Η κατάσταση εμπρός του έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις οι δυο μαυροντυμένοι πληρωμένοι δολοφόνοι οπού γλίστρησαν υποχθόνια στον χώρο του έμοιαζαν αποφασισμένοι , προφανώς ο εντολέας τους είχε αφηνιάσει στο άκουσμα των μαντάτων .

Οι πιθανοί εχθροί περνούσαν από μπροστά ο ένας μετα τον άλλο σαν φωτογραφίες μα δεν είχε χρόνο για χάσιμο η λεπίδα άγγιζε ολοένα πιο κοντά στην σάρκα της , ενώ οι λυγμοί και οι κοφτές ανάσες της αντηχούσαν κατά μήκος της αίθουσας .

«Ακουστέ με καλά εάν νομίζετε πως με απειλές θα με τρομοκρατήσετε ώστε να πάψω να σας στοχεύω με το όπλο μου κάνετε λάθος !
Μαζί μου έχετε να κάνετε αφήστε την κοπέλα ήσυχη !» στρίγκλισε αγριωπά βαριανασαίνοντας όσο περνούσε η ώρα θυμός και οργή κατέκλυζαν το είναι να πάρει δεν άντεχε την σπαρακτική κραυγή οπού έβγαινε από τα χείλη της , αγωνιούσε μπορούσε να το συναισθανθεί η καρδιά της λες και χτυπούσε στο δικό του στήθος .

« Α ώστε δεν τρομάζεις έτσι τομάρι ? Τότε θα απολαύσεις αυτό οπού σκοπεύουμε να πράξουμε εναντίον της καλής σου !» ψιθύρισε αργόσυρτα καθώς πίεζε τον σουγιά κολλώντας το αυτήν ιδρωμένη σάρκα της , έχασε την φωνή της έξαφνα δοκίμαζε να εκφραστεί μα δεν έβγαινε ήχος όλα είχαν παγώσει.

Ο άνδρας οπού την συγκρατούσε ασφυκτικά με μια απότομη κίνηση δοκίμασε να χαράξει το λαιμό της σαν απόδειξη πως δεν αστειευόταν , την ιδιά ώρα ο εξαγριωμένος Ρικάρντο απέναντι του τραβούσε την σκανδάλη εκτοξεύοντας την πρώτη σφαίρα οπού καρφώθηκε στο πόδι του άνδρα .

Έντρομος με ένα επιφώνημα πόνου να βγαίνει από τα χείλη του έσπρωξε με φορά το λαβωμένο κορμί της Σέλινα πετώντας το κατάχαμα , ενώ ταυτόχρονα ο συνεργός του άρχισε να τρέχει προς το μέρος του την ώρα οπού οι πυροβολισμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο δίχως να πετυχαίνουν στόχο αυτή την φορά .

« Σελινα βιάσου ..τρέξε ..φύγε !» φώναξε λαχανιασμένος κατευθυνόμενος με δυσκολία προς τον ξενώνα οπού σκόπευε να καλέσει την αστυνομία , πίσω του μπορούσε να αφουγκραστεί τα βήματα του μαινόμενου άνδρα οπού τον καταδίωκε .

Η φασαρία σαφώς δεν άφησε αδιάφορους τους υπολοίπους ενοίκους της έπαυλης ο Ρομπερτο πετάχτηκε αλαφιασμένος από το κρεββάτι υπό τους ήχους των κρότων , προς στιγμήν ένιωσε λες και ξυπνούσε σε μια άλλη εμπόλεμη πραγματικότητα .

Η ιδιά σκέψη πέρασε από τον θολωμένο νου του ζαλισμένου Χορχε οπού έντρομος έβγαινε στο διάδρομο έτοιμος να έρθει σε αντιπαράθεση με τους κακοποιούς , έπειτα από αλλεπάλληλα πυρά σιωπή απλώθηκε κατά μήκος του οικήματος θανάσιμη ..σιγή .

Ο τραυματισμένος εγκληματίας πεσμένος λίγα μετρά από το σώμα της βογκούσε δένοντας την πληγή οπού αιμορραγούσε ακατάπαυστα , αισθανόταν ανήμπορη να υψώσει το ανάστημα της ο πόνος φάνταζε ανύποπτος αυτήν την φορά , τα άκρα της έτρεμαν ενώ δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη .

« Ο πλούσιος γκόμενος σου ..σε μερικά δευτερόλεπτα δεν θα υπάρχει ! Το σώμα του θα πέσει γαζωμένο από σφαίρες στο έδαφος ενώ γύρω του μια λιμνούλα από αίμα θα σχηματίζεται έως ότου αφήσει την τελευταία του πνοή ολοκληρώνοντας την αποστολή μας !» σχολίασε γελώντας χαιρέκακα ο εγκληματίας αγνοώντας πως ίσως ο θάνατος να επισκέπτονταν και εκείνον το ίδιο βραδύ .

« Θα.. Ζήσει..» ψέλλισε χαμηλόφωνα σέρνοντας ταυτόχρονα στα τυφλά το σώμα της προς άγνωστη κατεύθυνση την ώρα οπού ο Χόρχε ερχόταν αντιμέτωπος με την σοκαριστηκη πραγματικότητα τον χτυπούσε σαν χαστούκι καταπρόσωπο αδυνατούσε να πιστέψει το θέαμα οπού μετέδιδαν οι οθόνες των ματιών στον εγκέφαλο .

« Σελινα ..είσαι χτυπημένη ?» κραύγασε κατευθυνόμενος γοργά προς το μέρος της δίχως να φοβηθεί τον άνδρα που κάρφωνε το σκοτεινό βλέμμα του εντοπίζοντας ένα επόμενο ίσως θύμα του .

«Χόρχε ..ο Ρικάρντο βρίσκεται σε κίνδυνο ! Τρέξε !» έσκουξε στηλώνοντας τις παλάμες της στο κρύο δάπεδο ήδη είχε χάσει αρκετό χρόνο,  οπού η εκκωφαντική σιωπή μαστίγωνε τις αισθήσεις που είχαν εξαφανιστεί να πάρει οι δυο άνδρες ?
Άνοιξε μήπως η γη και τους κατάπιε ?
Η ίσως χειροτέρα κείτονταν και οι δυο νεκροί σε μια γωνιά έπειτα από την ανταλλαγή πυρών .

« Ποιοι είστε τι αναζητάτε εδώ ?» απεύθυνε για πρώτη φορά τον λόγο στον άνδρα πλάι της θυμωμένος ίσως και κάτι παραπάνω μα οι λέξεις έχαναν το νόημα τους μες το κεφάλι του.

Ο εγκληματίας σήκωσε τα γαλανά ματιά οπού άφηνε ακάλυπτα η κουκούλα κοιτώντας τον κατάματα με θράσος « Χάσου από εδώ ψευτονταη αλλιώς θα μοιραστείς τον τάφο με τον αδερφό σου !» στρίγκλισε απειλητικά αρπάζοντας το πιστόλι από το πίσω μέρος του παντελονιού του στοχεύοντας κατευθείαν στο κεφάλι .

Το αίμα πάγωσε στις φλέβες του ποτέ στην ζωή του δεν είχε φθάσει στο χείλος του γκρεμού με την ζωή να κρέμεται από ένα αόρατο νήμα έριξε ένα βιαστικό βλέμμα στην Σελινα οπού μόλις είχε καταφέρει να σταθεί όρθια εμφανώς καταβεβλημένη .

« Κάθισε στην θέση σου ηλίθια θα πυροβολήσω !»

« Έλα λοιπόν σκότωσε μας όλους ..αν αυτό σε βοηθάει να εισπράξεις νωρίτερα τα χρήματα βαμμένα με αιμα !» αποκρίθηκε γενναιά με την σκέψη καρφωμένη σε εκείνον .

« Βούλωσε το ηλίθια !» Πρόφερε αγριωπά την ιδιά ώρα οπού ο Χόρχε άδραξε την ευκαιρία να τον αφοπλίσει εκτινάσσοντας το όπλο μακριά με κρότο , η αντίδραση του άνδρα ήταν άμεση καθώς η γροθιά του κατέληγε στο πρόσωπο του Χόρχε ανταποδίδοντας το χτύπημα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο .

« Χόρχε πρόσεχε σε παρακαλώ ..» στρίγκλισε αγανακτισμένη ενώ ψηλαφιστά αναζητούσε το όπλο ώστε να κερδίσουν το πάνω χέρι στην διένεξη με τους κακούργους , κρύο σίδερο ακούμπησε σύντομα τα δάκτυλα της ανταμείβοντας την προσπάθεια .

Άδραξε βιαστικά το πιστόλι πυροβολώντας στο αέρα μια φορά « Άθλιο κάθαρμα σε έχουμε στο χέρι προτού λοιπόν φυτέψω μια σφαίρα στο κεφαλάκι σου βάζοντας τέλος στην ανούσια ζωή σου ομολόγησε ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά ! » αναφώνησε αμείλικτα αφήνοντας τους δυο άνδρες άναυδους.

Ο Χόρχε δεν μπόρεσε να μην θαυμάσει την αγρία ομορφιά οπού εξέπεμπε προς τα έξω ακόμη και με τα μαλλιάς της ανακατεμένα κολλημένα στο μέτωπο της από τον ιδρώτα η τα σκισμένα της ρούχα , η φουρτουνιασμένη έκφραση στο πρόσωπο της με τα χαρακτηριστικά της τραβηγμένα από θυμό την καθιστούσε απλά ακαταμάχητη .

« Χα ..ποια νομίζεις πως είσαι ? Μήπως την είδες ξαφνικά αστυνομικός ?
Δεν πρόκειται να αποκαλύψω το αφεντικό μου ακόμη και νεκρός !»

« Πολύ καλά λοιπόν δεν μου δίνεις άλλη επιλογή ..» ψέλλισε οπλίζοντας το πιστόλι έτοιμη να τραβήξει την σκανδάλη δίχως να αναλογιστεί την ανθρώπινη ζωή οπού θα αφαιρούσε ξάφνου κάτι συνέβαινε στα μάτια της ,φωτά αρχίσαν να διαπερνούν το πυκνό σκοτάδι που τα είχε υπό την κατοχή του.

Πετάρισε τα βλέφαρα της ενώ σταδιακά θολές εικόνες σχηματίζονταν εμπρός της δίχως να καταφέρνει να διακρίνει τι συνέβαινε ταραχή την κατέλαβε , τα χεριά της αρχίσαν να τρέμουν ενώ η εικόνα του άνδρα οπού σημάδευε καθάρισε ενώπιον της .

« Θεέ μου ! Χορχε ..βλέπω !» αναφώνησε σοκαρισμένη σαρώνοντας το χώρο γύρω της αναγνωρίζοντας τα αντικείμενα τα οποία την οδήγησαν να βρει την έξοδο , δάκρυα ανακούφισης να βρέχουν τα ματόκλαδα της .

« Ει ..μικρή γενναιά δώσε πίσω το όπλο ήρεμα κι ωραία ..υπόσχομαι δεν θα σε πειράξω..» ψέλλισε παγερά το θύμα της οπού διακρίνοντας την ταραχή οπού την διακατείχε ψυχανεμίστηκε τον κίνδυνο οπού ελλόχευε με τα δάκτυλα της γαντζωμένα στην σκανδάλη .

« Θα κάνουμε μια συμφωνία ο συνεργάτης σου θα αφήσει ήσυχο τον παραγωγό και θα χαθείτε από προσώπου γης αλλιώς δεν θα αντικρύσετε ξανά το φως του ηλίου !» στρίγκλισε καρφώνοντας το απειλητικό βλέμμα της στο πρόσωπο του .

« Σελινα ..δεν σε αναγνωρίζω..»

« Ούτε η ιδιά τον εαυτό μου πίστεψε με Χορχε ! Μα δεν τολμώ να αφήσω αυτό το απόβρασμα ατιμώρητο ! Εισέβαλλαν με σκοπό να εκτελέσουν τον Ρικάρντο !»

« Το γνωρίζω ..όμως που είναι ? Εφόσον υπήρχε και συνεργός μήπως ..?»

« Όχι...μην σκεφτείς να το ξεστομίσεις ..»

« Χα ..θα είναι σιγουρά νεκροί ας τελειώνουμε αυτήν την παρωδία επιτέλους !» επενέβη αγανακτισμένος ο κακοποιός αναμεσά τους ενώ η σκανδάλη γλιστρούσε επικινδυνά στα ακροδάχτυλα της ο πειρασμός να την τραβήξει ήταν τεράστιος βρισκόμενη σε νόμιμη άμυνα .

« Σελινα ..μην τον σκοτώσεις !» η βαθιά φωνή του έσκισε την ατμόσφαιρα προκαλώντας την καρδιά της να σκιρτήσει καθώς στρεφόταν αργά αντικρύζοντας τον αιχμάλωτο στα χεριά του δευτέρου κακοποιού με το όπλο ακουμπισμένο στον κρόταφο του.

Τα έχασε μια κραυγή ξέφυγε από τα χείλη της καθώς η κατάσταση ξεφευγε από κάθε έλεγχο την ώρα οπού τα βλέμματα διασταυρώνονταν μια σπίθα άστραψε στο εσωτερικό τους , ψύχραιμα έστρεψε την κάννη προς αντίθετη κατεύθυνση δίχως να φοβηθεί αυτήν την φορά να πατήσει την σκανδάλη .

« Ελευθέρωσε τον να σε πάρει !!» κραύγασε έξαλλη με τα νευρά της να σπάζουν σαν λεπτές κλωστές όσο αντίκρυζε το φρικτό αυτό θέαμα η καρδιά της έγινε ένα με τις βροντές έξω από το τζαμί οπού μάστιζαν την πλάση .

« Αποχαιρετά την αγαπημένη σου ..θα τα ξαναπείτε στην άλλη ζωή ..» ψιθύρισε στο αυτί του ο άνδρας γελώντας σατανικά εις βάρος του όμως δεν γνώριζε πως ο Ρικάρντο Στόουν δεν καταθέτει τόσο ευκολά τα όπλα .

« Μη ! Μην τολμήσεις να πυροβολήσεις !» αναφώνησε την ώρα οπού ο Ρικάρντο αφόπλιζε με μια λαβή τον άνδρα ρίχνοντας τον αναίσθητο στο έδαφος καθώς το χαμόγελο του νικητή χαρασσόταν στο πρόσωπο του .

Μα δεν είχε προβλέψει πως ο τραυματίας θα έβρισκε την δύναμη να σταθεί στα ποδιά του πάρα τον πόνο ακινητοποιώντας τον Χορχε χτυπώντας βάναυσα με την γροθιά το πίσω μέρος του αυχένα με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του ενώ ταυτόχρονα έβαζε πλώρη για την αμαζόνα οπού έκλεβε τις εντυπώσεις .

« Πρόσεχε !» στρίγγλισε με κίνδυνο της ακεραιότητας του ο Ρικάρντο βλέποντας τον άνδρα απέναντι του να επιτεθείτε για δεύτερη φορά στην ανυποψίαστη Σελινα που είχε στραμμένη την κάννη του όπλου οπού βαστούσε προς το μέρος τους .

« Αχ..Άφησε με άτιμε !» κραύγασε με την σειρά της ξαφνιασμένη ομολογουμένως δεν περίμενε να προσπεράσει τόσο ευκολά τον τραυματισμό του ορμώμενος από το οικονομικό όφελος , μα αν και αργά αντιλαμβανόταν πως παραηταν αθώα για τον κόσμο στον οποίο εισήλθε .

Τα χεριά του τυλίχθηκαν γύρω από το λαιμό της σαν πλοκάμια έτοιμα να την στραγγαλίσουν ενώ το όπλο από την πίεση εκπυρσοκρότησε προτού πέσει στο έδαφος , για άλλη μια φορά βρισκόταν σε κίνδυνο έχανε την αυτοκυριαρχία της μα δεν κατέθεσε τα όπλα .

Αμυνόταν με νυχιά και με δόντια , κλωτσούσε , έσπρωχνε ακόμη και να δαγκώσει τον καρπό του δοκίμασε μα πάγωσε αντικρύζοντας το σώμα του Χορχε έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα στο έδαφος δίχως να κινείται « Χορχε ..όχι» ψέλλισε σοκαρισμένη ενώ το ένα κακό διαδεχόταν με ταχύτητα φωτός το επόμενο .

« Ήρθε η ώρα σου Στόουν δεν έχω σκοπό να ξοδέψω άλλο τον χρόνο μου μαζί σου και την αναγωγή φιλενάδα σου ..πάρε τις τελευταίες ανάσες σου σε τούτο τον πλανήτη , δεν θα αστοχήσω ούτε υπάρχει περίπτωση να διαφύγεις από την φρικτή σου μοίρα !» η φωνή του ψυχρού ανελέητου εκτελεστή από πίσω του σε συνδυασμό με το σιδερένιο όπλο οπού ακουμπούσε την επιδερμίδα του επιφέροντας το θάνατο τέντωνε τα νευρά και τις αισθήσεις του στα ύψη .

Δεν είχε καταφέρει να του ξεφύγει οι πληγές του τον προδώσαν κάποια σφαίρα κατάφερε να γρατζουνίσει ξυστά την επιδερμίδα του ξανά κατά την ανταλλαγή πυρών , δεν υπάρχει άλλωστε μάχη δίχως θύματα .

Λίγο προτού φθάσει στον ξενώνα απέχοντας μονάχα λίγα εκατοστά στέρεψε από σφαίρες πανικός τον κατέλαβε καθώς ο άνδρας πλησίαζε απειλητικά κοντά του και με τους πυροβολισμούς τον ανάγκαζε να αλλάζει κατεύθυνση.

Δεν το έβαλε κάτω τόσο ευκολά πάσχισε να τρέξει έως την είσοδο του δωμάτιου μα τελικά έπεσε στην παγίδα .

Μεμφόμενος τον εαυτό του και την τύχη του για τις αναποδιές οπού περιήλθε σε ένα σπίτι οπού θύμιζε πια πεδίο μάχης με παράπλευρες απώλειες και αίματα στα πατώματα , ενώ ίσως σε μερικά δευτερόλεπτα ο χρόνος του στην γη να έληγε και το άψυχο λαβωμένο κορμί θα κείτονταν νικημένο από τα ύπουλα σχέδια κάποιου υπάνθρωπου .

Ψυχός κατέκλυσε την αίθουσα κάνεις δεν μιλούσε , βλέμματα παγωμένα , πρόσωπα χλωμά και θλιμμένα , η μυρωδιά του θανάτου απλωνόταν ολόγυρα δυναμώνοντας ολοένα όσο πλησίαζε η στιγμή που η ύστατη σφαίρα θα καρφωνόταν στο μυαλό του κόβοντας το νήμα της ζωής πρώιμα .

« Σκοτώστε εμένα αντί για εκείνον !» ψέλλισε αβέβαια δίχως να βουτήξει την γλώσσα στο μυαλό της οπού είχε παραλύσει από τον πανικό και τον αφόρητο πόνο , δίχως να αναλογιστεί την Σολεδαδ που θα τρελαινόταν στο άκουσμα της είδησης του θανάτου.

Από την άλλη μια ερώτηση αναβόσβηνε επίμονα στο βάθος του νου αξίζει αλήθεια να χαραμίσεις το πολυτιμότερο δώρο του θεού στον άνθρωπο για έναν γοητευτικό , σαγηνευτικό και συνάμα επικίνδυνο άνδρα ?

Ο κουκουλοφόρος μετέφερε βίαια το σώμα της ανεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά με τους κραδασμούς να μαχαιρώνουν τα σπασμένα πλευρά της , έφθασε κοντά στον συνεργάτη του αποθέτοντας σαν τσουβάλι το σώμα της στο έδαφος.

« Τι λες να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία να παίξουμε με την τύπισσα ..?
Έτσι θα παρατείνουμε την τιμωρία του θύματος μας !» πρότεινε μοχθηρά κλείνοντας το μάτι με νόημα .

« Τομάρι θα σε κάνω κομμάτια !
Μην τολμήσετε να απλώσετε τα χεριά σας επάνω της δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη για τις δίκες μου πράξεις !» ούρλιαξε εξαγριωμένος ο Ρικάρντο με τις φλέβες στην βάση του λαιμού του να πετάγονται από την πίεση οπού ασκούσε στην φωνή του για να βγει .

« Μην με ακουμπάς αλητη ..άφησε με !» στρίγκλιζε απελπισμένη και φοβισμένη όσο ποτέ η Σελινα καθώς έχοντας λάβει το θετικό νεύμα από τον συνεργό του την μετέφερε στην κοντινότερη κρεβατοκάμαρα , έπειτα από μερικά λεπτά τον ακολουθήσε κι ο δεύτερος ξαναμμένος από την φαντασίωση που έπλαθε το βρώμικο μυαλό του .

« Που την πατέ ..?
Ορκίζομαι θα σας κομματιάσω πετώντας τι σάρκες σας στα σκυλιά !»

« Πο πο φοβηθήκαμε τώρα !
Μην παραπονιέσαι θα απολαύσεις τζάμπα θέαμα καθώς εμείς θα γλεντάμε την αγαπητικιά σου !
Άλλωστε μη τα θέλεις όλα δικά σου ..εσύ είχες την ευκαιρία ..τώρα είναι η σειρά μας !
Θα σ αρέσει θα δεις ..κρατήσαμε την καλύτερη ανάμνηση σου για το τέλος !»

« Με αηδιάζουν όσα ξεστομίζει το στόμα σου ..το αφεντικό σου γνωρίζει πως βιάζετε αθώες κοπέλες ..αντί να εκτελείτε ορθά τις εντολές του ?»

« Χα.. Δεν έχεις ιδέα ποσά οργιά έχουμε διαρπάξει εμπρός στα ματιά του ! Δεν θα είναι η πρώτη φορά !» αποκρίθηκε με θράσος ο εγκληματίας προκαλώντας ναυτία με τις αισχρότητες οπού έπραττε ενώ την ιδιά ώρα μια δυνατή στριγκλιά διαπέρασε τους τοίχους .

« Να σας πάρει βρωμερά οντά ..δεν θα επιτρέψω να κάνετε πράξη τις αρρωστημένες φαντασίες σας επάνω της !» στρίγκλισε παλεύοντας να ελευθερωθεί σπρώχνοντας με όση δύναμη του είχε απομείνει τον άνδρα δίχως αποτέλεσμα τα μπράτσα τον έσφιγγαν σαν μέγγενη .

Εισέβαλαν στο δικό του υπνοδωμάτιο οπού επέλεξαν να διαπράξουν τα φρικτά τους σχέδια τα ματιά του αρνούνταν να αντικρύσουν το ημίγυμνο πλούσιο στήθος της να θωπεύετε βάναυσα ενώ τα δάκρυα της αυλάκωναν το όμορφο πρόσωπο της .

« Θα τους αφήσεις να με.. Βιάσουν ? Δεν θα κάνεις τίποτα ?
Θα μείνεις άπραγος ενώ εκείνοι θα γκρεμίζουν ότι όμορφο έχει γεννηθεί μέσα μου για χάρη των αμαρτιών σου ?» του επιτέθηκε οργισμένη έχοντας χάσει τον έλεγχο πλέον .

« Να πάρει Σελινα νομίζεις αρέσκομαι να αντικρύζω το αποτρόπαιο θέαμα ? Δεν σκοπεύω να τους αφήσω να σε αγγίξουν !» δήλωσε αποφασιστικά γρονθοκοπωντας με απίστευτη φορά το πρόσωπο του οπλισμένου κουκουλοφόρου οπού σαν αντίποινα χτυπούσε με μανία το σώμα του .

« Τι γενναίος ο παράγωγος σου ..νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει μαζί μας ..έλα μωρό μου ώρα για καινούργιες εμπειρίες..» ψιθύρισε στο αυτί της η σιχαμερή λάγνη φωνή του νεαρού όπως μπορούσε να κρίνει οπού θώπευε με ευχαρίστηση τα στήθη της επιδεικτικά εμπρός στα φλεγόμενα ματιά του .

Τον έδεσαν στην πολυθρόνα περιστρέφοντας την ώστε να μην χάσει στιγμή από την αποπλάνηση που είχαν εξασφαλίσει για την καλή του , η μύτη του έσταζε αίμα το ίδιο και η άκρη των χειλιών του ενώ τα δάκτυλα του έσφιγγαν το μπράτσο της πολυθρόνας με απίστευτη δύναμη .

Οι δυο άνδρες αποθέσαν το αμυνόμενο σώμα της δια της βίας στο κρύο στρώμα αφαιρώντας τα ρούχα οπού κάλυπταν την γύμνια της απολαμβάνοντας το θέαμα μιας κοπέλας που χτυπιόταν κυριολεκτικά αρνούμενη να δεχθεί ότι πρόσταζαν .

«Βοήθεια .. βοηθήστε μας ακούει κάνεις ?» έσκουζε απελπισμένη λίγο προτού η παλάμη του ενός την αναγκάσει να σιωπήσει φράζοντας το στόμα της « Σκάσε επιτέλους δεν υπάρχει κανένας εκτός από τον αγαπημένο σου οπού δεν νοιάζεται και πολύ για την τύχη σου ..κοιτά πως γυαλίζουν οι κόρες των ματιών του γουστάρει ότι βλέπει ..μην έχεις αυταπάτες !» έστρεψε αργά το βλέμμα προς το μέρος του αδυνατώντας να πιστέψει πως θα αντλούσε ηδονή από τον φρικτό βιασμό της .

Έγνεψε αρνητικά κρίνοντας από την απελπισμένη όψη της οπού χαράσσονταν στο μυαλό του παντοτινά , πάσχιζε να ελευθερωθεί ε κάποιο τρόπο να κόψει τα δεσμά οπού τον κρατούσαν καθηλωμένο σε ένα δωμάτιο μαρτυρίων όπως χαρακτήριζε την δεδομένη στιγμή τον προσωπικό του χώρο .

« Σταματήστε επιτέλους ..θα σας πληρώσω ! Ποσά σας έχει τάξει ο αφέντης σας ώστε να με εκτελέσετε ? Σας δίνω τα διπλά !» ανακοίνωσε πονηρά έχοντας κατά νου ένα σχέδιο διαφυγής οι άνδρες στράφηκαν προς την μεριά του σκεπτικοί διέκρινε στα βλέμματα τους την αμφιβολία οπού έσπειρε ο ίδιος.

Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία οπού της δίνονταν να ξεφύγει ανασήκωσε τον κορμό της προτού λάβει ένα χτύπημα ως ανταμοιβή της ανυπακοής της .

« Τα τριπλά !» επέμεινε αποστρέφοντας το πρόσωπο του δεν ανεχόταν άλλο αυτήν την κτηνωδία κάποιος έπρεπε να τους σταματήσει και αυτό θα έπραττε με οποιοδήποτε κόστος , οι δυο κακοποιοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μπερδεμένοι γνέφοντας μυστικά ο ένας στον άλλο πως η απόφαση πάρθηκε .

« Δεν θα προδώσουμε το αφεντικό όσο χρήμα κι αν μας δώσεις ! Άλλωστε το θηλυκό οπού έχουμε εμπρός μας αξίζει εκατομμύρια είναι πανέμορφη και ποθητή δεν τολμάμε να αντισταθούμε ..»

« Δεχθείτε τα χρήματα γλιτώστε από την φρικτή σας μοίρα.. Ζήστε σαν κανονικοί άνθρωποι δεν έχετε κουραστεί να είστε πιόνια στην σκακιέρα κάποιου δυνατού ..αντιστρέψτε τους ρόλους στο χέρι σας είναι !» ψέλλισε ζαλισμένη στηρίζοντας την προσπάθεια του Ρικάρντο .

Τα χεριά τους συνέχισαν να κατηφορίζουν πρόστυχα στο δέρμα μολύνοντας την ύπαρξη της , κοιτούσαν με ικανοποίηση τον εξαγριωμένο αποδεχτή της όλης κατάστασης του οποίου η ανάσα αντηχούσε βαριά κατά μήκος του κολαστηριου .

Το πουκάμισο του ενός έπεσε στο έδαφος αποκαλύπτοντας ένα σώμα γεμάτο τατουάζ διάφορων ειδών ενώ ο ίδιος προχωρούσε και στην ζώνη του « Φιλέ δεν κρατιέμαι άλλο ..σε πειράζει να έρθεις δεύτερος ?»

« Κάνε την ότι θέλεις μου αρκεί και το θέαμα αν και φαντάζομαι δεν θα την πειράξει να δοκιμάσει την γεύση μου ..όση ώρα την κανονίζεις !» πρόσθεσε χαιρέκακα κολλώντας τα χείλη του επιθετικά στα δικά της .

Πάνω στην ώρα ο Ρικάρντο κατάφερε να ελευθερώσει το δεξί του χέρι προχωρώντας βιαστικά να λύσει τον επόμενό κόμποι του σχοινιού έπειτα θα τιμωρούσε ανελέητα τους δυο εισβολείς.

Οι λυγμοί της γέμιζαν το δωμάτιο ενώ ο άνδρας στεκόταν ολόγυμνος και ερεθισμένος μπροστά από την είσοδο του κορμιού της που δυστυχώς βρισκόταν αφύλαχτη στο έλεος του .

«Σας παρακαλώ ..μην μου το κάνετε αυτό !» ικέτευσε σε μια ύστατη προσπάθεια να μιλήσει στα ψήγματα ανθρωπιάς οπού ίσως είχαν ξεμείνει σε κάποιον από τους δυο τους , όμως δεν γνώριζε με ποιους είχε να κάνει ούτε καν το φανταζόταν εκείνος απτόητος ανασήκωσε την λεκάνη της αδημονώντας να εισχωρήσει μέσα της .

Τρεις πυροβολισμοί έσκισαν στα δυο τον αιθέρα πάνω στην θολούρα της το μόνο οπού μπόρεσε να διακρίνει ήταν το σώμα του γυμνού άνδρα να γαζώνεται με σφαίρες και να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Οσο για τον δεύτερο οπού έφερε ήδη ένα τραύμα το πλήγμα αυτήν την φορά φάνταζε θανατηφόρο κείτονταν με βλέμμα καρφωμένο στο κενό πλάι της ενώ από το στόμα του ανάβλυζαν αίματα .

Ο Ρικάρντο της προσέφερε το χέρι του σαν τον ηρώα της που έδρασε την πιο κρίσιμη στιγμή , τραγική ειρωνεία την έσωζε από βιασμό για δεύτερη φορά αποσβολωμένη έμεινε να τον κοιτάζει δίχως να ορίζει το κορμί της .

Ένας κεραυνός χάραξε τον ουρανό προτού πλήξει με δύναμη την γη τραντάζοντας την πλάση και τα πλάσματα οπού την αποτελούσαν , ο κρότος σαν από θαύμα την έβγαλε από την νάρκη ξάφνου επανήλθαν μνήμες των πεπραγμένων ενώ πάσχισε να κρύψει την γύμνια της από το βλέμμα του που έκαιγε .

« Είναι ..νεκροί όλοι ? » συλλάβισε ψιθυριστά ώστε να χωρέσει ο νους της όσα είχαν συμβεί σε μια μονάχα βραδιά άραγε τι ώρα είχε πάει ?

Κόντευε να ξημερώσει η νύχτα θα βασίλευε ώρες ακόμη ?
Ο Χόρχε τι να του είχε συμβεί ? Μήπως τελικά θα συγκαταλεγόταν στα θύματα της τραγωδίας ?

« Ησύχασε ..είσαι ασφαλής πρέπει να καλέσω την αστυνομία ..η βραδιά αναμένετε μακριά και περιπετειώδης ..» ψιθύρισε απομακρύνοντας τις τούφες οπού κολλούσαν στο μέτωπο της αποφεύγοντας την επαφή με το πρόσωπο της που είχε αποκτήσει μώλωπες στο ίδιο σημείο .

« Θα πας φυλακή για δυο εγκληματίες ?»

«Φυσικά και όχι είμαι κατοχυρωμένος από τον νομό ..μην ανησυχείς για αυτό ..πρέπει να έρθει ασθενοφόρο να τους απομακρύνει εσύ θα κληθείς να δώσεις κατάθεση..»

« Όχι ..όχι δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν !
Χρειάζομαι να μείνω μονή !
Τώρα κιόλας !» φώναζε σε κατάσταση πανικού καθώς το σοκ ήταν ισχυρό δεν είχε το σθένος να αντιμετωπίσει ανόητες ερωτήσεις και ανακρίσεις κατέληξε ψύχραιμα σκεπάζοντας το
τρεμάμενο κορμί της με την κουβέρτα « Έχεις δίκιο κατανοώ την αναστάτωση σου ..μείνε εδώ εγώ έχω πολλά να διαχειριστώ !» ανακοίνωσε παγερά βαδίζοντας προς την έξοδο .

« Μην με εγκαταλείπεις εδώ μέσα με δυο πτώματα !
Να πάρει είναι νεκροί τους σκότωσες !» ούρλιαζε σε παραλήρημα σπρώχνοντας το άψυχο σώμα του άνδρα πλάι της αηδιασμένη « Πάρε τους ..από εδώ δεν θέλω να με ακουμπούν να αναπνέω την μυρωδιά του θανάτου !» πρόσθεσε καλύπτοντας το πρόσωπο της με τις δυο παλάμες της ξεσπώντας όλα όσα καταπίεζε τόση ώρα μέσα της !

Ξεφυσώντας επέστρεψε κοντά της απομακρύνοντας αργά τα άκρα της « Καταλαβαίνω ..αν αυτό φαντάζει αρκετό !
Μα αν δεν τους σκότωνα θα σε βίαζαν μπροστά στα ιδιά μου τα ματιά ..συνήλθε ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου που χάθηκε ο δυναμισμός σου ?
Όλα θα πάρουν το δρόμο τους ..» τα χείλη της συνάντησαν τα δικά του έπειτα από δική της παρόρμηση προκαλώντας του ξάφνιασμα .

« Αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα ..» διέκοψε βιαστικά την τρυφερή στιγμή αναμεσά τους ψυχρά ενώ σχεδόν έτρεξε για να βρεθεί μακριά της , τουλάχιστον αυτό αποκόμισε από την συμπεριφορά του ευτυχώς δεν ήταν σε θέση να την αναλύσει .

Σε λιγότερο από μια ώρα περιπολικά είχαν ζώσει το οίκημα περιμετρικά ενώ οι τραυματιοφορείς μετέφεραν τους χτυπημένους άνδρες στο πλησιέστερο νοσοκομείο κανένας από τους δυο δεν είχε εκπνεύσει πάρα τα βαρύτατα τραύματα οπού έφεραν .

Ο Χορχε δεχόταν στο σαλόνι τις πρώτες βοήθειες το ίδιο και η Σελινα με βλέμμα απλανές ατένιζε το χάος οπού επικρατούσε στο άλλοτε σιωπηλό και σκοτεινό σπίτι , λίγα μετρά πιο δίπλα ο Ρικάρντο κατέθετε στους αστυνομικούς αφού πρώτα είχε εξεταστεί από το κλιμάκιο των ιατρών οπού του προτείναν να τους ακολουθήσει στο νοσοκομείο κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε .

Ο Ρόμπερτ στο πλευρό του γιου του καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του αδυνατούσε να πιστέψει όσα εκτυλίχθηκαν μέσα στο σπίτι του όσο εκείνος στεκόταν άπραγος στο δωμάτιο του να αφουγκράζεται πυροβολισμούς φωνές και κραυγές αγωνίας .

Πλησίασε την Σελινα δειλά ανήσυχος για την κατάσταση οπού παρουσίαζε « Κορίτσι μου ..πως είσαι ?» το κουρασμένο βλέμμα της συνάντησε το άγνωστο πρόσωπο του μα η φωνή του λειτούργησε ως αναγνωριστικό το ίδιο και το αναπηρικό καροτσάκι.

« Πασχίζω να ξεχάσω όσα έζησα απόψε !»

« Πέρασε κορίτσι μου.. Χάρη σε εσένα ο γιος μου βρίσκεται ζωντανός ! Σου χρωστάμε πολλά μα εσύ ..βρήκες το φως σου ?»

« Μάλιστα κύριε μάλλον από το σοκ ..» στο σκληρό ρυτιδιασμένο πρόσωπο του ασπρομαλλι ισχυρού άνδρα χαράχθηκε ένα χαμόγελο ικανοποίησης τόσο ειλικρινές.

« Το ευχόμουν ..τώρα δεν σε εμποδίζει τίποτα να εργαστείς για εμένα !» υπενθύμισε χαρωπά την πρόταση του που είχε ξεχάσει παντελώς .

« Ελπίζω να μην περιμένετε να απαντήσω δεδομένων των συνθήκων ..»

« Όχι σαφώς αύριο το αργότερο !» πρόσταξε αυταρχικά με ύφος οπού δεν επιδέχονταν αμφισβήτηση.

       « Γνωρίζεστε ?» επενέβη ο Ρικάρντο ενοχλημένος παρακολουθώντας με προσοχή την ένθερμη συνομιλία αναμεσά τους .

« Η Σελινα είναι επίσημη φιλοξενουμένη μου ..είμαι εξαίσιος οικοδεσπότης Ρίκι !»

« Από ποτέ ? Η μητέρα δεχόταν και περιποιούταν όλες τις διασημότητες που παρέλασαν από εδώ μέσα αν θυμάμαι καλά !»

« Κόψε την ειρωνεία ..λυπάμαι αν η μνήμη σου έχει κενά γιε μου ίσως σου προκάλεσε αμνησία το τρακάρισμα ..»

« Δεν θα διαπληκτιστώ μαζί σου !
Δεν μου αρέσει η οικειότητα που έχετε αναπτύξει εσείς οι δυο ..από αύριο μπορείς να επιστρέψεις στην οικογένεια σου !» φώναξε εκνευρισμένος κατακεραυνοντας με το βλέμμα την ατυχή κοπέλα .

« Κατέβασε τους τόνους ..δεν είσαι σε θέση να διατάζεις ! Εγώ δεν επιτρέπω να αποχωρήσει η Σελινα !» ανακοίνωσε αποφασιστικά ανάβοντας για τα καλά τα αίματα μεταξύ τους , έσφιξε την γροθιά του ώστε να συγκρατηθεί μάλλον η μικρή επιτήδεια μυρίστηκε χρήματα ξελογιάζοντας τον πατερά του .

« Ακουστέ με και οι δυο ..γνωρίζω καλά πως είμαι βάρος στις οργανωμένες ζωές σας οπότε καλά θα κάνω να εξαφανιστώ όσο πιο αθόρυβα μπορώ!»

« Πρέπει να σε αποζημιώσω για τις απερίσκεπτες πράξεις του ..θα εργαστείς για εμάς αλλωστε οι αποδοχες θα είναι άρτιες !» επέμεινε ο Ρομπέρτο αδιαφορώντας για τα νευρά του γιου του άλλωστε ποτέ του δεν τον έλαβε στα σοβαρά υπόψιν από όταν ήταν μικρός ήρθε η ώρα να μάθει να σέβεται τις επιλογές του .

« Α θα εργαστεί για εσένα ε ? Μάλιστα μια χαρά τα κανόνισε η κούκλα ..τι σκοπεύεις να πράξεις ε ? Θα πουλήσεις ερωτά σε έναν ξεμωραμένο γερό για να κερδίσεις προνόμια ? Ποσό φθηνή είσαι πια ? Ποσό ?» ξέσπασε αφήνοντας την άφωνη να πασχίζει να αρθρώσει μια λέξη .

« Μην της ξαναμιλήσεις έτσι !
Δεν αξίζει τις προσβολές σου από σήμερα και εμπρός είναι υπό την προστασία μου !»

« Χα ..να την χαίρεσαι λοιπόν την προστατευόμενη σου !
Μα εμείς οι δυο έχουμε ανοιχτούς λογαριασμός να ξέρεις μωρό μου !» αναφώνησε με νόημα προτού ανταποκριθεί στο νεύμα των αστυνομικών .

« Δεν επιθυμώ κανενός την προστασία κύριε ..είμαι αυτόνομη ! Ο Ρικάρντο με εξευτέλισε μπροστά σε όλους δεν είμαι αυτό που ..με αποκαλεί ! » ψέλλισε απογοητευμένη ενώ οι συγκυρίες χτυπούσαν αλύπητα επάνω της λες και ήταν φτιαγμένη από ατσάλι .

Ο Χόρχε γονάτισε εμπρός της αγγίζοντας ανεπαίσθητα και προστατευτικά το χέρι της « Έχει άδικο ..λειτούργησε παρορμητικά όπως πάντα όμως μην κατηγορείς τον εαυτό σου ..θυσίασες την υγεια σου για να τον σώσεις γλυκιά μου !» ψιθύρισε καθησυχαστικά στο αυτί της ενώ τα δάκρυα έβρεχαν ασταμάτητα το πρόσωπο της .

« Οδήγησε την στο δωμάτιο ..δώσε της ένα ηρεμιστικό αύριο θα έχουμε όλοι καθαρότερο μυαλό !
Σελινα να θυμάσαι κάτι από εδώ και πέρα κατάφερες να κερδίσεις την εκτίμηση μου άνοιξες μέσα μου ένα παράθυρο οπού αγνοούσα για χρονιά ..δεν θα αφήσω κανέναν να σε βλάψει !» τα λογία του ηλικιωμένου την αγγίξαν έφεραν θαλπωρή μες την ψυχή της , φάνταζε ο πατέρας που δεν γνώρισε ποτέ στα ματιά της εξέφραζε λογία ανύποπτα από τα χείλη του ανάξιου που την εγκατέλειψε.

« Δεν έχω λογία ..ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε φθάσατε σε σημείο να λογομαχήσετε με τον γιο σας για χάρη μου ..» ψέλλισε συγκινημένη καθώς ο Χορχε τύλιγε το χέρι του προστατευτικά γύρω από τους ωμούς της βοηθώντας να απομακρυνθεί , αναζήτησε το πρόσωπο του λίγο προτού ανεβεί στο δωμάτιο μα ούτε βλέμμα δεν καταδέχθηκε να της ρίξει απαξιούσε .

Ξαπλωμένη στο κρεββάτι ενός από τα μεγάλα σαν σουίτες δωμάτια οπού ετοίμασε ξημερώματα το προσωπικοί κατόπιν εντολής του Ρομπέρτο , ατένιζε το σκοτεινό χώρο ολόγυρα της ο ύπνος δεν έλεγε να την κλείσει στην αναπαυτική αγκαλιά του , χρειαζόταν κάπου να κουρνιάσει έπειτα από την καταιγίδα μα κάνεις δεν βρισκόταν εκεί .

Η φασαρία από τον κάτω όροφο σταδιακά είχε κοπάσει καθώς απομακρύνονταν και το τελευταίο περιπολικό φαντάστηκε πως όλοι θα αναζητούσαν λύτρωση στο φάρμακο του ύπνου , εκείνος θα καταριόταν την ώρα και την στιγμή οπού την συνάντησε στην ζωής του.

Αναστέναξέ θλιμμένη γιατι νοιαζόταν τόσο για τις απόψεις του ?
Από αύριο ήταν ελεύθερη να γυρίσει στην ζωή της μα κάτι έφραζε το δρόμο ο πατέρας του , η τρυφερότητα οπού εξέλαβε από έναν ξένο συνάμα η προστασία δεν του άξιζε να το σκάσει σαν τον κλεφτή την ώρα μάλιστα οπού οι σχέσεις με τον μοναχογιό του έρχονταν σε ρήξη .

Δάγκωσε τα χείλη της μήπως και γευόταν εστί για λίγο το άρωμα του η σκέψη και μόνον των φίλιων του ενεργοποιούσε έναν κυκεώνα αισθήσεων εσωτερικά , το κορμί της πυρακτωνόταν δάδα στην έρημο του φωτεινός σηματοδότης έστελνε σήμα να την αναζητήσει .

Πρόσεχε τον ερωτεύεσαι ούρλιαζε η συνείδηση της οπού προτιμούσε να αγνοήσει στέλνοντας το ανόητο μήνυμα της στον φάκελο με τα ανεπιθύμητα.

Ουσιαστικά δεν άξιζε ούτε το ενδιαφέρον ούτε τα φιλιά της , όσο για το κορμί της δεν ήταν σίγουρη είχε δική του βούληση .

Από νωρίς το πρωί έκτακτα δελτία ειδήσεων έθεσαν σαν πρώτο θέμα την απόπειρα δολοφονίας γνωστού παραγωγού , το ίδιο πανδαιμόνιο επικρατούσε και στο ιντερνέτ όσο και στο ραδιόφωνο.

Καθώς ο ήλιος ανέτειλε σε κάποιο άλλο μέρος της γης ένας άνδρας οπου τον καλυπτε μυστηριο έπαιρνε το πρωινό του ατάραχος έως ότου ο προσωπικός του βοηθός τον ενημερώσει για την επικαιρότητα .

Οι κόρες των μαύρων ματιών του διεστάλησαν από τον θυμό που κατέκλυζε κάθε πόρο του σώματος του « Τους έπιασαν τους άχρηστους !» αναφώνησε χτυπώντας την γροθιά του στην γυάλινη επιφάνεια της πανάκριβης τραπεζαρίας .

« Αν καταφέρουν να κερδίσουν την μάχη με τον θάνατο ..θα περιέλθουν στα χεριά της αστυνομίας !
Είναι βαριά τραυματισμένοι και οι δυο !»

« Όσοι με απογοητεύουν γνωρίζεις καλά τι ανταμοιβή λαμβάνουν ..φέρε μου το κινητό από την κρεβατοκάμαρα ..δεν θα τους αφήσω να με κάψουν !» πρόσταξε εξοργισμένος σκορπώντας τον φόβο ολόγυρα του ενώ ο μπάτλερ του έτρεξε να εκτελέσει την εντολή , κάνεις δεν τα έβαζε μαζί του !

Σε κλάσματα δευτερολέπτου πληκτρολόγησε το νούμερο διώχνοντας διακριτικά τον εργαζόμενο του. « Εγώ είμαι. Σου εχω αποστολή !
Φαντάζομαι ενημερώθηκες για τις εξελίξεις ..κατέστρεψαν τα πάντα είναι ακόμη ζωντανός »

« Τι θέλετε από εμένα ?
Να ολοκληρώσω εγώ το έργο ?»

« Μέχρι το βράδυ θελω να έχουν πεθάνει!
Μια ένεση στον ορό τους δεν θα αφήσει σημάδια ..θα υποκύψουν στα τραύματα τους !
Όσο για τον άλλο μην ανησυχείς από εδώ και μπρος αναλαμβάνω εγώ !» διέταξε το τσιράκι του τερματίζοντας την γραμμή βιαστικά άλλωστε ότι χρειαζόταν να πει είχε υπνωθεί , σηκώθηκε από την θέση του αποφασισμένος να εκπληρώσει την δολοφονική υπόσχεση του..