Παλευω να ανοιξω τα ματια μου.... Αισθάνομαι τοσο κουρασμενη... Και το κακο ειναι, πως δεν ειναι το σωμα μου κουρασμενο.... Ειναι η ψυχη μου....

Ο Αλεξης να παλευει για αερα...... Και εκεινος να σφιγγει ολο και πιο πολυ το χερι του στο λαιμο του..... Να πέφτει κατω και όταν ξανασηκωνεται να μην ειναι πλεον ο Αλεξης.....

Η εικονα στειχειωνει και τα πιο κρυφα μερη του μυαλου μου.

Λοιπον Εβελινα το να καθεσαι απραγη, δεν βοηθαει κανενα..... Οποτε σηκω, να βρειτε με τα παιδια μια λυση...

Σκέφτομαι, ενω ανοιγω τα ματια μου..... Και..... Βλεπω, οτι ειμαι ξαπλωμενη στο εδαφος και συγκεκριμένα στο χωμα....

"Τι στον ανεμο! "
ειπα, μολις σηκωθηκα και τιναξα τα χωματα απο πανω μου και εβγαλα μερικα ξεραμενα φυλλα απο τα μαλλιά μου. Κοιταξα γυρω μου. Βρίσκομαι σε ενα δασος με ψηλα δεντρα. Οι κορμοι μερικων δεντρων, ειναι χοντροι, ενω αλλοι, ειναι λεπτοι.

" ΚΑΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ;;;!! " ακουσα την φωνη του Αλεξη και ανατρίχιασα στην σκεψη, οτι δεν ειναι πραγματικά αυτος.....

Εκρυψα την ταραχη μου, με ενα χαμογελο

" Ειμαι ακριβως εκει που θελω "

Ακομα και αν δεν εχω ιδεα, που ειμαι ή γιατί.... Σκεφτομαι και αναρωτιέμαι

" Τι θες αυτη την φορα;;; " ρωτησα και ανησυχουσα για την απάντηση.

" ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΙΔΙΑΊΤΕΡΟ.... ΑΛΛΑ Η ΕΡΏΤΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ.... ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ... ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ;;; " ελεγε κανοντας μικρες παυσεις...

" Τι σε κανει να πιστευεις πως δεν ξερω;; " τον ρώτησα με ενα ψευτικο χαμογελο...

" ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ...." ειπε και σταματησε και αρχισε να περπαταει προς το μερος μου. Με πλησίασε σε αποσταση εκατοστών... Τον κοιταξα στα ματια και ειδα, πως ηταν πρασινα! Μα....;;; δεν ηταν ολομαυρα;;;;!!!.... Απορησα... Αλλα απο τις σκεψεις μου, με εβγαλε η φωνη του Αλεξη...

"ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ... ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΓΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ..... ΘΑ ΕΤΡΕΧΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙΣ..... " ειπε, ενω τα ματια του γυαλιζαν απο χαρα και τα δικα μου απο ΟΡΓΗ....

" Τι τους εκανες;;; " του ειπα, προσπαθώντας να μην του ορμηξω!

" ΤΙΠΟΤΑ....
ΑΚΟΜΑ.... " απαντησε και αρχισε να γελαει.... Το ευχαριστιοταν! Πως ειναι δυνατον;;!

" Καλα, ψυχακια της κακιας ωρας.... Δεν σπαταλαω αλλο τον χρονο μου μαζι σου" του ειπα και ημουν ετοιμη να φυγω.... Αλλα, για να παω που;;;

"ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ.... ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;;; " ειπε και δεν μπορουσε να σταματησει να χαμογελαει..... Ηθελα να τον κανω σαν τον Μπομπ Σφουγγάρακι.... Μονο με δυο δοντια...

" Μπορει να μην ξερω που να παω, αλλα ειμαι απολυτα σιγουρη οτι θα τους βρω!!" του ειπα και το αλαζονικο χαμογελο, εσβησε απο το οικειο και ομως απομακρο, προσωπο του Αλεξη

"ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ... "

" Για πες... Ποιος ειναι ο επομενος εκβιασμός σου;;; " ρώτησα, τελείως ειρωνικα, αλλα το προσπερασε, κάνοντας μια ερώτηση.

" ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ;;" με ρωτησε και το χαμογελο, εκανε την επανεμφάνιση του.

"Μπορδοροδοκοκκινο! " απαντησα και χαμογελασα με υφος 'το ξερω, οτι σου ειναι δυσκολο να εισαι εξυπνος, αλλα τουλαχιστον, προσπαθησε να μην το δειχνεις'

" ΠΡΑΣΙΝΑ" ειπε μεσα απο τα δοντια του.

"Αααα" αναφωνησα, δηθεν σοκαρισμενη, καλυβοντας με την παλαμη μου το στομα μου.

"ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ; " τα λογια του, έκαναν το χαμογελο μου να σβηστει.... Δεν ήθελα να το πιστέψω.....

" Αλεξη;;; " ρωτησα και ηλπιζα να γελασει ο Στελθιαλ, με το κακογουστο αστειο που είχε κανει...

" ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ! " ειπε και μου επιασε τον λαιμο. Δεν με επιανε σφικτα, απλα ηθελε, να με ακινητοποιησει.

" Οχι, οχι... Δεν ειναι ετσι ο Αλεξης.... Δεν εισαι εσυ ο Αλεξης" ελεγα, πιο πολυ στον εαυτό μου.

"ΔΙΟΡΘΩΣΗ... ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ...

ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ.... ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΛΘΙΑΛ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΊ ΑΛΛΙΏΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΣΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΉΤΑΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ..... " ελεγε, καθως εσφιγγε το χερι του στο λαιμο μου. Τα ματια του αντανακλουσαν θυμο και απογοητευση.

" Σταματα! " του φωναξα, γιατι ειχε αρχισει να σφιγγει, επικίνδυνα τον λαιμο μου.

" ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ... " μου απάντησε και εβγαλε ενα μικρο κοφτερο μαχαίρι απο την τσεπη του.

" Αλήθεια τωρα, νομιζεις πως θα με τρομαξεις...... Αν ηθελες να με σκοτωσεις, θα το ειχες κανει εδω και πολυ ωρα.... " του ειπα και κατάφερα να τον νευριασω, ακομα περισσότερο!

Εβαλε το μαχαίρι στην θεση του και με πεταξε με δυναμη στο εδαφος.

" ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ... ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΑ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ, ΑΛΛΑ.... ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΚΆΤΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ.... ΕΠΕΙΤΑ......... " εκανε μια παυση και χαμογελασε στο εδαφος, πριν με κοιταξει και συνεχισει " ΕΠΕΙΤΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ"

"Αλεξη, δεν τα εννοείς αυτα που λες... Ειμαι σιγουρη, πως εισαι υπο την επήρεια του Στελθιαλ" ειπα, καθώς σηκωνομουν.

Και ξαφνικά αρχισε να γελαει...
"ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ.... ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ;; " απάντησε στην δηλωση μου....

" Τι εννοείς 'πλεον δεν υπαρχει';;; " ρωτησα μπερδεμενη

" ΕΝΝΟΩ, ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ... ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΞΕΦΩΡΤΩΘΗΚΑ! " ειπε απλα.

" Μα... Πως;; " ειπα σαστισμενη.

Και αρχισε να γελαει... Να γελαει σαν μανιακος....

Εγω τον κοιταζα που γελαγε και δεν ελεγε να σταματησει

" Τι σου φαίνεται τοσο αστειο;!"ρωτησα θυμωμενη

"ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ, ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ, ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΛΕΞΗΣ.... " ειπε, καθως σηκωνε το βλεμμα του απο το έδαφος, για να συναντήσει το δικο μου.

