Πολλοί μασκοφόροι αλλά και ινδιάνοι είχαν χάσει την ζωή τους. Η μάχη είχε φτάσει στο τέλος της. Μικρά παιδιά κλαίγοντας τρέχαν να βρουν τους γονείς τους. Επικρατούσε ένα χάος. Ένιωθα υπεύθυνη για τον χαμό τους. Ως αρχηγός του δάσους και της θάλασσας πρέπει να επαναφέρω την ειρήνη στους δύο κόσμους.

Ξαφνικά τα πόδια μου υποχώρησαν. Γονάτισα στην γη και έπιασα τον λαιμό μου, όπου προηγούμενος με είχαν κόψει. Έβαλα όλη μου τη δύναμη για να σηκωθώ, αλλά μάταια. Ο Fernando με είδε και έτρεξε γρήγορα κοντά μου. Με τα χέρια του σήκωσε το κεφάλι μου που από τον πόνο κοίταζα το έδαφος.

Fernando- Τι έγινε; Δεν νιώθεις καλά;

Εγώ- Μια χαρά είμαι, άλλοι έχουν τραυματιστεί χειρότερα

Στηρίχτηκα πάνω του και σηκώθηκα. Έκατσα σε μία καρέκλα και σε λίγο μια Ινδιάνα ήρθε και περιποιήθηκε το τραύμα μου. Αμέσως μετά σηκώθηκα και στάθηκα στο κέντρο του κατεστραμμένου πλέον χωριού.

Εγώ- Καλοί μου φίλοι, συγχωρέστε με για την κακοποίηση που μόλις δεχτήκατε. Δυστυχώς υπήρξαν κάποιοι θάνατοι. Θα συνεχίσω την αποστολή μου και θα πληρώσουν εκείνοι που το έκαναν και στο τέλος θα υπάρξει ειρήνη στην χώρα μας.

Χαιρέτησα τους Ινδιάνους και συνέχισα με θλίψη το ταξίδι μου. Σε όλη την διαδρομή δεν μιλάγαμε. Εικονες της νεκρής ινδιάνας έρχονταν στο μυαλό μου.

Fernando- Είσαι σίγουρα καλά;

Εγώ- Δεν είναι εύκολο να βλέπεις άτομα που σε έχουν για οικογένεια να πεθαίνουν και ούτε είναι εύκολο να σκοτώνεις

Fernando- Το ξέρω, και γω στην αρχή έτσι ένιωθα αλλά μετά....

Εγώ- Μετά; Μετά τι, το συνήθισες; Αα ωραία θα περιμένω και σε λίγο καιρό θα είμαι εντάξει, θα σκοτώνω άνετα

Fernando- Μα εγώ δεν είπα ότι...

Εγώ- Κατάλαβα πολύ καλά το είπες, δεν χρειάζεται να το ξαναπείς

Δεν ένιωθα καθόλου καλά. Ζαλιζόμουνα και το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να εκραγεί. Απομακρύνθηκα από τον Fernando και συνέχισα να περπατάω μόνη μου.

*Σκέψεις Fernando*

Τι έχει πάθει τελευταία; Νευριάζει χωρίς λόγο. Θα της δώσω λίγο χρόνο να σκεφτεί, δεν έχει περάσει και λίγα τις τελευταίες μέρες. Τώρα κινδυνεύει περισσότερο, θα κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να την προστατεύσω, πρέπει να χαμογελάσει ξανά, το χαμόγελο της πάει καλύτερα. 

*Σκέψεις Ιωάννας*

Είχε περάσει αρκετή ώρα. Περπάταγα μόνη μου. Έτσι νόμιζα δηλαδή, όταν άκουσα έναν ήχο πίσω μου....

------------------------------------------------------------------

Παιδιά ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ για τους ψήφους σας. Με κάνετε πολύ χαρούμενη. Με αγάπη και ευχαριστίες
                                                                                                 jgirl