Η Ισμήνη στεναχωρήθηκε όταν ο Χριστόφορος δεν επικοινώνησε ξανά μαζί της μετά το υπέροχο γλυκό βράδυ που μοιράστηκαν μαζί. Μια μέρα πήγε να ανοίξει με τα κλειδιά του σπιτιού της την πόρτα, όταν ένιωσε ένα χέρι να την πιάνει δυνατά και αλαφιάστηκε. Γύρισε να δει τον άγαρμπο και επικίνδυνο που την άρπαζε με τόση δύναμη και αντίκρισε το πρόσωπο του Χριστόφορου.

« Γιατί δεν με ξαναπήρες στο τηλέφωνο; Πέρασαν βδομάδες.»

« Γιατί με πήρες εσύ μήπως;» τον ειρωνεύτηκε σαρκαστικά. « Εσύ ήσουν αυτός που με παράτησε! Περάσαμε ένα ωραίο βράδυ αλλά για σένα δεν ήταν τίποτα, τίποτα!» ξέσπασε λυπημένη και οργισμένη.

«Άφησε με να σου εξηγήσω τη κατάσταση. Ο λόγος που χάθηκα για λίγο, ήταν επειδή ήμουν απασχολημένος με μια υπόθεση και έπρεπε να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητες »

« Ποιες εκκρεμότητες ανάγωγε,  πας να πουλήσεις φτηνές δικαιολογίες. Μπαίνω στο σπίτι μου και να μην σε ξαναδώ μπροστά μου.» πήγε να τοποθετήσει τα κλειδιά στη θύρα, αλλά εκείνος την έπιασε από τους ώμους σφιχτά.

« Άφησε με δεν σε θέλω, δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο από εσένα.» φώναξε με απόγνωση.

« Ηρέμησε αγάπη μου. Έκανα λάθος που δεν σε έψαξα όμως θέλω να επανορθώσω.» Εκείνο το 'αγάπη μου' την ξάφνιασε, γιατί δεν περίμενε να την αποκαλέσει έτσι και την έκανε να αισθανθεί τόσο χαρούμενα. Μια ζωντάνια γεμάτη ευφροσύνη στη καρδιά της. Τα ξέχασε όλα: την σκληρότητα, τη εξαφάνιση του για κάποιο διάστημα από τη ζωή της... όλα τα πληγωμένα της συναισθήματα παραγκωνίστηκαν.

Ο Χριστόφορος την φίλησε με πάθος και αυτή ανταποκρίθηκε με όλη της την επιθυμία. Τον έσυρε μέσα στο σπίτι της και άρχιζαν να σκορπούν τα ρούχα τους εδώ και εκεί. Αμέσως την πήρε στην αγκαλιά του και τη μετέφερε στη κρεβατοκάμαρα της όπου έζησαν στιγμές έντονου σαρωτικού πάθους. Η Ισμήνη είχε παθιαστεί μαζί με αυτόν τον άντρα... παρότι σκληρός, ανήθικος και μυστήριος της δημιουργούσε μια φλογισμένη έλξη. Ήθελε να κάνει δεσμό μαζί του και ήταν αποφασισμένη να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη όπως στις προηγούμενες ερωτικές της συνδέσεις. Αυτή τη φορά, ήλπιζε η καινούρια της σχέση να κρατούσε παραπάνω και να ήταν πιο τυχερή.

   Έγιναν ζευγάρι και έβγαιναν πλέον σχεδόν καθημερινά μαζί το πρώτο διάστημα, γιατί μετά προέκυψαν δουλειές βασικές όπως της εξήγησε-δεν θα είχαν πλέον τόσο απεριόριστο χρόνο για βόλτες και εξορμήσεις στην εξοχή- και εκείνη έδειξε κατανόηση. Ο Χριστόφορος μπορεί να μην παραιτούνταν από το γάμο του με την Ελένη, αλλά ήθελε και την Ισμήνη.

