Να και το δεύτερο Κεφάλαιο.

Ελπίζω να το απολάυσετε.....

Αφιερομένο:elenapaxi   MariaTsavala

Και σε όλους όσους το διαβάσουν !!!!!!

Με κοιτάζει ενώ προσπαθεί να καλύψει το γυμνό του σώμα ευτυχώς ή πετσέτα είναι αρκετά κοντά του και την τυλίγει γύρω του.
Εγώ δεν μπορώ να αρθόσω λέξη.

-Αλεχάνδρο τι... τι κάνεις εσύ εδώ;
Του λέω τραυλίζοντας.

- Εσύ τι κάνεις εδώ;
Μου λέει.
Σκέφτεται για λίγα δευτερόλεπτα.

-Είναι αυτό το δωμάτιο που σου δώσανε να μείνεις σωστά;
Μου λέει ξανά.

-Ναι.
Καταφέρνω να πω.
Εστιάζει ξανά στα πράσινα μάτια μου.

Και εγώ δεν μπορώ παρά μόνο να κοιτώ το καλογυμνασμένο του σώμα και τα νερά που τρέχουν πάνω στο σώμα του.

-Αλίσια συγνώμη πραγματικά λυπάμαι απλώς χάλασε το δικό μου μπάνιο και μπήκα εδώ δεν ήξερα ότι σου έδωσαν αυτό το δωμάτιο.
Μου μιλάει τόσο γλυκά.

Καταφέρνω να κοιτάξω στα μάτια του και του λέω.

-Όλα εντάξει Αλεχάνδρο δεν υπάρχει πρόβλημα απλώς ξαφνιάστηκα που σε είδα εδώ μέσα και....
Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω και κάνει ένα βήμα προς εμένα.

-Και μου με είδες γυμνό σωστά;
Μου λέει καθώς κοιτάζει ξανά στα μάτια μου.

Καθαρίζω τον λαιμό μου ενώ ή καρδιά μου χτυπάει το τόσο δυνατά και ή ανάσα μου βγαίνει ακανόνιστη.

-Ναι και αυτό.
Του λέω και κοιτάζω αλλού.

-Αλίσια.
Λέει το όνομα μου και τον κοιτάζω.

-Είσαι ή πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει μέχρι τώρα αλήθεια θυμάμαι που παίζαμε μικρά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ήσουν τόσο όμορφη.
Μου λέει και χαμογελάει στην ανάμνηση που εγώ δεν την έχω βιώσει αλλά μακάρι να έπερνα και εγώ λίγο από αυτή την παιδικότητα αυτή την αθωότητά αλλά ξέρω ότι την έχω χάσει.

-Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Του λέω.

-Εγώ σε ευχαριστώ που ήρθες στο σπίτι μας.
Μου λέει και το μόνο που κάνω είναι να του χαμογελάσω.

-Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγεις.
Οι λέξεις βγαίνουν τόσο γρήγορα από το στόμα μου μάλλον επειδή είναι στο μυαλό μου ή σκέψη ότι είναι με άλλη κοπέλα.

-Ναι έχεις δίκιο σε αφήνω.
Μου λέει και κάνω στην άκρη για να περάσει.
Ανοίγει την πόρτα και το βλέμμα του εστιάζει ξανά σε εμένα.

-Αν θες μετά πάμε να δεις τα άλογα.
Μου λέει και του γνέφω καταφατικά.

Κλείνει την πόρτα και αφήνω μία μεγάλη ανάσα.

Μπαίνω στην μπανιέρα και ρίχνω τον ζεστό νερό πάνω μου.
Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι όλα αυτά που έγιναν σήμερα.

Όλα καλά πήγαν μέχρι εδώ όλη ή οικογένεια μου φέρεται με τόση αγάπη δεν το περίμενα.
Εδώ πιστεύω ότι θα βρω την ηρεμία που χρειάζομαι.
Όμως πώς θα μπορέσω να ζήσω έτσι ;
Πως θα μπορέσω να βασίζομαι για όλη την υπόλοιπη ζωή μου μέσα σε ένα ψέμα;
Εγώ δεν είμαι ή Αλίσια θα καταφέρω να γίνω;
Και κανείς ποτέ να μην μάθει τίποτα.
Βάζω μπροστά το πρέπει για τον αδελφό μου για αυτόν τα κάνω όλα.
Όλα μου φαίνονται τόσο δύσκολα.
Δεν ξέρω αν θα αντέξω μέχρι τέλους.

