Ο θάλαμος βυθιζόταν ολοένα στην εκκωφαντική αμήχανη σιωπή αναμεσά στους τρεις συνένοχους του ιδίου πάθους σκέψεις διαφορετικές κατέκλυζαν τα μυαλά τους το μόνο σίγουρο ο Λεονάρντο αντλούσε ικανοποίηση από τον πόνο τους .

Στεκόταν στην γωνιά πλάι στην λευκή πόρτα παρατηρώντας εξονυχιστικά μια τον αδερφό του μια το θυμα του όπως αρέσκονταν να χαρακτηρίζει την Σελινα στο μυαλο του . Απόγνωση , καταπιεσμένος ερωτας και θλίψη τα χαρακτηριστικά που αντανακλούσαν απ τα πρόσωπα τους .

Ενδόμυχα χαιρόταν οσο ποτέ που κατάφερε με τις δολοπλοκίες του τελικώς να τους χωρισει μια για πάντα φέρνοντας τον αδερφό του αντιμέτωπο με τις ευθύνες μια νέας οικογένειας κρατώντας το καλύτερο για εκείνη που την καταδίκασε να ζει με την απώλεια.

Απ την άλλη η καρδιά του Ρικάρντο σπάραζε σιωπηρά δίχως να βρίσκει παρηγοριά στο νεογέννητο που τον ανέμενε στο σπίτι θρηνούσε η απώλεια της στιγμάτισε αυτόματα κι αυτόν ανοίγοντας μια πληγή που θα αιμορραγούσε παντοτινά πλάι στην ήδη υπάρχουσα.

Δεν άντεχε να διαβάζει την απελπισία που υπόβοσκε πισω από το θαρραλέο προσωπείο που επιδείκνυε εγωιστικά σε ολους για να μην τους βλάψει μεσά της .

Ο πόνος την τσάκιζε ήταν ολοφάνερο μα αυτή την φορά θα το μοιραζόταν με τον εαυτό της κι κανέναν άλλον.

Πάσχιζε από κάπου να πιαστεί σε τούτο το οδυνηρό ναυάγιο ακόμη κι από ψεύτικες ελπίδες που γεννούσε το ταραγμένο της μυαλο .

Περί αυτού ήταν βέβαιος πλέον άρχισε να χάνει αργα και σταδιακά τα λογικά της βυθιζόταν στο σκοτάδι της απώλειας δίχως μια ρανίδα φωτός να την επαναφέρει .

Άπλωσε δειλά το χερι προς το μέρος της έμοιαζε με ανθρώπινο κουβάρι μαζεμένη στο κρεββάτι φοβισμένη από τους πάντες γύρω ακόμη κι απ αυτούς που συνήθιζε να αποκαλεί αγαπημένους.

Τα ασπρισμένα δάκτυλα της συγκρατούσαν με δύναμη το πρόσωπο της κρύβοντας τα δάκρυα όπως υπέθεσε της χρωστούσε μια αντρικια εξήγηση .
« Σελινα δεν ..ήθελα να το μαθεις κατ αυτο τον τροπο πίστεψε με ! Σέβομαι απολυτά την άσχημη κατάσταση που έχεις περιέλθει μα δεν θα σταθεί η οικογενειακή μου κατάσταση εμπόδιο στο να βρίσκομαι καθημερινά στο πλάι σου έως ότου ξεπεράσεις τα δύσκολα !» ανακοίνωνε λες και έβγαζε λογο ψυχρά μα ταυτόχρονα πονεμένα με τον δικο του τρόπο .

Προς στιγμήν δεν γύρισε ουτε να τον κοιτάξει προτιμούσε να παρατηρεί το τοπίο που απεικόνιζε ένα μικρό κάδρο απέναντι από το κρεββάτι παρα το πρόσωπο που κάποτε αγάπησε με πάθος.

Τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά δίχως απάντηση επιβεβαιώνοντας τα χειροτέρα σενάρια .

« Μάταιος κόπος αδερφούλη αδιαφορεί δεν την βλέπεις ? Έχασε τα παιδιά της λες να την ενδιαφέρει εάν εσύ θα συνεχίσεις να την έχεις ερωμένη παρα τον έγγαμο βίο σου κι ένα μικρό κορίτσι που έχει ανάγκη από έναν πατερά ;
Αχ είσαι αξιοθρήνητος πραγματικά βγες εξω άφησε μας μονούς !»

Τα ματιά του γυάλιζαν από μίσος στρέφοντας μαινόμενος το βλέμμα του προς το μέρος του Λεονάρντο που για άλλη μια φορά δεν έχανε ευκαιρία να σπέρνει ζιζάνια αναμεσά τους .
« Γιατί δεν λες να καταλάβεις πως μια μερα εγώ και η Σελινα θα ειμαστε μαζί αναθεματισμένε ! Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να πείτε εσύ είσαι ο παρείσακτος εδώ μεσά γι αυτό απομακρύνσου το συντομότερο ! Δεν είχα ποτέ μου κατά νου να πληγώσω την καθάρια καρδιά της έκανα λάθη!»

« Οι λόγοι μετάνοιας δεν βοηθούν έλα δίνε του !»

« Δεν έχω να πάω πουθενά εδώ πέρα ανήκω στο πλευρό της !»

« Να φύγετε και οι δυο ! Χαθείτε από μπροστά μου σας βαρέθηκα δεν έχω ανάγκη κανένα σας τι άλλο θέλετε δηλαδή ; Μου καταστρέψατε την ζωή με τις ψεύτικες αγάπες σας ! Τι άλλο θέλετε πείτε μου ..μήπως η ακατανικητη διψα σας για κυριαρχία υποβόσκει ακόμη ζητώντας να με καταπιεί ; Μου τα πήρατε όλα τι άλλο μου απέμεινε ; Φύγετε ξεχάστε ότι υπήρξα ..οσο για εσένα Ρικάρντο οσο σε αγάπησα άλλο τόσο θα σε μισήσω..με ολο μου το είναι !!» φώναξε εξαγριωμένη τείνοντας και το παραμικρό ίχνος εγωισμού στις ψυχές τους .

