Το κελί ήταν σκοτεινό δίχως μια αχτίδα φωτός να διαπερνά την μοναξιά του με μόνη συντρόφια την θύμηση της .

Ποσο θα ήθελε να την έχει στο πλευρό του τούτες τις δύσκολες ώρες που βρισκόταν κατηγορούμενος για έναν φόνο που δεν διέπραξε.

Αναρωτιόταν με τι είδους στοιχεία τον είχαν καταδικάσει δίχως να υπάρχουν μαρτυρίες βάσιμες μονάχα κάποια αυθαίρετα πλάνα απ την κάμερα ασφαλείας .

Πάντως το βέβαιο ενδεχόμενο ήταν ένα
πως όπως του είχε προαναγγείλει κι ο αστυνόμος δεν θα έβγαινε εύκολα αλώβητος απ όλο αυτό.

Έφερε στην μνήμη του το πρόσωπο του βρέφους που κρατούσε ανα χείρας η Σελίνα κι παραδόξως της έμοιαζε πολύ άραγε να ήταν δικό του δημιούργημα η του Λεονάρντο ;

Ακόμη κι έτσι να είχαν τα δεδομένα θα το αγαπούσε εκείνο το πλάσμα οσο κι την ίδια που ομολογουμένως του είχε κλέψει την καρδιά σταδιακά.

Κρίμα που ποτέ δεν κατόρθωσε να της το δείξει κι δυστυχώς πλέον ήταν αργά για όνειρα έχοντας δεσμεύσει την ζωή του οριστικά με την Ντομίγκα που δεν αγαπούσε.

Η δύσμοιρη κόρη που του χάρισε θα έχανε για πάντα την πατρική του παρουσία οσο θα βρισκόταν έγκλειστος και καταδικασμένος.

Να πάρει η ζοφερή νύχτα δεν περνούσε με τίποτα οσο κι αν ατένιζε νοερά τα αστέρια στα βάθη των ματιών της που ονειρευόταν.

Άραγε που να βρισκόταν ετούτη την στιγμή ; Πως να περνούσε την ώρα της να αισθανόταν ευτυχισμένη ;

Μόνον χαρούμενη δεν αισθανόταν έχοντας απέναντι της έναν δήθεν καλοπροαίρετο άνδρα που ίσως έκρυβε σκοτεινά κίνητρα πίσω απ το προσωπείο του .

《Πως να σε εμπιστευτώ Λεονάρντο έπειτα απο όσα έχουν συμβεί ..;》ρώτησε σαστισμένη δίχως να καταφέρει να αφομοιώσει την πλεκτάνη που ξετυλίγονταν εμπρός της .

Την πλησίασε με ενδιαφέρον αγγίζοντας στοργικά την άκρη απ το πηγούνι της 《Αγάπη μου ποτέ δεν θα σου έλεγα ψέματα..ο Ρικάρντο βρίσκεται πίσω απο όλα ..》

《Μην με ακουμπάς !》φώναξε εκνευρισμένη απομακρύνοντας το χέρι του βιαστικά την ίδια στιγμή που διάλεξε η Πάμελα να εμφανιστεί .

《Προς τι οι φωνές και ο αλληλοσπαραγμός επιτέλους που νομίζεις πως βρίσκεσαι ο πατέρας μου είναι άρρωστος !》διαμαρτυρήθηκε παρατηρώντας απο πάνω μέχρι κάτω τον άγνωστο γοητευτικό επισκέπτη.

Έστρεψε το κουρασμένο βλέμμα της προς το μέρος της κακομαθημένης κοπέλας που στεκόταν έμπροσθεν της αγέρωχη δίχως να έχει ιδέα απο προβλήματα.

《Μας συγχωρείς για την ενόχληση αλλα συμβαίνει κάτι τρομερό..》δικαιολογήθηκε πρόχειρα εφοσόν φιλοξενούνταν στο σπίτι τους.

《Ποιά είναι η δεσποινίς Σελίνα..;》πρόφερε υψώνοντας το δεξί του φρύδι σε ένδειξη ενόχλησης .

《Αγαπητέ μου ..μπορούσες να ρώτησεις εμένα κι όχι την παρείσακτη φιλοξενούμενη μου..που ευελπιστεί να χρηστεί επίσημα μέλος της οικογένειας ..》 επενέβει επιθετικά οσο ποτέ θέλοντας να επιδείξει την ισχύ της .

《Χαλαρώστε δεσποινίς μου..δεν σας επιτρέπω να προσβάλετε τόσο άσχημα την Σελίνα..!》

《Μπά σαν πολλοί προστάτες μαζεύτηκαν εδω μέσα ..ακουσε να δείς κοπέλα μου σου απαγορεύω να δέχεσαι επισκέψεις στην οικία μου λες κι είσαι σπίτι σου..! Κάνε οτι θέλεις μακριά απο εδώ ..》

《Μην ανησυχείς θα σου αδειάσω σύντομα την γωνία αδερφούλα..!》φώναξε εξαγριωμένη έχοντας πλέον απηυδήσει .

Την έντονη διένεξη τους όμως φρόντισε να διακόψει το επίμονο κουδούνισμα του κινητού του στρέφοντας αναπόφευκτα την προσοχή επάνω του.

Το έβγαλε βιαστικά απο την τσέπη του αντικρίζοντας στην οθόνη το νούμερο της Ντομίγκα ικανοποίηση τον κατέκλυσε μονομιάς μαντέυοντας τον λόγο.

Έσυρε το δάκτυλο του κατα μήκος της οθόνης απαντώντας δήθεν έκπληκτος 《Ντομίγκα τι χαρά να σε ακούω έπειτα απο τόσο καιρό..》σχολίασε ειρωνικά προετοιμάζοντας τον εαυτό του για τα χαρμόσυνα μαντάτα .

《Κόψε το δούλεμα Λεονάρντο είμαι σοκαρισμένη μόλις συνέλαβαν τον αδερφό σου για τον φόνο του Τζόρτζ ! Θεε μου τα έχω χαμένα έλεγα μήπως γνωρίζεις κανέναν καλό δικηγόρο να μας βοηθήσει..;》

Η καρδιά αναπήδησε στο στήθος του απο χαρά καθώς το σχέδιο του προχωρούσε με ταχύτατους ρυθμούς προς την τελική του κορύφωση.
《Χμ..όντως τελικά έβαψε τα χέρια του με αίμα ο αδερφός μου ε ;》ρώτησε δήθεν σοκαρισμένος .

《Τι πράγμα ;》ψέλλισε η Σελίνα χάνοντας το χρώμα της ξεχνώντας ακόμη και την παρουσία της υπεροπτικής αδερφής της .

Της έγνεψε να περιμένει μια στιγμή ώστε να τελειώσει το τηλεφώνημα του αφου πρώτα συλλέξει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

《Λεονάρντο μιλάω σοβαρά..! Ο σύζυγος μου κινδυνεύει να φάει ισόβια για έναν φόνο που δεν διέπραξε ! Δεν έχεις ίχνος ανθρωπιάς μέσα σου ;》

《Σαφώς Ντομίγκα μου κάνε κουράγιο και θα περάσω σε λιγάκι να σε δώ φαντάζομαι θα έχει πανικοβληθεί κι ο πατέρας..έρχομαι !》πρόφερε κλείνοντας την γραμμή αστραπιαία.

