Δ-"Ποιος ηταν αυτος παλι;;;!! " ρωτησε η Δημητρα αγανακτισμενη! Δεν ειχε αδικο! Ακομα δεν ξεφορτωθηκαμε την Λενθα και μας ηρθε η καινούρια έκδοση του Βολτρεμορτ!!!

Μ-" Ποιος ή τι;; " σχολιασε η Μαρια και με εβαλε σε σκεψεις.

Α-" Τα ειδατε τα δοντια του;;;! " ειπε η Αλικη, ελαφρα αηδιασμενη.

Ρ-" Ναι! Ηταν κιτρινα και σε κάποια σημεία μαυρα! Γιατι ομως, να ειναι ετσι τα δοντια του;;!! " ειπε η Ρανια απορημενη.

Λ-" Γιατι δεν ειχει καλο οδοντίατρο " απαντησε η Λενα, δηθεν σοβαρα

Ρ-" Λες;;Μα καλα! Ποσο αχρηστος ο οδοντίατρος;;! " συνεχισε την συζήτηση η Ρανια, με ενα τονο ειρωνειας, να διακρίνεται στην φωνη της.

Η Λενα πηγε να απαντησει, αλλα την εκοψα

Ε-" Σοβαρά θα το συζητησετε αυτο;;;!! " ρωτησα και τις δυο. Με κοιταξαν με βλεμμα 'οτι θελω θα κανω' και οι δυο και πηγαν να μιλησουν, αλλα τις διεκοψε ο Σερνον

Σ-" Οτι και να ειναι, δεν θα ασχοληθουμε με αυτο τώρα " ειπε και έκανε μια παυση, κοιταζοντας μας ολους και συνεχισε

Σ-" Τώρα θα γιορτασουμε την εξορία της Λενθας και την απελευθέρωση μας!!! " ειπε καταενθουσιασμενος και φωνες επιδοκιμασιας, ακουστηκαν, απο ολους τους μικρους μας φιλους.

Σ-" Τελεια! Ας αρχισουμε την προετοιμασία! " ειπε και ολοι άρχισαν να πηγαινουν σε διαφορες κατευθυνσεις, σαν να ηξεραν ακριβως τι να κανουν!

Ο Καπιελ, ο Σερνον και δυο ακομα που δεν γνωριζα, κατευθυνθηκαν προς τέσσερις μεριες, τοσο μακρια, ωστε να μπορουμε να τους διακρινουμε, αλλα με κάποια μικρη δυσκολια. Ο Σερνον πηγε προς την ανατολη, ο Καπιελ προς τον νότο και οι αλλοι δυο μικροι μας φιλοι, στον βορα και στην δυση. Εβγαλε απο τις τσεπες του, ο καθενας τους, ενα μικρο μπουκαλακι. Το καθενα ειχε διαφορετικο χρωμα.

Ο Σερνον ειχε σκουρο μπλε, ο Καπιελ ειχε βαθυ κοκκινο, πορφυρο, το ενα απο τα δυο πλασματακια που δεν γνωριζα ειχε κίτρινο και το αλλο ενα γλυκο απαλο πορτοκαλί

Σ-"ΤΩΡΑ"φωναξε ο Σερνον και ριξανε, ταυτοχρονα, το υγρο, που περιείχαν τα μπουκαλάκια τους.

Τοτε, αφου το περιεχομενο του μπουκαλιου, ακουμπησε το χωμα, αρχισε να περνει ανηφορικη φορα και να περικυκλώνει τον κόσμο στον οποιο βρισκομαστε!

Εβλεπα τα χρωματα να φτανουν ψηλα, ηταν σαν αγγιζαν τον ουρανό! Το σκουρο μπλε ενωθηκε με το κιτρινο το γλυκο απαλο πορτοκαλι και το βαθυ κόκκινο τα ακολουθησαν στην ενωση. Ολα μαζι πλεον, αρχισαν να αναμειγνιονται και στο τελος το χρωμα που δημιουργησαν ηταν ενα φωτεινό λευκο. Το θεαμα ηταν πανεμορφο!

Ο Σερνον γυρισε και μας κοιταξε και αρχισε να έρχεται προς το μερος μας

Ε-"Τι ειναι αυτο;;; " τον ρωτησα, χωρις να μπορω να πάρω τα ματια μου, απο το πανέμορφο φως, που μας περιτρυγιζε.

Σ-" Ειναι, ας πουμε, ενας μανδυας προστασίας, ετσι ωστε να μην μας απηλησει ο σαπιοδοντιας" ειπε ο Σερνον και γελασαμε ολοι.

Σ-"Θέλετε να πατε να ξεκουραστητε;;; "

Ε-" Μα... Δεν θελετε βοήθεια, για την προετοιμασία;; "

Σ-" Οχι, ουτως ή άλλως θελουμε να σας κανουμε έκπληξη! Για εσας γίνεται η γιορτη, που μας βοηθησατε να ελευθερωθουμε!" μας ειπε με το γλυκο του χαμογελο και συχεχισε

Σ-"Να εκει θα πατε" μας ειπε και εδειξε με το τεντωμένο του δάχτυλο ενα, οχι παρα πολυ ψηλο, αλλα τοσο ψηλο ωστε να μας χωραει, χωρις να σκύβουμε, σπιτι. Ειναι φτιαγμενο απο πετρα, χρωματισμενη ομως, εχει ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου, να στολιζουν τους τοίχους του. Η σκεπη ειναι ολολευκη.

Ε-"Ευχαριστουμε πολυ Σερνον!" ειπα, καθως κοιταζα τον Σερνον με ενα χαμογελο.

Δ-"Ναι, ευχαριστουμε πολυ" ειπε γλυκα η Δημητρα

Σ-"Δεν ειναι τιποτα"

Α-"Πως δεν ειναι τίποτα!!! Μετα την νυχτα στο μπουντρούμι, η ξεκουραση, μας ειναι απαραίτητη"

Ρ-"Ναι εχει δικιο η Αλικη. Τι σκληρο που ηταν το εδαφος! " ειπε η Ρανια, πιανοντας την μεση της και εχοντας μια έκφραση ενοχλησης, στο προσωπο της.

Λ-" Ναι, αλλη φορα να ζητησουμε να μας κλεισουν, σε πενταστερο μπουντρούμι " ειπε η Λενα και έδωσε, μια ακομα ευχάριστη νότα, στην ατμόσφαιρα.