Τη δεύτερη κοπέλα την αγαπούσε αληθινά ή τουλάχιστον κορόιδευε τον εαυτό του.  Όμως κατά βάθος ήξερε πολύ καλά πως δεν μπορούσε να αφήσει την Ελένη, διότι ήθελε να εξασφαλίσει τη περιουσία της μέσω του γάμου. Δεν γινόταν να μείνει μόνος χωρίς μια 'κερδοφόρα' σύζυγο. Επιθυμούσε χρήμα, πολύ χρήμα στη ζωή του και θα το εξασφάλιζε με κάθε μέσο. Η Ισμήνη ήταν πιο κατώτερη δυστυχώς για αυτόν αλλά δεν θα τη παρατούσε σύντομα, όχι μέχρι να αρχίσει να την βαριέται τουλάχιστον. Μόλις του περνούσε το ενδιαφέρον, η εκ νέου φυγή του από το πλευρό της κοπέλας, θα ήταν μονόδρομος.

         [....]

Ένα άλλο χαρμόσυνο γεγονός επιδρούσε στη ζωή της Ελένης. Τα είχε φτιάξει με τον Στυλιανό εδώ και καιρό και θα ανακοίνωνε οσονούπω στους γονείς της  την απόφαση της να δέσει τη ζωή της μαζί του. Θα έφερναν αντίρρηση, αλλά εκείνη ήταν πρόθυμη, το ίδιο και ο Στυλιανός να τους πείσουν για την αγάπη τους.

Πήγαν να καθίσουν ένα ξέγνοιαστο απόγευμα σε ένα ειδυλλιακό ταβερνάκι με θέα την φύση,  έξω από την Αθήνα. Αφού κουβέντιασαν για τα δικά τους και για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, ο Στυλιανός έφερε τη κουβέντα σε δύο πρόσωπα όχι ευχάριστα και συμπαθή για αυτούς.

« Έμαθες τι έκανε ο Χριστόφορος; »

« Όχι τι έκανε;» η περιέργεια της Ελένης ήταν ιδιαίτερα ορατή.

« Έγινε ζευγάρι με την πρώην μου την Ισμήνη. Τους είδα πιασμένους χέρι από τον απέναντι δρόμο, καθώς κυκλοφορούσα στο Σύνταγμα. Σάστισα και ταυτόχρονα αναρωτήθηκα καθόλου θράσος δεν έχουν; Είναι δυνατόν η Ισμήνη που έπαιξε το ρόλο της άψογα υποκριτικά και παραλίγο να μου ζητήσει να τα ξαναβρούμε αν δεν έφευγα γρήγορα από εκείνο το σημείο του ραντεβού μας, να τα φτιάξει με τον εχθρό μου; Δηλαδή μυαλό δεν έχει;»

« Ναι έχεις δίκιο συμφωνώ, όμως ίσως να μην ξέρει το ποιόν του Χριστόφορου και την κόντρα σας. Επίσης αυτός γνωρίζει να υποκρίνεται τέλεια όταν επιθυμεί να κερδίζει την συμπάθεια των πάντων. Τους παρουσιάζει την εικόνα του τίμιου, καθωσπρέπει, καλόκαρδου »

« Για αυτό ταίριαξαν. Τέλος πάντων ας μην συζητάμε άλλο για εκείνους δεν μας αφορά τι κάνουν. Ας είναι μαζί αν επιθυμούν, αρκεί να μας αφήσουν ήσυχους και να μην μπαίνουν εμπόδιο πια στην σχέση μας.» δήλωσε με κατηγορηματικό τόνο.

Η Ελένη πήρε τα χέρια του στα δικά της και του περιέγραψε τα όνειρα και τις επιθυμίες της για την ζωή που θα ξεκινούσε για τους ίδιους ως ζευγάρι. Ανυπομονούσε για τα ταξίδια που θα έκαναν στην Αγγλία ή οπουδήποτε αλλού τους κατεύθυνε η μοίρα. Εκείνος δεν παρέλειπε να της χαμογελά με αγάπη και λατρευτική θεότητα, διότι έτσι την έβλεπε σαν θεά του.