Σιγή ξανα κανεις δεν τολμούσε να αρθρώσει συλλαβή μονάχα ψυχός κυριαρχούσε πάνω από τον εσωτερικό της θρήνο ο Ρικάρντο δίχως να προσπαθήσει να κρύψει τα βουρκωμένα ματια του θέλησε μια τελευταία επεξήγηση προτού εγκαταλείψει το δωμάτιο προσωρινά.

« Δηλαδή αυτή την στιγμή με μισείς σειρήνα ..;» ψέλλισε μουδιασμένος αναμένοντας την απάντηση που θα του ράγιζε την καρδιά.

Με πρόσωπο ανέκφραστο και χείλη δαγκωμένα στήλωσε τα φλεγόμενα ματιά της στα δικά του με όση δύναμη κατείχε ακόμη . « Ακόμη κι τον εαυτό μου μισώ τούτη την στιγμή ! Δεν υπάρχει πλέον τίποτα να αγαπάω !» ψιθύρισε σπάζοντας κι το τελευταίο φράγμα της ψυχής που συγκρατούσε την οργή κι την θλίψη .

« Δεν ευθύνεσαι εσύ γλυκιά μου ..δεν θα σε εγκαταλείψω ξανα .. εγώ φταίω για όλα ..»

« Τι μελό που γίναμε ξαφνικά ! Έλα επιτέλους πάψε να γίνεσαι αξιολύπητος σε διώχνει δεν το βλέπεις ; Ενώ μια άλλη γυναίκα σε περιμένει σπίτι έτοιμη να δώσει τα πάντα για εσένα σε αντίθεση με εμένα που θα παραμείνω μονος και συνάμα άκληρος..» πρόφερε ειρωνικά ο Λεονάρντο τραβώντας από το χέρι τον αδερφό του που δεν ελεγε να ξεκολλήσει από κοντά της .

« Θα ξαναρθώ σειρήνα ..θα είμαι εδώ ..» ψιθύρισε χαϊδεύοντας μια ελεύθερη τούφα απ τα ανακατεμένα μαλλιά της λίγο προτού οι δυναμεις την εγκαταλείψουν και λιώσει στο κλάμα μοναχή δίχως ακροατήριο .

Ουτε που κατάλαβε για ποτέ ξημέρωσε καθώς μια ηλιαχτίδα έριχνε φως στα πρησμένα με μαύρους κύκλους μάτια της ενώ στο κορμί οι ορμόνες οργίαζαν δίχως βρέφος να θηλάσει το στήθος της πετρωμένο πονούσε δυσβάσταχτα παρατείνοντας τον πόνο .

Η Σολέδαδ από νωρίς το βραδύ κοιμόταν πλάι της αδιαφορώντας για την υγειά της ο Χουάν από την άλλη εγκατέλειψε το νοσοκομείο με ταχυπαλμία σε επικίνδυνα επίπεδα ακολουθώντας πιστά τις εντολές του γιου του .

Στην αναμονή η Ανχελίκα ταλαιπωρημένη έτρεχε να αγκαλιάσει τον άυπνο σύζυγο της προσφέροντας του έναν δυνατό καφέ εκπλήσσοντας τον ευχάριστα « Τι κανεις εδώ ; Ποτέ ήρθες ; Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να σε δω ..»

« Δεν θα σε άφηνα να το περνάς μονάχος όλο αυτό ..αδερφή σου είναι ! Μα δεν ήρθα μόνη δυστυχως ..»

« Ποιος άλλος ήρθε μαζι σου ; Μήπως το μωρο ; Δεν επιτρέπονται οι μετακινησεις για το βρέφος ακομη στο ειχα τονίσει νομιζω.
Τουλαχιστον ενημέρωσα τον δικηγόρο σου δίχως να γνωρίζω έαν τελικά στο μετέφερε !»

« Μην ανησυχείς δεν έχω το παιδί μας κοντά μου ..η μικρή στριμμένη της οικογένειας με ακολουθήσε ανυπομονώντας να δεί από κοντά την..»

« Νόθα του πατερά μας Χορχε !» πετάχτηκε η εκτυφλωτικά όμορφη ξανθιά φιγούρα πισω απ την Ανχέλικα η μικρότερη της οικογενειας .

« Παμελα εσύ δεν υποτίθεται πως βρισκόσουν στις Βρυξέλες προετοιμάζοντας τον γάμο με τον καλό σου ! Τι γυρεύεις εδώ πέρα»

« Όπως το είπες αδερφούλη υποτίθεται ..! Ενώ εσείς εδώ τι υποτίθεται πως κάνετε ; Σε ποια συμπαραστέκεσαι Χορχεγια όνομα του θεού τρελάθηκες ; Μια τυχοδιώκτρια είναι η τύπισσα τίποτα παραπάνω δεν βλέπεις τι παιχνίδι έπαιξε με τους δυο αδερφούς ..την κληρονομιά μας θέλει τίποτε παραπάνω !»

« Όχι βέβαια σταματά να μιλάς έτσι για εκείνη λες και την ξέρεις ! Έχασε τα παιδιά της πριν μια ημέρα ποιος σου γέμισε το μυαλο με όλες αυτές τις ανοησίες ; Μα καλα ξέχασες κάθε ευαισθησία πια στην έκλεψε όλακερη η ξενιτια ;»

« Χα ωραίο το αστειάκι σου αδερφέ μου αλλα αυτά δεν πιάνουν σε εμένα ..τώρα που επέστρεψα θα βάλω μια τάξη δεν θα την αφήσω να μας διαλύσει !»