Σ-" Ωραια! Πηγενεται ομως, γιατι πρεπει να ετοιμασουμε την γιορτη " ειπε και μας εκλεισε το ματι, καθως εφευγε, να παει, να βοηθησει τους φιλους μας.

Ετσι λοιπον, κατευθηνθηκαμε ολοι μας, στο πολυχρωμο σπιτι.

Η πορτα ηταν μεγαλη και ειχε σχημα ημικυκλιου. Το χρωμα της ηταν το κοκκινο της φωτιας, το στρογγυλο της πομολο ηταν λαμπερο χρυσο. Ηταν ακριβως στο κεντρο. Την πορτα στολιζαν πολυτιμες πετρες. Διαμαντια και σμαραγδια βρισκονταν σε τυχαίες θεσεις.

Αποφάσισα να σταματησω να θαυμαζω το εξωτερικο του σπιτιου και να μπω να δω πως ειναι στο εσωτερικό!

Μολις αγγιξα το πομολο οι πολυτιμες πετρες αρχισαν να........ Κινούνται;;;!!!

Οι πολυτιμες πέτρες σχηματισαν μια λεξη.

"ΣΙΕΝΤΟ"

Τι στο καλο ειναι αυτο τωρα;;;!!!! σκεφτηκα καθως κοιταζα την λεξη

Δ-"Τι ειναι το 'σιεντο' " αναρωτηθηκε η Δημητρα.

Α-" Λετε να είναι γρίφος " ρωτησε η Αλικη, κοιταζοντας επιμονα την λεξη. Ενω εγω σκεφτομουνα, 'Οχι Αλλους Γριφους!'.....

Ρ-" Λετε να ειναι ενα ειδος βρισιας;;;! Ισως να επρεπε να μιλησουμε πρωτα ευγενικα, για να δεχτει να μας ανοιξει!!! "ειπε την ιδεα της η Ρανια.

Λ-" Να μιλησουμε......... Στην πορτα!! " επανελαβε καποια απο τα λογια της Ρανιας η Λενα, για να δει αν ακουσε καλα.
Ρ-" Ναι " ειπε η Ρανια, τελειως φυσιολογικά.

Λ-" Μηπως να της φτιαξουμε και κανα καφε;;; " ρωτησε τελειως ειρωνικα η Λενα.

Ρ-" Ναι, αλλα πως θα ξέρουμε πως τον πινει;; " ρώτησε τελείως σαρκαστικά η Ρανια.

Λ-" Αφου θα της μιλησουμε! " ειπε ειρωνικα, αλλα και επιθετικά, η Λενα.

Τι γίνεται με αυτες τις δυο σημερα ;;;;; Τι είναι η παγκοσμια μερα 'Θα Σου Χώσω Μπουνια';;!

Πηγα να μιλησω, αλλα εκεινη την στιγμη, ακουσα την φωνη της Δημητρας

Δ-" Κορίτσια ηρεμηστε! Ολοι ειμαστε κουρασμενοι, αλλα μαλλον εσεις το εκδηλώνεται πιο πολυ από ολους! Μόλις μπουμε μεσα θα πεσετε κατευθείαν για υπνο! "ειπε η Δημητρα αυστηρα, κοιταζοντας και τις δυο.

Τοτε η Λενα και η Ρανια κοιταχτηκαν για καποια δευτερόλεπτα και μετα..... Έσκασαν στα γελια.

Οταν το ειδα αυτο ανακουφιστηκα και χαμογελασα.

Δ-" Τι γελάτε βρε κυκλοθυμικα της κοινωνιας;;;; Αντε μην πω τιποτα χειρότερο " ειπε η Δημητρα ελαφρα εκνευρισμενη, αλλα μπορουσα να καταλαβω, οτι προσπαθουσε να κρυψει το χαμόγελο της.

Η Λενα την κοιταξε και σταμάτησε να γελαει, για να μιλησει.

Λ-" Οτι πεις" εκανε μια παύση, γιατί προσπαθουσε να κρατησει τα γελια της και συνεχισε

Λ-"Μαμα " ειπε και λυθηκε παλι στα γελια.

Αρχισαμε ολοι να γελάμε, εκτος απο την Δημητρα, που την κοιταζε με το δολοφονικο της βλεμμα.

Λ-" Αυτο ακριβως το βλεμμα εχει η μαμα μου, οταν δεν στρωνω το κρεβατι μου " ειπε και η Δημητρα πλεον, οσο και να ηθελε να την σκοτωσει, πριν λιγα δευτερόλεπτα, αρχισε να γελαει, οπως και ολοι οι υπόλοιποι.

Καθως γελαγαμε ακουσαμε την φωνη του Σερνον

Σ-" Γιατι γελατε;;;; " ρώτησε ο Σερνον, καθως μας κοιταζει με βλεμμα 'Τι πινετε και δεν μας δίνετε;;;'

Α-" Τιποτα το σπουδαιο" ειπε η Αλικη που ειχε σταματησει να γελαει, πρωτη απο ολους.

Μ-"Σερνον, τι σημαίνει αυτη η λεξη;;; " ρώτησε η Μαρια, δείχνοντας την σχηματισμενη λεξη, στην πορτα.

Σ-" Στην γλωσσα μας σημαινει 'καλωσορίσατε' " μας απαντησε ο Σερνον.

Ε-" Αααα! Το εχετε αντι για χαλακι;;;!!! " ρωτησα ενθουσιασμενη, για την πρωτοπορία.

Δ-" Για μια στιγμη τρομαξα! " ειπε η Δημητρα και με κοιταξε με γουρλωμένα ματια και εβαλε το δεξι της χερι στην καρδια, επειτα συνεχισε

Δ-" Νόμιζα, οτι σημερα δεν θα πεταξεις βλακεια, αλλα πάλι καλά, δεν εσπασες την παραδοση" ειπε, ενω εγω την κοιταζα δηθεν προσβεβλημενη. Ολοι οι υπόλοιποι, βέβαια, γελαγανε. Μετα απο λιγα δευτερόλεπτα, δεν αντεξα και αρχισα και εγω να γελαω.

Σ-"Παιδια, εγω τωρα πρέπει να σας αφησω " ειπε και μας χαιρέτησε, καθως εφευγε προς τα δεξια μας.