Ανοίγω τα μάτια μου επιτέλους για να ξεπλήνω το σώμα μου.

Μετά από λίγο φοράω ένα πιο άνετο φόρεμα και στεγνώνω τα μαλλιά μου.

Επικρατεί πολύ υσηχία στο σπίτι δεν ακούγεται τίποτα κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και κλείνω τα μάτια μου.

........
Ανοίγω τα μάτια μου μετά από αρκετές ώρες γιατί από το παράθυρο μου μπορώ να διακρίνω  ότι έχει σουρουπώσει δεν ήξερα ότι ήμουν τόσο κουρασμένη.

Τρίβω τα μάτια μου και σηκώνομαι όρθια βάζω βιαστικά το σημερινό φόρεμά μου και χτενίζω τα μαλλιά μου.

Σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκομαι στο σαλόνι και βλέπω την κυρία Έλσα να κάθεται και να απολαμβάνει το τσάι της.
Μόλις με βλέπει μου χαμογελάει και πηγαίνω στο μέρος της.

-Κάθισε γλυκιά μου.
Μου λέει και κάθομαι δίπλα της.

-Συγνώμη με πήρε ο ύπνος αλήθεια δεν κατάλαβα πως πέρασε ή ώρα.
Της απολογούμαι.

-Μην απολογήσε καλη μου ξέρω ότι ήσουν κουρασμένη το ταξίδι ήταν μεγάλο.
Μου λέει και πίνει μία γουλιά από το τσάι της.

-Θες και εσύ ένα τσάι;
Μου λέει μετά από λίγο.

-Όχι κυρία Έλσα σας ευχαριστώ.
Της απαντώ ευγενικά.

-Η Ελίσσα;
Αποφασίζω να ρωτήσω.

-Έφυγε με τον Καρλος καλή μου τώρα με την εγκυμοσύνη κουράζεται πολύ εύκολα.
Μου απαντά και τώρα προσέχω περισσότερο το προσωπό της ή Ελίσσα της μοιάζει πολύ.

-Και ο Χόρχε λείπει είχε κάτι δουλίτσες να τακτοποιήσει μόνο ο Αλεχάνδρο βρίσκεται στο εδώ εννοώ είναι πίσω στον σταύλο μαζί με τα άλογα είναι ο μεγάλος του έρωτας.
Με πληροφορεί.
Της χαμογελάω και την προσέχω ταυτόχρονα.

-Αν θες πήγαινε να του κάνεις παρέα.
Μου λέει και ή καρδιά μου αρχίζει να χτυπά πιο δυνατά.

-Η αλήθεια ότι πολύ θα το ήθελα αλλά προτιμώ να κάνω παρέα σε εσάς.
Της λέω και μου κοιτάζει περίεργα.

-Περίεργο κανονικά θα έπρεπε να είχες πάει τρέχοντας θυμάμαι ότι και σε εσένα άρεσαν πολύ τα άλογα.
Μου λέει.

-Ναι και ακόμα μου αρέσουν απλώς χρειάζομαι ακόμη ξεκούραση.
Να δω τι άλλη δικαιολογία θα βρω να της πώ.

-Έχεις δίκιο καλή μου θα έχετε χρόνο για όλα.
Μου λέει και της γνέφω.

Μετά από λίγο ο κύριος Χόρχε μπαίνει στο σαλόνι και αρχίζουμε να συζητάμε.
Ή κυρία Έλσα μας αφήνει και πηγαίνει στην κουζίνα για να επιβλέψει το βραδινό φαγητό μου είπε πως απόψε θα έρθουν ή μέλλουσα νύφη της με την μητέρα της για να με γνωρίσουν.

Δεν ξέρω πως να νιώσω για αυτό.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο και βάζω ένα πιο καλό φουστάνι και πιάνω τα μαλλιά μου σε έναν ελαφρύ κότσο και προσθέτω λίγο άρωμα.

Βγαινω από το δωμάτιο και στο διάδρομο συναντώ τον Αλεχάνδρο.

Φοράει ένα πιο καλό πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι.
Είναι τόσο όμορφος.
Αλίσια συκεντρώσου σε λίγο θα έρθει ή μέλλουσα γυναίκα του και εσύ είσαι εδώ με άλλο σκοπό.
Λέω στον εαυτό μου και του χαμογελάω όσο κατευθήνομαι στο μέρος του.

-Γειά σου Αλίσια.
Μου μιλάει πρώτος.