《Τι συνέβει στον Ρικάρντο;》

《Καλή μου τον συνέλαβαν..! Για τον φόνο του Τζόρτζ..!》

《Οχιι..!! Θέλω να τον δώ..!》φώναξε αποφασιστικά ξεχνώντας μονομιάς τις φοβερές αποκαλύψεις του λίγο πριν πράγμα που τον ενόχλησε έντονα.

《Σελίνα μου..τι φιλέυσπλαχνη που είσαι εκείνος οπως σου αποκάλυψα έβλαψε τα παιδιά σου κι εσένα την ίδια κι εσύ ακόμη τον υπερασπίζεσαι..!》διαμαρτυρήθηκε ειρωνικά.

Προχώρησε λίγα μέτρα μακριά του προς την ανοιχτή μπαλκονόπορτα που έβγαζε στην τραπεζαρία με το λευκό κιόσκι πλάι στην πισίνα.

《Θα μου ζητηθεί κατάθεση..! Υπήρξα κι εγώ παρών στο γραφείο του Τζόρτζ για εμένα τσακώθηκαν..είχε προσπαθήσει να με βιάσει..》ψέλλισε μονολογόντας χαμένη σε σκέψεις και συναισθήματα.

《Μην μπλέκεσαι Σελίνα για το καλό σου ! Αν σε κρίνουν συνένοχο ποιος θα μεγαλώσει τον γιό σου ..;》σχολίασε πασχίζοντας να την προλάβει προτού τον αθωώσει και καταστρέψει τα σχέδια του.

Όμως οσο υπήρχαν τα πλάνα απο τις κάμερες ασφαλείας τα νώτα του ήταν καλυμμένα σε αντίθεση με του αδερφού που ήταν στιγματισμένα .

Στράφηκε προς το μέρος του έχοντας λησμονήσει αυτή την λεπτομέρεια μα απ την άλλη οσο κι αν την εχθρεύονταν ο Ρικάρντο λυπόταν για την φυλάκιση του.

《Λυπάμαι..αλλα δεν μπορώ να σιωπήσω είναι αθώος!》
Τα γαλανά μάτια του άνοιξαν διάπλατα απέναντι στην επιμονή της "Κάνε καμία βλακεία ηλίθια..και θα σε κάψω εγω ..!"αναλογίστηκε με μίσος να πλημμυρίζει την άυρα του .

Παρόλο τον πόλεμο που μαίνονταν ομως εσωτερικά κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του επιδεικνύοντας σύνεση.

《Καλή μου άκουσε με λες να επιθυμώ να τιμωρηθεί ο αδερφός μου ; Υπάρχουν όμως βάσιμες ενδείξεις πως εκείνος διέπραξε το έγκλημα..》

《Μα..οχι εκείνος έφυγε μαζί μου απο το γραφείο χωριστήκαμε στο πάρκινγκ οχι αποκλείεται είναι αθώος ! Αρχικά είχε θεωρηθεί αυτοκτονία τώρα τι άλλαξε ακριβώς ;》αναρωτιόταν θυμωμένη μπροστά στα μάτια της ουδέτερης Πάμελα.

《Χμ χωρίς να επιθυμώ να γίνω αδιάκριτη επειδή οσο περνάει η ώρα φοβάμαι και που μοιράζομαι το ίδιο σπίτι μαζί σου . Ζητώ ευγενικά να τα μαζέψεις να πάρεις την μανα σου και το μωρό και να εξαφανιστείς ! Εσύ μπορεί να σαι και φόνισσα ..!》φώναξε σοκαρισμένη απ τις τρομακτικές αποκαλύψεις που συνέβαιναν μπροστά στα έκπληκτα μάτια της .

《Δεν έχει να πάει πουθενά η Σελίνα είναι κόρη μου εξίσου με εσένα..! Καιρός να το αποδεκτείς ..!》επενέβει ο Χουάν κατηφορίζοντας προσεχτικά τις σκάλες.

《Πατερούλη μου γιατί σηκώθηκες ; Ο Χόρχε και ο συνάδελφος του συνέστησαν ξεκούραση ..και προπάντων οχι συγκινήσεις..!》προσέτρεξε στο πλευρό του στηρίζοντας το σώμα του .

《Οπως καταλαβαίνεις Λεονάρντο ειναι αδύνατον να συνομιλήσουμε εδώ μέσα ..σε ευχαριστώ για την ενημέρωση θα είμαστε σε επικοινωνία ..》πρόφερε πικραμένη απο την στάση της Παλόμα που ολοένα και πιο αγενής γινόταν.

《Με διώχνεις με το γάντι Σέλι ; Ήθελα πριν φύγω να δώ το μωρό..αλλα φαντάζομαι θα μου το απαγορεύσεις!》

《Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή το βρέφος είναι ευάλωτο σε μικρόβια..κάποια άλλη στιγμή..》αποκρίθηκε αποφεύγοντας ολοφάνερα προκαλώντας την έντονη αντίδραση του μπροστά σε όλους.

《Μικρόβια ; Μιλάς λες και είμαι ξένος για το θεό Σελίνα είμαι ο πατέρας του !》

《Μπά ποιός το πιστοποιεί αυτό ; Περιμένω απο ώρα σε ώρα την εξέταση DNA που θα μας ξεδιαλύνει επιτέλους το μυστήριο..! Γι αυτό σε παρακαλώ πολύ μάζεψε την περίσσια αλαζονεία σου και έξελθε ..!》

《Τέστ πατρότητος ; Για μια στιγμή χωρίς δείγμα; Δεν θα με ξεγελάσεις με ανόητους ισχυρισμούς !》

《Κι όμως καλέ μου..βρήκαμε δείγματα κι απ τους δύο σας εν αγνοία σας ! Τι έγινε μήπως φοβάσαι πως θα αποδεικτεί περίτρανα πως είναι ο Ρικάρντο πατέρας; 》ρώτησε αποστομώνοντας τον μονομιάς καθώς ομολογουμένως αυτή η εξέλιξη κατέστρεφε τα σχέδια του.

Σιώπησε προς στιγμήν καταστρώνοντας καινούργια τακτική απέναντι στην αιφνιδιαστική επίθεση οπου δεχόταν το οχυρό του καθώς για εκείνον η ζωή ήταν πόλεμος.

Κάποιος έπρεπε να στεφθεί νικητής και κάποιος αλλος να ηττημένος μα δεν του άρεσε καθόλου ο ρόλος του δεύτερου οπότε θα λάμβανε καινούργια μέτρα ώστε να την φέρει εν τέλει στα νερά του.

Εκμεταλλεύτηκε την ολιγόλεπτη παύση για να βεβαιωθεί πως η κόρη του δεν χρειαζόταν βοήθεια.