« Μικρή δεν έχεις ιδέα τι έχει συμβεί τόσο καιρό αλλα προς ενημέρωση σου η Σελίνα είναι η πρωτότοκη κόρη του πατερά μας.  Αν και γεννήθηκα λίγους μήνες έπειτα από εκείνη κατέχει τα πρωτεία στην οικογένεια άλλο που δεν μεγάλωσε κοντά μας !»

« Ω πάψε επιτέλους σιχαίνομαι να ακούω μελό ιστοριούλες .. που είναι η ψεύτρα θέλω να την δω !»

Η πόρτα του θαλάμου άνοιξε σιγανά όπως πάντα την πλέον ακατάλληλη στιγμή μια φιγούρα σέρνοντας τα βαριά βήματα της ξεπροβαλε με την χλωμή της μορφή τυλιγμένη με την ρόζ σατέν  ρόμπα που της είχε αγοράσει η Σολέδαδ .

Δίχως να κοιτάζει δεξιά κι αριστερά αλλώστε ότι κι αν συνέβαινε πλέον της περνουσε αδιάφορο η τουλάχιστον έτσι έπειθε τον εαυτό της.

Κατευθυνόταν στην αίθουσα τον νεογνών για μια ακόμη συνάντηση με το βρέφος δίχως όνομα που όπως ελεγε η καρδιά της ανήκε.

Καρδιοχτυπούσε να μυρίσει για άλλη μια φορά την μυρωδιά του και να μοιραστεί μαζί του αγκαλιές μα κυρίως το γάλα που φυλούσε σαν θησαυρό στα δυο της στηθια.

Τα δυο αδέρφια αντάλλαξαν ματιες όλο νόημα ενώ η Παμελα έτρωγε με τα μάτια την αντίπαλο της αδιαφορώντας για την όψη που παρουσίαζε  .

Ο Χορχε ανήσυχος έτρεξε να την προλαβει νομίζοντας πως δεν γνώριζε τίποτα για την τύχη των νεογνών ακούμπησε προστατευτικά τον ωμό της στα μεσά της διαδρομής.
« Γλυκιά μου που πηγαίνεις έπρεπε να βρίσκεσαι στο δωμάτιο σου χρειάζεσαι ξεκούραση !»

Τον κοίταζε κατάματα μα ταυτόχρονα δεν έβλεπε τίποτα εμπρός της εκείνη είχε στραμμένο αλλού το βλέμμα της ψυχής.
Με ελάχιστες γνώσεις ψυχολογίας μπόρεσε να βγάλει το συμπέρασμα πως ήταν ενήμερη για τα τεκταινόμενα ενώ η ανησυχία του θέριεψε αντικρύζοντας την σημερινή αντίδραση της .

« Δεν έχω χρόνο για εσένα Χορχε ..μαζευτήκαν πολλοι εχθροι τριγυρω και φοβάμαι να στέκομαι πάνω από ένα λεπτό στο ίδιο μέρος ίσως κινδυνεύω να χαθώ κι εγώ σαν τα μωρα μου ..»

« Τι λες αγάπη μου είμαι εγώ εδώ κανεις δεν σε απειλεί ..»

« Θα σου εξηγήσω άλλη στιγμή πάω να ταΐσω τον γιο μου μόνο..κράτησε το μυστικο μεχρι να τον βγάλω από εδώ μεσά ..υποσχέσου μου..»

« Μα... Τελος παντων υποσχομαι μην ανησυχείς το μυστικό σου είναι ασφαλές ..» ψέλλισε σκεπτικός έχοντας σαφώς παρεξηγήσει την ειλικρινή εξομολόγηση μη γνωρίζοντας από μητρικά ένστικτα και άλλες θεωρίες .

Επιτέλους βρισκόταν κοντά στο μικροσκοπικό μωράκι που κοιμόταν γαλήνια ακουμπώντας τα χεράκια του στα πλαϊνά της γυάλινης κούνιας.

Παρατήρησε με την άκρη του ματιού μια νεαρή νοσοκόμα να την πλησιάζει με ύφος αυστηρό μα ουτε που την ένοιαζε καθώς το σήκωνε προσεκτικά στην αγκαλιά της ένιωσε τι θα πει ευτυχία πραγματικά .

« Τι κάνετε εδώ κυριά μου απαγορεύεται να έρχεστε σε τόσο στενή επαφή με βρέφη μεταφέρεται μικρόβια σας παρακαλώ γυριστέ στο δωμάτιο σας !» Διαμαρτυρήθηκε έντονα η υπεύθυνη μα φρόντισε μονάχα με το βλέμμα να την κατακεραυνώσει προτού μιλήσει είχε ήδη λάβει το σαφέστατο μήνυμα να μην τα βάζει μαζί της .

« Έχετε ιδέα από γυναίκα που της στερούν το παιδί της ; Γνωρίζετε τι μπορεί να διαπράξει εάν αισθανθεί να απειλείτε εκείνη η το βρέφος της ; Φαντάζομαι πως ναι σπουδασμένη φαίνεστε ..Γι αυτό αδειαστε μου την γωνιά ! Κανεις δεν θα μου πει ποτέ να αγκαλιάζω το μωρό μου !» γρύλισε απειλητικα διχως να αναγνωρίζει τον εαυτό της .

« Θα με αναγκάσετε να καλέσω την ασφάλεια απομακρυνθείτε ..!Δεν έχουμε στοιχεία που να ταυτοποιούν το βρέφος με εσάς ..ουτε καν όνομα δεν αναγράφετε στον καρπό του !»

« Φώναξε οποίον θέλεις άφησε με δεν τον βλέπεις πεινάει θέλει να τον ταΐσω ..αν χρειάζεσαι χρήματα περνα από το δωμάτιο μου μεσάνυχτα και θα συμφωνήσουμε.
Μην με καθυστερείς θέλω να το χαρώ πρώτη φορα το βιωνω ..» ο τόνος της μαλάκωσε καθώς ο μικρούλης έκλαψε  στην αγκαλιά της λιώνοντας την ηδη εύθραυστη ψυχολογία της .