Τα ματια του εχουν το ιδιο χρώμα με την καρδια του
ΜΑΥΡΟ

" ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΠΟΥ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΣ.... ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΨΕΜΑΤΑ.... " ελεγε, καθως χαμογελαγε. Ηξερε πως ενιωθα ενοχη, για την θεση του Αλεξη.

" Τωρα ηρθε η σειρά μου να γελασω... " ειπα και αρχισα να γελαω, δεν θελω να επιβεβαιωθει, πως εχει δικιο.

" ΓΕΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ..... ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ...."

"Γελαει τελευταίος, οποιος δεν εχει καταλάβει το ανέκδοτο... "

" ΑΜΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΑ ΩΡΑ... ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ..... ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟ;;; ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΕΙΣ;; "ειπε και αρχισε να γελαει....

Αλλα το γελιο, του κοπηκε, οταν ορμηξα πανω του και τον εριξα κατω. Βιαστικα, πηρα το μαχαίρι απο την τσεπη του και του το πιεσα στο λαιμό, αρκετα, ωστε να κοπει λιγο.

" Μια απειλη, να τους πεις.....
Μια τριχα, απο τα μαλλιά τους να πειράξεις...... Και το ανεκδοτο, θα ειναι οτι εσυ εισαι ζωντανος..... " του ειπα εξαλλη!

" ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ.... ΧΩΡΊΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ.... ΕΙΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑ... " ειπε και ειχε πιασει το χερι μου, που κρατουσε το μαχαίρι, προσπαθουσε να με εμποδισει, απο το να το πιεσω πιο βαθια.... Το μονο εξυπνο, που εχει κανει εδω και πολυ ωρα....

" Τι σε κανει να πιστευεις, ότι απειλω τον Αλεξη;; ..... Σε εσενα μιλαω.... Εχω βρει ηδη τροπο, να απαλλαξω τον Αλεξη, απο την αηδιαστικη σου παρουσία..... "

Ειπα, ενώ δεν ειχα ιδεα τι να κανω..... Ειμαι σε ενα μερος, που ουτε καν θυμαμαι πως ήρθα.... Οι φιλοι μου κινδυνεύουν και εγω δεν εχω την παραμικρη ιδεα, οχι πως να τους σωσω, ουτε που βρισκονται δεν ξερω και εχω και τον ψυχακια, να προσπαθεί να με κανει, να νιωσω περισσότερες τυψεις.... Ενας φιλος μου ηδη χαθηκε, μπορει να εχω την ελπιδα, οτι θα τον σωσω, αλλα δεν ξερω πως.... Δεν ξερω αν γίνεται...

Αισθάνομαι οτι δεν μπορω να παρω ανασα... Αμεσως σηκωθηκα και πηγα κοντα σε ενα δεντρο... Ακουμπησα την πλατη μου, στον χοντρο κορμο και αρχισα να παιρνω ανασες.

"Ολα θα πανε καλα... Ολα θα πανε καλα... " επαναλάμβανα ψιθυριστα, επρεπε να ηρεμησω απο... Οτι τέλος παντων είχα πάθει...

Αλλα, εκτος από το γεγονός, που μου ηταν δυσκολο να αναπνευσω, αντι να γινομαι καλυτερα, αρχισα να μην μπορω να σταθω και όρθια...

" ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.... ΑΠΛΩΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ... " ειπε και με πλησιασε σε αποσταση αναπνοης

" ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ... " ειπε και χαμογελασε... Με επιασε σφικτα από το μαλλι και μετα... Ολα σκοτεινιασαν....

" ΣΤΑΜΑΤΑ!!! " ακουσα μια φωνη, μια οικεια φωνη.... Την φωνή της Δημητρας.....

Κατευθείαν ανοιξα τα ματια μου...

Αντικρισα ολους μου τους φιλους... Ολοι τους μεσα σε ένα τεράστιο κλουβι με σκουριασμενα κάγκελα... Ειμαστε πανω σε ενα πλοιο... Για την ακρίβεια στο πλοιο του Αλέξη ....