Τοτε γυρισα και αντικρισα την πορτα, ακουμπησα, για μια ακομα φορα, το χερουλι και το γυρισα δεξιοστροφα.

Τοτε ακουστηκε ενα μικρο 'κλικ' και η πορτα ανοιξε.

Το πρωτο που αντικρισα ηταν δυο μεγαλες πορτες και αυτες σε σχημα ημικυκλιου.

Η δεξια ηταν απο ασημι και η αριστερη απο χρυσο. Τα στρογγυλα τους πομολα ηταν ακριβως στην μεση.

Α-"Τι μερος ειναι αυτο καλε;; Τα κρεβάτια λετε να ειναι φτιαγμένα απο ρουμπινια;;! " ειπε ο Αλέξης αστειευομενος, με αποτελεσμα ενα χαμόγελο να σχηματιστεί στα πρόσωπα ολωνων μας.

Πηγα στην αριστερη και γυρισα το πομολο, ανυπομονούσα να δω τι κρύβει αυτη η πόρτα!!!

Οταν άνοιξα την πορτα,φανηκε ενα μεγαλο δωματιο, ολόλευκο και διακοσμημένο με πινακες. Κοιταξα λίγο καλύτερα τους πινακες, ολοι τους αποικονιζανε χαρουμενες στιγμες, απο τα πλασματα που ζουσαν εδω. Για παραδειγμα, ενας απεικόνιζε, τρία μαζι να κρατανε ενα μεγαλο κύπελλο. Αμα εκρινες απο το πλατυ χαμογελο τους, φαίνονταν πολυ χαρούμενα.

Τα παιδια προχωρησαν πιο μεσα και ακουσα την φωνη του Αλεξη

Α-"Μου κανεις πλακα τωρα;;; " ακουγοταν έκπληκτος και ενθουσιασμενος. Κατευθύνθηκα προς τα παιδιά για να δω γιατι.

Και αντικρισα το γιατι

Δεκα μονα, αλλα μεγαλα κρεβατια, που αντι να ειναι φτιαγμένα απο σιδερο ή ξυλο, ειναι φτιαγμενα απο..... Ρουμπινια!!!

Το ενα ρουμπινι πανω στο αλλο!!! Δεν μπορουσα να σταματησω να το κοιταω με γουρλωμένα ματια!!!

Το κεφαλαρι ειχε ομοκεντρους κυκλους και στο κεντρο βρισκοταν ενα σμαραγδι.Αααα και σμαραγδι......!
Λογικα το κανανε για να σπασουν την μονοτονια του ρουνπινιου, σκεφτηκα και χαμογελασα.

Ολα τα κρεβατια ειχαν ακριβως το ιδιο 'σχεδιο' στο κεφαλαρι. Πανω απο τα ρουμπινια, στο μερος που ξαπλωνουμε, ειχε ενα στρωμα, που φαινοταν πολυ μαλακο και δυο μαξιλάρια, που και αυτα, φαινονταν πολύ απαλά. Στρωμενα με ολολευκα σεντονια.

Ε-"Παμε να δουμε τι εχει και η αλλη πόρτα;;;!!! "ρωτησα ενθουσιασμενη.

Δ-" Παμε Ντορα μικρη εξερευνητρια " ειπε ειρωνικα η Δημητρα.

Εγω προσπάθησα να την κοιταξω με δολοφονικό βλέμμα, αλλα σιγα μην μπορεσα,αρχισα να γελαω, καθως εβγαινα απο την αριστερη πορτα και ανοιγα την δεξια.

Η διακοσμηση ηταν ακριβως η ιδια με το αλλο δωματιο, για αυτο προχωρησα στο εσωτερικο του δωματιου, για να δω απο τι ειναι φτιαγμενα τα κρεβάτια.
Και ειναι φτιαγμένα απο........ Διαμαντια......!!!!

Το στρωμα και τα μαξιλαρια ηταν ακριβώς το ιδιο, με το διπλανο δωματιο, επισης ηταν στρωμενα το ιδιο.

Α-"Ειναι ΥΠΕΡΟΧΑ"φωναξε η Αλικη την τελευταία λεξη, μαλλον ειχε ενθουσιαστει πολυ που θα ξανακοιμοταν σε κρεβατι και οχι στο εδαφος....... Σε ενα μπουντρούμι...........

Τωρα που το σκεφτομαι και εγω ενθουσιασμενη ειμαι!

Ετσι ετρεξα και πηδηξα, πεφτοντας με την πλατη σε ενα κρεβατι! Ναι χειροτερη απο πενταχρονα!

Λ-"Ρε Εβελινα! Με τα βρώμικα ρουχα πανω στο κρεβάτι;;;;!!! Σηκω γρηγορα!!! " ειπε η Λενα και με κοιταζε αγρια.

Δ-" Τωρα ποια ειναι η μαμα;;! " ειπε η Δημητρα που πηρε την 'εκδίκηση' της. Δεν μπορεσα να κρατηθω, εσκασα στα γελια, όπως και ολοι οι υπόλοιποι, εκτος απο την Λενα, που την κοιταζε με απαξιωτικο υφακι.

Λ-" Καποια στιγμη θα κοιμηθεις.... Αμα σε πιασω στα χερια μου, δεν θα ξαναξυπνησεις" ειπε η Λενα που προσπαθουσε να συγγρατησει το χαμόγελο της.

Δ-"Ασε ρε " της ειπε και εκλεισε το ματι.

Η Λενα πηγε να μιλησει, αλλα την διεκοψε η Αλικη.

Α-" Εγω λεω να χωρισουμε τα δωματια. Λεω εμεις τα κορίτσια να μεινουμε εδω και τα αγόρια να πανε διπλα. Συμφωνείτε;;; "

Μ-" Ναι Αλικη και εγω το ιδιο σκεφτόμουν! " ειπε η Μαρια κοιτάζοντας την Αλίκη.

Μαρκος-" Οτι πει το κοριτσι μου" ειπε και πηρε στην αγκαλιά του την Μαρια, δινοντας της ενα φιλι, στο μέτωπο.

Chris-"Ενταξει, ας παμε στο διπλανό δωμάτιο " ειπε και πηγε κοντα στη Λενα, έπειτα μίλησε

Chris-" Μπορώ να εχω ενα φιλακι για το δρομο;;; " την ρωτησε σηκωνοτας το ενα φρυδι.

Λ-" Το θες πολύ;;; " ρωτησε παιχνιδιαρικα η Λενα.

Chris-" Εσυ τι λες;;; " ρωτησε με τον ιδιο παιχνιδιαρικο τονο.

Λ-" Αντε, να σου κανω την χαρη" του ειπε και του εδωσε ενα φιλί στο μάγουλο. Εκεινος χαμογελασε και αρχισε να κατευθυνεται ξανα προς το μερος της πορτας, εκει που ηταν ο Mike, ο Αλέξης, ο Μανος και τωρα ερχοταν και ο Μαρκος.

Μανος- "Αντε, πάμε να ξαπλωσουμε" ειπε και βγηκε πρωτος απο την πορτα. Ετσι απλα;;;;;;;; Χωρίς να πει τιποτα στην Δημητρα;;;;;; Τι εγινε;;;;; Γυρισα να κοιταξω την Δημητρα, που το προσωπο της, ηταν τελειως ανεκφραστο. Ωωχχ!!! Οταν η Δημητρα δεν εκφραζει τα συναισθήματα της, σημαινει, πως δεν θέλει κανενας να ξερει τι αισθάνεται και για να μην θελει να ξερει κανενας τι αισθάνεται, σιγουρα, δεν ειναι κατι καλο!

Ο Mike κοιταξε την Αλίκη και της χαμογελσε. Γυρισα να δω την αντιδραση της Αλικης και είδα, πως χαμογελουσε......... Αααα, ωστε έτσι Αλικακι! Εχουμε να πουμε πολλα! Σκεφτηκα και χαμογελασα.

Απο τις σκεψεις μου με έβγαλε η φωνη του Αλεξη

Α-"Παμε λοιπον, να σας αφησουμε να ξεκουραστητε" ελεγε, καθως μας κοιταζε χαμογελώντας , τελευταία κοιταξε εμενα. Νομίζω, πως με κοιταξε λιγο παραπανω απο τα αλλα τα κοριτσια....... Ωχου μωρε Εβελινα, τι βλακειες σκέφτεσαι!!! Ειπα στον εαυτο μου και ταρακουνησα ελαφρα το κεφαλι μου, λες και αν εκανα, αυτη την κινηση, οι σκέψεις, θα εφευγαν απο το μυαλο μου.

Μολις εφυγαν, κλεινοντας την πορτα, η καθεμια μας, επιασε απο ενα κρεβάτι.

Μ-"Κορίτσια δεν ξερω για εσάς, αλλα δεν θελω να ξαπλώσω με αυτα τα βρομικα ρουχα, σε αυτα τα ολοκαθαρα σεντονια" ειπε η Μαρια, κοιταζοντας τα ρούχα της.

Μολις το ειπε, στα κρεβάτια που ειχαμε διαλέξει, εμφανιστηκαν καθαρα ρουχα.

Στο κρεβατι της Μαριας υπηρχε ενα απλο, αλλα πανέμορφο κοντο ροζ νυχτικο.

Η Δήμητρα σηκωσε την δικη της πιτζαμα, ηταν πολυχρωμη και ειχε διαφορα σχεδιακια πανω, κυριως λουλουδάκια. Ηταν σορτσάκι και μια μπλουζα, οχι τιραντε, αλλα το μανίκι, δεν ηταν πολυ μακρυ.

Η Λενα, ειχε μαυρο σορτακι και μαυρη τιραντε μπλούζα, η πιτσαμα της εμοιαζε πιο πολυ με ρουχα!

Η Αλικη, ειχε και εκεινη το ιδιο στιλ με την Λενα, μονο που το δικο της χρωμα ηταν κιτρινο.

Η Ρανια ειχε ηδη φορεσει την δικια της πιτζαμα, που ηταν κοκκινη τιραντε μπλούζα και το σορτακι μαυρο.

Τελος, γυρισα στο κρεβάτι μου, να δω πως ειναι η δικια μου η πιτζαμα. Ηταν όπως της Λενας και της Αλικης, σορτσακι και τιραντε μπλούζα, ίδιου χρώματος, που ηταν και το αγαπημένο μου!!!! Σκουρο μπλε!!!

Βαλαμε γρηγορα της πιτζαμες μας.

Ε-"Που θα κοιταχτουμε;;;;; "

Μολις το ειπα, ο απέναντι τοιχος εγινε ολος.... Καθρεφτης....!!!

Ποσο το λατρεύω αυτο το μερος!!!!!

Οι πιτζαμες, μας πηγεναν τοσο πολυ, που ηταν λες και ειχαν φτιαχτει, αποκλειστικά για εμας!!!

Επειτα, καθισαμε ολες σε ενα κρεβάτι, νομιζω ήταν της Δήμητρας.

Ε-"Λοπον...... Τι παιζει με τα παιδιά ;; " ρωτησα τα κορίτσια

Η Μαρια χαμογελασε γλυκα, ενω ειχε αρχισει να κοκκινίζει λιγο

Μ-" Εεεε.... Να ο Μαρκος ειναι τοσο....... Γλυκουλης! " ειπε και το χαμογελο μεγάλωσε

Ε-" Ωωωω.... Ειστε τοσο γλυκο ζευγαρακι" ειπα αυτό που σκεφτομουνα

Η Μαρια το μονο που εκανε ηταν να συνεχιζει να χαμογελάει, λες και δεν ακουσε λεξη, απο αυτά που ειπα. Δεν ειχα πει ομως και κατι καινούριο.

Λ-"Και ο Chris ειναι οτι μου αρέσει σε ένα αγόρι! Ααχχ αυτος ο δυναμισμός! " ειπε κοιτώντας το κενό, με ενα ονειροπολο βλεμμα στα ματια της.

Το μονο που εκανα ηταν να χαμογελασω, ηξερα, οτι και να μιλαγα, δεν θα με ακουγε.

Ετσι κοιταξα την Αλικη, η οποια κοιταζε το πατωμα.

Ε-" Αλικη εσυ;;;; "την ρωτησα, τραβώντας την προσοχη της.

Α-" Τι εγω;;;; "ρωτησε

Ε-"Ολες ειδαμε το χαμογελο που χαρισες στον Mike και θυμάμαι πολυ καλα, οτι με τον Mike κοιμηθηκατε αγκαλίτσα, στο μπουντρούμι!" της ειπα έχοντας σηκώσει το ενα φρύδι.