« Πολύ καλα καταλαβαίνω ..έχω κι εγω έναν γιο θα σε αφήσω να το θηλάσεις αλλα σε παρακαλώ πρόσεξε μην σε δει κανεις.
Μα κυρίως μήπως εισέλθει κάποια νεαρή στο χώρο αναζητώντας τα νεκρά παιδιά της .. Φαντάζομαι θα έχει τρελαθεί ..»

« Μια στιγμή ..ανέφερες πως σε τετοια κλινική πανάκριβη χάθηκαν ανθρώπινες ψυχές τον 21ο αιώνα ; Κατι δεν μου πηγαίνει καλα εδώ πέρα τι πληροφορίες έχεις ;  Με το αζημίωτο βέβαια ..»

« Τι να σας πω περίεργη ιστορία από την αρχή μέχρι το τελος .
Μια ετοιμόγεννη εισήχθη περασμένα μεσάνυχτα με αιμορραγία τοκετού στην κλινική μας . Έπειτα από ώρες μεσά στο χειρουργείο τα δίδυμα που περίμενε ανακηρύχθηκαν επισήμως νεκρά ενώ η γιατρός που την ξεγέννησε αγνοείτε από χθες το βραδύ .
Μισό λεπτό χτυπάει το κινητό μου ..» σχολιασε η γυναικα απαντώντας στην επιμονή κλήση προχωρώντας μερικα βήματα πιο πέρα .

« Τι πράγμα ; Ω θεέ μου που ..ποτέ ..;
Μάλιστα άσε θα ενημερώσω την διεύθυνση άμεσα λυπήθηκα τόσο !»

Ανυπόμονη να ακούσει τι είχε συμβεί πλησίασε την πανικόβλητη υπάλληλο πασχίζοντας να μαζέψει πληροφορίες .
« Όλα καλα ; .. φαίνεσαι άσχημα » ρώτησε στηρίζοντας τον κορμι της γυναίκας που εμοιαζε έτοιμο να καταρρευσει .

« Μο..μολις μου ανακοινωσαν κατι φρικτό ! Η γιατρός που σου ελεγα μερικά δευτερόλεπτα πριν βρεθηκε ..καμένη στο αυτοκίνητο της έπειτα από ένα τροχαίο που δεν έχουν εξακριβωθεί τα στοιχεία .
Αφήνοντας ορφανά δυο μικρά παιδιά αφότου πέθανε κι ο πατέρας τους ενα χρόνο πρίν ποίος θα τα αναλάβει τώρα τα κακομοίρα !» αποκρίθηκε θρηνώντας την φίλη της που είχε χαθεί τόσο άδικα μα όχι τυχαία κατέληξε .

« Λυπάμαι πολύ τι τραγωδία θα βιώσουν μα και για την μητέρα των διδύμων που αυτή η γυναικά ξεγέννησε δεν είναι τραγωδία να χάσει τόσο πρόωρα τα παιδιά της ;
Κατι δεν πηγαίνει καλά εδώ πέρα ότι μάθεις να με κρατάς ενήμερη σημείωσε τον αριθμό του τηλεφώνου μου επίσης θέλω να προσέχεις τον γιο μου έως ότου πάρω εξιτήριο !»

« Κανένα πρόβλημα με συγχωρείς μονάχα έχω το θλιβερο καθήκον ..» ψέλλισε βγαίνοντας παγωμένη από την αίθουσα γεμίζοντας τον ανταριασμένο νου της με περισσότερες σκοτούρες .
« Αυτος ο θάνατος μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι ..τα στοματά έπρεπε να σιγήσουν οριστικά !» ψιθύρισε φιλώντας το μετωπακι του παιδιού της που αν και δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία δεν θα άφηνε να της πάρουν για το μόνο που λυπόταν απο ολη αυτη την τραγωδια ήταν αυτα τα δυο ορφανά που δεν έφταιγαν σε τίποτα εαν η μητέρα τους ειχε μπλεξίματα στο άκουσμα μονάχα της είδησης η καρδιά της κόντεψε να σπάσει .

Κοίταξε με στοργή το βρέφος αναμεσά στα χερια της τα ματια του έμοιαζαν απίστευτα με του Ρικαρντο το χρώμα μέχρι και το βλέμμα του της θύμιζε άπλωνε το χεράκι του να την ακουμπήσει διψούσε για μητρική στοργή .

Με μια κίνηση έβγαλε από την μπλούζα το στήθος της από την ρόμπα προσφέροντας του τροφή για πρώτη φορά επισφραγίζοντας την ένωση της μαζί του ακόμη κι αν δεν είχε προέλθει απ την δική της μήτρα ποθούσε τόσο να του χαρίσει την ζωή που ίσως κάποια άλλη στέρησε εγκαταλείποντας το .

Ο Χορχε παρακολουθούσε από μακρια την τρυφερή στιγμή αναρωτώμενος πως θα κατάφερνε να ανακόψει τον τρυφερό δεσμο που η αδερφή του απερίσκεπτα λογο της κατάστασης δημιουργούσε με ένα ξένο βρέφος που σαν οι γονείς αντιλαμβάνονταν μπορούσε να την οδηγήσει στην φυλακή .

Αφού τον θήλασε συγκινημένη δίχως να θέλει να τον απομακρύνουν από εκείνη κι ας πλήρωνε τις συνέπειες τον κράτησε μαζί της επιστρέφοντας στο δωμάτιο αδιαφορώντας για οτιδήποτε δεν θα άφηνε να της κλέψουν το μοναδικό άνθρωπο που την κρατούσε ακόμη ζωντανή .

