"Σου είχα εφιστήσει την προσοχή να έχεις τα μάτια σου επάνω τους! Πες μου λοιπόν που βρισκόμαστε"

Η φωνή και το βλέμμα του βασιλιά Ζάρεκ έπεφτε σαν φωτιά πάνω στον Ντέμιαν. Ήταν οι δυό τους στο μεγάλο δώμα του παλατιού. Ο βασιλιάς βημάτιζε νευρικά πάνω κάτω ενώ ο Ντέμιαν στεκόταν εμπρός του ανέκφραστος, σκληρός.

"Δεν τους άφησα μήτε στιγμή. Έχω γίνει η σκιά τους. Ξέρω κάθε τους κίνηση, κάθε τους συνάντηση"

"Άρα τι έχουμε; Ποια είναι τα νέα σου"

"Η αλήθεια είναι όπως τη λες βασιλιά μου. Προσπαθεί να μάθει αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που θα βρει"

"Μην εφησυχάζεις! Ποτέ δεν ξέρεις. Σίγουρα εκείνη δεν είχε μιλήσει σε κανέναν από τον κύκλο του πατέρα της αλλά δεν ξέρουμε..."

"Το πρόβλημα περισσότερο εστιάζεται στην παραμάνα της" τον έκοψε ο Ντέμιαν.

Ο Ζάρεκ τον κοίταξε ανήσυχος.

"Τι θες να πεις;"

"Αυτή η γριά η Μπρέντα, στα χέρια της μεγάλωσε, παραμάνα της. Αυτή είναι πιο επικίνδυνη"

"Τι μου λες; Πως είναι δυνατόν μια γριά υπηρέτρια να μας απειλεί;"

"Μια παραμάνα ξέρει πολλά περισσότερα από μια μάνα και σίγουρα ο πατέρας είναι αυτός που ξέρει τα λιγότερα. "

Το βλέμμα του νεαρού βασιλιά έγινε αποκρουστικό. Κοκκίνισε από οργή και μίσος στην έκφρασή του.

"Άκου! Δεν γίνεται να ζούμε στην αγωνία μήτε να συνεχίζεται όλο αυτό για πάντα" του είπε.

"Συμφωνώ, καλό θα είναι να σταματήσει αλλά πως;" ρώτησε ο Ντέμιαν.

"Δεν έχουμε πολλά περιθώρια, τέτοιες περιπτώσεις κόβονται μόνο με έναν τρόπο..." του απάντησε κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Ο Ντέμιαν ένιωσε κάτι παγερό να τον τυλίγει.

"Τι θέλετε να πείτε βασιλιά μου;" τον ρώτησε με φωνή λίγο ανήσυχη.

Ο Ζάρεκ τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. Ήρθε κοντά του. Ο Ντέμιαν ένιωσε το μαύρο βλέμμα του να του διαπερνά το δέρμα ως μέσα τα βάθη της σάρκας του.

"Με τη σιωπή!"

"Δηλαδή;"
"Απλό είναι αρχηγέ του στρατού. Ο βασιλιάς σου είναι σε κίνδυνο. Και αν είναι ο βασιλιάς σου σε κίνδυνο τότε αυτόματα είσαι και εσύ. Με καταλαβαίνεις υποθέτω" του είπε παίζοντας με τους φόβους του. Ένιωθε να έχει μπροστά του έναν αδίστακτο άντρα που η μπέρτα της βασιλικής εξουσίας είχε διώξει μακριά κάθε ίχνος αναστολής.

"Απόλυτα μεγαλειότατε" του απάντησε σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι. Μέσα του όμως έτρεμε στο τι ακριβώς θα άκουγε. Κάτι που ήρθε αμέσως μετά.

"Θαυμάσια! Άρα δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε νομίζω έγινα αντιληπτός;"

Ο Ντέμιαν κατάλαβε.

"Φυσικά, βασιλιά μου"

"Φρόντισε λοιπόν να γίνουν όλα σωστά"

Ο Ντέμιαν υποκλίθηκε και έφυγε. Ήθελε πολύ να πάρει αέρα. Να καθαρίσει το μυαλό του.

Μέσα σε αυτήν την σκοτεινή σιωπή κανείς δεν πήρε χαμπάρι κάποιες σκοτεινές φιγούρες, τέσσερις τον αριθμό που κινούνταν προσεκτικά στα στενά του Φόριεν. Σκεπασμένοι με μπέρτες βάδιζαν προσεκτικά μέσα στα σοκάκια. Κινούνταν με τα μάτια τους να παραμονεύουν κάθε τυχόν κίνηση στο δρόμο. Με προσοχή έριξαν μια ματιά ολόγυρα. Καμία κίνηση, κανένας άνθρωπος. Χωρίστηκαν με μικρή απόσταση μεταξύ τους. Μέσα στο σκοτάδι κάποιος γλίστρισε ανάμεσά τους. Ζύγωσε σε έναν από αυτούς και ψιθύρισε κάτι στο αυτί του. Ο μαυροκουκουλωμένος κούνησε θετικά το κεφάλι του και κινήθηκε προς τους άλλους.