Α-"Πρωτον, του χαμογελασα για να ειμαι ευγενικη. Δεύτερον, κρυωνα στο μπουντρούμι και έπρεπε με κατι να...... σκεπαστω... "

Ε-" Και ο Mike τι ηταν;;;; η εξυπνη κουβερτα!!! " ειπα και αρχίσαμε να γελαμε.

Α-" Καλα... Καλα... Μπορει να μου αρεσει, αλλα πολυ λιγο.... " παραδεχτηκε τα συναισθήματα της με ενα φωτεινο χαμογελο, να στολιζει τα χειλη της και τα μαγουλα της, εγιναν κατακοκκινα!

Χαίρομαι τοσο πολυ για τα κορίτσια. Τους αξιζουν τα καλυτερα!!!

Τοτε θυμήθηκα την ψυχροτητα του Μανου, απεναντι στην Δημητρα και γυρισα να την κοιταξω.

Ειχε ενα ψευτικο μεγαλο χαμογελο στο πρόσωπο της.

Ε-"Τι εγινε με τον Μανο;;;; " την ρωτησα, για να δω, τι ειχε συμβεί

Δ-" Τιποτα. " ειπε ξερά και συνεχισε

Δ-" Πως λετε να ειναι η 'Γιορτη' που μας ετοιμάζουν;;;; " ειπε προσπαθωντας να αλλαξει θεμα. Αποφασισα να μην την πιεσω.

Ε-" Πραγματικα ανυπομονώ! " ειπα και κοιταξα τα κορίτσια που συμφωνησαν μαζι μου, κουνώντας καταφατικα το κεφάλι τους.

Τοτε η Ρανια τεντωσε τα χερια της και μιλησε

Ρ-" Κορίτσια δεν ξερω για εσας, αλλα εγω παω να κοιμηθω" ειπε και πηγε προς το κρεβάτι της.

Το ιδιο καναμε και εμεις. Επειτα απο λιγο ειχαμε αποκοιμηθει ολες.

.............. Ο χρονος περασε..........

Αισθανθηκα ενα ελαφρυ σκουντηγμα στον ώμο, ανοιξα σιγα τα ματια μου, για να δω την Δημητρα απο πανω μου, με ενα χαμογελο.

Κοιταξα, για να δω ολα τα κορίτσια ξυπνια να κάθονται στο απεναντι κρεβάτι.

Ε-"Ποση ωρα κοιμάμαι;; " ρωτησα τριβοντας τα ματια μου και σηκωθηκα ορθια, για να παω στο κρεβάτι με τα κορίτσια.

Λ-" Περισσότερο και απο την ωραια κοιμωμενη! " ειπε πειραχτηκα η Λενα.

Της χαμογέλασα και παρατηρησα πως φοραγε τα ρούχα της, αλλα ηταν καθαρα! Δεν ειχαν ουτε χωματα, ουτε τιποτα, απο αυτα που ειχανε πριν! Πηγα να την ρωτησω, αλλα με προλαβε

Λ-" Δεν ξερω πως, απλα σηκωθηκα και τα βρηκα καθαρα! " ειπε, απαντώντας στην απορία μου, που ουτε καν ειχα διατυπωσει.

Ε-" Αααα" ηταν το μόνο που ειπα.

Δ-"Παλι πλουσιο λεξιλογιο χρησιμοποιεις;; " μου ειπε η Δημητρα ειρωνικα.

Ε-"Αλήθεια τωρα........ Νομιζεις οτι με ταπωσες;;" της ειπα με ενα sassy υφακι και σκασαμε στα γελια. Αυτη την ατακα, την χρησιμοποιώ, καθε φορα που δεν εχω τι αλλο να πω και αυτο, το ειχανε παρει χαμπαρι τα κορίτσια και με δουλεύανε.

Ε-"Λοιπον, τι λετε, παμε να χτυπησουμε στα αγορια, για να παμε επιτέλους εξω" ειπα, αφου ειχαμε ντυθει ολες. Με ειχε φαει η περιέργεια, να δω τι εχουνε ετοιμασει οι φιλοι μας!!!

Την στιγμη που το ειπα, ακουσα την πορτα να χτυπαει τρεις φορες.

Α-"Κορίτσια ειστε ετοιμες;;;" ακουσα την φωνη του Αλεξη

Ε-"Ναι, ερχομαστε" ειπα, καθως πηγαινα προς την πορτα, την οποια, ειχαν ηδη ανοιξει τα κορίτσια.

Μαρκος-"Παμε τοτε" ειπε, καθως επιασε αγκαζε την Μαρια και περπατησε προς την εξωπορτα.

Chris-"Έρχεσαι ομορφια μου; " ρωτησε, καθως ειχε σηκωσει το ενα φρυδι και χμογελαγε γλυκα στην Λενα

Η Λένα χαμογελασε και πηγε κοντα του, εκεινος την επιασε απο την μεση και την εφερε κοντα του.

Ο Mike απλωσε το χέρι του προς το μερος της Αλικης και χαμογελασε πλατια. Εκεινη για λιγα δευτερόλεπτα, κοιταζε το χερι του, μαλλον αναρωτιόταν αν έπρεπε να δεχτεί την χειρονομια του. Τελικα την δεχτηκε και έπιασε το χέρι του και προχωρησαν και αυτοι προς την πορτα.

Ο Μανος πηγε να παρει αγκαλια την Δημητρα, αλλα, μόλις αγκάλιασε την μέση της, εκεινη τραβηχτηκε και τον κοιταξε αγρια. Τοτε, φανηκε το προσωπο του Μανου, να σκοτινιαζει, απο συναισθηματα που στεναχωρουν την καρδια.

Δεν θα εχουμε καλα ξεμπερδεματα με αυτούς, σκεφτηκα και δαγκωσα το κατω χείλος μου.

Α-"Τι γίνεται με αυτους τους δυο;; " ρωτησε ο Αλεξης

Ε-" Δεν ξερω" ειπα, χωρις να παρω τα ματια μου απο πανω τους, επειτα γυρισα να κοιταξω τον Αλεξη, που ειχε ηδη το βλέμμα του πανω μου και συνεχισα

Ε-"Εισαι μεγαλη κουτσομπολα" του ειπα και γελασα

Α-"Σε παρακαλω" ειπε κάνοντας μια παυση και εβαλε το ενα του χερι στην καρδια, δειχνοντας και καλα, οτι το σχόλιο μου τον προσέβαλε βαθιά.