Για άλλη μια φορά εμπρός της βρέθηκε ο αδερφός της εξαγριωμένος «Τι ακριβως κάνεις Σελί ? Που πας το ξένο μωρό θα σε κλείσουν φυλακή μα καλα τοσο πολύ θολωσες λοιπόν που θηλάζεις αδιάντροπα σε κοινή θεά ένα άγνωστο βρέφος σε παρακαλώ πολύ δώσε μου το !»

« Ξέχασε το ! Το μωρό αυτό είναι δικο μου !»

« Τρελάθηκες τελειως γλυκια μου ..τα δικά σου δυστυχώς δεν τα κατάφεραν ο Ρικάρντο υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα ταυτοποίησης του θανάτου ..δυστυχώς αγαπη μου αυτό το μωρό ανήκει σε άλλη οικογενεια ..»

« Τι πράγμα ; Με ποιο δικαίωμα υπογράφουν χαρτιά πισω από την πλάτη μου ! Νομίζεις τρελάθηκα ε ..τότε που στο καλο είναι τα πτώματα των παιδιών μου ;
Έχω το δικαίωμα να τα αποχαιρετήσω μα το καλύτερο στο φύλαγα για το τελος η γιατρός που με ξεγέννησε βρέθηκε καμένη σήμερα το πρωί !»

Έκανε ένα βήμα πισω βάζοντας σε μια τάξη τις πληροφορίες που τον βομβάρδισαν απ την μια στιγμή στην άλλη δίχως να μπορεί να δεχθεί τι είδους συνομωσία διαστρέβλωνε την πραγματικότητα . « Δηλαδή υπονοείς ..»

« Ακριβως μιλάμε για οργανωμένο έγκλημα τα παιδιά μου η δολοφονήθηκαν η απήχθησαν τουλάχιστον η κόρη μου .Οσο γι αυτό το βρέφος δεν είχε βραχιόλι με όνομα οικογενειας στον καρπό του μάλιστα το βρήκα παρατημένο σε μια γωνιά του θαλάμου μακρια από τα αλλα μωρα .
Αλλα αν δεν σου φτάνουν όλα αυτά παρατήρησε το μια στιγμή δεν μοιάζει με τον Ρικάρντο ;» όντως διέκρινε μια αμυδρή ομοιότητα μα ίσως τα λογία της τον είχαν επηρεάσει όλα αυτά φάνταζαν περισσότερο με καλογραμμένο σενάριο ταινίας παρα με πραγματικότητα .

« Ποιος να θέλει να σε βλάψει τόσο πολύ καλή μου ?»

« Σκέψου..ένας μελλων συζυγος που εγκατέλειψα στην εκκλησιά ίσως ..η ακόμη χειροτέρα ο βιολογικός πατέρας που τα αρνήθηκε !» ψιθύρισε με νόημα βρίσκοντας έναν σύμμαχο πλέον στην μάχη που θα εδινε κρίνοντας απ την αντίδραση του .

« Πάμε στο θάλαμο πάρε μαζί και το μωρό θα διατάξω αμεσα τεστ dna αν το παιδί είναι όντως δικο σου έχουμε να κάνουμε με πολύ ύπουλες δυναμεις ! Αλλα θυμήσου αυτό δεν θα αφήσω κανέναν να σε βλάψει ..»

« Το ήξερα πως θα σε είχα σύμμαχο μου ..» ψιθύρισε πέφτοντας στην αγκαλιά του δακρυσμένη αφήνοντας τον εαυτό της ελεύθερο για μερικά δευτερόλεπτα να διώξει την ένταση μακρια τουλάχιστον κρατούσε στα χερια το ένα από τα δυο παιδιά της η ίσως ένα ορφανό .

Με την βοήθεια του επέστρεψε στο θάλαμο περνώντας απαρατήρητη από τον κοσμο μιας και το μαιευτήριο είχε εφημερία την συγκεκριμένη μερα και πολλές οικογένειες είχαν κατακλύσει από νωρίς τους διάδρομους και τις αίθουσες αναμονής .

Η Σολέδαδ άφωνη με την εικόνα που αντίκρυζε εμπρός της πάσχιζε να βρει λογικές απαντήσεις στο ανεξήγητο « Τι συμβαίνει που δεν γνωρίζω ;  Αυτό το μωρό σε ποιον ανήκει Χορχε..;» απέφυγε να ζητησει εξηγήσεις από εκείνη γνωρίζοντας καλα την ψυχολογία μιας λεχώνας .

« Δικο μου είναι το παιδί μαμά είναι ο εγγονός σου ..»

« Μα ..ας μου εξηγήσει κάποιος τι στο καλό γίνεται !» ξέσπασε μπερδεμένη οσο ποτέ ενώ ο Χορχε ως πιο λογικός και ψύχραιμος ανέλαβε να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη .

« Αρχικά αγαπημένη μου ας μην προτρέχουμε για την ταυτότητα του παιδιού έπειτα από την εξέταση θα ειμαστε βέβαιοι πως να κινηθούμε . Οσο για την απορία σου Σολέδαδ καλή μου το ίδιο έπαθα κι εγώ σαν την αντίκρυσα με το μωρό ανά χειρας μα αυτό που μου αποκάλυψε ύστερα με ανατρίχιασε σύγκορμο . Η γιατρός που την ξεγέννησε δολοφονήθηκε κατά πασά πιθανότητα σήμερα έπισης  το πρωί όπως πολύ σωστά σχολίασε η Σελίνα πτώματα των βρεφών δεν είδαμε ποτέ ακόμη κι εμείς οι συγγενείς ..»

« Όχι..ελατέ συνελθετε εδώ μιλαμε για ζωή παιδιά δεν είναι σειρά στην τηλεόραση ! Κόρη μου για όνομα του θεού επέστρεψε στην θέση του αυτό το παιδί !»