-Είσαι ένας κούκλος Αλεχάνδρο ανυπομωνώ να γνωρίσω την μέλλουσα γυναίκα σου.
Του λέω και προσπαθώ να είμαι ήρεμη.

-Είμαι σίγουρος ότι θα γίνεται πολύ καλές φίλες.
Με πληροφορεί.

-Πάμε κάτω ;
Με ρωτάει.

-Ναι φυσικά.
Του απαντώ απλώνει το χέρι του κυκλικά πρός το μέρος του και εγώ περνώ τον καρπό μου γύρω από το μπράτσο του.

Κατεβαίνουμε μαζί και όλοι βρίσκονται στο σαλόνι.
Σε λίγα λεπτά καταφθάνει ή μέλλουσα γυναίκα του Αλεχάνδρο με την μητέρα της.

Καθώς παρατηρώ και τις δύο εμφανισιακά δεν μοιάζουν καθόλου όμως στον χαρακτήρα από λίγο που τις είδα μου φαίνονται ψιλομίτες.

-Αλίσια καλή μου έχεις πάει ποτέ στο Παρίσι;
Με ρωτάει ξαφνικά ή Σεσίλια όταν βρισκόμαστε στο τραπέζι.
Έχω ακουστά για την πόλη αυτή ξέρω ότι βρίσκεται στην Γαλλία αλλά δεν έχω πάει ποτέ μου.

-Όχι αγαπητή Σεσίλια δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μου εκεί.
Της απαντώ καθώς βάζω μία πατάτα στο στόμα μου.

-Τι κρίμα είναι θαυμάσια πόλη καλή μου όλοι του δικού μας κύκλου έχουν βρεθεί σε αυτή την υπέροχη πόλη της μόδας και του έρωτα.
Με πληροφορεί ενώ προσπαθώ να συμφωνήσω χαμογελαστή.

-Εκεί γνωριστήκαμε εγώ και ο Αλεχάνδρο.
Μου λέει και εγώ κοιτάζω για μία στιγμή τον Αλεχάνδρο.

-Σεσίλια αγάπη μου φτάνει τόσο θα έχετε χρόνο να τα πείτε αυτά οι δυό σας.
Της λέει ή μητέρας της ή Αντώνια.

-Έμαθα πως ήρθες σε αυτή την πόλη σαν δασκάλα σωστά;
Μου λέει ή μητέρα της.

-Ναι πολύ σωστά κυρία.
Της απαντώ με ευγενικό τρόπο.

-Και πόσο καιρό θα μείνεις σε αυτό το σπίτι;
Με ρωτάει και ξαφνιάζομαι και δεν ξέρω τι να της απαντήσω.
Αλλά αυτή γιατί την νοιάζει;

-Όσο πω εγώ Αντώνια αυτό εδώ το σπίτι είναι δικό μου και ή Αλίσια είναι δική μου φιλοξενούμενη οπότε θα μείνει εδώ όσο θέλει εκείνη.
Της λέει ο κύριος Χόρχε νευριασμένος και ή γυναίκα του προσπαθεί να τον ηρεμήσει.

-Οο συγνώμη αγαπητέ  δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση απλώς μία ερώτηση έκανα.
Του λέει και ακπλήσομαι το ποσό ήρεμη είναι γιατί πριν λίγο ήταν έτοιμη να με φάει.
Μα τι γίνεται;
Πρέπει να μάθω.

-Σε παρακαλώ παρά πολύ Αντώνια αυτά τα έχουμε συζητήσει μην χαλάσεις την υπέροχη βραδιά.
Της λέει ή Κυρία Έλσα καθώς ο καημένος ο κύριος Χόρχε πίνει λίγο από το νερό του.

-Κυρία Αντώνια δεν ξέρω το πόσο  θα μείνω σε αυτό το σπίτι μόλις ήρθα οπότε όταν είναι να φύγω θα σας το πω μην ανυσηχείτε.
Της απαντώ και στο πρόσωπό της εμφανίζεται ένα ψεύτικο χαμόγελο.

-Τέλος πάντων πάω για το γλυκό ή Καρμέλα έχει φτιάξει μία υπέροχη σοκολατόπιτα.
Λέει μετά από λίγο ή κυρία Έλσα και κατευθύνεται προς την κουζίνα.

Μετά από λίγο βρισκόμαστε στο καθιστικό ο Αλεχάνδρο με την Σεσίλια είναι στον κήπο ή κυρία Έλσα συνομιλεί με την Αντώνια και εγώ κάθομαι μαζί με τον Κύριο Χόρχε.