《Τι συμβαίνει κόρη μου ..χρειάζεται μήπως να παρέμβω;  Τι ακριβώς ζητάει εδώ ο Λεονάρντο ; 》επενέβει δυναμικά ο Χουάν διακρίνοντας την ένταση ανάμεσα τους.

《Έλεος πλέον μπαμπά την αποκαλείς και κόρη σου ! Μας εχει εγκατασταθεί με το ετσι θέλω εδώ μέσα μαζί με ολο της το συνάφι με το έτσι θέλω.
Μα δεν βλέπεις λοιπόν πως αποτελεί πρόβλημα η κοπέλα ; Πως διατηρεί ανοιχτά μέτωπα με μαφιόζους και φονιάδες !》ξέσπασε για αλλη μια φορά μαινόμενη η Πάμελα ενάντια στην αδερφή της.

《Σας παρακαλώ !!! Επιτέλους σωπάστε ! Αρκετά κορίτσι μου αρκετά ! Το εμπεδώσαμε νομίζω καθένας ξεχωριστά πως επιθυμείς να αποτελείς επίκεντρο του ενδιαφέροντος διότι ετσι σε ανέθρεψαν ομως νισάφι πια ! Πάψε να με προσβάλεις !》στρίγλισε αγανακτισμένη ακουμπώντας το μέτωπο της .

Όλοι σιώπησαν εμπρός στο δίκαιο ξέσπασμα της ακόμη κι εκείνη έμεινε άφωνη για μερικά λεπτά αναμένοντας την αντίδραση του Χουάν.

Ο Λεονάρντο παριστάνοντας πως ενδιαφερόταν πλησίασε και χάιδεψε στοργικά τα μαζεμένα μαλλιά της 《Γλυκιά μου το σπίτι μου είναι ανοιχτό για εσένα και το μωρό..μας ..εφόσον εδώ δεν είσαι ευπρόσδεκτη ελα να μείνεις μαζί μου !》πρότεινε βράζοντας απο επιθυμία.

《Σελίνα μου ..μην φύγεις βρίσκεσαι στο σπίτι σου κορίτσι μου μην ακούς τι λέει η Παλόμα με τον καιρό θα συνηθίσει στην ιδέα!》ικέτευσε παράλληλα ο Χουάν πικραμένος .

Σαφώς δεν γνώριζε πως για την ίδια δςν υπήρξε ουδέποτε δίλλημα καθώς δεν θα διέμενε κάτω απο την ίδια στέγη με το Λεονάρντο ο κόσμος να ερχόταν ανάποδα .

Η τουλάχιστον ετσι ήλπιζε αφου δεν είχε ιδέα για τις σκοτεινές του προθέσεις κι αυτό που θα επακολουθούσε. 《Θα το θέσω τότε αλλιώς εφόσον δεν γίνομαι κατανοητός..εαν επιθυμείς να βοηθήσω τον αδερφό μου να γλιτώσει την ισόβια καταδίκη..επέλεξε συνετά..!》ψιθύρισε στο αυτί της απολαμβάνοντας στο έπακρο την ταραχή που της προκαλούσε.

Στράφηκε προς το μέρος του παρατηρώντας τον με απέχθεια 《Ώστε αυτή την αγάπη τρέφεις για εμένα και τον αδερφό σου έτσι ; Έφθασες να ζητάς ανταλλάγματα απο εμένα για να βοηθήσεις το ίδιο σου το αίμα ; Φύγε απο εδώ τώρα !!》γρύλλισε απειλητικά με μάτια που εκτόξευαν κεραυνούς .

《Στο είχα πεί κάποτε πως για να σε αποκτήσω θα έπραττα τα πάντα..Σκέψου το Σελίνα οσο ο αδερφός μου είναι φυλακή κινδυνεύει..》συνέχισε στον ίδιο τόνο με ένα χαιρέκακο μειδίαμα να κοσμεί τα χείλη του.

《Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο καλούμε εγώ να σώσω τον Ρικάρντο απο την φρικτή του μοίρα όταν μάλιστα εκείνος δεν έδωσε δεκάρα για εμένα..! Έχει σύζυγο να τον νοιάζεται τράβα αυτήν να εκβιάσεις !》

《Έχεις εικοσιτέσσερις ώρες να το σκεφτείς ειδάλλως θα κουβαλάς επάνω στις πλάτες σου το βάρος της καταδίκης του ! Η Ντομίνγκα θυμήσου δεν τον αγαπάει οσο εσύ !》σχολίασε αποχωρώντας χαμογελαστός σαν να γνώριζε εκ των προτέρων πως θα κατάφερνε όσα επιθυμούσε.

Ακολούθως ξεφυσόντας στεναχωρημένη βγήκε στον κήπο έχοντας άμεση ανάγκη απο αέρα έπειτα απο τόσα γεγονότα και αψιμαχίες.

Ο Χουάν σαν στοργικός μετανιωμένος πατέρας την ακολούθησε παρά τις αντιρρήσεις της άλλης του κόρης .

Περπατούσε σαν χαμένη ανάμεσα στα φυτά χαϊδεύοντας τις φυλλωσιές κι τα μπουμπούκια τους που της έφερναν στον νού κι το δικό της .

"Που να βρίσκεσαι κόρη μου ;" αναρωτιόταν θλιμμένη με βλέμμα υψωμένο στον ουρανό σαν να αναζητούσε την απάντηση σε όλα της τα ερώτηματα.
《Άραγε κατοικείς στον ουρανό η επι της γής εχεις πέσει σε χέρια βάναυσα η σε μαλακή αγκαλιά;》ψέλλιζε συγκινημένη απευθύνοντας θερμή ικεσία στην φύση να της φανερώσει το μυστικό.

《Πονάς κόρη μου ; 》την ξάφνιασε ερχόμενος πίσω της αθόρυβα ανήσυχος με τα όσα διαδραματίζονταν.

《Είμαι εντάξει ..!》

《Ως πότε Σελίνα θα με αντιμετωπίζεις σαν ξένο..; Κόντευω να πεθάνω και δεν θα ακούσω απο το στόμα σου μια γλυκιά κουβέντα ; 》

《Ας έμενες δίπλα μου ως πατέρας τότε ! Αργά για μετάνοια δεν νομίζεις ; Χουάν δεν ανήκω εδώ και το ξέρεις σύντομα θα επιστρέψω στην ζωή που ήξερα..!》

《Σελίνα μου σε αγαπάω παρά τα λάθη που έπραξα ασε με να επανορθώσω..! 》ζήτησε ικετευτικά με μάτια βουρκωμένα που να πάρει λύγιζαν την καρδιά της.

Ακούμπησε δειλά το ρυτιδιασμένο πρόσωπο του κοιτώντας τον με λιγότερο θυμό άλλωστε της είχε λείψει η πατρική αγάπη και στοργή τόσα χρόνια . 《Δεν θα σου αρνηθώ μια ευκαιρία να γίνεις ο πατέρας που στερήθηκα ..μα μην περιμένεις να σε συγχωρήσω έυκολα ..!》ψέλλισε γυρίζοντας στο εσωτερικό αναζητώντας τον γιό της .