« Ηρέμησε Σολέδαδ αυτό το βρέφος αν δεν είναι ο γιος της σιγουρά δεν έχει κανέναν να  το φροντίσει παρατημένο ήτανε στην αίθουσα νεογνών . Όμως εμπιστεύσου το ένστικτο της μολις πριν λίγο το τάιζε !»

« Μαμά είναι ο γιος μου είμαι βέβαιη η καρδιά μου το λέει ..οσο για την καημένη μου κορούλα ..ποιος ξέρει που να βρίσκεται τούτη την ωρα..»

Επέστρεψε στην έπαυλη θυμωμένος οσο ποτέ με τον εαυτό του μα κυρίως με τον Λεονάρντο που για άλλη μια φορά είχε καταστρέψει την προσπάθεια του να προσεγγίσει την γυναικά που τον κρατούσε ξάγρυπνο τα βραδιά .

Το εκκωφαντικό επίμονο κλάμα της κόρης του δημιούργησε μεσά του την έντονη ανάγκη να εγκαταλείψει το οίκημα για άλλη μια φορά δίχως να επιθυμεί σαν τρελός ουτε να πλησιάσει κοντά της να την παρηγορήσει μήτε και να την καθησυχάσει όπως θα επάρατε ένας λογικός πατέρας .

Δεν αισθανόταν να τον ενώνει με το βρέφος κανένας δεσμός ποσό μάλλον αγάπη παρόλα αυτά συγκράτησε την έντονη παρόρμηση να αποχωρήσει βγαίνοντας αντ. αυτού στον κήπο οπου οι κραυγές του βρέφους αντηχούσαν λιγότερο .

Ο πατέρας του όπως κάθε μερα καθισμένος στην σκιά του μεγάλου φοίνικα πλάι στην πισινά διάβαζε την εφημερίδα του φαινομενικά αμέριμνος η τουλάχιστον έτσι έδειχνε από μακρια άσχετα εάν πάσχιζε να ξεχάσει τα φρικτά νέα που είχε μοιραστεί μαζί του στο μισοσκόταδο του γραφείου την βραδιά οπου γεννήθηκε η μικρή .

Πλησίασε κοντά του γνωρίζοντας πως τον είχε αντιληφθεί κι ας μην έπραττε ανάλογα παρατήρησε πως είχε φορέσει μαύρα ρούχα πράγμα που είχε να κανει από όταν έχασε την μητέρα τους χρονια πριν. « Πατερά να καθίσω μαζι σου ?» ρώτησε βραχνά κερδίζοντας επιτέλους την προσοχή του καθώς κατέβασε την εφημερίδα όμως η όψη του τον τρόμαξε.

« Από μικρός θυμάμαι όταν σε στεναχωρούσε κατι έτρεχες πάντοτε σε εμένα πρώτα να το πεις κι ας λάτρευες την μητέρα σου ..ξερω ποσό πονάς έχω χάσει τον ύπνο μου ..»

« Είναι η πρώτη φορά που ο πανίσχυρος εγωισμός μου έχει εξοντωθεί ολοσχερώς δεν ορίζω πλέον τα συναισθήματα μου έχω χαθεί ..κι εκείνος ο αδερφός μου επιμένει να την δηλητηριάζει εναντίον μου μοιάζει να με μισεί τόσο έντονα !»

« Χα πάντοτε έτσι ήταν ο Λεονάρντο απαιτούσε όλα οσα σου ανήκαν από μικρό παιδί θυμάμαι σου χάλαγε τα παιχνίδια που δεν μπορούσε να έχει εκείνος.
Υπερπροσπαθουσε να εντυπωσιάζει την μητερα σας πάντοτε με τον λαθος τρόπο . Μα από την μερα που την χάσαμε σε εκεινο το φρικτό ατύχημα τον εχω πλέον ικανο για όλα γιε μου ..ακόμη κι εμενα τον ίδιο του πατερα εφθασε να εχθρεύεται !»

« Ποτέ δεν μιλας για εκείνο το βραδυ πατερα ..πάντοτε απεφευγες την δεδομενη συζήτηση τι συνεβη αναμεσα σε εσάς τους τρεις που ποτέ δεν εμαθα ? Και γιατί φωναζε τρελαμενος πως εκείνος εφταιγε για όλα? Η μητέρα πως σκοτώθηκε ..?»

Πάγωσε όπως παντα στο άκουσμα της ιδιας ερωτησης που έκαιγε τα σωθικα του από την πρώτη στιγμη « Δεν είναι ωρα για τέτοια συζητηση ότι γνωριζεις έγινε τιποτα λιγοτερο τιποτε περισσότερο . Πες μου τώρα πως είναι το κορίτσι μου την ειδες ?»

« Δεν είναι καλα ..νομίζω πως τα χάνει πατερά μιλαει για δολοπλοκια πως κάποιος της εκλεψε τα παιδιά δεν θελει να το αποδεχθεί μου ζητησε να χαθώ από την ζωη της κι εγώ κι ο αδερφος μου μας μισεί . Αλλα μην αλλάζεις θεμα ειμαι βεβαιος πως κατι μου κρύβεις τοσα χρονια για την μοιραία βραδια ..»

« Πάνε χρονια γιε μου δεν βλέπεις την τραγωδία που εκτυλίσσεται εμπρος μα τούτη την στιγμή ? Μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια στάσου στο πλευρό της ηρθε η στιγμή να επανορθωσεις για το το κακό που της εκανες αν είχες αναγνωρισει τα παιδια μονάχα . Οσο για την κυριά ..είναι πανω με το μωρό
μεσα στα νευρα !»

Έστρεψε το βλέμμα του προς την μεριά της βεράντας οπου η Ντομίνγκα απροκάλυπτα παρακολουθούσε την Συζήτηση αδιάκριτα με αμειωτο ενδιαφέρον δίχως να κάνει τον κόπο να κρυφτεί κάνοντας την παρουσία της υποφερτή.