Αυτο με εκανε να γελάσω ακομα περισσότερο.

Α-"Αν θες να ξέρεις, λέγεται κοινωνικό ενδιαφέρον " μου ειπε και γελασα δυνατα.
Με αποτέλεσμα τα παιδια να γυρισουν να μας κοιταξουν και τους δυο, γιατι πλεον και ο Αλεξης ειχε αρχισει να γελάει... Εεε.... Βέβαια, βλεποντας με να γελαω, σαν το χαζο, πως να μην γελάσει.

Ρ-" Γελάκια ακουω..... Ακομα δεν αρχισε η γιορτη....... Και εσείς διασκεδαζετε απο τωρα" ειπε η Ρανια και με κοιταξε με βλεμμα 'δεν μας τα ειχες πει αυτα'

Α-"Εεε, αμα εχεις καλη παρεα παντα περνας καλα! " ειπε ο Αλεξης και μου εκλεισε το ματι. Τοτε, χωρις να το καταλαβω, χαμογελασα και αισθανθηκα το χερι του να σφίγγει το δικο μου. Για μερικα δευτερόλεπτα, δεν αντέδρασα και πηγε να τραβηχτεί, αλλα τοτε, εσφιξα και εγω τα χερια μας.

Πηγε να μιλησει, αλλα τον διεκοψε το γεγονος, οτι η πορτα ανοιξε μονη της.

Πήγαμε πιο κοντα στα παιδια και στην πορτα, για να βγουμε εξω.

Κοιταξα με ενθουσιασμο, για να δω τι θα αντικρισω αλλα.......... Το μονο που ειδα ηταν.......... Σκοταδι........ Αρχισα να σκεφτομαι τα χειρότερα....... Μεχρι που ακουσα μια γνωστη ψηλη φωνη, ηταν του Σερνον

Σ-"ΤΩΡΑ "φωναξε!

Και τοτε, κατι που εμοιαζε με πυροτεχνηματα, φωτισε τον ουρανο, αυτου του κοσμου.

Τα πυροτεχνηματα, ειναι πολύχρωμα και ειδα, πως σχηματισαν δυο λεξεις

'ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ'

Το καθε γραμμα εχει ολα τα χρωματα του ουρανιου τόξου! Ειναι πανέμορφο!!!!!!!!

Οι λεξεις φαίνεται να κινούνται..... Οπως τα κυμματα στην θαλλασα....... Ειναι μαγευτικο θεαμα......

Σ-"Λοιπον..... " ειπε ο Σερνον, περιμενοντας εντυπώσεις

Ε-" Τι ομορφο θεαμα! " ειπα μαγεμενη, χωρις να μπορω, να παρω το βλεμμα μου, απο πανω του.

Σ-" Κοιτα λιγο εδω" ειπε και μου εδειξε την μπλούζα του.

Η μπλουζα του, ειχε τα ονοματα ολωνων μας, απο την παρεα!

Η μπλουζα ηταν λευκη, έτσι ώστε να φαίνονται καλυτερα τα χρώματα των ονομάτων.

Το δικο μου ειχε μπλε σκουρο χρωμα (τι αλλο...!), του Αλεξη κοκκινο βαθυ.

Της Αλικης κιτρινο, του Mike πράσινο.

Της Μαριας ροζ, του Μάρκου γαλαζιο.

Της Δήμητρας πορτοκαλι, του Μανου γκρι.

Της Λενας μοβ, του Chris μαυρο και της Ρανιας τρικουαζ

Τα χρωματα συνδιαζονταν υπεροχα μεταξυ τους.

Ε-"Τι γλυκο...... "
πηγα να μιλησω, αλλα η ενθουσιασμενη φωνη του Σερνον με διεκοψε

Σ-" ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΛΑΤΕΣ ΠΑΙΔΙΑ!!! " φωναξε

Μολις γυρισανε οι φιλοι μας τις πλατες τους, ειδαμε, πως ολοι ειχαν γραμμενο το ιδιο ακριβως :
'ΚΑΠΟΤΕ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ...... ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ........'

Τι ομορφα λογια......

Ε-" Ολα οσα κανατε για εμας....... Ειναι....... Υπεροχα...... Δεν ξερω τι να πω, εχω μεινει αφωνη..... " ηταν οι μονες σκεψεις που περασαν απο το μυαλό μου.

Γυρισα να κοιταξω τα παιδιά, αλλα ειχαν μεινει και αυτοι με το στομα ανοιχτο.

Σ-" Ειναι το λιγοτερο που μπορουσαμε να κανουμε" ειπε χαρουμενος ο Σερνον, εφοσον ολος ο κοπος τους αναγνωριστηκε.

Τοτε μιλησε ο Καπιελ

Κ-"Θελετε να πιείτε λιγο λεντρο" ειπε και με εκανε να πιστεύω, πως δεν ακουσα καλα.

Α-"Τι να πιουμε;;; " ρωτησε η Αλικη, αυτο που ακριβως σκεφτόμουν.

Κ-" ΛΕΝΤΡΟ "επανέλαβε για μια ακόμα φορα, αλλα πιο δυνατα και καθαρά, επειτα συνέχισε

Κ-" Ειναι το παραδοσιακο μας ποτο! " ειπε με ενα χαμογελο

Μ-" Αλήθεια;;! Και απο τι φτιαχνετε;;;; " ρώτησε η Μαρια.
Κ-" Απο θετικη ενέργεια! "ειπε ενθουσιασμενα.

Ρ-" Και......;;;;; " ρωτησε η Ρανια, για να μας αποκαλυψουν, τα κυρια συστατικα αυτου του ποτου.

Κ-" Τι και;; Δεν εχει και" ειπε παραξενεμενος από την ερωτηση της.

Πηγα να ρωτησω για τα κυρια συστατικα, αλλα επειτα, σκέφτηκα ολα αυτα που εχουμε συναντήσει τον τελευταίο καιρό, βουνα που γίνονται άνθρωποι, λιμνες που γίνονται πυλες, κρεβάτια απο ρουμπίνια και διαμάντια...... Και εφτασα στο συμπέρασμα, οτι ενα ποτο απο θετικη ενέργεια, δεν ειναι κάτι το αξιοπερίεργο.....

