Αναστατωμένη έκλεισε πίσω την πόρτα του δωμάτιου που την φιλοξενούσε προσωρινά μετανιωμένη που δεν σκέφτηκε να πάρει μαζί το γεμάτο μέχρι την μέση μπουκάλι κρασί , είχε πιει μα δεν είχε μεθύσει για να βλέπει παραισθήσεις ο Ρικάρντο είχε επιστρέψει μεσάνυχτα !

« Γιατί τόσο γρηγορά θεέ μου ? Τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ?» μουρμούριζε βηματίζοντας ανήσυχη πάνω κάτω στο μαρμάρινο πάτωμα με τα τακουνιά της να κοντεύουν να λιώσουν κάτω από την πίεση που τους ασκούσε .

Έπαιζε νευρικά με τα μαλλιά της έπλεκε τα δάκτυλα της μα τίποτα δεν την βοηθούσε να εκτονώσει όσα αισθανόταν και καταπίεζε βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο φοβούμενη μην εκτεθει όταν ξεχειλισουν .

Σκεψεις σωρο ολες με ερωτηματικά να τις πλαισιώνουν πλάθοντας ένα κουβάρι που μεταμορφωνόταν σε γόρδιο δεσμό όσο η ώρα περνούσε.

Πλησίασε στο παράθυρο ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον φωταγωγημένο κήπο με σκοπό να βεβαιωθεί πως δεν θα είχε ανεπιθύμητες συναντήσεις για δεύτερη φορά το ίδιο βραδύ .

Όλα έδειχναν ήσυχα και ερημικά γι’ αυτό δίχως σκέψη το χέρι της πίεσε το χρυσό πόμολο της μπαλκονόπορτας και αφέθηκε στο χαλαρωτικό δροσερό αεράκι αφήνοντας πίσω τις βασανιστικές σκέψεις .

Κάθισε αναπαυτικά στην μπαμπού πολυθρόνα ρεμβάζοντας μες στο σκοτάδι το θέαμα την νανούριζε απομάκρυνε την ένταση από κάθε πόρο του σώματος της.

Απλωσε τα μακριά της πόδια στην απέναντι πολυθρόνα με τα λευκά μαξιλαράκια παρατηρώντας πως και η παραμικρή λεπτομέρεια αυτού του σπιτιού χάριζε απλόχερα άνεση .

Η κυριά του φρόντισε να το διακοσμήσει καλόγουστα και αριστοκρατία, ανετά κάποιο μέλος βασιλικής οικογένειας θα φιλοξενούνταν σε ένα από τα δωμάτια του η καημένη όμως δεν πρόλαβε να τα χαρεί όλα όσα έχτισε με κόπο αναλογίστηκε με λύπη .

Άραγε ποια αίτια στέρησε την ζωή από μια τόσο νέα γυναικά ?
Η μορφή που είχε ονειρευτεί δεν ξεπερνούσε σε ηλικία τα πενήντα χρονιά , ήταν νέα , ζουμερή , τα μαγουλά της κόκκινα έσφυζε από ζωή μέσα στην αιωνιότητα του θανάτου κι όμως φορούσε ένα μακρύ μαύρο δαντελένιο φόρεμα ενώ η θλίψη και η απόγνωση χάραζαν το πρόσωπο της .

« Μα γιατί συνεχίζω να ασχολούμαι με ένα χαζό όνειρο ?» αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά την ώρα που δίχως να καταλάβει πέρασε στην αντίπερα όχθη στον κόσμο των οπτασιών .

Η γυναικά εμφανίστηκε από το πουθενά στην πιο σκοτεινή γωνιά του δωμάτιου δημιουργώντας ένα κύμα δυνατού ψυχρού αέρα γύρω από την σιλουέτα της , έντρομη σηκώθηκε από την θέση της αναζητώντας γύρω της διαφυγή .

« Με τρομάζεις ..τι ζητάς από εμένα ?» συλλάβισε αργά καθώς ένας φως έπαιρνε την θέση του ανέμου γύρω από την ψυχρή σιωπηλή φιγούρα με το χλωμό πρόσωπο και τα μεγάλα βουρκωμένα ματιά .

Η φιγούρα στην άλλη πλευρά δεν μιλούσε μονάχα στεκόταν με το ίδιο μαύρο φόρεμα δείχνοντας με το αδύνατο χέρι της την σκοτεινή οθόνη της τηλεόρασης , που ξάφνου άρχισε να διηγείται μια ιστορία που από ότι κατάλαβε χρειαζόταν να παρακολουθήσει .

Η Ζηνοβία βημάτιζε πάνω κάτω στο σκοτεινό καθιστικό σε προχωρημένη εγκυμοσύνη έμοιαζε τόσο θλιμμένη έξω χιονοθύελλά μαινόταν ενώ το τζάκι φώτιζε λιγοστά την αίθουσα , εκείνη φορώντας ένα λευκό ριχτό πουλόβερ και ένα κολάν ανέμενε κάποιον .

Ήχος από κλειδιά διέσπασε την ήσυχη σχεδόν τρομακτική ατμόσφαιρα με τον αέρα έξω να λυσσομανά ουρλιάζοντας θυμωμένος και απειλητικός σαρώνοντας την πλάση με απίστευτη ορμή .

Ένας άνδρας με αυστηρή όψη ξεπρόβαλε από την άλλη άκρη παρατηρώντας την γυναικά απέναντι του σκεπτικός.

Η Σελινα έκπληκτη αναγνώρισε τον Ρομπερτο τελείως διαφορετικό και απίστευτα γοητευτικό , ψηλός , αρρενωπός με μια λέξη κυρίαρχος .

Πέταξε το γκρι παλτό του απότομα στην άλλη άκρη του καθιστικού με αποτέλεσμα να καταλήξει στο πάτωμα.

Η γυναίκα του πλησίασε κοντά του ανοίγοντας τα χεριά της να τον αγκαλιάσει μα χτύπησε σε τοίχο καθώς εκείνος δίχως ίχνος συναισθήματος την απώθησε θυμωμένος .

« Ως ποτέ ? Γιατί να πάρει Ρόμπερτο ως ποτέ θα με τιμωρείς ?» ούρλιαξε απελπισμένη .

« Είμαι αρκετά κουρασμένος Ζηνοβία ..εσύ που δεν είχες τίποτα άλλο να κάνεις προφανώς έχεις όρεξη για καυγά !» απάντησε κοφτά προσπερνώντας την χλωμή φιγούρα αδιάφορος για να κατευθυνθεί στον επάνω όροφο .

« Περίμενε επιτέλους ..!
Τόσο καιρό σωπαίνω βλέποντας το γάμο μας την αγάπη μας να γκρεμίζετε !
Δεν σκοπεύω να μείνω θεατής στο φινάλε μας σε αγαπάω Ρόμπερτο πως έγινες τόσο τυφλός ?» αναφωνούσε με στόμφο και αγάπη να καθρεπτίζεται στα ματιά της πιστοποιώντας κάθε λέξη που ξεστόμιζε .

Ύψωσε το φρύδι του σε ένδειξη δυσπιστίας « Κοιτά ποια μιλάει !
Με αγαπούσες άραγε όταν με εγκατέλειψες με απίστευτη ευκολία αφήνοντας μου ένα γράμμα για σουβενίρ ?
Μάλλον τώρα που με έχεις ανάγκη με ερωτεύτηκες περισσότερο..γατζωθηκες από πάνω μου για να προσφέρεις στο μπάσταρδο σου έναν πατερά !
Ποιος να ξέρει τον αληθινό..»

