Ο πόνος με είχε κυριεύσει. Το κεφάλι μου πονούσε, όλα γύριζαν, εικόνες τις χτεσινής νύχτας έρχονταν στο μυαλό μου. Κάποιο όνειρο θα βλέπω, πρέπει να ξυπνήσω. Άνοιξα αργά τα μάτια μου, όλα ήταν φωτεινά γύρω μου το φως του ηλίου έπεφτε στα πονεμένα μάτια μου.
Ωχ όχι!! Δεν ήταν όνειρο, όλα έχουν γίνει στην πραγματικότητα. Ο λύκος μου είχε επιτεθεί, το νεαρό αγόρι με είχε σώσει.... Μαα.. που βρίσκομαι; τι είναι αυτό το μέρος; Ήμουνα ξαπλωμένη πάνω σε ένα χαμηλό ξύλινο κρεβάτι. Δίπλα μου υπήρχε ένα κωμοδίνο. Πάνω σε αυτό υπήρχε μία λεκάνη με νερό και μία λεκάνη με ματωμένες γάζες, βαμβάκι και διάφορα χειρουργικά εργαλεία. Μη μου πεις ότι αυτό το αίμα είναι το δικό μου. Θα τρελαθώ...

Προσπάθησα να σηκωθώ για να μπορέσω να δω καλύτερα το δωμάτιο. Υπήρχαν κολλημένες αφίσες με ζώα και λουλούδια.  Σηκώθηκα με το ένα πόδι και προσπάθησα να πάω προς την πόρτα του δωματίου. Ξαφνικά από μία άλλη πόρτα ακούστηκε ένας θόρυβος έπεσα στο πάτωμα και αμέσως σταμάτησα αυτό που ήθελα να κάνω . Από την πόρτα πρόβαλλε ένα μελαχρινό όμορφο αγόρι. Ήρθε προς το μέρος μου και με σήκωσε.

Αγόρι - Είσαι καλά, πονάς κάπου ;

Εγώ(Ιωάννα) -Εε... όχι μόνο λίγο το πόδι μου

Αγόρι- Λογικό είναι, μόλις σου το έραψα

Εγώ- Τι; με έραψες; Είσαι γιατρός;

Αγόρι- Όχι απλά γνωρίζω κάποια απλά πράγματα για την ιατρική .Επί την ευκαιρία να σου σηστυθώ. Ονομάζομαι Fernando...

Κάτι μου θυμίζει αυτό το όνομα κάπου το έχω ξανά ακούσει.

Fernando- Μένω εδώ πάνω στο βουνό και φροντίζω τα ζώα. Βγήκα μια νυχτερινή βόλτα χτες και άκουσα κάποιον να φωνάζει για βοήθεια και έτρεξα να βοηθήσω

Εγώ- Ναι σε ευχαριστώ πολύ, εμένα με λένε Ιωάννα

Fernando- Λοιπόν Ιωάννα , δεν πρέπει να ξαναβγείς έξω στο δάσος την νύχτα, οι λύκοι να ξέρεις τώρα θα θυμούνται την μυρωδιά σου και θα προσπαθήσουν να σου ξανά επιτεθούν.

Εγώ- Ναι σε ευχαριστώ για την συμβουλή σου αλλά , τι μελωδία ήταν αυτή που έπαιξες με το φλάουτο ;

Fernando- Είναι ένας μυστικός σκοπός που μόνο εγώ και οι φίλοι μου γνωρίζουμε δεν μπορώ να τον αποκαλύψω σε κανέναν

Εγώ- Οκ απλά ρώτησα

Έλεος πώς μου μιλάει έτσι λες και τον πίεσα να μου το πει. Ωχ!! έχει περάσει η ώρα και έχω σχολείο, το είχα ξεχάσει τελείως. Σηκώθηκα γρήγορα και πήγα προς την πόρτα για να φύγω.

Fernando- Ει που νομίζεις ότι πηγαίνεις με χτυπημένο πόδι;

Μετακινήθηκε απότομα  και μου έπιασε το χέρι κοιτάζοντας με στα μάτια με αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια.

Εγώ- Εεε έχω να πάω στο σχολείο και έχει περάσει η ώρα

Fernando- Οκ θα σε πάω εγώ, έτσι και αλλιώς πρέπει και εγώ να πάω στο ίδιο μέρος

Τι; Άκουσα καλά ; Θα πάει στο ίδιο μέρος; Γιατί ποτέ δεν τον πρόσεξα; Σε ποιο τμήμα είναι; Σε ποια τάξη ; Γιατί ποτέ δεν έχω δει αυτό το σπίτι στο βουνό; Λες να με θεωρεί φίλη του πλέον; Τέλος πάντων θα μάθω σύντομα.