-Κορίτσι μου δεν πιστεύω να στεναχωρήθηκες από αυτά που είπε η Αντώνια;
Με ρωτάει ο Κύριος Χόρχε.
Του χαμογελάω και του λέω.

-Φυσικά και όχι κύριε Χόρχε απλώς ξαφνιάστηκα λίγο.

-Μην την παρεξηγείς απλώς είναι λίγο απότομη.
Με πληροφορεί.

-Μην ανυσηχείτε κύριε Χόρχε θα την μάθω σιγά σιγά.
Του απαντώ πολύ ευγενικά και πίνει μία γουλιά από το τσάι του.

-Εγώ θα πάω στο γραφείο μου καλή μου.
Λέει ξαφνικά ο Κύριος Χόρχε και σηκώνεται από την καρέκλα του.

-Όλα καλά κύριε Χόρχε;
Τον ρωτώ.

-Ναι καλή μου απλώς αυτή την στιγμή έχω όρεξη να διαβάσω.
Μου λέει ευγενικά.

-Με συγχωρείς που θα σε αφήσω.
Ζητάει συγγνώμη και σηκώνεται όρθιος.

-Αλίμονο σπίτι σας είναι πηγαίνετε.
Του λέω μου χαμογελάει πέρνει τον καφέ του μαζί του και φεύγει.

Βλέπω την κυρία Έλσα να μιλά ακόμη με την Αντώνια και αποφασίζω να βγω στον κήπο να κάνω μία βόλτα φοβάμαι πως αν καθίσω μαζί με αυτή την γυναίκα θα με προκαλέσει και θα της πώ πράγματα που δεν θέλω.
Προσπερνώ το σαλόνι χαμογελάω στην κυρία Έλσα ευγενικά και βγαίνω έξω.

Προχωρώ προς το πίσω μέρος του σπιτιού εκεί που είναι ο σταύλος ή αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω σχεδόν τίποτα ότι φως υπάρχει προέρχεται από το σπίτι.
Τα μάτια μου εντοπίζουν δεξιά και αριστερά τους ψηλούς θάμνους και μπροστά μου βλέπω τον σταύλο είναι πολύ μεγάλος αρκετά μεγάλος για να χωρέσει 15 άλογα εκτός και αν υπάρχουν κι άλλα ζώα μέσα.

Πόσο θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω τότε που έτρεχα με το δικό μου άλογο έτρεχα χωρίς να με νοιάζει τίποτα.

Ξαφνικά τρέχω μέσα ευτυχώς που εδώ υπάρχει λίγο φως και διακρίνω τα άλογα αμέσως το χαμόγελο μου μεγαλώνει και στα δεξιά μου είναι ένα όμορφο λευκό άλογο πρέπει να είναι θυλικό.

Και προσπαθώ να την πλησιάσω για να την χαϊδεύσω.
Αμέσως μου δίνει την μουσούδα της και αρχίζω και με τα δύο μου χέρια να την χαϊδέυω.

Χαμογελάω σαν ένα μικρό παιδί που του φέρνουν ένα νέο παιχνίδι και είναι έτοιμο να παίξει μαζί του.

Της μιλάω και της λέω πόσο όμορφη είναι.

Μετά από πολύ ώρα βγαίνω από το σταύλο μπροστά μου βλέπω τον Αλεχάνδρο.
Με πλησιάζει ενώ εγώ σταματώ να περπατώ.

-Αλίσια όλα καλά; Γιατί είσαι εδώ;
Με ρωτάει όταν έχει πλησιάζει παρά πολύ.

-Ήρθα για μία βόλτα αυτό είναι όλο μία χαρά είμαι.
Του λέω τα μάτια μου συναντούν τα δικά του.

-Δεν...δεν σε είδα μέσα και ανυσήχησα.
Μου λέει τραυλίζοντας.
Καθαρίζω τον λαιμό μου.

-Θα με συνοδέυσεις μέχρι μέσα;
Του λέω και προσπαθώ να το παίξω χαλαρή.
Είναι σκεφτικός και δεν μιλάει.
Τον προσπερνώ και νιώθω το χέρι του πάνω στο μπράτσο μου αμέσως γυρνάω προς το μέρος του και το μόνο που βλέπω είναι τα χείλη του κοντά στα δικά μου ξεροκαταπίνω και με κοιτάζει στα στα μάτια.....

❤️❤️❤️❤️💓💓💓💓