Πηγα να τρεξω προς το μερος τους.... Αλλα οι χοντρες αλυσιδες, που ηταν τυλιγμενες γυρω μου, με κρατουσαν δεσμια στο καταρτι...

"ΕΔΩ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ... ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ... " ειπε και κρατουσε στα χερια του, ενα μεγαλο μπουκαλι... Αρχισε να ριχνει το υγρο περιεχόμενο του, γυρω απο το κλουβι και πανω στα παιδιά.... Μα καλα... Τι κανει;;;... Τι ειναι αυτο το πραγμα;;;;

Μολις εριξε και την τελευταία σταγονα, ηρθε προς το μερος μου... Στο χερι του κρατουσε ενα σπιρτο.... Ωωχχ οχι.... Πετρέλαιο , ηταν αυτο, με το οποιο τους περιελουζε.....

Αναψε το σπιρτο ακριβως απο διπλα μου, στο καταρτι, το κρατησε μπροστα από το προσωπο μου.

Ενα χαμογελο γεματο ικανοποίηση υπηρχε στα χειλη του...

"ΑΥΤΟ ΕΔΩ... ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ..... " ειπε, δείχνοντας μου το σπιρτο.

" Φου! " φυσηξα και εσβησα το σπιρτο...

Που πρέπει να τον εκανε εξαλλο... Πεταξε με δύναμη το σπιρτο κατω και εφυγε μπαίνοντας στην καμπινα του Αλεξη...

Εκλεισε την πορτα δυνατα....

Αμεσως η αλυσιδα με την οποία ημουν δεμενη... Εξαφανιστηκε....

Ετρεξα προς τα παιδια...

Ε-"Πως ειστε;;; " ειπα, καθως εψαχνα να βρω την πορτα, αλλα πουθενα δεν υπήρχε πορτα....

Δ-" Το κλειδι ειναι πανω του... "

Ε-" Το κλειδι που ξεκλειδωνει τι;;;; Αφου δεν υπαρχει πορτα.."

Δ-"Το κλειδί το χρειαζόμαστε για να κλειδώσουμε " ειπε η Δημητρα, αλλα δεν με κοιταζε στα ματια, κοιταζε το κενο...

Ε-" Να κλειδωσουμε τι;;; " ρώτησα, προσπαθώντας να αγνοήσω, την περίεργη συμπεριφορά της.

Τοτε απάντησαν ολοι μαζι..

" αυτον απ'εξω"
"αυτον απ' ΕΞΩ"
"ΑΥΤΟΝ ΑΠ' ΕΞΩ "

Ελεγαν, ολοι μαζι σαν υπνωτισμενοι... Ειχαν ακουμπήσει το κεφαλι τους αναμεσα στα κάγκελα, καθως δυναμωναν την ένταση της φωνής τους...

Περπατησα δυο βηματα πισω, σαστισμενη... Τι τους ειχε κανει;;;

Διπλα απο το κλουβι, αλλα αρκετα πιο μακρια, βρισκονταν τα ξιφη μας. Αρπαξα το δικό μου και ετρεξα προς την καμπινα του Αλεξη

Ανοιξα σιγα σιγα την πορτα, κρατώντας το ξιφος κοντα μου, έτοιμη να επιτεθω.

Το δωματιο ηταν βυθισμενο στο σκοταδι. Εκτος απο ενα μερος, στο βαθος του δωματιου, πανω στο ξυλινο τραπεζι ηταν αφημενο ενα βιβλιο. Οι κουρτινες ηταν τοσο τραβηγμενες, ωστε να φαίνεται μονο το βιβλιο και ελαχιστα το τραπεζι.

Πηγα σιγα σιγα προς το τραπεζι, κοιτώντας συνεχως γυρω μου..

Πηρα το βιβλιο στα χερια μου... Ηταν ανοιγμενο σε μια σελιδα που εγραφε:

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Εγραφε σαν τιτλος και απο κατω, ειχε μια εικονα

Εριξα μια ματια, για να δω.... Το δαχτυλίδι.... Αυτο με τα δυο φιδια που το ένα τρώει την ουρα του αλλου.... Το δαχτυλίδι του Στελθιαλ.... Πηγα παρακάτω, για να δω τι γραφει...