Ε-"Τελεια! Θα ηθελα πολυ να το δοκιμασω" ειπα και γυρισα να κοιταξω τα παιδια

Ε-"Εσεις παιδιά;;; "

Δ-" Γιατί οχι;; " ειπε η Δημητρα και μαλον, ηταν ακριβως, οτι σκέφτονταν και οι υπόλοιποι, γιατι κουνησαν καταφατικα τα κεφάλια τους.

Πηγαμε λοιπον και καθισαμε σε ενα τεραστιο, στρογγυλο, ξυλινο τραπεζι.

Η Δημητρα, ο Μανος, Εγω, ο Αλέξης, η Αλίκη, ο Mike, η Λενα, ο Chris, η Μαρία, ο Μάρκος και η Ρανια, καθησαμε ο ενας διπλα στον αλλον, και γυρω μας καθησαν οι γνωστοι και αγνωστοι φιλοι μας.

Μετα απο λιγο, κάποιος, εφερε ενα μεγαλο μπουκαλι που το περιεχόμενο του, ειχε φωτεινο κιτρινο χρωμα.

Ο Καπιελ γεμισε τα ποτήρια μας και δοκιμασαμε. Ειχε μια πολυ ιδιαιτερη γευση, για την ακρίβεια, αυτο που γευοσουνα δεν ειχε κάποια συγκεκριμένη γεύση, αλλα ηταν σαν να επινες υγροποιημενη χαρα, αισθανοσουν ενα ζεστο συναίσθημα να σε γεμιζει, οταν επινες.

Κ-"Λοιπόν... Πως σας φαίνεται;;;" ρωτησε ανυπομονα

Ε-"Ειναι.... Τοσο.... Μοναδικο.." ειπα, προσπαθώντας να περιγραψω τις σκεψεις μου.

Ρ-"Πραγματι.... Ειναι... Απερίγραπτο... " ειπε και ήπιε ακομα μια γουλια.

Εγω ηπια και την τελευταία σταγονα.

Σ-" Θες λιγο ακομα;;; " με ρωτησε ευγενικά ο Σερνον.

Λ-" Βαλ'της, γιατι την βλεπω να πινει και το ποτηρι " ειπε η Λενα και μας εκανε να γελασουμε.

Τοτε ξαφνικα, αισθάνθηκα κατι υγρο πανω στο ποδι μου.

Κατεβασα το βλεμα μου στα ποδια μου και ειδα το σορτσακι μου λερωμενο με λεντρο.

Μανος -" Ωωχχ συγγνώμη!!! " ειπε ο Μανος και πήρε μια πετσετα που ηταν κοντα του και άρχισε να σκουπιζει το σορτσακι μου.

Μανος-" Εκανα μια αποτομη κινηση και το εχυσα, συγγνωμη" ειπε, ενω συνεχιζε να προσπαθει, να καθαρισει το σορτσάκι, χωρις αποτελεσμα βέβαια.

Ε-"Καλα... Εντάξει... Δεν πειράζει" του ειπα, ενω του απομακρυνα το χερι απο πανω μου. Οκ, προσπαθουσε να βοηθήσει, αλλα το σορτσακι δεν ειναι κανα μακρυ ρουχο.

Μανος - "Οχι επιμενω" ειπε και πηγε να κανει το ιδιο, αλλα η φωνη, ή μαλλον, ο ψιθυρος της Δημητρας,τον σταματησε

Δ-"Οχι που δεν θα επεμενες... " ειπε και δεν εκανε καν τον κοπο να τον κοιταξει, λες και το βλεμμα της, ήταν πολυ σημαμτικο, για να το ριξει πανω του.

Μανος-"Τι;;;" ρωτησε απορημένος.

Δ-"Ααα εισαι και κουφος " του ειπε και πλεον ο ΘΥΜΟΣ γυαλιζε στα μάτια της!

Μανος-" Δεν... Δεν καταλαβαίνω " ελεγε σαστισμενος

Δ-" Δεν χρειάζεται.... Κατάλαβα εγω και για τους δυο μας... " ειπε και σηκωθηκε, απο το τραπέζι.

Μανος-" Κατσε μισο λεπτο..... Δεν μπορεις να φυγεις... "

Δ-" Αλήθεια! Τοτε μπορω να κάνω τα αδύνατα δυνατα!!! " ειπε σχεδον γρυλιζοντας.

Τοτε ο Μανος της επιασε σφικτα τον καρπο( ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!)

Ηταν το μονο που χρειαζοταν η Δημητρα, για να αφησει το συναίσθημα να την κυριευσει!!!!!!

Πηρε το ποτήρι της και του το πεταξε στα μουτρα. Εκεινος την αφησε αμεσως, για να πιασει το μερος, που τον ειχε πετύχει με το ποτήρι.

Εφυγε περπατώντας γρήγορα, κατευθυνομενη προς το σπιτι που ξεκουραστηκαμε.

Χωρις να χασω χρονο, ετρεξα να την προλαβω.

Ε-"ΔΗΜΗΤΡΑ" φωναξα το ονομα της, αλλα η απαντηση που πηρα, ηταν το δυνατο κλεισιμο της πορτας.

Ετρεξα και μπηκα μεσα στο σπιτι. Έπειτα μπηκα στο δωμάτιο, που ειχαμε κοιμηθεί.

Εκεί ειδα την Δημητρα, ξαπλωμενη στο κρεβάτι της. Πηγα κοντα της και την πηρα αγκαλιά. Το ιδιο εκανε και εκεινη.

Δ-"Θελω...... Να.... Να...... " ελεγε ενω φαινόταν ετοιμη να εκραγει

Ε-" Κοιτα, ξερω, οτι δεν ηταν λιγο αυτό που εγινε εξω, και συγγνώμη.... " προσπαθήσα να πω, αλλα η νευριασμενη φωνη της με διέκοψε

Δ-"Εσυ ζητας συγγνωμης;;;;;" μου ειπε και συνεχισε

Δ-"Εσυ εισαι εδω, όχι αυτός! " ειπε και εσφιξε στα χέρια της το σεντονι. Νομιζω, οτι κανει ζεσταμα, για τον λαιμό του Μάνου.