Ανοίγοντας την πόρτα του ξενώνα οπου διέμεναν αντίκρισε την Σολεδάδ να νανουρίζει με ζέση τον εγγονό της περπατώντας πάνω κάτω στο μαρμάρινο δάπεδο.

Μα σαν αντελήφθη την παρουσία της η όψη της αστραπιαία μεταλλάχθηκε διακρίνοντας θύμο και απογοήτευση στην ματιά της .
《Μητέρα τι έχεις μαζί μου απο χθές κι δεν μου μιλάς ;》ρώτησε απορημένη πλησιάζοντας με θέρμη κοντά της .

《Πάρε τον γιό σου σχεδόν αποκοιμήθηκε !》πρόσταξε κοφτά αποθέτοντας το βρέφος στην αγκαλιά παγερά αδιάφορη.

《Έλα εδω δεν μπορείς να φύγεις χωρίς να μάθω !》 φώναξε συγκρατώντας την απαλά απο το μπράτσο.

《Πολύ καλά ! Έχω μια απορία ποιόν πατέρα απο τους δύο θα χρεώσεις στο παιδί ως βιολογικό του ! Δεν ντράπηκες στιγμή μπείς ανάμεσα σε δύο αδέρφια και να τα διχάσεις ;》

Τα έχασε ομολογουμένως αφου αγνοούσε πως ο Ρικάρντο της είχε αποκαλύψει την αλήθεια.
Έσκυψε το κεφάλι ντροπιασμένη παρατηρώντας το προσωπάκι του παιδιού της .《Δεν..δεν ήθελα να το μάθεις κατ αυτό τον τρόπο..!》

《Α ναι ; Ε προφανώς σκοπεύες να μου το κρύβεις αιωνίως ! Ντροπή σου Σελίνα σε μεγάλωσα με αξίες και αρχές δεν περίμενα να ξεπέσεις τόσο !》

《Σε παρακαλώ πονάνε τα λόγια σου !》

《Κι εμένα εξίσου οι ανήθικες πράξεις σου ! Για πες μου τώρα τι θα γίνει ποιός απ τους δύο θα αναγνωρίσει το παιδί σου; Ο παραγωγός που είναι παντρεμένος με άλλο νεογέννητο η μήπως ο άλλος που παράτησες σύξυλο στο δημαρχείο ;》

《Δεν εχω ανάγκη κανέναν τους ! Θα τον μεγαλώσω μονάχη παρομοίως και την κόρη μου αν ποτέ την βρώ δηλαδή ! 》πρόφερε στεναχωρημένη θέλοντας μονάχα να κρυφτεί σε μια γωνιά και να κλάψει.

《Αχ δυστυχώς ακολουθήσες τα χνάρια μου..να δώ πως θα βγάλεις τώρα πέρα ! Κανείς τους δεν δίνει δεκάρα για εσένα σε χρησιμοποίησαν !》της πέταξε κατάμουτρα δίχως οίκτο !

《Άφησε με μόνη με τον γιό μου ..》 αρκέστηκε να ψιθύρισει γυρίζοντας την πλάτη .
《Αν σε αφήσω κι εγώ να δω ποιόν θα έχεις στο τέλος!》Σχολίασε απογοητευμένη περνώντας το διαχωριστικό τοιχάκι που χώριζε τα δωμάτια.

Ο Χόρχε απ την άλλη επέστρεφε κατάκωπος απο την βραδυνή εφημερία που τον είχε καταρρακώσει βαστώντας στα χέρια του το πολύτιμο έγγραφο.

Ανυπομονούσε να το παραδώσει στην αδερφή του γι αυτό τον λόγο παρέβλεψε το καθιερωμένο πρωινό του μπάνιο κατευθυνόμενος απευθείας στον ξενώνα.

Χτύπησε την πόρτα μα δεν έλαβε απόκριση πράγμα που τον ανησύχησε αισθητά καθώς η Σελίνα πάντοτε ανταποκρινόταν.

Αφου περίμενε για ένα λεπτό ακόμη καταβεβλημένος κι απ την κούραση τελικώς αποφάσισε να εισβάλει καθώς ήδη τα σενάρια που έπλαθε απειλούσαν να τον θολώσουν .

Την συνάντησε κουρνιασμένη σε μια γωνιά με το πρόσωπο χωμένο ανάμεσα στα χέρια της να κλαίει σαν παιδί που ο είχαν μαλώσει.

Έτρεξε πανικόβλητος κοντά της《Κορίτσι μου τι έπαθες ; Έμαθες τίποτα για την τύχη της κόρης σου ;》την ρώτησε φοβισμένος γονατίζοντας εμπρός της τραβώντας την με μια κίνηση στην αγκαλιά του.

《Χόρχε μου..η μητέρα τα ξέρει όλα ..με εξευτέλισε αυτός ο άνδρας κατέστρεψε τα πάντα απ την στιγμή που μπήκε στην ζωή μου ! Πέρασε σαν φλόγα κι μας κατέκαψε..》ψέλλισε παραπονεμένα .

《Σςς ήσυχα ..! Μην το βλέπεις έτσι σου χάρισε ένα πολύτιμο δώρο που κοιμάται εδω δίπλα..! Οσο για το αλλο μωρό διενεργείται ανάκριση απο ιδιωτικό ντετέκτιβ που προσέλαβα στην κλινική!》

Ύψωσε το βλέμμα της συναντώντας το δικό του ξαφνιασμένη καθώς μια αχτίδα ελπίδας άστραψε στα συννεφιασμένα της μάτια《Αληθεία λες ; Και τι σου έχει πεί μέχρι στιγμής..;》

《Δεν έχει καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα προς το παρόν συλλέγει καταθέσεις και στοιχεία απο διαφόρους μάρτυρες ! Το μόνο που μου είπε είναι πως απομακρύνεται ολοένα το ενδεχόμενο να πέθανε στην γέννα..!》

《Είναι το ομορφότερο νέο της ημέρας ! σε ευχαριστώ Χόρχε μου για όλα ! Ορκίζομαι πως θα την βρώ κι νεκρή ακόμη !》 Σχολίασε χαμογελώντας ξανά.

《Δεν είναι η μόνη είδηση που σου φέρνω ξέρεις βγήκαν τα αποτελέσματα του DNA !..》πρόφερε διστακτικά βγάζοντας απο την τσέπη του εναν λευκό φάκελο που καθόριζε την μοίρα της.

《Δώσμου παρακαλώ το χαρτί ! Θέλω να ξέρω !》ζήτησε επιτακτικά με καρδιά που χτυπούσε ανεξέλεγκτα στο στέρνο οσο πλησίαζε η ώρα της αλήθειας.

Έσκισε τον λευκό φάκελο διψώντας για το ύδωρ της αλήθειας που θα ξέπλενε μονομιάς τις αμαρτίες της .