Το κλειδι του ΘΑΝΑΤΟΥ αυτο ειναι το ονομα που έχει επικρατήσει.

Ομως η ονομασια, το αδικει, γιατι το κλειδι αυτο, το Ζηθιελ, δεν παίρνει μονο ζωή, αλλα και την ξαναδινει...

Το κλειδι υπακουει στις επιθυμιες του κατοχου του.

Εκει που διαβαζα τις πληροφορίες, ακουσα ενα ηχο σαν να.... Σαν να καίγεται κατι!!!!!

Μολις το συνειδοποιησα, γυρισα, για να δω, οτι γυρω απο το κλουβι μαινεται λυσασμενη φωτια...

"ΟΧΙ!!! " φωναξα, με ολη την δυναμη μου... Καθως ετρεξα κοντα τους

Τοτε, αρχισα να ακουω φωνές... Φωνες που φανερωναν πονο....
Κραυγες και ουρλιαχτα....
Δεν ζηταγαν βοήθεια............ Δεν ειπωθηκαν τελευταία λογια....
Μονο φωνες....
Μονο ουρλιαχτα....
Μονο κραυγές....

Εβλεπα.... Μπροστά στα ματια μου.... Τους φιλους μου... Να καίγονται ζωντανοι....

Δεν μπορουσα να
σταθω ορθια.... Επεσα στα γονατα...

"Ααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!! " ΟΥΡΛΙΑΞΑ τόσο δυνατά που ο λαιμος μου πονεσε,ενώ άνοιξα τα μάτια μου.

" Ηρεμησε, ηρεμησε, ηταν απλά ένα ονειρο"
ακουσα μια φωνη και αισθανθηκα καποιον, να με αγκαλιάζει σφικτα. Δεν χρειαζόταν να κοιταξω, για να καταλαβω ποιος ηταν....

Ε-"Δημητρα.... Εισαι ζωντανη! " ειπα και την αγκάλιασα πιο σφικτα για να σιγουρευτω, οτι ειναι αλήθεια.

Τοτε κοιταξα και ειδα, πως ολα τα κοριτσια ειχαν μαζευτει γυρω απο το κρεβατι μου.

Ε-" Ειστε ζωντανες! ... Ειστε καλα! "
ειπα, χρωματιζοντας με χαρουμενο τονο την φωνη μου.

Λ-" Εμεις καλα ειμαστε... Για εσενα δεν παίρνω όρκο... " ειπε η Λενα, που προσπαθουσε να καταλαβει, γιατι συμπεριφερομουν ετσι.

Ε-" Εεε... Αφου με ξερετε.... Ποτε δεν παω καλα... " ειπα με ενα τεταστιο, αμηχανο χαμογελο..... Δεν ηξερα, αμα ήθελα να τους πω, για τον εφιαλτη.

Α-" Ναι, αλλα τωρα συμπεριφερεσαι, ακομα πιο περιεργα "

Μ-" Πραγμα που δεν πιστευα, οτι γίνεται " συμπλήρωσε την προταση της Αλικης, η Μαρία και μας εκανε να γελάσουμε.

Ρ-" Ελα λοιπον, πες μας, τι συνεβει;;;;; "

Hey ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ!!!!!!!! ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ.... ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΥΠΕΡΟΧΑΑΑΑΑ!!!!!!

Πως σας φανηκε το σημερινο κεφάλαιο; ....

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ που το διαβασατε, τωρα θα εβαζα καρδουλες και φιλακια, αλλα δεν εχω αυτα τα supersweet emoji's..... Οποτε <3<3<3*****<3<3<3 και ναι, μην αναρωτιέστε αυτα ειναι μια προσπάθεια μου, να κανω καρδουλες......

Μεχρι την επόμενη φορα....... Φιλακια ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ <3