουλήσει στον γοφό μου και εγώ αντί να νιώθω την ίδια φλόγα με πριν απλά μια φωνή μου φώναζε "τρέχα". Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και αμέσως τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη και του έριξα το δυνατότερο χαστούκι που έχω ρίξει σε ολόκληρη την ζωή μου.
"Άρη.." Τότε κατάλαβα τι ήταν αυτό που με ενοχλούσε πάνω του. Το ψεύτικο προσωπείο που είχε χτίσει ώστε να βλέπουν οι άλλοι γύρω του. Μου θύμιζε την θεία μου στις αρχές, προτού δείξει ποια πραγματικά είναι.
"Είσαι έξυπνη.." Είπε γελώντας πονηρά ενώ έπιανε το μάγουλο του.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα υπάρξουν σκηνές βίας και αντίστοιχου λεξιλογίου. Ενημερώνω από τώρα για την περίπτωση που κάποιος θέλει να προσπεράσει το κεφάλαιο.