Στο χαρτί αναγραφόταν με κεφαλαία γράμματα το όνομα του άνδρα που αγαπούσε μα και μισούσε παράλληλα με πάθος !

Δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί μα η καρδιά της ήδη χοροπηδούσε στο στέρνο της δίνοντας καθοριστική απάντηση.
《Είναι ..του Ρικάρντο τα παιδιά !》αναφώνησε συγκινημένη πέφτοντας στην αγκαλιά του αδερφού της επιζητώντας παρηγοριά κι συνάμα καταφύγιο.

《Χαίρομαι για εσένα μικρή μου ! Επιτέλους η αμφιβολία έσβησε καρδία μου ! Ο γιός σου απέκτησε επίσημα πατέρα !》

《Μόνο που ..δεν θα τον αναγνωρίσει ποτέ του ! Εχει ήδη μια κόρη με την άλλη να σου θυμίσω ! Μα απο εδώ κι πέρα ανατίθεται στις πλάτες μου ένα τεράστιο βάρος ! Ξέρεις τον συνέλαβαν πρέπει πάση θυσία να τον βοηθήσω!》σχολίασε κάνοντας στην άκρη τους εγωισμούς.

《Το γνωρίζω μα πώς σκοπεύεις να τον βοηθήσεις ;》

《Θα συζύσω με τον Λεονάρντο εως οτου αποφυλακιστεί κάτι μου λέει πως κοντά του θα μάθω πολλές κρυμμένες αλήθειες..!》αποφάσισε απερίσκεπτα δίχως να αναλογιστεί συνέπειες.

《Τρελάθηκες δεν εξηγείται αλλιώς ! Τι κάνεις κορίτσι μου άλλον αγαπάς και με άλλον συζείς απο που κι ως που ;》

《Μου υποσχέθηκε πως θα τον βγάλει απ την φυλακή αρκεί να μείνω σπίτι του ! Είναι η μόνη λύση για να γλιτώσει είναι αθώος Χόρχε ! Θελω να γλιτώσει κι ας μην είμαστε ποτέ μαζί !》

《Ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω..αλλα θα είμαι πλάι σου οτι κι αν αποφασίσεις...!》

《Θέλω να τον βοηθήσω Χόρχε αλλα απ την άλλη δεν με χωράει αυτο το σπίτι άλλο δεν βλέπεις πως μου φέρεται η Παλόμα;》σχολίασε με παράπονο σκεπτόμενη ολοένα πιο σοβαρά την απόφαση της.

《Αγάπη μου μην της δίνεις σημασία έχεις εμένα και τον πατέρα να σε νοιαζόμαστε.
Μην μείνεις μαζί με αυτόν τον άνθρωπο για να φθάσει να σε εκβιάσει είναι πονηρός και ακάθαρτος !》

《Το ξέρω...θα το σκεφτώ λιγάκι ακόμη πριν αποφασίσω εχω και μια μητέρα να σκεφτώ..!》ψέλλισε ατενίζοντας τον κήπο έξω απο το ανοιχτό παράθυρο.

Ο Χόρχε σηκώθηκε και πλησίασε την κούνια του ανιψιού του με σκοπό να ελέγξει αν κοιμόταν και να χαϊδέψει λιγάκι το κεφάλι του.

《Κουκλί μου όμορφο..》ψιθύρισε συγκινημένος καθώς του έλειπε το δικό του δημιούργημα που η γυναίκα του επέλεξε να κρατήσει μακριά τιμωρώντας τον.

《Σου λείπει έτσι ..;》ρώτησε η αδερφή του ακουμπώντας στον ώμο του το κεφάλι της στεναχωρημένη.

《Δεν φαντάζεσαι πόσο η Ανχέλικα δεν με άφησε να τον ζήσω λιγάκι με το που γέννησε ζήτησε διαζύγιο φεύγοντας απο το σπίτι ..》

《Μήπως να της μιλούσες ίσως να γυρνούσε σε εσένα..κάνατε λάθη μα αν υπάρχει αγάπη..》 Στράφηκε προς το μέρος της χαμογελώντας πικραμένα. 《Κάποτε την αγάπησα με πάθος μα έπειτα..ερωτεύτηκα κάποια άλλη..που ..άστα τώρα μην το συζητάμε πάω να ξεκουραστώ ..》απέφυγε να ανοίξει την καρδιά του μιάς και η γυναίκα που αγαπούσε δεν ήταν άγνωστη.

《Ποιά είναι ; Την ξέρω για να μην μου λές ..》επέμεινε διατηρώντας μια υποψία η οποία αν τελικά γινόταν βεβαιότητα περιέπλεκε πιο πολύ τα πράγματα..》

Δίσταζε να ανοιχτεί κι ήταν πασιφανές φοβούμενος ίσως την αντίδραση της διαπίστωσε .
Η όψη του σκοτείνιασε στην θύμηση της κοκκινομάλλας παθιασμένης ερωμένης του που σήμερα ήταν παντρεμένη με τον Ρικάρντο. 《Σελίνα δεν ξέρω πως θα το πάρεις μα ..είναι η Ντομίγκα !》

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα στο άκουσμα του ονόματος της λες και η καρδιά σταμάτησε σαν η υποψία μετατρέπονταν σε βεβαιότητα.

《Μα..πως ; Γιατί την άφησες να παντρευτεί με τον Ρικάρντο τότε δεν σε καταλαβαίνω..!》

《Δεν ξέρω..ειλικρινά υπήρξα ανόητος κι τώρα το πληρώνω..! 》κατέληξε αγανακτισμένος αποχωρώντας άρων άρων εφόσον το θέμα προφανώς τον πονούσε.

Σαν έμεινε ξανά μονάχη στο δωμάτιο μια σκέψη την βασάνιζε να πάει να τον συναντήσει στην φυλακή μα απ την άλλη οι αποκαλύψεις του Λεονάρντο της έθεταν εμπόδια.

"Αν εκείνος σε μισεί τόσο καλύτερο είναι να ξεχάσεις..μα πως ; Ακόμη λιώνω για ενα σου άγγιγμα κι ας με αρνήθηκες !"αναλογιζόταν παίρνοντας την μεγάλη απόφαση.

Ντύθηκε βιαστικά φορώντας ενα λευκό πουλόβερ σε συνδυασμό με το ξεβαμμένο της τζίν χτένισε τα μακριά μάυρα μαλλιά της πλησιάζοντας την Σολεδάδ.

Δίχως να κοιταχτούν ψέλλισε 《Φεύγω για λίγο έχω μια σημαντική δουλειά..! Θέλω να μιλήσουμε αργότερα..!》πρόφερε θλιμμένη φεύγοντας .

《Να προσέχεις..》έλαβε σαν απόκριση απ τα χείλη της γυναίκας που αγαπούσε περισσότερο κι απ την ζωή της κι ας την πλήγωσε τόσο με τις πράξεις της.

Βγαίνοντας στο δρόμο άφησε το αεράκι να την αναζωογονήσει ξεχνώντας προς στιγμήν τις περιττές σκοτούρες επιζητούσε μόνον να τον δεί .