« Αδιαφορώ κι για το μωρό και για την ξιπασμένη ! Την Σελίνα θέλω να παρει !» ξέσπασε με σφιγμένα δόντια και γροθιές καρφώνοντας σχεδόν δολοφονικά το βλέμμα του στο δικο της .

« Είσαι λάθος στο θέμα του παιδιού..είναι πολύ γλυκια εχει μια θλίψη φωλιασμενη στα αθωα καταπρασινα μάτια όμοια με της γιαγιας της Ζηνοβίας.. Λενε πανε από γενια σε γενια . Εμένα πάντως με ηρεμεί να βρίσκομαι πλάι της πήγαινε να την δείς είναι κρίμα..» τα λόγια του έδειξαν να τον προβληματίζουν ευθύς σηκώθηκε από την θέση του ακολουθώντας την συμβουλή του .

Στην κρεβατοκάμαρα η Ντομίνγκα ανήσυχη βημάτιζε πάνω κάτω στο μαρμάρινο δάπεδο έχοντας παραχωρήσει την μικρή στα χέρια της νοσοκόμας που περιέθαλπε .

Για καλή της τύχη ειχε φανει πολύ χρήσιμη με το θέμα του μωρού βέβαια εκκρεμούσε στο πίσω μέρος του μυαλού κι το θέμα του δεύτερου βρέφους αλλα για την ώρα δεν έδειχνε πρόθυμη να το ανακινήσει.

« Κοίταξε τους μιλάνε τοση ωρα σκεπτικοί και θλιμμένοι για την άλλη ειμαι βεβαία δεν με βοήθησε η ολη ιστορία με εγκυμοσύνη το ειχα πει εξαρχής του Λεονάρντο μα δεν έλεγε να ακούσει .
Αχ σε παρακαλώ κάντην να σωπάσει επιτέλους μου εχει πάρει το μυαλό απ το ξημέρωμα !» σχολίασε νευρική όπως πάντα ενώ παράλληλα λιγα βήματα πιο πέρα στην κουνιστή πολυθρόνα η νοσοκόμα πάσχιζε να κοιμ κοιμήσει το μωρό .

« Κάνω ότι μπορώ αλλα ασχολήσου λίγο μαζί της γίνε η μητέρα που δεν εχει της λείπει η μητρική φιγούρα γι αυτό αντιδρά ..»

« Την γνώμη σου να την κρατάς για τον εαυτο σου από εδώ και μπρός ! Δεν ανέλαβα με την θέληση μου Αυτό το πλάσμα ..ακομη θρηνώ το χαμό του δικού μου ..δεν θέλω να εχω καμία επαφή μαζί της !»

« Επέτρεψε μου να σου πω πως φέρεσαι ανώριμα ! Το μωρό δεν φταίει κάπου ουτε είναι παιχνιδάκι θα μεγαλώσει με ψυχολογικά αυτό δεν το σκέφτεσαι ..?»

« Πολύ μιλας λιγότερο δουλεύεις ..ας την αναλάβει ο πατέρας της που εχει άμεση σχέση μαζί της εγω ειμαι μια ξένη !»

« Μια στιγμή μίλα πιο σιγά ακούω βήματα απο το διάδρομο ..πάρε το μωρό εσύ μπορεί να είναι ο σύζυγος σου !» προειδοποίησε απωθετοντας με απαλές κινήσεις την μπέμπα στα χέρια της ενω η ιδια προσποιηθηκε πως δινει συμβουλές στην νεα μητέρα.

« Άκουσε με όταν κλαίει τόσο θα την λικνίζεις ετσι ήσυχα ..Α κύριε με συγχωρείτε δεν σας αντελήφθην που γυρίσατε σας αφήνω με την σύζυγο σας ..» απολογήθηκε βιαστικά κλείνοντας την πόρτα πίσω αθόρυβα .

Η φωνές του μωρού διασπόυσαν την σιωπή ανάμεσα στους δύο τους με ύφος βλοσσυρό στεκόταν σε απόσταση αναπνοής πλάι στο κρεβάτι και κοντά στην πόρτα παλεύοντας ανάμεσα στο φύγε και στο μείνε.

Ολη αυτή η φασαρία του προκαλούσε πανικό ενώ το ίδιο έμοιαζε να βιώνει κι εκείνη πηγαινοφέρνοντας το παιδί πάνω κάτω νευριασμένη .
« Δωσε μου την ισως να την ηρεμησω ..» ψελλισε δειλα διακρινοντας την εκπληξη που φωτισε το προσωπο της .

« Μαζί μου δεν ειχα καλα αποτελέσματα ελπίζω εσένα να σε υπακούσει που εισαι πιο αυστηρός απ εμένα με κάνει ήδη ότι θέλει !» προσέθεσε παραδίδοντας την έχοντας τα μάτια καρφωμένα στα δικά του το μωρό .

Η όψη της συμπλήρωσε το κενό του τουλάχιστον για μερικά δευτερόλεπτα αισθάνθηκε ο πανικός να τον εγκαταλείπει κι την θέση του να παίρνει ένα γλυκό πρωτόγνωρο συναίσθημα που έκτοτε δεν ειχε ιδέα πως υπάρχει .

Λίκνισε για μερικά λεπτά το κορμάκι της στην αγκαλιά του κι ως θαύμα η μικρή χαλάρωσε γατζώθηκε από το πουκάμισο του παραδομένη στον ύπνο.
« Γλυκιά μου αυτό ήθελες τελικά μια αγκαλιά ..» ψέλλισε σαν να βρισκόταν μόνος στο δωμάτιο μαζί της για κάποιο παράξενο λόγο η γυναίκα απέναντι του έπαψε να του είναι τοσο μισητή .