Ε-" Οπως ελεγα, δεν εχει γινει μονο αυτο εξω, για να θυμωσεις τοσο πολυ " ολοκληρωσα την σκεψη μου.

Δ-" Σημερα, δεν μου μιλαει, δεν με αγκαλιάζει, οσο με αγκαλιάζει συνήθως , δεν λέει τα αστεία του, που πάντα με κάνουν να γελαω. Και αυτο που με νευριαζει ειναι, πως σημερα είναι...... " σταματησε προσπαθώντας να συγκρατήσει τον θυμο της και συνεχισε " Ειναι κατι σαν επετειος, γνωριζόμαστε εδω και μια εβδομαδα, αλλα, απο οτι φαίνεται, μονο εγω το έχω προσεξει αυτο! " είπε και ενας συνδιασμος λύπης και θυμου την κυρίευσε.

Ε-" Καποιος λογος θα υπάρχει, δεν αλλάζουν τα συναισθήματα καποιου για κάποιον απο την μια μερα στην αλλη! "

Δ-" Και ποιος ειναι ο λογος ρε Εβελινα;;;! " με ρώτησε και ηθελε τοσο πολυ, να της δωσω μια πειστική απαντηση.

Ε-" Θα παω να του μιλησω, για να δω και την δικια του πλευρα " της ειπα. Δεν συμφωνούσε απόλυτα , αλλα ηθελε να μαθει τι συνεβει και δεν θα μπορούσε να του μιλησει η ιδια, εφοσον η κατάληξη θα ειναι, να χορεύει πανω απο το πτωμα του.

Ετσι αγκαλιασα σφικτα την Δημητρα, για μια ακομη φορα, και βγηκα εξω απο το σπιτι. Μολις βγηκα εξω, αντικρισα το βλεμμα του Μανου, που ηταν καρφωμενο πάνω μου, αναζητώντας απαντησεις.

Του εκανα νεύμα να έρθει κοντα μου, και αμέσως ηρθε . Πηγα μακρια απο την πορτα, για να μιλήσουμε πιο ανετα.

Μανος-"Τι εγινε;;;; Τι σου ειπε;;;;; Ειναι καλα;;;;;; Να παω να την δω;;;;;; " με βομβαρδισε μς ερωτήσεις.

Ε-" Γιατι εισαι τοσο ψυχρος μαζι της σήμερα;; " τον ρώτησα, κατευθείαν αυτο που ήθελα να μαθω.

Ε-" Και ειδικα σημερα! Που ειναι κατι ξεχωριστό για εκείνη, για εσας;;; ! " τον ρωτησα, για να δω αμα εχει την παραμικρή ιδεα, τι ηταν σημερα.

Μανος -" Ηθελα να της κανω εκπληξη " ειπε και εβγαλε απο την τσεπη του, ενα κολιε. Ειχε λεπτη χρυσή αλυσιδα και στο κέντρο, μια μεγαλη κοκκινη καρδια, παρατήρησα, πως ειχε κατι χαραγμενο πανω. Ετσι το πηρα στο χερι μου, για να το επεξεργαστώ καλύτερα.

Ηταν χαραγμενο πανω στην καρδιά τα εξης:

'ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, 14 ΩΡΕΣ 24 ΛΕΠΤΑ........ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ...... "

Ε-" Γιατι τοτε εισουν τοσο ψυχρος απέναντι της;;;;! "

Μανος-" Ηθελα να την κανω να πιστευσει, πως το ξεχασα, για να ειναι πιο μεγαλη η εκπληξη" εξηγησε ο Μανος.

Ε-"Ωραια, τοτε πηγαινε να τα πεις και σε εκεινη αυτά! " τον ενθαρρυνα.

Μανος-" Ναι, παω να..... " δεν προλαβε να ολοκληρώσει την προταση του, οταν η πορτα άνοιξε και ξεπροβαλε η Δημητρα.

Μολις τον ειδε, γουρλωσε και εσφιξε την γροθια της, λες και συγκρατιοταν, απο το να του ριξει μπουνια.

Μανος-" Δημητρα" ειπε και την πλησιασε.

Δ-"Τι θες;;; " του ειπα αποτομα.

Εκεινος, τοτε, της πηρε το χερι και εβαλε στην χουφτα της το κολιε. Οταν το ειδε και διαβασε, οτι εγραφε στην καρδια, ο θυμος της χαθηκε και ενα ΛΑΜΠΡΟ χαμογελο, φωτησε το χαρούμενο προσωπο της.

Δ-" Τοτε γιατι..... "

Μανος -" Γιατι ειμαι ηλιθιος, αλλα με αγαπας και ετσι, σωστα;;; "

Η Δημητρα χαμογελασε

Δ-" Ας πουμε, οτι σε ανεχομαι"

Και καπου εδω, επρεπε να τους αφησω μονους......

.......... ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ.......

Το εδαφος ειναι υγρο, αλλα πουθενα, δεν μπορουσες να βρεις νερο να ξεδιψασεις.

Η ατμόσφαιρα, αποπνικτικη.

Φως δεν υπηρχε πουθενα.....

Μια αποκοσμη φωνη εσπασε την ανατριχιαστικη ησυχία....

"ΞΥΠΝΑ" η φωνη προσταξε........

Λιγα δευτερόλεπτα περασαν και μια βαθια ανάσα ακουστηκε. Το πλασμα χρειαζόταν απελπισμενα αερα, δεν σταματαγε να παιρνει βαθιες ανασες. Τα ματια προσπαθουσαν να επεξεργαστουν το περιβάλλον, αλλα δεν υπηρχε τιποτα..... Ισως για αυτο να ηταν τοσο τρομακτικα......

Η φωνη του πλασματος, βγηκε με το ζορι, απο τα χειλη του

"Που...... Που ειμαι;;;;;;"

Η αποκοσμη φωνη ήχησε ξανα

"ΑΚΌΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;;;;"

ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟΟΟΟΟΟ ΚΑΙΡΟ. ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΔΡΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΚΑΥΓΑΔΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ...... ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ........

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΙΔΕΑ Ή ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΜΠΛΕΞΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΈΛΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!!!!! ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.........

ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ..... ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...... ΝΑ ΜΟΥ ΕΙΣΤΑΙ ΚΑΛΑ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ;-) ............