Το ταξί την άφησε ακριβώς απέξω απο τις φυλακές που τον κρατούσαν ευθύς σαν αποβιβάστηκε η καρδιά αναπήδησε στο στήθος .

Το γκρίζο μουντό κτίριο ζωσμένο με κάγκελα και μπάρες ολόγυρα σίγουρα δεν του άξιζε όσα κι αν της είχε κάνει να σαπίζει σε ενα σκοτεινό κελί μακριά απ το παιδί του.

Σαφώς δεν εννούσε τον γιό της μα την νεογέννητη αναγνωρισμένη κόρη που απέκτησε κατα παράξενη σύμπτωση την ίδια μέρα με εκείνη.

Ανέβηκε τα σκαλοπάτια ζητώντας απο τον φρουρό να την αφήσει να τον επισκεφτεί .

Ο φρουρός αφού πρώτα ζήτησε ειδική άδεια ευθύς ξεκλείδωσε την πόρτα που οδηγούσε στον χώρο υποδοχής των κρατουμένων.

Της ζήτησε ευγενικά να καθίσει σε ένα απο τα ξύλινα καθίσματα που έμοιαζαν πολύ με καθίσματα πίκ νίκ κι αυτό έπραξε πήρε θέση με βλέμμα στραμμένο στην πόρτα.

Άραγε να του αποκαλύψω την αλήθεια σχτεικά με τα παιδιά ; Αναρωτιόταν ολοένα δίχως να έχει καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα .

Το τρίξιμο στην πόρτα φάνταζε αρκετό για να αντιληφθεί την άυρα του καθώς την πλησίαζε ξαφνιασμένος.

Κάρφωσε τα μάτια της στα δικά του και ένιωσε αίφνης να χάνεται μέσα του ξεχνώντας το παρελθόν μονομιάς μα σαν το βλέμμα της συνάντησε την χρυσή βέρα στο δάκτυλο του επέστρεψε άτσαλα στην σκληρή πραγματικότητα.

《Σειρήνα τι κάνεις εσύ εδώ ; Πως και ήρθες να με συναντήσεις..;》αναφώνησε χαρούμενος ανυπόμονος να την σφίξει στην αγκαλιά του .

Πράγμα που έπραξε δίχως αναστολές όρμησε κατα πάνω της τυλίγοντας τα χέρια του σαν λευκά φτερά γύρω απ το σώμα της .

Ανταπέδωσε με θέρμη το αγκάλιασμα του κουρνίαζοντας ανάμεσα στα στιβαρά του μπράτσα ευχόμενη να πεθαίνε επι τόπου ανάμεσα τους.

《Ρικάρντο..σαν το έμαθα δεν κατόρθωσα να συγκρατηθώ ..είσαι αθώος είμαι βέβαιη γι αυτό ..!》φώναξε χαϊδεύοντας το πρόσωπο του με αγάπη να αναβλύζει απ την ψυχή της.

《Σε ευχαριστώ που πιστεύεις σε εμένα ..θα βρώ έναν τρόπο να ξεφύγω μην ανησυχείς εσύ μονάχα θέλω να προσέχεις διατρέχεις κίνδυνο...!》

Αποτραβήχτηκε αστραπιαία κοιτώντας τον περίεργα 《Μια ..μια στιγμή εφόσον κινδυνεύω βάση των λεγόμενων του αδερφού σου απο εσένα ποιός άλλος μπορεί να με καταδιώκει πλέον..; 》ρώτησε αγανακτισμένη.

《Απο εμένα; Με συγχωρείς θες να μου πείς πως πιστεύεις έστω και μια λέξη απο τα ψέματα του ;》 απόρησε θυμωμένος.

《Είχε αποδείξεις ..έγγραφα τα οποία σε ενοχοποιούσαν ! Αχ θεε μου δεν ξέρω τι να πιστέψω στο τέλος θα τρελάθω..!》

《Να πιστέψεις αυτό εδώ..τον παλμό της καρδιάς μου που χτυπά για εσένα μόνον..να πιστέψεις τα άστρα κι το ολόγιωμο φεγγάρι που ζητώ να σου μιλάνε για μένα..》πρόφερε μαλακά τοποθετώντας την παλάμη της στο στέρνο του .

《Τι θές να πείς Ρικάρντο..;》

《Θέλω να είμαστε μαζί όταν τελειώσει όλο αυτό το φιάσκο για πάντα...!》ανακοίνωσε με σιγουριά αφήνοντας την κυριολεκτικά άφωνη.

《Είσαι παντρεμένος πλέον με παιδί σοβαρέψου..μην πληγώσεις αυτό το πλάσμα δεν ευθύνεται να πληρώνει τις αμαρτίες μας..!》σχολίασε θεσπίζοντας αποστάσεις ανάμεσα τους.

《Δηλαδή σειρήνα δεν με αγαπάς ;》ψέλλισε ραγίζοντας την ήδη μισή καρδιά που της είχε απομείνει για να επιβιώσει.

Στράφηκε προς το μέρος του συγκινημένη αφήνοντας να διαβάσει στα μάτια της όσες απαντήσεις αναζητούσε.

Πράγματι διέκρινε στα βαθύ τους μια πυρκαγιά να μαίνεται μπορούσε σχεδόν να αισθανθεί την θερμότητα της να τον αγκαλιάζει καθώς φλόγες πετάγονταν δεξιά κι αριστερά.

《Η σιωπή και τα φλογερά σου μάτια δεν ψεύδονται Σελίνα..σε θέλω οσο ποτέ..καίγομαι για το κορμί σου που γεύτηκα μόνον μια φορά..σε χρειάζομαι δική μου..!》εξομολογήθηκε παρατηρώντας την όψη της να σκληραίνει άξαφνα.

《Για μια στιγμή σε πίστεψα πως με αγαπούσες..μα εσύ μόνο ενα κομμάτι κρέας βλέπεις μπροστά σου..! Μέινε με την γυναίκα σου ..και γέυσου το δικό της κορμί ..!》πρόφερε ειρωνικά αρπάζοντας την τσάντα της έτοιμη να αποχωρίσει.

Την γράπωσε απ το μπράτσο προτού διαβεί το κατώφλι κι χαθεί κολλώντας τα χείλη του στα δικά της έπειτα απο πολύ καιρό .

Σχεδόν είχε ξεχάσει την γέυση των χειλιών του επάνω στα δικά της μια απόκοσμη μυρωδιά ευκαλύπτου με γιασεμί .

Του επέτρεψε να την φιλήσει ανταποδίδοντας με πάθος σαν το φιλί τους βάθυνε γατζώθηκε απ πάνω του σαν να αναζητούσε καταφύγιο.

Πίεσε το κορμί του στο δικό της νιώθοντας ένα σφίξιμο χαμηλά σαν το μπουμπούκι του πάθους άνοιγε εκ νέου για τον έρωτα της.

Τραβήχτηκε πίσω τελευταία στιγμή ξέπνοη κοιτάζοντας προς στιγμήν τα θολωμένα απο ηδονή μάτια κι το αναψοκοκκινοσμένο πρόσωπο του.

《Να προσέχεις..Ρικάρντο καιρός να πάω παρακάτω..!》ψέλλισε κάνοντας ένα βήμα πίσω σαν να τον αποχαιρετούσε. 《Θα σε δώ στο δικαστήριο που θα προσέλθω ως μάρτυρας τελευταία φορά ..!》

《Μια στιγμή ..! Προτού φύγεις θέλω να το βγάλω επιτέλους απο μέσα μου να το ξέρεις..είμαι ερωτευμένος μαζί σου αθεράπευτα και παντοτινά !》ψιθύρισε δακρυσμένος γεμίζοντας ερωτηματικά την ψυχή της .

《Όχι σε παρακαλώ μην το λες αυτό οχι τώρα που παντρεύτηκες μιαν άλλη ..δεν έχεις το δικαίωμα να το ξεστομίζεις ! Για χάρη σου παραιτήθηκα απ την ζωή μου ! Εξευτελίστικα μπροστά σε όλους..μην το ξαναπείς ποτέ..!》φώναξε τρέχοντας μακριά σαν να μην άκουσε.

Πάνω στην ώρα το κινητό της χτύπησε βγάζοντας την απο σκέψεις που που βασάνιζαν το σήκωσε βιαστικά δίχως να προσέξει τον αριθμό του καλούντος .
《Παρακαλώ..!》ψέλλισε καθώς ο φόβος μιας επερχόμενης απειλής την έκοψε στα δύο .

《Σελίνα..εγώ ο Λεονάρντο είμαι λοιπόν σκέφτηκες την απάντηση σου ; Αν δεν αποφάσισες ακόμη άφησε με να σε βοηθήσω ! Αν έρθεις να μείνεις μαζί μου θα σου αποκαλύψω πληροφορίες για την χαμένη κόρη σου ..!》

《Μα πώς γνωρίζεις τι απέγινε..; Ασε τις περιστροφές πες μου βρίσκεται..!》

《Λυπάμαι μα πρέπει να ακολουθήσεις πιστά τις οδηγίες μου για να φτάσεις στον προορισμό ..που ξέρεις μπορεί σύντομα να την κρατήσεις αγκαλιά..!》σχολιάσε πονηρά κλείνοντας το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει απάντηση.

《Περίμενε μην κλείνεις ..ποιος την έχει ;》φώναξε με την φωνή της να αντηχεί κατα μήκος του άδειου δρόμου .

Με σώμα που είχε παραλύσει κάθισε σε ενα σκαλί σκεπτόμενη πως θα έπρεπε να πράξει τώρα που ο Λεονάρντο έσφιγγε ολοένα τον κλοιό.

"Πρόκειται για την κόρη σου ..εαν έχει όντως πληροφορίες είναι κρίμα να μην δοκιμάσω να τις αξιοποιήσω..! Αν παρελπίδα μπλοφάρει θα σηκωθώ και θα φύγω αμέσως..!" αναλογιζόταν παίρνοντας την μεγάλη απόφαση.

Γύρισε σπίτι πανικόβλητη πασχίζοντας να προφθάσει τον αδερφό της προτού αποχωρήσει για την δουλειά είχε κατα νού να του ζητήσει κάποια πράγματα.

Ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες παραβλέποντας την Πάμελα που καθόταν μιλώντας στο κινητό με τον αρραβωνιαστικό της στην Αγγλία παρατηρώντας την με την άκρη του ματιού.

Μάλλον διαπληκτίζονταν απο όσο πρόλαβε να ακούσει  《Αγάπη μου σου εξήγησα πως πρέπει να μείνω για λίγο καιρό εδώ ! Ναι το ξέρω πως δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις επιχειρήσεις σου μα σε χρειάζομαι !》φώναζε παραπονεμένα.

Έπειτα παρατήρησε πως έκλεισε το τηλέφωνο κλαίγοντας πετώντας το κατάχαμα στο γρασίδι έχοντας πλέον  κουραστεί απο τους ατελείωτους διαπληκτισμούς .

Δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει την αυθόρμητη παρόρμηση να την παρηγορήσει με οποιοδήποτε κόστος.
Πλησίασε κοντά της αποφασιστικά ακόμη κι αν έτρωγε απόρριψη 《Τι συνέβει γιατί κλαίς ; 》ρώτησε διστακτικά.

Ύψωσε τα κατακόκκινα παρόμοια με τα δικά της μάτια να την αντικρίσει μα αυτή την φορά έλειπε η γνώριμη απέχθεια που είχε υιοθετήσει απέναντι της.

《Δεν νομίζω πως σε αφορά δεν συνηθίζω να συνομιλώ με αποβράσματα..》αποκρίθηκε για άλλη μια φορά επιθετικά σε μια απλή ερώτηση.

《Ξέρεις απο τον χαρακτήρα μας κρινόμαστε και ταξινομούμαστε στις τάξεις της κοινωνίας.
Κι πίστεψε με ο τρόπος που απαξιώνεις τους ανθρώπους ανήκει στην κατηγορία που προανέφερες..》

《Φυγε απο εδω μέσα επιτέλους ασε μας ήσυχους φτωχαδάκι της πεντάρας που μόλις μυρίστηκες πλούτο έτρεξες σαν αρπακτικό ! Δεν προτίθεμαι να μοιραστώ την περιουσία μου μαζί σου !》

《Πολύ καλά μην το πράξεις ! Δεν σου ζήτησα τίποτα ποτέ ! Λυπάμαι που ενδιαφέρθηκα για ενα κακομαθημένο σαν εσένα..!》ξέσπασε νιώθοντας μια έντονη δυσφορία ξαφνικά .

Δεν είχε φάει τίποτα όλη την ημέρα και φαίνεται ο οργανισμός της άρχισε να στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα.

Πισωπάτησε έτοιμη να σωριαστεί στο έδαφος νιώθοντας ενα απαλό χέρι να την συγκρατεί και να την στηρίζει την τελευταία στιγμή .

《Ελα κάθισε είσαι εντάξει ;》εκπλήκτη άκουσε την φωνή της Πάμελα διακρίνοντας θολά το χλωμό πρόσωπο της .

《Ναι..νομίζω καλά..δεν εχω φάει  τίποτα σήμερα ..!》

《Θα διατάξω το προσωπικό να σου ετοιμάσει κάτι πρόχειρο μην μας πέσεις και κάτω ..!》σχολίασε αφήνοντας την άναυδη.

《Γιατί με νοιάζεσαι ξάφνου ..;》

《Είμαι πάνω απ όλα άνθρωπος ..κι οι  διαφορές μας δεν έχουν θέση στην υγεία..!》

《Μάλιστα ..ευχαριστώ άφησε με νομίζω είμαι καλύτερα..》

《Πολύ καλά όπως θέλεις ..》σχολίασε λαμβάνοντας εκ νέου την θέση της στο τραπέζι του κήπου.