« Μην αποκαλείς έτσι το παιδί μας ..! Ποτέ μου δεν δόθηκα αλλού υπέφερα ένας θεός ξέρει ποσό όταν σε εγκατέλειψα! 
Επέστρεψα όταν πια οι αντοχές μου έπιαναν πάτο και εκτός αυτού είχα βεβαιωθεί πως θα γεννήσω τελικά αυτό το μωρό !» πάσχισέ να τον πείσει ερχομένη αντιμέτωπη με μια άσπλαχνη συμπεριφορά που φάνταζε ανελέητη .

« Χα έλα τώρα γλυκιά μου ..!
Άκουσα χίλιες φορές τα ιδιά.
Η ουσία είναι μια ότι με άφησες στην πρώτη δυσκολία εγώ αυτό κρατώ από εσένα η μάλλον εμάς !»

« Γιατί με αφήνεις να περιφέρομαι τότε άσκοπα μοναχή ελπίζοντας να σε αποκτήσω ξανά ?» ψιθύρισε με δάκρυα να κοσμούν τα μεγάλα εκφραστικά ματιά της που ξεχείλιζαν πόνο και απόγνωση .

Στράφηκε προς το μέρος της σκυθρωπός έμοιαζε πληγωμένος βαθιά μα η αγάπη του όσο καλυμμένη κι αν την κρατούσε ξεπρόβαλλε από κάθε πόρο του σώματος του βλέποντας την να υποφέρει .

« Μην κλαις ..πρέπει να σταθείς δυνατή σε λίγες ημέρες η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί θα γίνεις μανά ! Ίσως να είναι αργά όμως για εμάς Ζηνοβία ..» το αγκάθι σφηνώθηκε για τα καλά στην καρδιά της νεαρής καλλονής που έλιωνε μέρα την μέρα για τον ανδρα που αγάπησε περισσότερο από όλους  και του αφιέρωσε την ζωή της .

« Δεν σε ενδιαφέρω πια ..!
Έχεις βρει νέο παιχνίδι να σου γεμίζει το κενό έτσι δεν είναι ?
Η Ζηνοβία έπαψε να καίει την καρδιά σου.
Με ποια γυρνάς ?»

« Δεν σε αφορά τι κάνω στην ζωή μου πια !
Εσύ έφυγες ..δεν επέστρεψες ποτέ ! »

Μια κραυγή ξέφυγε από τα χείλη της γυναίκας οπού διπλώθηκε στα δυο γονατίζοντας στο έδαφος ακουμπωντας φοβισμένη την κοιλιά της ενώ η όψη της υποδείκνυε οδύνη , ανήσυχος έτρεξε στο πλευρό της προσπαθώντας να την σηκώσει .

« Μη ..πρόσεχε Ρόμπερτο ήρθε η ώρα ..θα γίνουμε γονείς !» ψιθύρισε σφίγγοντας το χέρι του με όλη την δύναμη της για να αντέξει τον τεράστιο πόνο που σαν έσβηνε μια μικρή ψυχή θα εισέρχονταν στον πλανήτη γη σκορπώντας ευτυχία σαν χρυσόσκονη ολόγυρα της .

Κοιτάχτηκαν βαθιά ο ένας βυθίστηκε στο είναι του αλλού όπως παλιά που ο ερωτάς οδηγούσε τα βήματα τους         « Βοήθησε με πρέπει να φύγουμε για το μαιευτήριο !» ικέτευσε με πραγματική αγωνιά να τον κυριεύει .

Χάιδεψε στοργικά το πρόσωπο του με τα γενιά του να αγκυλώνουν τα ευαίσθητα ακροδάχτυλα της δίχως να της προκαλεί δυσφορία η αίσθηση .

   « Αυτό επιθυμούσα για εμάς ..μα ποτέ σου δεν το ένιωσες !
Ήθελα να σου προσφέρω έναν απόγονο για να μην σβήσει η φλόγα μας ανά τους αιώνες μέσα από τα παιδιά μας θα ζούμε παντοτινά !» ψιθύρισε καθώς με σφιγμένα δόντια στάθηκε στα ποδια της έτοιμη να φέρει εις πέρας μια δύσκολη γεννά .

Ξαφνικά το σκηνικό άλλαξε μεταφέρθηκαν από το σπίτι σε μια αίθουσα τοκετού πλημμυρισμένη από γιατρούς οπού έδιναν μάχη να κρατήσουν την μητέρα στην ζωή , φωνές , αγωνιά θάνατος προ των πυλών καθώς το κλάμα ενός παιδιού σκόρπισε φως στο πυκνό σκοτάδι που τους είχε κυκλώσει .

Η προβολή των αναμνήσεων σταμάτησε σαν φιλμ ακριβώς στην κορύφωση των γεγονότων την ώρα που η Σελινα αδημονούσε σαν τρελή να αντικρύσει το πρόσωπο του νεογέννητου Ρικάρντο ενώ παράλληλα αγωνιούσε για την τύχη της μητρός του . 

Στράφηκε απορημένη προς το μέρος της θλιμμένης φιγούρας « Τι σημαίνουν όλες οι αναμνήσεις που μοιράζεσαι μαζί μου ?
Δεν βγάζω άκρη ..»

« Εκείνη την χειμωνιάτικη βραδιά ξεκίνησέ η αντιστροφή μέτρηση ..αργά η γρηγορά θα έρθεις αντιμέτωπη με το μυστικό που κουβαλώ μαζί μου στην αιωνιότητα ! Μόνο εσύ μπορείς να με λυτρώσεις !»

« Μα πως ?
Δεν είμαι καν μέλος της οικογένειας σου γιατί όχι ο Ρικάρντο ?»

« Μην βιάζεσαι ..όλα θα σου φανερωθούν ..βοηθά με !» στρίγγλισε απελπισμένη η γυναικά προτού η γνώριμη φλόγα την τυλίξει μεταφέροντας την σε κάποιο άλλο παράλληλο συμπάν .

« Όχι περίμενε !» αναφώνησε αλαφιασμένη ξυπνώντας από άλλο ένα όνειρο με πρωταγωνίστρια την Ζηνοβία μόλις είχε μάθει το όνομα της που κάνεις ακόμη και ο σύζυγος της δεν ανέφερε.

Για άλλη μια φορά κοίταξε ολόγυρα της βρισκόταν ακόμη στο μπαλκόνι αποκοιμήθηκε αναλογιζομένη την ιστορία της .

Ένας ρίγος διαπέρασε το σώμα της σαν το βλέμμα πλανήθηκε στο σκοτεινό υπνοδωμάτιο στην γωνιά οπού εμφανίστηκε ολοζώντανη η εκλιπούσα , με πόδια που έτρεμαν σηκώθηκε από την θέση της αναρωτώμενη τι ήταν αλήθεια και τι όνειρο .

Πάτησε φοβισμένη το διακόπτη του φωτιστικού στα δεξιά της όλα βρίσκονταν στην θέση τους τίποτα δεν είχε μετακινήσει ο σφοδρός άνεμος που περικύκλωνε αρχικά το κορμί της γυναίκας , με δέος περπάτησε μερικά βήματα ώστε να βρεθεί στην ακριβή θέση της οπτασίας .

Η καρδιά της νόμιζε θα σταματούσε σαν αντίκρυσε στο λευκό δάπεδο άλλο ένα κομμάτι ύφασμα από το φόρεμα της « Δεν γίνεται κάποιος μου κάνει πλακά !» μουρμούρισε σκύβοντας να περισυλλέξει και το συγκεκριμένο κομμάτι .

Το υγρό ύφασμα την παραξένεψε ενώ δεν άργησε να αντιληφθεί πως ήταν ποτισμένο με αίμα το οποίο έβαψε τα δάκτυλα της με μια στριγκλιά να ξεφεύγει από τα χείλη της θεωρώντας πως έχανε τα λογικά της .

Ένα χτύπημα στην πόρτα ολοκλήρωνε το σκηνικό της παράνοιας οπού πρωταγωνιστούσε άθελα της τόση ώρα , μα εκείνη δεν βρισκόταν σε θέση να αρθρώσει λέξη ενώ το κομμάτι είχε επιστρέψει στο πάτωμα και η καρδιά της χτυπούσε σαν ταμπούρλο λίγο ακόμη και θα έσπαγε .

Εκείνος εισέβαλλε δίχως να περιμένει απαντήση αντικρύζοντας την γονατιστή στο έδαφος με αίματα στα χεριά « Τι έκανες εκεί κοπέλα μου !» αναφώνησε σπεύδοντας να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες .

Έτρεξε στο μπάνιο να φέρει τα απαραίτητα για να σταματήσει πιθανή αιμορραγία ενώ η ιδιά παρακολουθούσε σαν θεατής ότι συνέβαινε γύρω της ενώ εκείνος έστεκε ημίγυμνος από την μέση και πάνω στο δωμάτιο που είχαν μοιραστεί στιγμές πάθους .

« Δώσε μου τα χεριά σου να δω ποσό άσχημα είναι τα τραύματα !» δίχως να προβάλει αντίσταση άπλωσε τις  ανοιχτές παλάμες της προς το μέρος του αποδεικνύοντας πως δεν είχε προσπαθήσει να βάλει τέλος στην ζωή της όπως αρχικά είχε πιστέψει .

« Αφού δεν έβλαψες τον εαυτό σου.. τότε από που πρόκυψε το αίμα ?
Μιλά κορίτσι μου !» φώναξε ανυπόμονα ταρακουνώντας το σώμα της σε μια προσπάθεια να την συνεφέρει στη πραγματικότητα .

« Το ύφασμα ..δεν το βλέπεις ?» ψέλλισε δείχνοντας το σημείο οπού κειτόταν το παράξενο εύρημα που κόντευε να την αποτρελάνει.

Κρίνοντας από το παραξενευμένο βλέμμα του οπού πλανιόταν δεξιά και αριστερά δίχως να βρίσκει στόχο κατέληξε στο συμπέρασμα πως μονάχα εκείνη μπορούσε να το δει .

« Τι μου δείχνεις γλυκιά μου ?
Δεν υπάρχει τίποτα στο δάπεδο !
Έλα άσε με να σε οδηγήσω στο κρεββάτι σου βρίσκεσαι σε σύγχυση !» το άγγιγμα του γύρω από τους ωμούς της κατέκαψε το κορμί της ανοίγοντας τις πληγές που πάσχιζε να επουλώσει .

« Μην με ακουμπάς ..βγες από το δωμάτιο μου άφησε με μονή μου !»
φώναξε σπρώχνοντας το σώμα του με όλη την οργή που έτρεφε μέσα της για εκείνον.

Μα όπως ήταν φυσικό εκείνος δεν έμεινε άπραγος καθώς με απίστευτη ευκολία την αιχμαλώτισε αναμεσά στα δυο του μπράτσα παρατηρώντας μάλιστα ένα τατουάζ στο αριστερό του μπράτσο που πρότινος δεν είχε αντιληφθεί .

Απεικόνιζε ένα πουλί με ανοιγμένα τα φτερά του έτοιμο να πετάξει εξερευνώντας τον κόσμο , μα πως γίνεται να μην το είχε παρατηρήσει όσες φορές έτυχε να τον αντικρίσει γυμνό ?

Η ανάσα της κόπηκε προς στιγμήν ενώ το διαφορετικό άρωμα που ενέδιδε το κορμί του ξυπνούσε τον πόθο στο δικό της .

Τα πρόσωπα τους βρίσκονταν αντικρυστά τα βλέμματα διασταυρώνονταν ζητώντας περισσότερα μιλώντας στις ψυχές μεταφέροντας το μήνυμα που μετέδιδαν οι καρδίες καθώς από εκείνες κάνεις δεν κατάφερε να κρυφτεί .

« Άφησε με να σε γνωρίσω καλυτέρα ..μην μου κλείνεις την πόρτα κατάμουτρα !»

« Μονάχος σου το επέλεξες όταν με εγκατέλειψες δίχως ούτε ένα μήνυμα ..μια εξήγηση να πάρει Ρικάρντο !
Για εσένα θα είμαι πάντοτε η πόρνη που γνώρισες σε ένα καταγωγι.. μα δεν περίμενα να παίξεις μαζί μου τόσο βρώμικα !» αναφώνησε οργισμένη με το παράπονο να βρίσκει επιτέλους τον στόχο του ενώ πάσχισε να ξεφύγει από το αγκάλιασμα του και τα κατάφερε καθώς ο θυμός ξεπερνούσε οποιοδήποτε συναίσθημα γεννήθηκε μέσα της .

« Δεν είναι έτσι τα πράγματα ..αν με αφήσεις να σου εξηγήσω θα καταλάβεις ..»

« Τι ακριβώς να καταλάβω ..?
Εσύ ο ίδιος γκρέμισες ότι χτίστηκε αναμεσά μας !
Με χρησιμοποίησες για να ικανοποιήσεις τον πληγωμένο εγωισμό σου ένα τρόπαιο ήμουνα μονάχα !
Εξαργύρωσα την συμφωνία μας αρά τελειώσαμε !»

Παρατηρούσε αποσβολωμένος τις κατηγορίες που εκτοξεύονταν η μια πίσω από την άλλη καταπρόσωπο αντιλαμβανόμενος το ποσό πληγωμένη ήταν η γυναικά που είχε ενώπιον του έπειτα από ένα άσχημο παιχνίδι.

Μα να πάρει τον ενδιέφερε αυτή η όμορφη ύπαρξη τον καλούσε να την εξερευνήσει όχι απλά να παίξει τι μου συμβαίνει ? αναρωτήθηκε σοβαρά για πρώτη φορα καθηλωμένος από την επιβλητική παρουσία της στο ίδιο σημείο.

« Κάνεις λάθος επαναλαμβάνω ..δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι !
Με ενδιαφέρεις πραγματικά !» Στράφηκε σοκαρισμένη προς το μέρος του δίχως να πιστεύει λέξη η επιφυλακτική έκφραση άλλωστε ήταν αρκετή.

« Φύγε σε παρακαλώ ..θέλω να ησυχάσω αύριο δουλεύω !»

Στάθηκε πίσω από την γυρισμένη σφιγμένη πλάτη της χαϊδεύοντας τα ξέπλεκα μαλλιά απολαμβάνοντας το άρωμα γιασεμιού οπου ενεδιδαν.

« Αύριο θα βγούμε οι δυο μας για φαγητό ξεχνά την δουλειά !» πρόσταξε ξαφνιάζοντας την ευχάριστα για πρώτη φορά .

« Ο πατέρας σου με έχει απολυτή ανάγκη ..!
Αρκετό χρόνο σου διέθεσα και το μετάνιωσα οικτρά δεν αξίζεις ούτε λεπτό παραπάνω !» σταύρωσε τα χεριά στο στήθος της οπού άφηνε ακάλυπτο το ροζ σατέν νυχτικό που φορούσε και του έπαιρνε τα μυαλά .

Την γύρισε προς το μέρος του βίαια      « Θα έρθεις μαζί μου !
Πάψε να αντιστέκεσαι χρειάζεται να μιλήσουμε !
Ο πατέρας μου δεν θα έχει πρόβλημα ..θέλει να μας δει μαζί !»

« Τι πράγμα ?»

« Θα χαρεί εάν συμβεί κάτι αναμεσά μας ..αυτό περιμένει χρόνια τώρα να σοβαρευτώ και να φτιάξω την ζωή μου !»

« Κόψε τα ψέματα Ρικάρντο επιτέλους !
Μαζί μου δεν θα επέλεγε ένας αριστοκράτης που το Χόλυγουντ υποκλίνεται στα αριστουργήματα του να.. Σοβαρευτεί !»

« Μάταια σπαταλάω τόση ώρα το χρόνο μου ..δεν θέλεις να καταλάβεις μα θα σε αναγκάσω !»

« Χα και πως θα το κατορθώσεις αυτό ?
Θα μου κάνεις μεταμόσχευση μυαλού μήπως ?» αστειεύτηκε σπάζοντας λίγο τον πάγο αναμεσά τους επιθυμώντας να πιστέψει στα λογία του όσο τίποτα στον κόσμο .. μα δεν είχε αυταπάτες .

Έσκασε στα γέλια με την ψυχή του ξεσκεπάζοντας τον πιο γοητευτικό εαυτό που ίσως διέθετε κάπου στα βαθύ της αβυσσαλέας ψυχής του             « Ελπίζω να μην χρειαστεί να προβώ σε τέτοιες πράξεις ..!
Απλώς δεν γνωρίζεις ποιος είμαι ..μόλις με γνωρίσεις θα εκπλαγείς δεν μοιάζω με αυτόν που γνώρισες !

« Μην προσποιείσαι ..δεν είσαι τίποτα άλλο από ένα όμορφο ψέμα !»

« Ένα ψέμα που όμως πεθαίνεις να πιστέψεις ..!»

« Δεν έχω χειρότερο ..άδειασε μου την γωνιά αριστοκράτη γυρνά στο κρεβατάκι σου καλό βραδύ !» τα χεριά του τυλίχθηκαν γύρω από τον κορμό της όπως ακριβώς το μοιραίο βραδύ , απειλούσε να κάμψει τις αντιστάσεις εάν δοκίμαζε να την φιλήσει .

« Έχω άπλετο χώρο να το μοιραστώ μαζί σου ..» ψιθύρισε όπως συνήθιζε με λίγο διαφορετική χροιά φωνής από την συνηθισμένη μπάσα που ελλόχευε κίνδυνους , ενώ τα δάκτυλα του κατηφόριζαν στο λαιμό της παιχνιδιάρικα .

« Για να ξυπνήσω μονή το πρωί και το όνειρο να έχει σβήσει όπως πολύ ποιητικά με είχες προειδοποιήσει !
Με κούρασες αρκετά καληνύχτα !» πρόφερε αγριεμένη αποτινάσσοντας από το λαβωμένο κορμί της τα μαχαίρια που συνέχιζαν να την πληγώνουν όσο την ακουμπούσαν .

« Το όνειρο θα το ζήσουμε από εδώ και πέρα ..θα σε σκέφτομαι όλη νύχτα , θα ονειρεύομαι το άγγιγμα σου ..» την διαβεβαίωσε βαδίζοντας προς την έξοδο απρόθυμα με την επιθυμία να μείνει κοντά της να τον ταλανίζει .

« Ρικάρντο ..» ψιθύρισε λίγο προτού κλείσει πίσω του η βαριά πόρτα κοντοστάθηκε κοιτώντας με προσδοκία προς το μέρος της μα που είχε χαθεί το επικίνδυνο βλέμμα του ?

Ο σημερινός άνδρας που είχε ενώπιον της φάνταζε πρίγκηπας βγαλμένος από κάποιο παραμύθι η αθωότητα στην καθάρια όψη του ίσως την πισωγύριζε αν ο πόνος δεν την συμμόρφωνε με την πραγματικότητα .

« Ήθελες κάτι ..?» ρώτησε με ύφος παιχνιδιάρικο διακρίνοντας το δισταγμό στην σκεπτική της έκφραση του ενώ το δίλλημα που την έκαιγε εσωτερικά ζωγραφιζόταν κατά μήκος του αψεγάδιαστου προσώπου της .

« Μην περιμένεις δεύτερη ευκαιρία ..» ψέλλισε αργά γυρνώντας του την πλάτη με έναν κόμπο να την πνιγεί και την συνείδηση της να ουρλιάζει να μην του κλείσει την πόρτα κατάμουτρα,  να του αφήσει λίγο χρόνο να ξεδιπλωθεί ο κάλος εαυτός που ίσως κρατούσε κάπου εσωτερικά καταχωνιασμένο .

« Όπως θέλεις ..είναι μάταιο να πιέζεις τον εαυτό σου να δεχθεί ότι προστάζει ο εγωισμός !
Καληνύχτα ..» απάντησε σκληρά φανερώνοντας την ενόχληση του στο μέγιστο βαθμό έπειτα από τόσα ανούσια λογία που δεν έβρισκαν ανταπόκριση .

Κρυφοκοίταξε πίσω από τον ωμό της εάν είχε μείνει μονή ξανά στο χώρο ώστε να μην αντικρύσει τα βουρκωμένα κατακόκκινα ματιά της , κλείδωσε την πόρτα με μια κίνηση στηρίζοντας το σώμα της στην λεία  επιφάνεια της με αν και ένα ίσως που σιγουρά δεν θα της επέτρεπαν να κλείσει μάτι.

« Καλημέρα γιατρέ πως είναι το κορίτσι μας ?»

« Καλή σας μέρα κύριε Ρόμπερτο μεταξύ μας νομίζω πως η ευτυχία αποκαταστάθηκε στην καρδιά της ..θα καταλάβετε σύντομα το λόγο ..» ψιθύρισε συνωμοτικά στο αυτί του ανήσυχου άνδρα ο Χορχέ λαμβάνοντας ως απόκριση ένα νεύμα να καθίσει πλάι του προτού η Σελινα τους διακόψει .

« Χρειάζεστε τίποτα αγαπητέ μου ?»

« Ενδιαφέρεσαι για εκείνη ερωτικά ?» μπήκε στο ψητό άμεσα ο έμπειρος άνδρας προκαλώντας σάστισμα στον συνομιλητή του ο οποίος κοιτούσε δεξιά και αριστερά αμήχανα.

« Είναι όμορφη ..μα όχι για εμένα ..άλλωστε είμαι παντρεμένος ήδη περιμένω το πρώτο μου παιδί ! Μα πιστέψτε με κάποιος την έχει βάλει ήδη στο μάτι ..»

« Μα αυτό δεν είναι νέο αγαπητέ ! Ξέρετε είμαι αρκετά οξυδερκής για την ηλικία μου μπορώ να διακρίνω τον πόθο στην ματιά του αδιάφορου γιου μου ..!
Το που θα καταλήξουν με τρομάζει ..είσαι φίλος του συμβούλευσε τον δεν είναι σαν τις άλλες που παίζει κατά καιρούς !»

« Συμφωνώ μαζί σας ..!
Είναι μια εξαιρετική κοπέλα ομολογώ πως χρόνια έχω να συναναστραφώ τόσο αμέμπτου ηθικής άτομο !
Μα ότι και να πω εγώ εκείνος την δική του άποψη θα ακολουθήσει !»

« Εσένα σου εμπιστεύτηκε πολλά το διακρίνω στην όψη σου ..πρέπει να γνωρίζω έχω αναλάβει σοβαρά το ρολό του προστάτη για την Σελινα ! Είμαι πατέρας για εκείνη αφού ο δικός της φρόντισε να την απόρριψει πριν ακόμη γεννηθεί ..!»

« Θεέ μου ..ποσό βάρος έχει σηκώσει στις πλάτες της το δόλιο κορίτσι ! Ξέρετε την έχω συμπαθήσει πολύ θα είμαι διπλά της οτιδήποτε κι αν χρειαστεί ..όμως τώρα με συγχωρείται έχω ένα σωρό ραντεβού να φέρω εις πέρας !
Χάρηκα που τα είπαμε !» πρόφερε φουριόζος προσφέροντας το χέρι του ευγενικα  να χαιρετήσει τον ηλικιωμένο ισχυρό άνδρα .

Την ιδιά ώρα η Σελινα χαμογελαστή πλησίαζε κοντά τους ενώ ο δυνατός φθινοπωρινός αέρας την χτυπούσε κατά πρόσωπο πλέκοντας τα φρεσκολουσμένα μαλλιά της που έκρυβαν το λαμπερό  της πρόσωπο ενώ οι δυο άνδρες έμειναν να θαυμάζουν την χάρη και το μπρίο που εξέπεμπε τόσο φυσικά .

« Καλώς τον ήλιο μας !
Σαν ξεπρόβαλες η συννεφιά που μας σκεπάζει εξαφανίστηκε έτσι δεν είναι Χορχέ ?»

« Έτσι ακριβώς είναι πατερά !
Μια νεράιδα είναι το κορίτσι μας!» επενέβη η γνώριμη φωνή που στεκόταν λίγα μετρά πίσω από την ιδιά απολαμβάνοντας το θέαμα που προσέφερε εν αγνοία της .

« Ρικάρντο τι κάνεις εδώ ?»

« Γύρισα πατερά που είναι το περίεργο ?
Είχα άλλωστε κάποιες εκκρεμότητες ! Εσύ πως είσαι με την υγειά σου ?»

« Μπα ..πως κι με ρωτάς πως αισθάνομαι ..χρόνια έχεις να ασχοληθείς σοβαρά με την δική μου κατάσταση εσύ μας επέστρεψες αλλαγμένος !» παρατήρησε με ένα αχνό χαμόγελο ικανοποίησης να κοσμεί τα λεπτά χείλη του καθώς φανταζόταν την αίτια της ξαφνικής μεταστροφής του .

Έπειτα από ώρα που δεν είχε ρίξει ούτε βλέμμα προς το μέρος του κρυφοκοίταξε βιαστικά μα η επιβλητική παρουσία του την κράτησε δέσμια για μερικά λεπτά άφησε τα ματιά της να πλανηθούν επάνω του .

Αν ήξερε μονάχα ποσό ακαταμάχητος φάνταζε στα ματιά της θα αισθανόταν ο μεγαλύτερος νικητής έναντι στην δική της αδυναμία.

Το μαύρο πουκάμισο του αναδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο το γυμνασμένο κορμό του ενώ η αντίθεση με το λευκό κολλητό υφασμάτινο παντελόνι που τόνιζε τα καταλληλά σημεία αναζωπύρωνε μέσα της την ιδιά πρωτόγονη επιθυμία να πέσει στην αγκαλιά του .

Όσο για το πρόσωπο του δεν τολμούσε να αφήσει τα ματιά να χαϊδέψουν κάθε γωνιά του ταξιδεύοντας αχόρταγα στο βάθος των σκοτεινών ματιών του που σε αιχμαλώτιζαν αιωνία οδηγώντας σε στην τρελά .

« Πάντοτε είχες το προνόμιο να με αδικείς !
Θέλω την άδεια σου να κλέψω για σήμερα την βοηθό σου ..» πρόφερε χαμογελώντας της  παιχνιδιάρικα πιστός στην απόφαση του να μείνουν για λίγο μονοί αγνοώντας τις δίκες της επιθυμίες .

« Έχουμε κάποιες δουλείες εμείς οι δυο Χορχέ ..» άλλαξε βιαστικά την κουβέντα προς όφελος της προείχαν σοβαρότερα ζητήματα από την δική της ευτυχία .

« Δεν ξεχνώ γλυκιά μου ..μα δυστυχώς για σήμερα στο ιατρείο είμαι κλεισμένος όλη την ημέρα ..τι θα έλεγες να ερχόσουν σπίτι να γνωρίσεις και την σύζυγο μου αύριο πρωί ?»

« Μα είναι Σάββατο ..θέλεις κι εσύ το δικό σου χρόνο να ξεκουραστείς ! Αλλά γνωρίζεις πως έχει η κατάσταση ..» πρόφερε θλιμμένα καθώς η σκέψη της μητέρας της που υπέφερε  της έκλεβε το χαμόγελο,  από την πρώτη εκείνη ζοφερή μέρα που της ανακοίνωσε βλοσυρός και απαισιόδοξος ο γιατρός του δημοσίου νοσοκομείου που είχαν σπεύσει έπειτα από την ξαφνική λιποθυμία της Σολέδαδ στην δουλειά .

« Τι κανονίζετε εσείς οι δυο τόσο συνωμοτικά αδιαφορώντας για τους υπολοίπους παρευρισκόμενους ?» διέκοψε την συνεννόηση περνώντας το χέρι του κυριαρχικά γύρω από την μέση της δηλώνοντας σε όλους ξεκαθαρά πως δεν είχαν δικαίωμα επάνω της κυρίως όμως στον Χορχέ .

« Τι κάνεις ..?
Δεν έχεις δικαίωμα να ανακατεύεσαι στις δουλείες μου !» διαμαρτυρήθηκε φανερά ξεφεύγοντας από το σφικτό κράτημα που κόντευε να την σπάσει σε κομμάτια .

« Λανθάνεις γλυκιά μου ..εφόσον είμαι παρών στην περιεκτικότατη συζήτηση αναμεσά σας έχω δικαίωμα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει !
Αν ήθελες να κανονίσετε ραντεβουδάκι ας τον ξεμονάχιαζες !»

« Ηρέμησε Ρικάρντο η Σελινα έχει ζητήσει την επαγγελματική μου βοήθεια σε ένα θέμα ..πάψε να αναζητάς ίντριγκες από το πουθενά !»

« Ω θεέ μου ..τι σου συμβαίνει γλυκιά μου ?» μέσα σε δευτερόλεπτα η αλύγιστη συμπεριφορά του κάμφθηκε ενώ τα δυο του χεριά κύκλωσαν το λεπτό πρόσωπο της με μια ένδειξη τρυφερότητας πρωτόγνωρη που έκανε την καρδιά να αναπηδήσει στο στήθος της .

« Τι έχει η Σελινα μας γιατρέ ?» ρώτησε με την σειρά του και ο Ρόμπερτο που στεκόταν επίτηδες τόση ώρα στο παρασκήνιο διαβάζοντας αντιδράσεις και κινήσεις από τους δυο όση ώρα διαδραματίζονταν οι διάλογοι βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα .

« Παρακαλώ ηρεμήστε ..θα σας εξηγήσει από μονή της όταν θελήσει εγώ πρέπει να πηγαίνω και ήδη έχω καθυστερήσει !
Ρικάρντο νομίζω πλέον δεν με χρειάζεστε εδώ αν και θα ήθελα να ρίξω μια ματιά στις πληγές σου ..σύντομα θα σου αφαιρέσω τα ράμματα !»

« Μην ανησυχείς φιλέ δεν χρειάζομαι τις υπηρεσίες σου πλέον.
Όσο για τα ράμματα μου τα αφαίρεσε ένας άλλος συνάδελφος σου κατά την απουσία μου σφύζω από υγειά !» ανακοίνωσε αδιάφορα ενώ έστρεψε εκ νέου την προσοχή του στο ωχρό πρόσωπο της .

« Μάλιστα ..πολύ καλά τότε εφόσον επέλεξες έναν άλλος να τελειώσει την δουλειά που άρχισα εγώ για να σου σώσω την ζωή έχουμε κλείσει τον κύκλο μας θεωρώ !
Σελινα αύριο πρωί δεν το συζητώ στις εντεκα ακριβώς θα σε περιμένω στην οικία μου ο κύριος από εδώ ξέρει την διεύθυνση ..καλή σας μέρα !» πρόφερε ο Χορχέ προτού αποχωρήσει απογοητευμένος με σκυμμένο το κεφάλι κι τον χαρτοφύλακα του ανά χείρας .

« Γιατί του φέρθηκες τόσο άσχημα ?
Χάρις σε εκείνον ζεις σήμερα !
Η έπαρση σου δεν έχει όρια !» ξέσπασε έπειτα από ώρα η Σελινα σερβίροντας παράλληλα τον αχνιστό καφέ οπού μόλις είχε τοποθετήσει η οικιακή βοηθός στο τραπέζι στην κούπα του Ρόμπερτο .

« Έχει δίκιο γιε μου ..είναι φίλος σου χρονιά !»

« Επειδή πήγα αλλού να μου αφαιρέσουν τα ράμματα είμαι ένοχος ?
Δεν τα ανεχόμουν άλλο επάνω μου φάνταζαν απίστευτα ενοχλητικά εάν ο Χορχέ είναι ευέξαπτος δεν ευθύνομαι εγώ !
Πατερά περιμένω μια απάντηση !»

« Αν και η ιδιά θέλει έχει άδεια από εμένα να βγει μαζί σου !» πρόφερε αργόσυρτα κοιτάζοντας παράλληλα επιφυλακτικά προς το μέρος της αναμένοντας μια αντίδραση .

« Λοιπόν Σελί ..έλα δεν δαγκώνω ..»
Στήλωσε αποφασιστικά την ματιά της στο χαμογελαστό θελκτικό πρόσωπο του αναζητώντας λέξεις για να δηλώσει την άρνηση που πρόσταζε η λογική να ακολουθήσει , όμως εγώ πραγματικά πως θέλω να πράξω ?
Ρώτησε ευθέως την καρδιά της λαμβάνοντας την απάντηση έτοιμη όπως και ακριβώς την ξεστόμισε « Ας πάμε και οπού βγει !»

« Ουφ κορίτσι μου μας έσκασες μέχρι να αποκριθείς !»

« Είμαι δύσκολη πως να το κάνουμε κύριε Ρόμπερτο !»

« Αν δεν ήσουν δεν θα έμπαινε στον κόπο να σε διεκδικήσει ..έχεις το ελεύθερο να τον παιδέψεις !»
αστειεύτηκε κοιτώντας με στοργή το ανέμελο χαμόγελο που γλύκαινε τόσο την εμφάνιση του παιδιού του.

Ειχε χρόνια να τον καμαρώσει ξέγνοιαστο θεωρώντας πως το χρήμα τον είχε διαφθείρει εντελώς ξεριζώνοντας μονομιάς τις αρχές που τον γαλουχήσαν .

Πρόσφερε το χέρι του ιπποτικά αναμένοντας το δικό της με σκοπό να την ταξιδέψει σε μια ανεξερεύνητη γωνιά του εαυτού που μέχρι να την γνωρίσει αγνοούσε την ύπαρξη του .

Καθισμένοι ο ένας αντικρυστά στον άλλο με τα ματιά να μιλούν αντί γι αυτούς στο πανάκριβο εστιατόριο χτισμένο σε έναν απόκρημνο λόφο με θεά την άνομη πόλη οπού χιλιάδες κόσμου κατοικούσαν.

Εκστασιασμένη ατένιζε τα ψηλά κτίρια αφ’ υψηλού ενώ οι διαβάτες φάνταζαν μυρμηγκάκια κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό που είχαν πλάι τους .

« Σου αρέσει εδώ ?» έσπασε την σιωπή θαυμάζοντας την γαλήνια έκφραση στο πρόσωπο της που έδιωχνε και τους δικούς του δαίμονες μακριά χαρίζοντας του μια ηρεμία  που είχε ξεχάσει πως υπήρχε στην γκάμα των συναισθημάτων !

« Δεν έχω λογία ..δεν έχω επισκεφθεί ποτέ μου παρόμοιο μέρος ούτε καν τολμούσα να το φανταστώ ..εδώ μέσα βασιλεύει το χρήμα και η πολυτέλεια δυο έννοιες  οπού αγνοώ ..»

« Δεν είναι αργά να συνηθίζεις τέτοιου είδους ανέσεις ..θα γίνεις μιας πρώτης τάξεως κυριά της καλής κοινωνίας !
Κέρδισες τον απροσπέλαστο πατερά μου ο οποίος κλείστηκε στον εαυτό του αφήνοντας όλους μας έξω μονάχα η θύμηση της τον κρατούσε ζωντανό ! Έπειτα ήρθες εσύ ..και επέστρεψε το φως σε ένα σκοτεινό οίκημα !»

« Το λες αλήθεια ?
Θέλω να πω δεν περίμενα να ακούσω αυτά τα λογία από το στόμα σου ..τις προάλλες με κατηγόρησες δίχως ίχνος ανθρωπιάς τι άλλαξε ξαφνικά ?
Τι είδους παιχνίδι παίζεις ?
Αν φοβάσαι μήπως παντρευτώ τον Ρόμπερτο για να κερδίσω μια περιουσία που δεν μου ανήκει καλυτέρα να το διαγράψεις από το μυαλό σου !»
πέρασε ξαφνικά στην επίθεση σβήνοντας την γαληνή μονομιάς από το τραπέζι τους ενώ η χαλαρωτική μουσική δεν φάνταζε αρκετή να κατευνάσει την πικρία που είχε χαράξει το είναι της .

« Λυπάμαι για όσα είπα ..ειλικρινά δεν ήμουν εγώ !
Πως θα τολμούσα να εκφραστώ έτσι για μια τόσο αληθινή ύπαρξη όσο εσύ ?
Άλλωστε εάν ήθελες να παντρευτείς έναν από την οικογένεια μου υπήρχαν και νεότερες επιλογές !» αστειεύτηκε καλύπτοντας το χέρι της με το ζεστό δικό του ενώ η απορία ζωγραφιζόταν κατά μήκος του προσώπου της .

« Τι εννοείς ?
Σε παρακαλώ πάψε το θέατρο δεν σου ταιριάζει να το παίζεις τρελαμένος μαζί μου ..!»

« Μα είμαι !
Με τον καιρό θα αντιληφθείς τις προθέσεις μου απέναντι σου !»

« Πάμε να φύγουμε !» αναφώνησε ξάφνου εγκαταλείποντας την θέση της πλάι στην τζαμαρία όπως επίσης και το αριστούργημα γαστρονομίας που κοσμούσε το πορσελάνινο πιάτο εμπρός της καθώς δεν είχε φάει μπουκιά .

« Κάθισε γλυκιά μου τι σε έπιασε ξαφνικά ?»

« Δεν συμπάθησα ποτέ μου τους  φθηνούς υποκριτές !»

« Αν με γνωρίσεις καλυτέρα θα έχεις δικαίωμα να βγάλεις συμπεράσματα όχι αυτήν την στιγμή !
Κάθισε κάτω !» πρόσταξε τραβώντας ελαφρά το χέρι της προς τα κάτω είχαν ήδη δημιουργήσει σκάνδαλο στο μαγαζί με τους θαμώνες να σχολιάζουν έντονα την κοπέλα με το μπορντό πανάκριβο φόρεμα που όμως φερόταν τόσο απείθαρχα !

« Μην με ακουμπάς δεν είμαι το παιχνίδι σου ούτε το σκεύος ηδονής σου !
Κακώς σου έδωσα την ευκαιρία να με προσεγγίσεις ούτε αυτή την αξίζεις !» φώναξε αδιαφορώντας για τον κόσμο γύρω της που γελούσε εις βάρος τους ούτε για την θιγμένη υπόληψη που πασχίζει  να διατηρήσει !

Σηκώθηκε απότομα από την θέση του πετώντας την λευκή πετσέτα του στο τραπέζι έμοιαζε πυρ και μανία τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο του τραβηγμένα , η αίθουσα πάγωσε αναμένοντας μια βιαιοπραγία από μεριάς του ταπεινωμένου αριστοκράτη .

Στραβοκατάπιε αποφασισμένη δίχως να κάνει βήμα πίσω του άξιζε κάθε προσβολή ποσό μάλλον υπό το άγρυπνο βλέμμα των ανθρώπων της τάξεως του , πλησίασε πολύ κοντά της με μάτια που έκαιγαν τράβηξε το κορμί της επάνω του κολλώντας τα χείλη του στα δικά της σε ένα φιλί ολοκαίνουργιο !

Η γλώσσα του χόρεψε με την δική της ενώ τα τεντωμένα χεριά σε αμυντική στάση  έπεσαν νικημένα δεξιά και αριστερά του κορμού της καθώς ο ερωτάς έπιανε δουλειά .

Ο περίγυρος άλαλος παρατηρούσε την μη αναμενομένη αντίδραση από μεριάς του ισχυρού παραγωγού γνωστού για τον ιδιόρρυθμο και εχέμυθο χαρακτήρα που διατηρούσε στην προσωπική του ζωή αφήνοντας τις φήμες γύρω από το όνομα του να οργιάζουν .

Ξέπνοοι κοιτάχτηκαν όταν επιτέλους διέκοψαν το θερμό φιλί τους που κόντευε να κάψει και τους δύο             « Ακολουθήσε με ..» πρόσταξε ενθουσιασμένος σαν μικρό παιδί αφήνοντας στο τραπεζι αδιάφορα τα  χαρτονόμισμα τα, που όχι μόνο ξεπλήρωναν τον λογαριασμό μα πλήρωναν και άλλο ένα λουκούλλειο γεύμα έπειτα έτρεξαν χέρι χερι μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα .

« Είσαι τρελός ..αύριο θα είμαστε πρωτοσέλιδο !» φρόντισε να του υπενθυμίσει γελώντας με την καρδιά της καθώς εισέβαλαν στο ασανσέρ του εστιατορίου δίχως να αφήσουν τους υπολοίπους πελάτες να κατέβουν μαζί τους στο υπόγειο παρκινγκ που είχε παρκάρει το λευκό σπορ αυτοκίνητο του .

« Πίστεψε με αδιαφορώ τι θα γράψουν οι δημοσιογράφοι ζω όπως αισθάνομαι και εκφράζομαι ανάλογα !»

« Μάλλον κάποιος άλλος έχει πάρει την θέση σου δεν εξηγείται !
Εσύ σιχαινόσουν τα σκάνδαλα !
Μήπως είσαι άρρωστος για να δω έχεις πυρετό ?» αστειεύτηκε αγγίζοντας απαλά το μέτωπο του λίγο προτού το σώμα της κολλήσει στον γκρίζο τοίχο αναμεσά στα δυο του χεριά .

« Μπορείς να πάψεις για λίγο να σκέφτεσαι και να ζήσεις ..δεν εξηγούνται όλα με την λογική !»

« Δεν έχω μάθει να πιστεύω στα συναισθήματα ..εσύ ο ίδιος μου το απέδειξες περίτρανα !» ψιθύρισε σκύβοντας το κεφάλι καθώς εικόνες από το άγριο σμίξιμο τους επανέρχονταν στην μνήμη .

Με το δάκτυλο του στο πιγούνι της ανασήκωσέ το πρόσωπο της λίγο προτού τα δάκρυα κυλήσουν ελευθέρα υποδηλώνοντας την ολοκληρωτική παράδοση στα χεριά του « Ήμουν ένα  λάθος που  θέλεις μόνο να ξεχάσεις έτσι δεν αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή για εμένα ?»

« Όχι !
Είσαι ο άνδρας που κίνησε το ενδιαφέρον μου όσο κάνεις άλλος δεν κατόρθωσε τόσα χρόνια !»
εξομολογήθηκε ειλικρινά αφού τα ψέματα δεν φτιάχτηκαν για εκείνη, το ζεστό χαμόγελο φώτισε το βλοσυρό πρόσωπο του όπως πριν ενώ τα χείλη του αναζήτησαν τα δικά της διψασμένα .

Μέσα σε δευτερόλεπτα τα σώματα τους βρισκόταν μπλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο επάνω στο καπό του  αστραφτερού αυτοκίνητου εν μέσω του αχανούς παρκινγκ οπού αποτελούσαν σκάνδαλο για οποίον τους έπιανε , καθώς τα χεριά του είχαν ανεβάσει το φόρεμα της σε σημείο οπού σχεδόν φαινόταν το εσώρουχο της .

Τα χείλη τρυγούσαν αχόρταγα το κορμί και τον λαιμό της ενώ ο ερεθισμός του ήταν έκδηλος και γιγαντωνόταν όσο περνούσε η ώρα και η φλόγα αναμεσά τους μετατρέπονταν σε λάβα.

Πνιχτοί αναστεναγμοί ξέφευγαν από τα στοματά των δυο εραστών που δεν υπολόγιζαν τίποτα και κανέναν αρκεί να ξεδιψάσουν τα αφυδατωμένα κορμιά τους .

« Είμαι τρελαμένος μαζί σου όσο με καμία στο παρελθόν !
Τι μου έχεις κάνει ?» ρωτούσε λαχανιασμένος καθώς τα δόντια της δάγκωναν ανεπαίσθητα τον λαιμό του ενώ εκείνος έγερνε προς τα πίσω το κεφάλι του απολαμβάνοντας μεθυσμένος την μαγευτική λατίνα που βρέθηκε στο δρόμο του .

« Δεν αισθάνομαι ανετά..» πρόφερε κοφτά σπρώχνοντας το σώμα του μακριά βάζοντας και πάλι απόσταση μεταξύ τους όμως κατάφερε να την δικαιολογήσει.
Δαγκώθηκε ελπίζοντας να κατευνάσει τον ερεθισμό του μα έπρεπε να ακολουθήσει τις επιθυμίες της .

« Έχεις δίκιο ..δεν είσαι τέτοιου είδους κοπέλα ..έλα μπες στο αυτοκίνητο έχω κάπου να σε πάω !»

Οδηγουσε επι ώρες δίχως  να της αποκαλυπτει τον προορισμό μονάχα τοπία που περνούσαν και έσβηναν όσο τα χιλιόμετρα καλύπτονταν τόσο η καρδιά της χτυπούσε ολοένα και πιο δυνατά, ζούσε μια αυταπάτη , ένα θαύμα , ένα άπιαστο όνειρο μα υποσχέθηκε να το χαρεί στο έπακρο κι ας πονούσε σαν έπεφτε η αυλαία .

Το αυτοκίνητο σταμάτησε εμπρός σε μια παράλια ενώ κατέβηκε βιαστικά και της άνοιξε την πόρτα ιπποτικά προσφέροντας το χέρι του να την βοηθήσει να αποβιβαστεί.

Εκείνη θαυμάζοντας το παραδεισένιο τοπίο με τους φοίνικες να πλαισιώνουν περιμετρικά την άκτη άφησε το θαλασσινό αεράκι να την συνεπάρει ενώ έκλεισε προς στιγμήν τα μάτια της αφήνοντας τον παφλασμό των κυμάτων να την ταξιδέψει σε έναν εξωτικό προορισμό .

« Ξέρεις πως ονομάζεται αυτή η παράλια ?» ρώτησε παιχνιδιάρικα χαζεύοντας τις εκφράσεις που εναλλασσόταν στο πρόσωπο της σε συνδυασμό με τα συναισθήματα , χαρά , φόβος , ονειροπόληση ..ερωτάς !

« Έχει κάποια ιδιαίτερη ονομασία ?»

« Φυσικά ονομάζεται χίλια βήματα !»

Χαμογέλασε αινιγματικά « Τοσα χρειαζονται για να με φτάσεις ! »  σχολιασε ανεμελα σκύβοντας να αφαιρέσει τα ακριβά λευκά πέδιλα που δεν της ανήκαν και λυπόταν να τα καταστρέψει.

Αφού ακούμπησε στο έδαφος τα παπούτσια, αφέθηκε να παρασυρθεί από την μαγεία της ερημικής παράλιας καθώς τα ποδιά της ακουμπούσαν τα μυτερά βοτσαλάκια που αρχικά τρυπούσαν το δέρμα της προτού συνηθίσει την ονειρική αίσθηση ελευθέριας .

Εκείνος μερικά βήματα πίσω επέλεξε να την μιμηθεί πετώντας στην ακτή και τα δικά του παπούτσια ακολουθώντας την στο άγνωστο. Πέρασε τα χεριά του γύρω από την μέση της ενώ ακούμπησε ένα φιλί στον μεταξένιο λαιμό της τρυφερά.

« Ήμουν σίγουρος πως θα σε κέρδιζε αυτό το μαγικό τοπίο !»

« Δεν έχεις ιδέα !
Θεέ μου ονειρεύομαι μα δεν θέλω να τελειώσει!»

« Έχουμε πολλά να ζήσουμε ακόμη γλυκιά μου μονάχα αφέσου στα χεριά μου ..»

Στράφηκε προς το μέρος του ενώ η σκιά της αγωνίας επέστρεφε να χαλάσει την στιγμή για άλλη μια φορά.

« Ξέρω ότι δεν εννοείς όσα μου λες ..καλυτέρα να ζήσουμε το τώρα έπειτα θα γυρίσει ο καθένας στην καθημερινότητα του ..»

« Εσένα ποια είναι η καθημερινότητα σου ?»

« Μμ..Δουλειά , ιδρώτας ,προσπάθεια να αγγίξω το αύριο μα όλο μου ξεγλιστρά την τελευταία στιγμή ..έχω περάσει πολλά στην ζωή μου μα μου έμαθε το πιο τρανό μάθημα να παλεύω ..τίποτα δεν είναι δεδομένο !»

« Φαίνεσαι βασανισμένη ..ελπίζω να μου ανοίξεις την καρδιά σου !
Τι συμβαίνει που εμπιστεύθηκες στον Χορχέ και όχι σε εμένα ?»

« Πάλι στα ιδιά το γυρνάς ..δεν υπάρχει κανένα τρομερό μυστικό για να ανακαλύψεις !
Δεν σε αφορούν όλα στην ζωή μου!»

« Κάνεις λάθος με αφορά το παραμικρό γύρω από εσένα !»

« Ουφ ..πάψε να ελέγχεις τους πάντες εγώ δεν θα γινώ υποχείριο  σου παραγωγέ μονάχα μια περιπέτεια θα παραμείνω !» δήλωσε με ύφος απόμακρο καθώς ξεφευγε για να περπατήσει λίγο μονή της πλάι στο κύμα που έβρεχε τα δάκτυλα της αφήνοντας σημάδια από τον λευκό αφρό τους .

Ξεχνά τα λογία του θα σε πληγώσει ξανά μην πέσεις στην παγίδα του ! επαναλάβανε ξανά και ξανά στο μυαλό της για να εμπεδώσει την ιδέα σαν να μην επέστρεψε ποτέ , μονάχα ονειρευόταν ίσως φαντασιωνόταν κιόλας αυτή την στιγμή .

Η εικόνα της βγαλμένη από φωτογράφιση καθώς το μακρύ φόρεμα ανέμιζε στον άνεμο το ίδιο και τα μαύρα μακριά μαλλιά της οπού ακολουθούσαν την φορά του αέρα.

Η ψηλή φιγούρα της πλάι στο κύμα δημιουργούσε έναν πίνακα ζωγραφικής που εάν είχε εμπρός του έναν καμβά θα τολμούσε να αποτυπώσει για να κρατήσει για πάντα την ανάμνηση της .

Ξάφνου χοντρές στάλες από βροχή ακούμπησαν τα σώματα τους καθώς ο σκοτεινός ουρανός αποφάσιζε να ποτίσει την πλάση με ύδωρ θεϊκό.

Εκείνη όπως ακριβώς είχε πράξει τις προάλλες ύψωσε το κεφάλι ανοίγοντας τα χεριά της καλωσορίζοντας την βροχή .

« Πάμε στο αυτοκίνητο ξεκινάει η καταιγίδα !» φώναξε τρέχοντας προς το μέρος της ενώ εκείνη συνέχιζε να απολαμβάνει την αίσθηση του νερού που κυλούσε στο κορμί της όσο η βροχή δυνάμωνε το ίδιο και ο δυνατός  άνεμος .

« Ηρέμησε αριστοκράτη δεν είμαστε από ζάχαρη για να λιώσουμε !
Δεν έχεις μάθει να χορεύεις στην βροχή καιρός να σε διδάξω ! » ανακοίνωσε αποφασιστικά τραβώντας τον επάνω της πρώτη φορά ενώ αρχίσαν να λικνίζουν τα κορμιά τους κάτω από την δυνατή μπόρα .

« Θα με κάνεις να σε ερωτευτώ στο τέλος !»

« Μην τολμησεις !
Κράτησε μονάχα τις αναμνήσεις μας ..κι αυτόν τον χορό αναμεσά μας !
Θέλω έτσι να με θυμάσαι ως μια νεράιδα της βροχής !» ψιθύρισε στο αυτί του καθώς τα κορμιά αποκτούσαν το δικό τους ρυθμό με την μουσική της φύσης να τους οδηγεί στον χορό του πάθους .

Τα χείλη της κάλυψαν τα δικά του για πρώτη και τελευταία φορά !
Δεν θα άφηνε την καρδιά της έρμαιο του γι αυτό ήταν απολυτά αποφασισμένη .

Ο ερωτάς θα χανόταν κάπου στα άστρα μόλις τέλειωνε αυτός ο χορός υποσχέθηκε στην πληγωμένη καρδιά της ..