Τα σύννεφα όλο και πύκνωναν στον ουρανό. To φεγγάρι έκανε μια δυό φιλότιμες προσπάθειες να βγει λίγο μέσα από αυτά αλλά στο τέλος εγκατέλειψε την προσπάθεια και βούλιαξε εντελώς στην αγκαλιά τους. Ο νυχτερινός αέρας είχε δυναμώσει. Τα κλαδιά των δέντρων βογκούσαν στο χτύπημα του ανέμου και έβγαζαν ήχους παράταιρους, πολλές φορές ανατριχιαστικούς. Πολλές νυχτερίδες πετούσαν χαμηλά διαγράφοντας τρελές τροχιές με το πέταγμά τους. Τότε ήταν ακριβώς που φάνηκαν οι πρώτες φλόγες. Μαζί με τον καπνό που άρχισε να βγαίνει από τα ανοίγματα του σπιτιού. Ύστερα δυνάμωσαν, τύλιξαν όλο το εσωτερικό απελπιστικά γρήγορα και καταστρεπτικά.

Όταν από τα διπλανά σπίτια ακούστηκαν οι πρώτες κραυγές τρόμου και αγωνίας ήταν αργά. Κάποιες φιγούρες ανθρώπων φάνηκαν έξω στο δρόμο.

"Φωτιά!"

"Καίγεται το σπίτι του Ιγκόρ!"

Κραυγές αγωνίας και τρόμου μέσα στην άγρια νύχτα. Αρκετοί ήταν εκείνοι που έτρεξαν. Έσπασαν την αυλόπορτα και μπήκαν μέσα. Ήταν αργά όμως να πλησιάσουν το σπίτι. Ολόκληρο καιγόταν σαν λαμπάδα. Ένας-δύο πιο τολμηροί με κάποιους σιδερολοστούς και τσουγκράνες που άδραξαν απ' τον κήπο προσπάθησαν να μπουν από τα πίσω παράθυρα. Όμως ήταν αργά. Το σπίτι σε λίγο άρχισε να καταρρέει φλεγόμενο. Οι αλαλαγμοί των γειτόνων ηχούσαν άγρια μέσα στη νύχτα. Το σπίτι είχε λαμπαδιάσει από άκρη σε άκρη, φωτίζοντας την άγρια εκείνη νύχτα στο Φόριεν. Οι φλόγες έτρωγαν τα πάντα στο εσωτερικό. Ο Ιγκώρ με την Μπρέντα εύρισκαν μαρτυρικό θάνατο ριγμένοι στην κυριολεξία μέσα στη φωτιά. Με τις αγωνίες τους και τον πόνο να χάνονται στο σκοτάδι του θανάτου και στο δόλο εκείνου!

Η φωνή της βγήκε για μια ακόμα φορά παραμορφωμένη, στριγκή μέσα στην άγρια ασέληνη νύχτα. Ο ιδρώτας μούσκευε το κορμί της.

"Εκεί... εκεί...." φώναξε για δεύτερη φορά με το δάχτυλό της να δείχνει κάπου στο πουθενά μέσα στο δωμάτιο. Ο εφιάλτης ήρθε μια ακόμα φορά να περάσει το δικό του μήνυμα πάνω της.

"Αρμάντια...." ο Έλνταρ μπήκε πάλι στο δωμάτιό της και τη βρήκε να σπαράζει.

"Τι είναι παιδί μου; Πάλι;"

"Μια φωτιά.... Φλόγες... μια φωτιά... να καίει τα πάντα... και μέσα ς' αυτήν κάποια πρόσωπα, κάποιες μορφές...."

"Ησύχασε κόρη μου... εφιάλτης είναι, πέρασε πια ησύχασε...."

"Όχι πάλι... Δεν το αντέχω αυτό, δεν το μπορώ...." είπε ξεσπώντας μέσα σε ένα γοερό κλάμα. Άπλωσε τα χέρια του και τα τύλιξε γύρω στην πλάτη της προστατευτικά. Βίωνε και αυτός με τη σειρά του κάθε δικό της φόβο, κάθε της αγωνία. Είχε γίνει κομμάτι της ζωής του, μέρος της σκέψης του. Δεν άντεχε να βλέπει αυτή την νεαρή γυναίκα να βουλιάζει στον τρόμο. Πόσο ήθελε να βρει ένα τέλος σε όλο αυτό.

"Ηρέμησε Αρμάντια, αύριο πρωί θα πάω στο Φόριεν"

Συνεχίζεται...

Η Αυλαία της τραγωδίας για την οικογένεια της Αρμάντια έπεσε με τραγικό τρόπο στο Φόριεν. Ένα προς ένα, τα αγαπημένα της πρόσωπα οδηγήθηκαν στο θάνατο με τα τελευταία να αιωρείται η υποψία της δολερής δολοφονίας τους. Ο νεόκοπος βασιλιάς του Φόριεν, Ζάρεκ ο γιος του Φάρκας, φροντίζει να κλείνει στόματα και μαρτυρίες που θα αποτελούσαν αγκάθια για την ίδια του τη θέση και ισχύ. Τι θα μάθει στην πόλη ο Έλνταρ; Και, τέλος, ποια θα είναι η αντίδραση της τραγικής Αρμάντια απέναντι σε όλα αυτά.  Στο κεφάλαιο που θα ακολουθήσει. Περιμένω κριτικές, παρατηρήσεις, σκέψεις.

Σημείωση: Όλες οι εικόνες που χρησιμοποιούνται στην ανάρτηση κεφαλαίων, προέρχονται από το διαδίκτυο. Αποτελούν αυστηρά πνευματική ιδιοκτησία των δημιουργών τους και παρατίθενται εδώ μόνο για εικονική βοήθεια στον αναγνώστη. Ουδεμία εμπορική ή άλλου είδους εκμετάλλευση γίνεται σε αυτές.