Ίσιωσε τα ρούχα της έτοιμη να αποχωρήσει σκεπτική και μπερδεμένη μα η Παλόμα την πρόλαβε 《Τσακώθηκα άσχημα με τον σύντροφο μου..θέλει να αναβάλλουμε το γάμο..!》εκμυστηρεύτηκε απογοητευμένη ζητώντας προφανώς την συμβουλή του.

《Σε συμβουλεύω να μην τον πιέσεις..κι να τον αφήσεις ελεύθερο..να πράξει αναλόγως οσο δύσκολο κι αν φαντάζει..》αποκρίθηκε με σιγουρία κλείνοντας με την ερώτηση που την ενδιέφερε περισσότερο. 《Μήπως γνωρίζεις που είναι ο Χόρχε;》

《Έφυγε προ ολίγου έκτακτο περιστατικό βλέπεις ..τον ήθελες τίποτα σημαντικό;》

《Οχι ..θα του τηλεφωνήσω πες του ..》ψέλλισε αποχωρώντας τρέχοντας να μαζέψει τα πράγματα της .

Στον ξενώνα επικρατούσε η απόλυτη σιωπή παραξενέυοντας την που ο γιος της δεν είχε δώσει σημεία ζωής .

Πλησίασε την λευκή κούνια του αντικρίζοντας τον να την παρατηρέι με τα μεγάλα στρογγυλά ματάκια του δίχως να διαμαρτύρεται .

《 Αγάπη μου εσύ όμορφη θα χρειαστεί να μετακομίσουμε για ιερό σκοπό..! Πρέπει να βρούμε την αδερφή σου ώστε να μην είσαι πλέον μονάχος ..!》ψιθύρισε τρυφερά χαϊδεύοντας το απαλό του στομαχάκι.

Έπειτα αναζήτησε την Σολεδάδ η οποία κοιμόταν βαθειά επιλέγοντας να μην την ενοχλήσει μιας και με το μωρό ταλαιπωρούνταν πολύ κι δεν επιτρέπονταν στην κατάσταση της.

Ετοίμασε βιαστικά έναν σάκο με τα απαραίτητα υπολογίζοντας πως θα διέμενε κοντά του γύρω στην μία εβδομάδα.

Με τον εναν η τον άλλο τρόπο ήλπιζε πως θα κατόρθωνε έστω και με δόλιο τρόπο να αλίευσει τις πολύτιμες για εκείνη πληροφορίες .

Σαφώς την ενοχλούσε που υπέκυπτε στον ύπουλο εκβιασμό του αλλα δεν θα ρίσκαρε σε καμία περίπτωση να χάσει την μοναδική ευκαιρία να αντικρίσει την χαμένη κόρη της.

Άποχαιρετόντας σιωπηρά την μητέρα της σήκωσε τον γιο της αγκαλιά περνώντας το κατώφλι της εξόδου αγχωμένη.

Ευτυχώς γνώριζε την διεύθυνση του σπιτιού του απο παλιά που τον είχε επισκεφτεί μια και μοναδική φορά για να κανονίσουν τα διαδικαστικά του τότε γάμου τους.

Ανέβηκε αποφασισμένη στο ταξί αφήνοντας την μοίρα να καθορίσει την περαιτέρω πορεία της ακόμη κι αν χανόταν.

Στην άλλη μεριά της πόλης ο Λεονάρντο δειπνόυσε ολομόναχος στην τεράστια τραπεζαρία του παρατηρώντας το γυάλινο ρολόι απέναντι του.

Μετρούσε τα λεπτά εως οτου εμφανιστεί καθώς ήταν βέβαιος πως το δόλωμα του θα έφερνε βέβαιο αποτέλεσμα .

Μα ούτε που φανταζόταν τι την περιμένε απαξ και έπεφτε στην καλοστημένη παγίδα του δεν θα κατόρθωνε να ξεφύγει .

Το κουδούνι της εξώπορτας χτύπησε κι ενα μοχθηρό χαμόγελο ικανοποίησης χαράχθηκε στα αμαρτωλά του χείλη 《Το φρούριο Σελίνα καταλήφθει..!》ψέλλισε αναμένοντας την εμφάνιση της εμπρός του.

Ο μπάτλερ του άνοιξε ακολουθώντας πιστώς τις εντολές του 《Καλησπέρα ο Λεονάρντο;》ρώτησε διστακτικά .

《Περάστε απ εδώ !》

《Καλως ήρθες σε περίμενα ..!》εμφανίστηκε απο πίσω του χαμογελώντας θριαμβευτής γνέφοντας να περάσει στο εσωτερικό αφήνοντας ενα φιλί στο μάγουλο της.

Πράγμα που έπραξε σκεπτική και μαζεμένη βαδίζοντας στο καθιστικό με βλέμμα στο κενό.

《Οφείλω να σε ενημερώσω πως υπάρχουν κανόνες που οφείλεις να ακολουθήσεις για οσο διαμένεις κοντά μου ! 》ανακοίνωσε ψυχρά γυρίζοντας την πλάτη του .

《Κανόνες; Δε καταλαβαίνω τι εννοείς!》

《Σύντομα θα καταλάβεις οφείλεις να υπακούς αν θες να ξαναδείς την κόρη σου ! Πρώτα απο όλα παραδίδεις σε εμένα το κινητό σου τηλέφωνο , δεύτερον απαγορεύεται η επικοινωνία με τους δικούς σου ! Σαφώς και η έξοδο σου απο το οίκημα απ εδω και πέρα μου ανήκεις ολοκληρωτικά Σελίνα !》αναφώνησε γελώντας χαιρέκακα και υστερικά .

《Φεύγω τωρα απ εδω μέσα! Κανείς μου επιβάλλει κανόνες ποιος νομίζεις οτι είσαι !》ξέσπασε κάνοντας να ανοίξει την εξώπορτα διαπιστώνοντας πως ήταν κλειδωμένη.

《Άνοιξε μου τώρα!! Τι κάνεις ; Τρελάθηκες τελείως ;》φώναξε έντρομη μα συνάμα εξαγριωμένη διαταράσοντας και το βρέφος που βαστόυσε ανα χείρας.

《Τι δεν κατάλαβες Σελι ; Μου ανήκεις πλέον και θα υπακούσεις ειδάλλως θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια  !》φώναξε εναντίον της διακρίνοντας για πρώτη φορά στο πρόσωπο του το μίσος που έτρεφε για εκείνη.

《Είσαι τρελός !! Τελείως παρανοϊκός! Ανοιξε μου είπα !》 Επέμεινε εως οτου αισθάνθηκε στο πίσω μέρος του λαιμού της ενα σιδερένιο όπλο να την σημαδεύει.

《Μια ακόμη λέξη και ο μπάτλερ μου θα φυτέψει μια σφαίρα στο όμορφο σου κεφαλάκι..τι λές αξίζει να ρισκάρεις;》ψιθύρισε έχοντας την ολοκληρωτικά παραδομένη στο έλεος του...