« Σου πάει να χαμογελάς ..» σχολίασε χαϊδεύοντας τρυφερά τα λιγοστά μαύρα μαλλάκια της κόρης τους ειχε αισθανθεί τις άμυνες να πέφτουν κι η ίδια η διαίσθηση της δεν έκανε ποτέ λάθος η μικρή τον ειχε κερδίσει με το παραπάνω.

« Είδες πως ησύχασε σαν την πήρα αγκαλιά της φερόσουν νευρικά τα μωρά αντιλαμβάνονται την ένταση θα σε παρακαλούσα να ημερέυσεις τους τρόπους σου μαζί της !»

« Εχεις δίκιο είναι που δεν είχα ποτέ μου μωρό και δεν μπορώ να διαχειριστώ τον θυμό μου ..Δεν θα επαναληφθεί γλυκέ μου θέλεις να σου ετοιμάσω το μπάνιο ? Φαντάζομαι θα χρειάζεσαι έναν καλό υπνάκο »

Η ερωτηση της γέμισε αμηχανία την ατμόσφαιρα ανάμεσα τους ενώ το φλογερό βλέμμα της σφυροκοπόυσε αδιάντροπα της άμυνες του παροτρύνοντας τον να αμαρτήσουν μαζί απολαμβάνοντας τις ηδονές της σάρκας μα μονομιάς η θύμηση της διέλυσε μονομιάς την μαγεία .

« Παρ την πάω να ξαπλώσω ..» δήλωσε κοφτά βιαστικός ακουμπώντας το βρέφος στο κρεββάτι τρυφερά ανοίγοντας την θύρα « Μια στιγμή γλυκέ μου δεν μπορεί να βιάζεσαι τόσο πια να απομακρυνθείς..» τον πρόλαβε φράζοντας τον δρόμο με το κορμί της .

« Κι όμως πνίγομαι εδώ μεσα για την ακρίβεια ..εχω ανάγκη από καθαρό αέρα ! Βλέπεις γάμος απο εκβιασμό και μωρό μαζί δεν καταπίνονται !»

« Πως μπορείς να μιλάς ετσι όταν έχεις εμπρός σου αυτό το πλάσμα ..ειναι δικία σου Ρικ αίμα από το δικό σου ..»

« Ίσως αλλα δεν διαθέτει το αίμα της Σελίνα ..»

« Πως τολμάς ? Μα καλά δεν με σέβεσαι καθόλου να πάρει ! Πέρασα τόσες ταλαιπωρίες για να αποζητάς ακόμη την χορεύτρια ..!»

« Σωστά το έθεσες μόνο που εσένα οι κόποι σου ανταμείφθηκαν έχεις γεμάτη αγκαλιά σε αντίθεση με εκείνη που ακροβατεί ανάμεσα στην τρέλα και την λογική δεν νομίζεις ? »

« Κουράστηκα να μιλάμε συνεχώς για εκείνη λυπαμαι για ότι της συνεβει μα αν θυμάσαι εγώ της έσωσα την ζωή ειδάλλως θα θρηνόυσες για τον χαμό της σήμερα ! Θέλω να γίνουμε επιτέλους οικογένεια Ρικ οι τρείς μας ευτυχισμένοι !» ικέτευσε χαϊδεύοντας με τον αντίχειρα τα χείλη του προκλητικά έχοντας κατά νου ποικίλους τρόπους να τα γευτεί .

Το χέρι του απότομα απομάκρυνε το άγγιγμα της με περίσσια σκληρότητα δίχως να τον συγκινούν οι ικεσίες.
« Δεν θα γίνουμε ποτέ ευτυχισμένοι Ντομίνγκα ! Καταδικασμένοι είμαστε να συμβιώνουμε κάτω από την ίδια στέγη ..λυπάμαι !» πρόφερε αδυσώπητα για άλλη μια φορά παίζοντας με τις λεπτές τις αντιστασεις αφου με το που εφυγε έτρεξε να βρει παρηγοριά για άλλη μια φορά στα αντικαταθλιπτικά χάπια .

Σε μια άλλη πλευρά της πόλης ένα έγκλημα διευρενόυνταν εξονυχιστικά από τις τοπικές αστυνομικές αρχές οπου στέκονταν εμπρός στην εξιχνίαση μιας από τις πιο περίπλοκες υποθέσεις που απασχόλησαν την χώρα για ημέρες και δεν ηταν άλλη από την υποτιθέμενη αυτοκτονία του παραγωγού Τζωρτζ .

Σύμφωνα με στοιχεία και μαρτυρίες οπου ειχαν προσεχτικά συλλέξει καποια άτομα ειχαν επισκεφθει το κτιριο λιγη ωρα πριν βρεθεί ο φύλακας αντιμέτωπος με το φρικτό θέαμα του πτώματος που έπεσε κυριολεκτικά ουρανοκατεβατο υπήρχαν πλέον βάσιμες υποψίες πως επρόκειτο για εγκληματική ενέργεια και συγκεκριμένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που είχε προσλάβει η οικογένεια του εκλιπόντος αναζητώντας δικαιοσύνη ειχε προβεί σε όλες τις απαραίτητες νόμιμες και μη έρευνες έπειτα από διάστημα τριών μηνών παρέδιδε την έκθεση του στον σερίφη ώστε να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον ένοχο .

Ο σερίφης μελέτησε προσεκτικά την έκθεση οπου κατονόμασε με απόλυτη σαφήνεια τον ύποπτο που είχε καταγράψει από τις κάμερες ασφαλείας του κτιρίου εξέδωσε ένταλμα σύλληψης στο όνομα του Ρικάρντο Γκουτιερεζ με την κατηγορία του φόνου εκ προμελέτης και της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο πλέον θεωρούνταν καταζητούμενος εγκληματίας ...